schronisko dla zwierząt

ogólnie przydałoby im się zrobić przeprowadzkę i mieszkanie, ale dopiero się tam urządzali i pakowali i powoli przenosili, więc dzisiaj daniel zabrał debbie z opaską na oczach w "jedno miejsce", żeby zrobić jej niespodziankę. pewnie myślała, że to będzie ich mieszkanie w płatkach róży albo po prostu ikea, ale daniel postanowił dotrzymać danego słowa i sprawić im pieska ;x ściągnął teraz jej opaskę, stali przed schroniskiem.

ikea, nie no super miejsce na romantyczne spotkanie, serio ;x chociaż nie, tam jest całkiem przyjemnie, można pobawić się w chowanego czy po prostu powygłupiać się na łóżkach. jak już zdjął jej opaskę z oczu, to zamrugała kilka razy żeby światło przestało ją razić w oczy - gdzie my jesteśmy? - rozejrzała się dookoła. wszędzie było pełno nieszczęśliwych piesków, aż do jednego podleciała i się nad nim rozczulała.

nie wiem co tam debbie sobie wyobrażała! po danielu można się wszystkiego spodziewać. a pieska raczej się nie spodziewała i pewnie już zapomniała, że chłopak jej kiedyś jakiegoś obiecywał. oczywiście muszą wziąć białego terrierka jakiego ma honaker. ;x
- obiecałem ci psa. śmiałaś się wtedy ze mnie, ale ja obietnic dotrzymuję. - oznajmił od razu. pewnie nawet go nie słuchała, bo już kręciła się obok piesków.

wszystkie tak żałośnie szczekały na jej widok, że chciała je wszystkie zabrać do domu ale niestety nie mogła. zapomniała, bo nie sądziła, że mówi poważnie. był wtedy napity w trzy dupy i nie ogarniał świata, poza tym nie miała do tego wszystkiego głowy po prostu. chodziła od klatki do klatki i stanęła przy takim samym co ma z nim zdjęcia xd - jaki on jest urooooczy - zaczęła się z nim droczyć a ten radośnie machał ogonem - możemy go wziąąąąąć? - zamachała rzęsami.

daniel nie może się upijać, skoro zamierza dotrzymywać wszystkich obietnic, które w takim stanie wypowiada. chociaż to dobrze rokuje, będzie pierwszym politykiem dotrzymującym obietnic.
- szybko się zdecydowałaś. - zaśmiał się i przykucnął przy piesku, żeby go ocenić swoim racjonalnym okiem. rzeczywiście był uroczy, ale daniel musi być męski i nie może się teraz nad nim rozczulać, nawet gdyby chciał.

szarpała go za ramię jak małe dziecko kiedy coś chciało od mamy - weźmy go, weźmy go, weźmy go, prooooszę. obiecuję, że będę go wyprowadzać, karmić i kochać. z resztą, ja już się w nim zakochałam - zaśmiała się razem z panią, która przy nich akurat stała. otworzyła klatkę i weszła do środka, od razu przytuliła się do pieska - już jest mój. weźmiemy tego i koniec. nie dyskutuj - pokiwała głową, gładząc mordkę psiaka.

- zakochałaś się w nim szybciej niż we mnie! nie fair! już jestem zazdrosny! nigdy nie składałaś obietnic, że będziesz mnie karmić, a jemu obiecujesz od razu! - obrażał się i śmiał jednocześnie. też spodobał mu się psiak, więc nie zamierzał oponować. pewnie jak debbie nie będzie w domu, to będzie przytulał go i całował i rozczulał się nad nim godzinami. o ile będzie miał czas. - poprawka. jest nasz. - posłał jej taki uśmiech, jakby właśnie zostali rodzicami. w sumie trochę tak się stało. dał debbie przelotnego buziaczka w usta i pogłaskał pieska po mordce.

- jesteś zazdrosny o psiaka? oj daniel daniel, gorzej niż z dzieckiem - zmierzwiła mu włosy. psiak się od razu do niej przykleił, jakby od dawna byli razem. uśmiechnęła się do siebie i poprosiła panią ze schroniska o przygotowanie potrzebnych dokumentów, żeby szybko mogli wszystko załatwić - przecież cię karmię - prychnęła żartując - zostaliśmy rodzicami najlepszego psiaka na świecie, kto jest najlepszym psiakiem na świecie, no ktoo? - wycałowała psiaka i zabrała go z kojca.

- kto tu się zachowuje jak dziecko - śmiał się dalej, bo debbie skakała jak mała dziewczynka. daniel też cały czas głaskał psiaka, chociaż pewnie debbie chciała mieć go całego dla siebie. będą musieli się jakoś nim podzielić. chociaż daniel na pewno odpuści walkę o to, kto będzie musiał psa wyprowadzać. przecież on nie ma na to czasu! - no właśnie, kto? jak go nazwiemy? - przypomniało mu się, że to bardzo ważna kwestia. psiak miał na pewno już jakieś imię ze schroniska, ale był mały i ciągle można było je zmienić.

- przepraszam bardzo, ale nie zamierzam się zachowywać jak poważna kobieta jeżeli chodzi o takiego przecudownego psiaka jak on - wystawiła język, tak, bardzo profesjonalnie debbie. to on tutaj robił za sztywniaka, to ona musiała zachowywać się mniej poważnie od niego. z resztą, ona była zawsze dużo mniej poważna w tym związku. dużo imprezowała, miała w sobie małe dziecko dalej - no nie wiem, może nazwiemy go olaf? albooo whitey? albo snowflake? chociaż to imię dla dziewczynki - podrapała się po policzku.

roześmiał się znowu.
- okej. pozwalam. - odwdzięczył się pięknym za nadobne i też pokazał jej język. wypraszam sobie, daniel cały czas się śmiał i żartował i w tej chwili wcale nie był sztywniakiem! - nie wiem, musimy to poważnie przemyśleć. może duffy? albo duke? - szukałąm jakiś imion na d hehehe, żeby pasował im do rodzinki. - albo po prostu rex... - podrapał się po policzku. nie przewidział nazywania psa we wszystkich swoich planach życiowych i teraz nie potrafił się zdecydować!

- serio, poważnie przemyśleć? nie wybieramy przecież imienia dla dziecka, daniel - klepnęła go lekko w ramię - rex jest strasznie nudnym imieniem. nazwijmy go duffy, niech będzie. duffy to normalne imię przynajmniej a jemu chyba pasuje, nie duffy? - zachichotała, spoglądając na skaczącego dookoła nich psa - on jest na szczęście łagodnym pieskiem, będziemy mogli go spokojnie dostosować pod dzieci - pokiwała głową - to co, zabieramy go? - zapytała. tak, tylko, że go którego z nich, skoro nie mieli do końca urządzonego mieszkania...

- sama powiedziałaś, że jesteśmy jego rodzicami! - przypomniał jej. - zresztą to bardzo ważne, jak go nazwiemy. będzie nosił to imię przez parę kolejnych lat, więc nie możemy go nazwać byle jak. jego imię będzie odzwierciedlało nasze podejście do niego, naszą pomysłowość... - zaczął swój wywód, ale znając życie debbie mu przerwała. - duffy it is. - powiedział po angielsku, bo przecież nie po polsku. - deeebbie, wszystko po kolei, najpierw pies i mieszkanie, o dzieci się na razie nie martw. - zaśmiał się nerwowo. pewnie specjalnie chciał wziąć psa, żeby póki co debbie się nim zajmowała i nie myślała o dzieciach. - tak! - odparł z entuzjazmem, chociaż pewnie musieli jeszcze załatwić mnóstwo biurokracji. póki co debbie mogła go zabrać, bo william by zwariował z psem. na dniach i tak pewnie się przeprowadzali. zaraz będziemy musiały się zmobilizować i nimi znowu grać.

- dobra dobra, nie łap mnie za słówka, duffy, chodź, idziemy do nowego domku - zacmokała na pieska, żeby trzymał się jej nogi. od pani dostała nową smycz i obrożę, żeby się im przypadkiem nie zgubił. poszli wypełnić wszystkie potrzebne papiery, debbie już zachowywała się mniej jak dziecko. dopytała się o wszystkie szczegóły, szczepienia, jak żywić pieska i co mu będzie jeszcze potrzebne. daniel musiał być w szoku jak debbie szybko zmieniała się w profesjonalistkę xd - tak tak, na dzieci jeszcze masz czas - powiedziała w międzyczasie.

w ogóle nie pochwaliłaś jego awka nawet... swoją drogą ona jest mega urocza na swoim! nie wiem czy daniel był w szoku, w końcu wiedział, że debbie jest zawsze najlepsza w tym, czego się dotknie. heheh szczególnie w tym, czego się dotknie dosłownie.... w każdym razie poszli do mieszkania debbie, bo daniel nawet miał wolny wieczór, specjalnie dla pieska ;x next! teraz twoja kolej na zaczynanie.

został wolontariuszem w schronisku i teraz karmił jakieś małe kociaczki z butelki bo były za małe, żeby po prostu dać im karmę.

awwwwwwwwwwww ;x
nie wiem czy wiesz, ale hanka ostatnio kupiła kameleona. takiego słodziaka jak miała roszpunka w zaplątanych xd teraz spacerowała z nim na ramieniu po schronisku i zapoznawała z innymi zwierzętami żeby się nie bał ;x pewnie miał na sobie jakieś słodkie ubranko żeby ciepło z niego nie uciekało bo inaczej szybko by zdechł!

a ja właśnie oglądam zaplątanych. w sumie coś mi się obiło o oczy.... kochana hanka. po co wziąć kotka czy pieska jak można mieć kameleona! vincent dostrzegł hankę i uśmiechnął się szeroko. - hania, hania! - machał jej jedną ręką, bo drugą dalej karmił kociaczka.

nie ma to jak bajeczka z rana. jak chirurgów oglądam na przykład. kameleony są super! bardzo oryginalne domowe zwierzęta - czeeeeść - uśmiechnęła się od razu od ucha do ucha i podeszła do niego - szukasz nowego powołania? - zapytała. bo najpierw uczył dzieci matmy, a teraz karmił koty.

a co! oglądałam już flasha drugi odcinek, zaczęłam once upon a time, ale że pojawili się zaplątani w telewizji to sobie oglądam bajkę ;x no w sumie też bym mogła mieć kameleona, czemu nie..... w sumie to wszystko oprócz pająków i różnych paskudnych owadów.... - lubię pomagać bezbronnym istotkom. a jak widzisz on się sam nie nakarmi. - pogłaskał kociaka pod pyszczkiem palcem.

ja dalej flasha nie ogarnęłam bo nie mam jakoś weny na to xd ja też bym mogła mieć kameleona. każde zwierzątko bym przygarnęła i mogła mieć w sumie! - to słodkie - sama też pogłaskała kociaka, ale wtedy jej kameleon się obraził. tak wyczuwała to! - w sumie to poznaj alfreda - wzięła kameleona na rączki i podstawiła vincentowi pod nos.

eh. no w sumie jest chyba równie fajny co tamten sezon. przynajmniej mi się ciągle tak samo podoba xd ja bym wolała jednak mieć zawsze w domu koty albo psy, ale najchętniej to koty bo mniej roboty z nimi xd biedny się przestraszył, że alfred to jest jakiś jej gostek, który zaraz wyjdzie zza rogu a ona pokazała mu kameleona.... odetchnął jednak z ulgą i uśmiechnął się szeroko. - cześć alfred - pomachał mu wolną ręką.

też bym chciała mieć koty. jak bede mieć wlasne mieszkanie to zrobie sobie kociarnie, a co! hahahaa, vincent jaki strachliwy. hanka miała tylko kameleona, a nie faceta - to mój nowy przyjaciel - oznajmiła dumnie - właśnie oswajam go z innymi zwierzętami żeby potem nie był zdziwiony otaczającym go światem - położyla vincentowi alfreda na ramieniu niczym papugę xd

kot najlepszy przyjaciel kobiety! potwierdzone info. no pewnie, że strachliwy! wiadomo, że lubił hanke to wolałby jej faceta nie poznawać. - fajny. - powiedział radośnie. alfred mu się bardzo spodobał! - myślisz, że to pomoże? myślisz, że wszystkie zwierzęta go polubią i on ci nie ucieknie? różnie zwierzęta reaguja. - powiedział wzruszając ramionami. obrócił głowę, żeby spojrzeć na alfreda i posmyrał go palcem po czubku główki.