casper

może i proponował ale się nie zgodziła pewnie. ja jednak muszę iść zaraz to pogadali, upili się a leo dalej nie ogarnał gdzie jest nina.

siedzieli u caspra i planowali jakieś kolory w kawiarni czy coś takiego.... a może i tego nie robili tylko gotowali jakąś kolację.

robili wszystko na raz. gotowali kolację i planowali jakie będą mieli tam kolory. leo to kompletnie nie interesowało, dobrze, że cokolwiek casper ogarniał jeszcze. i essie ;x znudziło mu się nucenie durnej piosenki pod nosem i postanowił, że umaże nos essie sosem pomidorowym - teraz lepiej. ślicznie wyglądasz - zaśmiał się. śmieszek ;x

pewnie tak, wszystko na raz bo byli wielofunkcyjni. essie trochę interesowała się wystrojami, więc postanowiła im pomóc, a skoro leo nie ogarniał to ktoś musiał... padło na tą dwójkę. akurat opowiadała mu o czymś istotnym kiedy ją usmarował wiec wywróciła oczami. - to było złośliwe. - zaśmiała się. i starała się to zmyć z nosa.

- złośliwe? to było zabawne kochanie - pocałował ją w ten wcześniej umazany nos. zakasał rękawy, żeby się nie ubrudzić i przelał sos do makaronu, żeby wszystko połączyć razem - ja nigdy nie jestem złośliwy. ja jestem po prostu kochany! - dźgnął ją w żebro. - a co do tego koloru, nie, ja tam uważam, że jest zbyt kobiecy. - machnął ręką.

- dla ciebie to na pewno. - zaśmiała się bo ona tam nie widziała w tym nic super zabawnego. - oczywiście skarbie. jesteś kochany jak nikt inny na świecie. - uśmiechnęła się i dała mu buziaka. - no to ten... - pokazała inny na kolorniku. chociaż pewnie wybierała raczej neutralne i jasne ładne kolory bo była fanką szwedów i ich stylu. - można pomieszać go z tym, albo położyć jakąś fototapetę, ostatnio widziałam genialną. taki wielki pomost, taki jakbyś miał po nim iść nie wiem czy umiem to wytłumaczyć. w każdym bądź razie powiększy pomieszczenie. - wytłumaczyła.

- jak ty wszystko wiesz i jak ty się znasz! nie wiedziałem o takim twoim ukrytym talencie. powinnaś zostać projektantką wnętrz essie - puścił jej oczko. zaraz odłożył na moment szpatułkę i spojrzał na to co mu proponowała - ten z tym? nawet może być. dlaczego nie. leo i tak będzie wszystko jedno. on nie będzie patrzył na kolory, on będzie raczej stawiał na kuchnię i robienie babeczek - zauważył. przeczesał palcami włosy i przerzucił kilka kolorów - to jutro to wszystko zamówię, będzie gotowe w ciągu tygodnia - pocałował ją w czoło.

- wcale nie wiem wszystkiego. - wzruszyła ramionami, ale pewnie się tym interesowała i czytała różne poradniki na ten temat. - po za tym wolę być dziennikarką. - zaśmiała się. - może też być tylko jeden kolor, jakby była ta tapeta.... no i kolory w różnych dodatkach, poduszkach na sofie czy krzesłach, zasłony, talerze, obrusy... wiesz. - machnęła ręką bo przecież nie będzie wymieniać wszystkiego, to by było bez sensu. - ja nie wiem.... tak czy siak chyba powinniśmy mu powiedzieć o tym, nawet jeśli mu wszystko jedno. - stwierdziła. - w końcu to też jego lokal. - dodała.

- przepraszam, ja się kompletnie nie znam na kolorach kochanie. bardziej nina by ci w tym pomogła, z nią to możesz faktycznie konkretnie porozmawiać. ja wiem tylko jak piec i robić takie słodkie cuda jak te babeczki - pokazał jej zdjęcie na książce kucharskiej, bo mimo wszystko jakieś posiadał. usiadł na krześle bezradnie - na wszystko mówię tak. cokolwiek nie powiesz, ja się zgadzam. dobra, to zrobimy naradę w takim razie we trójkę, pokażemy mu które kolory są najlepsze dla naszej kawiarni a resztą zajmę się później. nie mamy nadal nazwy - to był dopiero wielki problem.

- no wiem, ale niny tu nie ma a ty jesteś. - wzruszyła ramionami. z nią rzeczywiście mogłaby wszystko obgadać porządnie a nie słuchać tylko "tak, zgadzam się, jest super, dobry pomysł". chociaż w sumie na pewno jej było miło kiedy się z nią zgadzał xd - no i o tym właśnie mówię. - uśmiechnęła się szeroko. tyle jej wystraczyło. w sumie pomyślała sobie, że lepiej by było jakby leo tu już był bo by się nie musiała powtarzać, ale wcześniej na to nie wpadła. trudno. westchnęła. - na to już musicie wpaść sami. może któremuś się coś w nocy przyśni. - pocieszyła go i dała mu buziaka.

- przeepraaaszam essie, że nie umiem ci pomóc. jestem tylko zwyczajnym facetem, nie znam się na kolorach i dodatkach tak jak ty. moja siostra i ojcowie mnie tego widocznie nie nauczyli. nadal nie mam pojęcia jakie kolory się łączy a jakich powinno się unikać - westchnął. jego siostra miała wszystko za to w jednym palcu. on był kompletnie niewyedukowany na ten temat. ściągnął patelnię z gazu i zgasił kuchenkę. objąl ją w talii - leo zapewne powie, żebym sam sobie z tym poradził - mruknął niezadowolony - wszystko na mojej głowie normalnie. - wywrócił oczami.

- przecież się na ciebie nie gniewam, casper... - pokręciła głową i dała mu buziaka, żeby nie myślał, że się na niego wścieka, bo w sumie wcale się temu nie dziwiła. mało który facet w ogóle ogarniał kolory. nie ma się co dziwić, że casper do nich należał. przytuliła się do niego i poprawiała mu włosy - a ty sobie poradzisz. bo w końcu kto jak nie ty? - uśmiechnęła się.

jaki awek ;x
- jasne, że sobie poradzę. ja zawsze muszę sobie radzić. kylie też mi pomoże, ona też się na tym zna. powinnyście się w końcu poznać, a nie - poklepał ją po tyłku - ona tak jakby nie gryzie, całkiem miła z niej dziewczyna. wiem, że się cykasz i odwlekasz nasze spotkanie jak najdłużej, ale już czas słońce - poprawił jej włosy i pocałował w usta - kylie i ojcowie cię nie zjedzą, dopilnuję tego osobiście - obiecał.

tamten w sumie jednak mi się nie podobał, bo kojarzyła mi się za bardzo z leą xd
- tak jakby? - zapytała kiedy casper już się wygadał i mogła dojść do słowa. - nie wiem czy wyrażenie tak jakby nie gryzie mnie do niej przekonuje. - powiedziała odsuwając się od niego. po za tym essie się trochę bała, że jak pozna jego ojców i siostrę to zacznie się robić bardzo poważnie, a nie wiedziała czy jest gotowa na takie bardzo poważnie, bo dobrze jej było jak jest teraz. - pomyślimy o tym. - obiecała mu ale jakoś bez entuzjazmu.

ja tam nie widziałam podobieństwa ;x
odsunął się też od niej i oparł się o blat. nałożył sobie i jej bez żadnego słowa jedzenie, jeden talerz podał jej a drugi wziął sobie. nalał im więcej wina, bo podejrzewam że takowe pili i zaczął grzebać w jedzeniu widelcem. nie patrzył na essie. myślał o tym co powiedziała - naprawdę nie chcesz poznać mojej rodziny? myślałem, że jesteśmy już na takim etapie, że mimo wszystko chciałabyś to zrobić - napił się wina - czego ty się właściwie boisz, co? - zapytał wprost.

a co, ten jest gorszy? ;o
essie widziała co się dzieje, więc westchnęła i też bez słowa usiadła i zaczęła jeść. pewnie od razu wypiła z pół kieliszka tego wina, bo wiadomo było, że teraz to już nie będzie tak uroczo. - nie powiedziałam, ze nie chcę ich poznać. - mruknęła wymijająco i poprawiła włosy. - jezu nie boję się casper.... po prostu.... to dość duży krok. - powiedziała niechętnie bo jednak zdała sobie sprawę, ze dobrze by było być z nim szczerą.

nie, właśnie lepszy!
- dość duży krok, czekaj ale co ty masz właściwie na myśli essie? przecież to, że cię przedstawię swojej rodzinie to nie jest jakieś szczególne święto. ty po prostu boisz się zaangażować bardziej w nasz związek niż teraz, prawda? - chciał mieć wszystko jasno i klarownie wytłumaczone. nie musiała go okłamywać.

uf, to dobrze ;x
- właśnie o to chodzi, że jest.... raz w życiu przedstawiłam rodzinie swojego faceta i wcale mi to na dobre nie wyszło. - mruknęła. to pewnie była jakaś jej pierwsza miłość i nie wiedziała, że z takimi rzeczami nie można szaleć xd odłożyła sztućce słysząc jego pytanie i się napiła. - to po prostu nie jest dla mnie łatwe. - mruknęła. nie chciała mu powiedzieć wprost, że się tego boi.

bardzo dobrze ;x
- nie jest łatwe spotkanie się chociażby z moją siostrą, rozumiem - skończył swoje wino i dolał sobie więcej, jej też dolał bo nie jest przecież chamem. odechciało mu się jeść, do odłożył talerz gdzieś na bok i patrzył sie przez chwilę na wino w kieliszku, to było ciekawsze niż cokolwiek innego - przykro mi, że tak sądzisz - powiedział spokojnie. był rozżalony.

- to nie chodzi o łatwe spotkania z twoją siostrą czy trudne... jakoś bym sobie poradziła po prostu to jest dla mnie zbyt wiele... obiadki z rodziną a potem co? wyskoczysz pewnego dnia jak gdyby nigdy nic z oświadczynami? - westchnęła. wiadomo, że każda dziewczyna o tym raczej marzyła jak widać essie się tego bała. - jezu casper. - jęknęła. - nie obrażaj się, ja sama nie wiem co mam robić. - pomasowała sobie skronie bo ją głowa od tego wszystkiego zaczynała boleć.

- nie musiałabyś wcale chodzić na obiady z moją rodziną. nie urządzamy takich spotkań co weekend, bo moi ojcowie przecież mieszkają w hamburgu jakbyś nie zauważyła - napił się więcej wina. zdenerwował się, bo to była ich pierwsza tak poważna rozmowa. nie sądził, że będzie aż tak przestraszona, że odmówi mu spotkania z jego rodziną. odchrząknął - co jest złego w oświadczynach, hm? jezu, essie, nie ciągnę cię przecież od razu przed ołtarz, nie? - mruknął pod nosem - nie obrażam się - dodał szybko.

- no i co z tego... samolotem wcale nie masz tak daleko. ani oni... - mruknęła. ona też się denerwowała. to wszystko było zdecydowanie ponad jej siły. - to, że to już jest poważna sprawa! - uniosła się trochę. - kocham cię, ale nie chcę słyszeć ani słowa o oświadczynach ani niczym podobnym. - powiedziała stanowczo. - niech ci to nawet nie przychodzi do głowy. a jeśli tak bardzo tego chcesz to spotkam się z twoją rodziną. - mruknęła niezadowolona bo nie było jej to ani trochę do szczęścia potrzebne.

- to nie znaczy że regularnie się spotykamy. wystarczyłby raz, wszyscy byliby szczęśliwi. ale jak nie chcesz to nie musisz, nie musisz niczego robić na siłę essie - wzruszył ramionami. widać było po nim, że było mu cholernie z tym źle, że nie chce widzieć jego najbliższych. myślał, że to jest prostsze ale jak widać miłość nie jest taka prosta. a na dodatek zraniła go tym, że nie chce, żeby się jej oświadczał. nie planował tego w najbliższym czasie oczywiście, ale powiedziała że nie chce ich w ogóle. zabral kieliszek i wino - zrozumiałem. już wystarczy - chciał uciąć ich dyskusję. poszedł do salonu.

widziała po nim, że go zraniła. nie chciała tego, ale też wcale nie miała ochoty na rodzinny obiadek. uważała, że to stanowczo zbyt wcześnie. kiedy wyszedł złapała się za głowę i pociągnęła nosem. była wkurzona przez to jak to wszystko się potoczyło. wstała zdenerwowana i poszła do niego. - oczywiście! po co rozmawiać co nie? lepiej uciąć temat i po problemie! albo lepiej, proponuję ci spotkać się z leo, wy we dwójkę macie zawsze zajebiste pomysły! - warknęła stając przed nim. jak widać nerwy na nią dobrze nie działały.

- czego ty kurwa chcesz znowu od leo? - warknął na nią, bo teraz to już kompletnie się na nią wkurzył - nie ciągnę cię przecież na siłę do mojej rodziny, jak nie chcesz się z nią widywać to nie! - zaczął też na nią krzyczeć. rozmowa chyba nie tak miała iść. mieli zjeść normalną kolację, poptrzytulać się przy filmie, miało być przyjemnie i nieskomplikowanie - w ogóle najlepiej gdybyśmy wiecznie byli razem ale bez widywania się z rodziną, bez żadnych ślubów, bez niczego, tak? czego ty się tak cholernie boisz, że co, że potem polecę do kościoła i każę ci się ze mną hajtać? pomyśl trochę - postukał się w głowę. - nie traktujesz mnie poważnie. czego ty w ogóle ode mnie oczekujesz, hm? - zapytał.