kuchnia

no to trudno, najwyżej nie będziesz mi jej dawać xd
on tutaj studiował architekturę, z resztą przecież wszystko jedno, każde z nich miało i tak swoich znajomych. zaśmiał się w głos - ja już dawno skończyłem studia wyobraź sobie. to fakt, nie obracamy sie w podobnych kręgach towarzyskich. bo ja w przeciwieństwie do ciebie jestem o wiele wiele wyżej - zapalił papierosa. connor czuł się tutaj prawie jak bóg. co z tego, że teraz był ojcem, statecznym facetem. dalej myślał, że jak ma więcej kasy niż inni to jest ważniejszy. od indii to już na pewno myślal, że jest ważniejszy.

i tak będę i to ty będziesz wymyślać kogo dać.
on studiował tutaj? myślałam, że skoro poznali się z gigi na studiach, to studiowali gdzieś tam w berlinie, przynajmniej tak mi się kojarzy z jej historii. mniejsza o to, rip gigi.
- bo sprzedajesz narkotyki małolatom? - uniosła pytająco brew. nie wiedziała czemu connor od razu na nią naskakuje. strasznie ją to zestresowało i od razu zaczęła przygładzać swoją sukienkę. zastanawiała się, czy może zna ją z przeszłości, skoro już na wejściu sugerował jej, że jest na samym dnie hierarchii studenckiej.

no tak, eh, teraz będę musiała lecieć na spontanie xd
możliwe, że dokończył studia tutaj, wszystko z resztą jedno, gigi rip.
podrapał się po policzku - sprzedawałem, sprzedaję, nieważne - machnął ręką. connor po prostu musiał sobie teraz jakoś radzić. rozwiódł sie już z drugą dziewczyną, był ojcem, nie ogarniał co miał ze sobą zrobić. od pewnego czasu znów chodził na cmentarz, tym razem do gigi i do sophie. rozmawiał z nimi i rozmyślał nad tym co by było gdyby. szkoda, że na to już dawno za późno - studiujesz coś? - zapytał zmieniając temat.

na connorze ciążyła klątwa. wszystkie jego dziewczyny umierały albo się z nimi rozwodził. albo jedno i drugie. na miejscu carly bałabym się o swoje życie.
- teraz jesteś dla mnie miły? - zdziwiła się. dopiła piwo do końca, ale nie odstawiła pustej butelki na blat jak wszyscy inni, tylko otworzyła szafkę i wrzuciła ją do kosza pod zlewem. - i tak nic nie kupię, nie namówisz mnie. - skrzyżowała ręce na piersi. najwyraźniej nie wszystkim chciała się przypodobywać.

może carly umrze sama z siebie, wtedy connor już by kompletnie stracił nadzieję na jakąkolwiek miłość. jakiego mieć trzeba pecha w życiu, żeby kolejna już dziewczyna nie chciała z nim być... trzeba być takim konorem jak widać. - przestań mówić, że nic nie kupujesz, bo nie jestem idiotą w przeciwieństwie co do niektórych osób i zrozumiałem za pierwszym razem co się do mnie mówi. równie dobrze mógłbym cię zostawić tutaj na pastwę losu sam na sam z tamtym śliniącym sie do ciebie chłopakiem - wskazał brodą na jednego z pierwszaków - więc odpowiesz mi czy mam spierdalać? - zapytał unosząc jedna brew.

spojrzała na śliniącego się pierwszaka i znowu poprawiła włosy, robiła to mechanicznie. jak dla niej taki adorator był tylko podniesieniem jej ego... oczywiście dopóki znajdował się w wystarczającej odległości.
- cały czas jesteś dla mnie chamski i tylko szukasz poklasku, więc od razu mogę ci powiedzieć, że trafiłam na tę imprezę przypadkiem, bo chciałam sobie zrobić coś do jedzenia i nie, nie pokażę ci swojego pokoju ani nic z tych rzeczy. studiuję dwa kierunki, neurobiopsychologię i dietetykę, co jeszcze mam ci opowiedzieć? - spojrzała na niego. nie chciała być wredna, po prostu wyczuwała z jego strony negatywne wibracje i nie zamierzała pozostawać mu dłużna.

spojrzał na tego brzydkiego dzieciaka a potem na nią. - jesteś za ładna żeby cię ten frajer podrywał. znajdź sobie kogoś lepszego do tego, radzę ci. inaczej on się od ciebie nie odczepi do końca roku - pokiwał głową - albo i dłużej. znam takich - przeczesał palcami włosy - wcale nie chcę iść do twojego pokoju, zwariowałaś dziewczyno - popukał się w głowe. nie była w jego typie być moze, wolał blondynki. chociaz gigi była wyjątkiem xd - brawo. ja skończyłem architekturę - dodał szybko - w sumie i tak miałem się już zmywać - zabrał piwo, które stało na blacie.

- dzięki za troskę, ale nie muszę sobie nikogo więcej szukać, bo już mam narzeczonego. - powiedziała to tylko, żeby mu pokazać, jaka to ona nie jest. panna idealna. narzeczonego z indii nigdy nie widziała na oczy i wcale nie była zadowolona z powodu rodzicielskich pomysłów kojarzonych małżeństw. - miło było cię poznać. - sama się zawinęła pierwsza i poszła do jakiejś restauracji, bo już jej burczało w brzuchu.

poszedł też.

kradła komuś z lodówki makaron z sosem z miski, bo sama nie umiała sobie nic zrobic do jedzenia, a to wyglądało bardzo ładnie ;x

wiedziałam, że zaczniesz w akademiku jak zawsze xd pierwszy raz nie w pokoju.
była głodna i skończyły jej się czipsy to musiała ruszyć tyłek do kuchni. - co jesz? - podeszła do niej, żeby zajrzeć jej w miskę.

nawet nie wiedziałaś kim zacznę xd lubię grać w akademiku, bardziej niż w mieszkaniach.
- zrobiłam sobie obiad. - pochwaliła się xd kłamczyni jedna. przecież nie przyzna się morgan, że wyjada jakimś brudasom z akademika jedzenie. i że nadal podrzuca jej "przypadkiem" swoje rzeczy do prania.

wiedziałam bo widziałam, że się na astrid przelogowałaś xd
- jasne - nie uwierzyła jej, ale nie obchodziło ją w sumie to czy komuś kradła żarcie czy nie. wyjęła sobie z lodówki kanapkę i wskoczyła na blat. - dawno cię nie widziałam - stwierdziła bo nawet nie pamiętała kiedy ostatni raz gadały. głównie przez tą wycieczkę, a potem pewnie się mijały, bo morgan musiała nadrobić to co ją minęło, co oznaczało przymusowe spędzanie czasu na uczelni.

szpieg.
- to ciebie niespodziewanie nie było. - przypomniała jej, bo morgan zniknęła z dnia na dzień. chociaż to prawda, że się mijały. niby mieszkały w jednym pokoju, ale chodziły na zajęcia, latały do swoich chłopców, astrid pracowała... nawet się teraz nie mogły spotkać w pokoju, tylko w kuchni. - rodzice jude'a dają ci w kość? - uśmiechnęła się jednokącikowo, bo jeszcze coś tam kojarzyła, że morgan mówiła o ich przyjeździe.

- tak wyszło - wzruszyła ramionami. westchnęła gdy astrid wspomniała o rodzicach juda. - od powrotu jeszcze się z nimi nie widziałam - zaczęła się przyglądać kanapce. całe szczęście bo raczej wolałaby się nie musieć im tłumaczyć dlaczego nagle zostawiła wszystko i poleciała jak najdalej od st albans. to nie było zbyt odpowiedzialne, ale w końcu musiała też żyć swoim życiem trochę, a nie robić za opiekunkę swojego chłopaka. skoro ćpać i pić nie mogła to znalazła inne wyjście.

- to gdzie ty jesteś przez cały czas, kiedy cię nie ma? - zdziwiła się. - myślałam, że odkupujesz winy i usługujesz jude'owi i jego rodzicom. - zmarszczyła nosek. pamiętała aferę po wyjeździe morgan do francji, więc myślała, że teraz morgan też ma przerąbane, tym bardziej, że jude leży unieruchomiony w szpitalu.

- ominęło mnie parę ważnych rzeczy przez tą wycieczkę do peru, więc muszę teraz to wszystko nadrobić - wzruszyła ramionami. nawet nie pamiętała w sumie czy jej mówiła, że wyleciała z kraju czy nie. - zresztą jego rodzicom nie muszę usługiwać, a skoro się co chwilę wymieniają i siedzą cały czas w szpitalu to ja nie muszę - dodała.

na pewno astrid się zdziwiła, że morgan długo nie wraca i martwiła się, że już leży w jakimś rowie i do niej zadzwoniła. taka z niej dobra przyjaciółka!
- czyli co, olewasz jude'a? - drążyła temat nie wiadomo czemu. sama była na etapie "nie wiadomo co się dzieje", więc naszło ją na rozmowy o związkach. z tego wszystkiego za bardzo pochłonęło ją wyjadanie obiadu z miski i zjadła prawie wszystko, więc uciekły do pokoju plotkować dalej, bo nie chciała, żeby właściciel obiadu ją przyłapał.

oczywiście zaczynam w akademiku jak zawsze xd zmywał górę naczyń, która nazbierała się naokoło zlewu, bo wszyscy studenci mieli sprzątanie gdzieś, a hans był dobrym człowiekiem i ich wyręczał.

skye przyszła sobie zrobić herbatkę. ciągle nie mogła uwierzyć w to co się dookoła niej dzieje, a działo się dużo. chociaż tyle czasu nie grałam, że może się na przykład okazać, że skye przeleżała ten czas w łóżku płacząc do poduszki, że przespała się z kimś z kim nie powinna. wpadła teraz do kuchni i jak zobaczyła hansa to miała ochotę się znów rozpłakać i uciec, ale stwierdziła, że będzie twarda więc przeszła bez słowa obok niego, żeby wyciągnąć kubeczek, herbatkę i postawić wodę.

szkoda, że nie uznała chłopaka, z którym straciła cnotę (quinna chyba, nie? też już nie ogarniam xd) za swojego kolejnego męża. wtedy na pewno cieszyłaby się z seksu, a nie płakała. hans za to żył sobie dość spokojnie, nic się nie działo, uczył się, poznawał anglię i nie myślał już o fałszywej joy, która go zwiodła.
- o, cześć, załapię się też? - szybko wytarł kubek, który był akurat jego i otworzył swoją szafkę, żeby też wyciągnąć herbatkę i dorzucić do kubka. zaraz wrócił do zmywania nieswoich naczyń.

haha to rzeczywiście byłoby całkiem niezłe, ale nie. załamała się biedna tym wszystkim i nie mogła myśleć o quinie (całkiem nieźle ogarniasz) jako o swoim kolejnym mężu. to by było dla niej zbyt wiele, szczególnie, że nie zapominajmy, że bardzo kochała hansa! z jej wspaniałego świata pełnego tęcz i jednorożców wyrwał ją głos hansa. spojrzała na niego zdziwiona potem na swój kubek i na jego, do którego wrzucał herbatę.
- eee, jasne. - wzruszyła ramionami bo nie była przecież zimną suką i nie powie mu, żeby sobie sam zrobił bo ma dwie ręce. szczególnie, że zmywał po wszystkich naczynia! należała mu się nagroda.

skylar kochała hansa i wszystkich innych. ale spoko, jej największy wróg lena xd też ostatnio straciła cnotę z nieodpowiednim kandydatem, a najgorsze było to, że nadal sobie wkręcała, że może kiedyś z nim będzie... a tu o corny'm mowa xd hans wszystko robił za wszystkich, a skylar chciała mu pożałować herbatki. nieładnie! należało mu się coś za te jego ciężkie wysiłki.
- powinien być jakiś grafik sprzątania kuchni, nie uważasz? - zagaił ją. przecierał właśnie szmatką blat.

skye kochała wielu facetów, ale możliwe, że hans był jej numerem jeden. albo tak jej się wydawało kiedy go widziała po prostu...... jakie dramaty, ja nic nie ogarniam co się tutaj działo, więc musisz mi wszystko opowiadać co nie xd nie chciała mu pożałować, tylko po prostu no.... nie była pewna czy umie mu zrobić herbatkę xd to przecież poważna sprawa.
- nie wiem... rzadko tu zaglądam. - wzruszyła ramionami. pewnie bała się panującej tu zarazy, chorób i innych bakterii.....

hans był jej numerem jeden, bo mieli prawdziwą więź i on też czuł to samo... dopóki jeszcze z nią rozmawiał i nie odkrył, że wszystko było oszustwem! teraz się obraził na wieki i nie chciał się dowiadywać, kim tak naprawdę była tamta dziewczyna. ja już sama nie wiem co się działo, lena z corny'm już właściwie dawno temu była... trzeba nadrobić wszystko i nowe dramki porobić, bo te już przestarzałe xd skylar na pewno się tak zestresowała z tej miłości, że zapomniała jak się robi herbatę.
- nie gotujesz sobie sama? - zainteresował się całkiem. jego nie było stać na jedzenie na mieście, więc gotował sobie ciągle spagetti na trzy dni.