las

poszli z jakąś ekipą spacerować po lesie. finn zostawał trochę z tyłu, bo zaczęła go boleć noga. nadal nie był na tyle przyzwyczajony do protezy, żeby móc sobie pozwalać na tak długie wędrówki, ale udawał, że wszystko jest ok. nie chciał być słabeuszem.

morgan też się wybrała na spacer, bo co innego miała tutaj robić. po jakimś czasie zauważyła, że finn się wlecze, wiec zwolniła, żeby mu dotrzymać kroku. - podziwiasz naturę? - zapytała rozbawiona.

oparł się o drzewo i zaczął rozprostowywać nogę. nadal udawał, że wszystko jest pod kontrolą.
- nie ma co się spieszyć. - zauważył od razu z uśmiechem. gorzej by było gdyby stracili grupę z oczu i orientację w terenie też. musieliby poczekać do wieczora, aż rozpalą ognisko i szliby za znakami dymnymi.

spojrzała na jego sztuczną nogę i przez chwile jej się przyglądała. - boli cię? - zapytała. mógł przecież powiedzieć i reszta grupy przestała by tak lecieć. no ale oczywiście lepiej sobie utrudniać życie. - zaraz nas tu zostawią - przeniosła wzrok na grupkę przed nimi, która coraz bardziej się oddalała.

- to nic takiego. dużo chodziliśmy, tyle. - wzruszył ramionami i pomasował sobie miejsce, w którym proteza była przyczepiona do kikuta. w ogóle biedaczek musiał zawsze chodzić w długich spodniach, nawet w upał. ciekawe, czy kąpał się w jeziorze. hmmm. finn zawsze lubił sobie utrudniać i komplikować życie, nawet miał to wpisane w karcie chyba, bo ostatnio czytałam. - boisz się, że się zgubimy? - zaśmiał się, spoglądając w stronę znikającej grupy. - możesz ich łapać, ja was zaraz dogonię. - zapewnił ją.

pomachała głową i dała mu spokój, bo co ją obchodziło czy tak na prawdę go boli. nie był dzieciakiem, więc każdy martwił się o siebie. zresztą gdyby na serio nie mógł wytrzymać to myślała, że by się poskarżył. po co on nosi długie spodnie. to nie polska, że wszyscy każdego wytykają palcami i się nabijają ;x - nie boję się, tak tylko mówię - zerwała liścia z gałęzi. mogła go zostawić, ale jednak reszta osób nie była tak interesująca i najlepiej dogadywała się pewnie z nim.

finn doceniał charakter morgan i to, że miała w dupie jego samopoczucie. to może nosił krótkie, skoro i tak chciał inspirować ludzi swoją postawą, no i wcześniej bez spiny nosił pustą nogawkę.
- nie chce mi się już z nimi chodzić. ile można słuchać w kółko tej samej piosenki. - zaśmiał się, bo tamtym spodobało się układanie piosenki wyjazdowej i myśleli, że są tacy zabawni. co gorsza chcieli zmusić finna, żeby ją grał dzisiaj na ognisku. pewnie finn tylko udawał, że go boli noga, żeby mieć wymówkę i z nimi nie iść.

dobrze, że doceniał i nie był taką ofiarą losu, żeby od wszystkich żądać litości. owszem, współczuła mu, ale nie będzie nad nim skakać i co pięć minut pytać jak się czuje. był już dużym chłopcem.
- właśnie dlatego nie zamierzam za nimi lecieć i ich doganiać - zaśmiała się. - zresztą znudziło mi się w kółko chodzenie tymi samymi szlakami - wywróciła oczami. tamci pewnie się bali nawet trochę zboczyć z drogi. już wszystko tu widziała, więc wolałaby odkryć coś nowego.

nie chciał, żeby ludzie nad nim skakali i się o niego martwili. wolał udawać, że wszystko jest ok niż dać im najmniejszy powód do przypomnienia sobie, że nie ma nogi albo że trzeba się nad nim użalać. to go tylko denerwowało.
- czyli tak naprawdę chcesz, żeby nas zostawili. - zauważył, bo wcześniej to ona coś tam mówiła, że zaraz ich zostawią. - pewnie z daleka będziemy słyszeć ich śpiewy - dodał z rozbawieniem. na pewno fałszowali w dodatku! - to co, masz jakiś pomysł na nowy szlak? - zaczął się rozglądać. w sumie każde drzewo i każda droga wyglądała tak samo. z tym, że oni przyszli taką wydeptaną.

- w głębi duszy tak - zaśmiała się. już teraz miała to w dupie czy ich zostawia czy nie. dla nich lepiej jak sobie pójdą i nie będą musieli słuchać tej samej piosenki po raz setny. - niestety pewnie masz rację - westchnęła, po czym się rozejrzała, żeby się przyjrzeć okolicy. - nie koniecznie, jest już i tak ciemno - wzruszyła ramionami. ona by sobie dała jakoś radę, ale finn by ją spowalniał xd

- trzeba spełniać marzenia - roześmiał się głupio, bo grupa rzeczywiście zniknęła im z oczu. nie wiem czy z uszu, jeżeli nadal śpiewali. towarzystwo przeszkadzało im w słuchaniu śpiewu ptaków i kontemplowaniu natury! - wracamy? - spojrzał na nią z jednokącikowym uśmieszkiem. pewnie myślał o jakiś niecnych uczynkach.

- koniecznie - roześmiała się z nim. nie wiem czy morgan chciała słuchać śpiewu ptaków czy cokolwiek innego, a już na pewno wolałaby to niż wycie ich kolegów i koleżanek. - możemy wracać. tu i tak nie ma nic ciekawego do roboty - kopnęła jakiś kamyk. wolała iść sobie usiąść przy ognisku i zacząć picie. za dużo było tu świeżego powietrza, więc musiała to balansować.

finn też raczej nie jarał się nocnymi odgłosami w lesie. zresztą słyszał ich wystarczająco dużo jak codziennie leżał z helikopterem w namiocie nad ranem i nie mógł zasnąć.
- w ogóle nie doceniasz uroków natury. - zaśmiał się i objął ją w pasie, bo sam nadal opierał się o drzewo. moje postacie są dzisiaj szmatami i tylko jedno im w głowie.

poza tym pewnie latały tu nietoperze i kto wie co jeszcze. a nietoperze wcale nie są takie fajne. - już się napatrzyłam - zaśmiała się. - zresztą mam jeszcze trochę czasu, żeby wystarczająco się nacieszyć całą naturą. już jestem cała pogryziona przez komary, uwielbiam piękno natury - powiedziała rozbawiona i przybliżyła się do niego, zarzucając mu ręce na szyję. dzisiaj twoje postacie zastępują postacie skiby.

jelenie chodziły między ich namiotami po nocy. jak spałam w jednym z parków narodowych w namiotach to też jakieś takie coś chodziło.
- takie uroki wyjazdu pod namioty. nie ma co teraz marudzić, bo po powrocie i tak będziemy to świetnie wspominać. - zapewniał ją wesoło. - moim zdaniem natura jest bardzo piękna. - dodał, patrząc jej w oczy i raczej miał ją na myśli ;x może i był szmatą, ale przynajmniej romantykiem!

kosmici chodzili, a nie łosie. lol, ja nigdy pod namiotem nie spałam, nie byłam na takim obozowym ognisku ani nic. - nie marudzę. jak to ktoś tam powiedział, ślady po komarach zniknął, a piękne wspomnienia pozostaną - powiedziała udawanym głosem jakiejś ich koleżanki, która się podniecała nawet najmniejszym kamieniem czy liściem. - nie wiedziałam, że jesteś takimi miłośnikiem natury - uśmiechnęła się. chwile się na niego patrzyła, ale zaraz pocałowała go krótko.

łosie też ładnie. ja spałam pod namiotami na kempingach jak mieliśmy tego road tripa po amerykańskich parkach narodowych, to też było trochę inaczej, a nie taki chillout w lesie.
- pięknie powiedziane. - przyznał jej rację z wyraźnym rozbawieniem. też na nią popatrzył i uśmiechnął się na pocałunek - kto by nie był. - stwierdził. bawił się szlufkami w jej spodniach. zaraz pocałował ją znowu, tym razem dłużej.

poruchali się w tym lesie i poszli wpieprzać kiełbaski z ogniska.