charing cross police station

eve siedziała tutaj w celi pewnie w takim wdzianku jak dzieciaki z misfits bo zabrali jej ubrania, które były przedmiotem śledztwa. pewnie miały śladowe ilości narkotyków na sobie, dzieki hugo. wykonała swój jeden telefon do osoby, która miała największą szansę na wyciągnięcie jej stąd, nie jej szef (on nie mógł się dowiedzieć), nie valentino, tylko mateo właśnie. ale nie było go już jakiś czas więc eve siedziała w celu wkurzona, że musiała się płaszczyć przed kimkolwiek.

mateo miał największe szanse na wyciągnięcie jej, ale nie z takich powodów jak myślała. ustalili dość dużą kaucję za jej wypuszczenie, a przynajmniej na tyle dużą, że musiał płaszczyć się przed tatuśkiem, który oczywiście od razu zaczął kombinować i obiecał mu świetny deal za to, że pomoże koleżance, żeby cała sprawa zniknęła. póki co mateo zgodził się tylko na pierwszą część umowy i eve będzie musiała jeszcze go przekonać co do swojej niewinności (aż tak dobrze jej nie znał hehe!). tak czy inaczej już zaprzedał swoją duszę diabłu, żeby zdobyć pieniądze. dzięki temu wpłacił kaucję i czekał teraz przy wejściu aż wypuszczą eve.

w końcu jakiś strażnik przyszedł po eve! zdziwiła się, ale posłusznie wyszła. wypisała jakieś papiery, poprzymilała się jeszcze do policjantów odzyskując swój telefon i biżuterię chociaż hehehehe. wyszła powoli na zewnątrz wiążąc swoje potargane włosy w koczek. stanęła przed mateo bez słowa. już była na niego wściekła, ze ją olał a okazał się całkiem przyzwoitym gościem jednak. może nawet czuła się trochę głupio! - cześć - przywitała się stając obok niego. najchętniej by od razu uciekła xd

potrzebował trochę czasu, żeby ogarnąć całą sprawę z tatuśkiem. nie było łatwo pociągać za mafijne sznurki! czekał na nią cierpliwie oparty o murek, od którego odkleił się kiedy zobaczył eve, która całkiem nieźle wyglądała w pomarańczowym wdzianku.
- cześć - uśmiechnął się nieznacznie. - no więc tak jak mówiłem, nigdy nie organizuję banalnych randek. na drugą randkę lubię wyciągać dziewczyny z aresztu. - zażartował. prawda była taka, że musiał ją wyciągnąć zza krat, bo miał za dużą ochotę ją pocałować czego jeszcze nie zrobili xd jakby wylądowała na zawsze w więzieniu to nigdy nie będą mieli okazji xd

dobrze, że eve nie wiedziała ile musiał ogarnąć żeby ją wyciągnąć. byłby jej jeszcze bardziej głupio. na co dzień starała się być bardzo samodzielna! dlatego w takich sytuacjach karciła siebie mentalnie - czyli to jednak nasza druga randka? - powiedziała rozbawiona. skoro mateo przyjął to tak na luzaku to i ona podeszła do tego luzacko - lubisz umawiać się z recydywistkami? - dalej pytała bardzo żartobliwie. mógłby mieć z nią związek na odległośc, mieliby prywatne widzenia w więzieniu. tak jak barney wyrywał laski hehehe.

sama zadecydowała, że ze wszystkich osób zadzwoni właśnie do niego. nie miała pojęcia, że ratując swój własny tyłek wpakuje go w jeszcze gorsze bagno.
- nie udawaj, że nie wiedziałaś, przecież widzę jak się wystroiłaś - zamachał palcem wskazując na więzienny kombinezon podkreślający kolor jej oczu. - to zależy czy są ze mną szczere co do tego za co zostały zatrzymane. - odpowiedział, zerkając na nią już poważniej, bo jednak chciał wiedzieć co się wydarzyło i czy zagłębiać się w sprawę z ojcem i prosić o oddalenie zarzutów.

przeanalizowała wszystkich kandydatów i o dziwo, albo niestety on był najodpowiedniejszy!
- och, wiedziałam że ci sie spodoba - przygładziła swój kombinezon i włożyła dłonie do kieszeni. czy on nie kupił pomarańczowej kanapy przypadkiem? czy mi się coś pomyliło? jak tak, to w sumie wdzianko faktycznie mogło się mu spodobać - hm - westchnęła myśląc jak mu to wytłumaczyć - kolega którym się opiekowałam miał narkotykowe laboratorium w domu - przyznała szczerze, ale zamiast patrzeć na niego gapiła się na buty. chyba pierwszy raz mógł ją zobaczyć zawstydzoną!

mimo że mateo nie był typowym ułożonym niebieskim to jednak był ogarnięty życiowo i najwyraźniej tym emanował i wiedziała, że może mu zaufać, że wyciągnie ją z kłopotów.
- wyglądasz obłędnie - podsumował wesoło. haha nie pamiętam takich szczegółów, ale według zdjęcia mieszkania miał czarną kanapę. co nie zmieniało faktu, że mogli pomarańczową oglądać i że wtedy to ona pasowała mu do oczu. wsadził ręce do tylnych kieszeni spodni. - hm - mruknął w odpowiedzi. - opiekowałaś się też tym laboratorium? - spytał łagodnie. nie chciał być nachalny, ale jednak właśnie zapłacił dużo pieniędzy (+ duszę) za to, żeby ją wypuścić, więc miał prawo wiedzieć.

może wyczuwała to podświadomie! miała chyba całkiem niezłe oko do ludzi po tym co ją spotkało! na pewno rozpoznawała złych i chciwych ludzi!
może coś mi się ubzdurało z tą kanapą, a może nie! nie wiem!
- co? - uniosła gwałtownie głowę - no jasne, że nie - odparła pośpiesznie nieco zdenerwowanym głosem. no jasne, że tak myślał! przecież nie pochodziła z dobrego domu, dobrego miejsca więc mogła robić tylko nielegalne rzeczy - mam kilka zajęć, legalnych - wytłumaczyła się - spłacę cię, możesz ustalić jakiś termin albo coś - zaraz zaczęła mu proponowac. nie chciała być nic nikomu winna.

zagadka dnia. sprawdziłabym, ale mam za dużo odpisów xd
zmarszczył czoło kiedy się tak zdenerwowała. co innego miał pomyśleć skoro właśnie wyciagał ją z aresztu? zwykle nie trafiaja tam niewinni ludzie! poza tym mateo wychowywał się w warunkach gdzie dawno zatarły się granice między tym co jest dobre, a co złe. widząc jednak jej zdenerwowanie uwierzył w to, że jest z nim szczera i w tym własnie momencie postanowił, że będzie musiał poprosić ojca o pomoc z oddaleniem zarzutów, a wtedy powiększy swój dług. czuł jednak, że musi to zrobić. wiedział, że bez tego sobie nie poradzi. podsłuchał juz na posterunku jak mówili, że wszystko przemawia przeciw niej.
- w porządku, możemy ustalić dziesięć lat - uśmiechnął się lekko. już i tak nie potrzebował tych pieniędzy skoro własnemu ojcu będzie musiał się odpłacić w inny sposób.

potem dam ci znać najwyżej xd
o dziwo, ale to był pierwszy raz kiedy wylądowała za kratkami. miała na pewno parę wykroczeń na swoim koncie. ale nigdy nic tak poważnego! i jasne, gdyby jej nie pomógł to czekałby ją marny los! miała podejrzanie wyczyszczoną kartotekę przed rozwodem i to na pewno wzbudzało też podejrzliwość u śledczych.
można było jednak wyczuć że jej zamiary były prawdziwe i dobre. no i że wcale go nie oszukiwała. może tego nie było widać (na pewno nie było), ale czuła wdzięczność wobec niego. rzadko kiedy ktoś jej pomagał więc to pewna nowość dla niej! - okej, umowa stoi - wyciągnęła dłoń w jego kierunku żeby przypieczętować umowę. po chwili jednak stwierdziła, że nie jest to wystarczające więc gwałtownie się do niego przytuliła w ramach podziękowania.

dobrze xd
nie wiedział, że taka z niej niegrzeczna dziewczynka! ona też nie wiedziała, że jego rodzina ma historię z unikaniem odpowiedzialności za swoje nielegalne działania. dobrze jej z oczu patrzyło i jednak jej zaufał. o samym sobie też uważał, że zna się na ludziach, więc liczył na to, że nie robi z niego idioty.
chciał wyciągnąć w jej stronę dłoń, ale wtedy ona rzuciła się w jego ramiona, co odwzajemnił. chwilę ją obejmował, po czym odsunął się i popatrzył jej w oczy. i wtedy ją pocałował, bo jednak już ustaliłyśmy, że ma pokrętne postrzeganie romantycznych sytuacji xd

oboje mieli swoje sekreciki. jak wszyscy w st. albans! także to nic nowego w sumie! dobrze jej z oczu patrzyło bo była we wszystkim szczera, prawdziwa i emocjonalna. ukrywała tylko niektóre aspekty swojego życia, ale na pewno nie kłamała!
trochę potrzebowała takiej bliskości bo nie czuła się dobrze w zimnej celi. miała już w głowie perspektywę że zostanie tam przynajmniej na kilka lat więc trochę przeżyła traumę! dlatego czując ciepłe objęcia mateo poczuła się lepiej, bezpieczniej i spokojniej.
tak, zdecydowanie to nie był moment na pocałunki, ale była na tyle oszołomiona że odwzajemniła to. zdecydowanie inaczej wyobrażałaby sobie ich pierwszy pocałunek, no ale cóż..... - to było niespodziewane - odparła z lekkim uśmieszkiem odrywając się w końcu od niego.

mateo też był z zasady szczery i ukrywał tylko informacje o swoim pochodzeniu i bogactwie. ale to prawie jak nic xd chciał żyć szczerze wobec samego siebie, a odcinał się od pochodzenia i bogactwa, więc nie uważał tego za informacje, którymi musiał dzielic się z innymi.
- serio? myślałem, że nie mogę być już bardziej oczywisty co do tego, że mam ochotę cię pocałować - zaśmiał się. chciał ją pocałować już od kilku spotkań, ale był dżentelmenem i zamiast tego zapraszał ją na testowanie swojej kanapy xd

takie drobne rzeczy w życiorysie ukrywał tylko! nic wielkiego heheheheheh! ciekawe kiedy eve dowie się o jego bogactwie. charlotte powinna ją kiedyś na to naprowadzić albo coś! lub valenitno przeglądając mafijnego pudelka xd
- i zdecydowałeś się dopiero widząc mnie rozczochraną po dwudziestu czterech godzinach w areszcie? - powiedziała żartobliwie - masz nietypowy gust - co w sumie było prawdą bo zainteresował się eve - w ramach podziękowania za pomoc to ja zapraszam cię na randkę, nie spontaniczną wprawdzie - wzruszyła ramionami - ale mam nadzieję że się zgodzisz - bo jesli nie to już nigdy jej nie pocałuje xd

trzeba to zaplanować, tak samo jak i przysługę, którą mateo będzie teraz dłużny swojemu ojcu. to na pewno się nie skończy dobrze!
parsknął śmiechem na jej komentarz. on też był mało elegancki, lubił chodzić na boso, a dziewczyny najbardziej kręciły go w mokrych włosach i bez makijażu.
- nie mogłem się oprzeć - odpowiedział żartobliwie, a może jednak to była prawda? - zastanowię się - odpowiedział udając, że wcale nie cieszy się na ich randkę. to była najlepsza zapłata za to, że jej pomógł. byłby przypał jakby zadłużył się u ojca, a eve nie chciałaby go całować i go odrzuciła. - odprowadzę cię - zaproponował, bo wyglądała jednak na zmęczoną i chciał się upewnić, że wszystko będzie ok.

powinien postrzelić gabriela w ramach przysługi xd
był mało elegancki więc eve myślała, że jest biedakiem. to właśnie było to! - tak myślałam - odparła równie wesołym głosem co on, smyrając go lekko po podbródku. zaraz jednak odkleiła się od niego bo nie wypadało żeby się tak spoufalali, szczególnie że eve nie przywykła do tak dużej porcji czułości i innych. jak było tego za dużo to czuła się nieswojo - dam ci znać jak już ustalę szczegóły - nie przyjęłaby odmowy więc uznała, że jego słowa są zgodą - okej - zgodziła się. pewnie zanim dotarli do albans to poszli jeszcze na tą dobrą herbatę na której byli jak się poznali. a jak już dotarli do st. albans to go zbyła wskakując do autobusu i jadąc do swojej przyczepy xd

no dobra to założmy że oficjalnie się to stało. dziewczyny zostały uznane za zaginione, a ostatne znane nagrania były z londynu dlatego wszyscy którzy mieli z nimi ostatnio kontakt i bliskie relacje siedzieli tutaj i czekali na złożenie swoich zeznań. patrick siedział zestresowany na jednym z krzesełek w korytarzu i miętosił swoje dłonie ze stresu. widać było na jego twarzy jeden wielki grymas zmartwienia, który rzadko się zdarzał!

nate został uznany za tak samo bliskiego leili jak tobias co może i byłoby powodem do triumfu gdyby nie to, że wszyscy tak bardzo się stresowali!
- proszę - pojawił się nagle nad patrickiem z kubkiem niedobrej posterunkowej herbaty. chociaż tyle mógł zrobić, poza tym wiedział, że siedzenie samemu ze swoimi myślami na nikogo nie działa dobrze.

nawet tobias się na niego nie wściekał, że został wezwany. każda pomoc się liczyła. zapomnieli o braterskiej zawiści.
- dzięki - nie spodziewał się tego. zerknął na nejta i chwycił herbatę. normalnie to on był hop do przodu ale ugrzązł ze swoimi myślami zastanawiając się czy jego siostra w ogóle jeszcze żyje - byłeś już tam? - wskazał na pokój przesłuchań. był tak nieprzytomny że nawet nie wiedział kiedy jego kolej.

też będą mieli bonding!
- nie - odpowiedział zdawkowo i usiadł obok patricka, bo akurat było tam wolne krzesełko. gdyby już był po przesłuchaniu to na pewno nie siedziałby tutaj, bo tu atmosfera była zdecydowanie nerwowa. nie wyglądało jednak na to, żeby sprawa szybko ruszyła się do przodu. - nie pamiętam nawet kiedy ostatnio ją widziałem... - pochylił się do przodu i oparł na kolanach ręce, którymi podtrzymywał głowę. miał mętlik w głowie.

prawda!
to było logiczne, że jeśli już byłby po zeznaniach to by go tu nie było. patrick jednak nie myślał dzisiaj logicznie. zapatrzył się w swoja herbatę obserwując jak unosi się z niej para. nie wypił nawet odrobiny bo czuł jak wszystko mu się skręca w żołądku. spojrzał na nate'a kiedy usiadł obok i odstawił kubek na podłogę słysząc jego słowa - jak wejdziesz tam to wszystko ci się ułoży - zapewnił go kładąc dłoń na jego karku smyrając go delikatnie kciukiem.

mógł też czekać po zeznaniach na tobiasa czy inną osobę, z którą wracał do domu.
- sam nie wiem - spojrzał podejrzliwie na przechodzącego policjanta. nate stresował się co najmniej tak jakby był o coś oskarżony. dotyk patricka sprawił jednak, że poczuł się odrobinę lepiej, przynajmniej na tyle, żeby się otworzyć. - obraziłem się na nią za to, że mi nie odpisuje. napisałem jej naprawdę niemiłego smsa. a teraz... - wybąkał wbijając wzrok w podłogę, bo nie mógł spojrzeć patrickowi w oczy ani nawet samemu sobie.

w sumie racja. nie oczekujmy jednak logicznego myślenia w tej sytuacji ani od jednego, ani od drugiego.
patrick nie stresował się samym pobytem na posterunku, a raczej tym z jakiego powodu tu był. nigdy nie podejrzewał, że jego siostra zaginie. nawet jeśli miała przypały to ciągle były one na tyle bezpieczne że nic nie powinno jej grozić. jak się okazało nie miał racji, miał pretensje do siebie że nie zdołał jej ochronić jako starszy brat! - skąd mogłeś wiedzieć? - tłumaczył mu. nie powinien w tej sytuacji czuć się winny - tego dnia którego tiffany wyszła i nie wróciła jedliśmy razem śniadanie, zjadła moje ulubione płatki, a ja się na nią obraziłem - mówił - to strasznie głupie i żałuję że nie powiedziałem jej czegoś miłego, ale skąd mogłem wiedzieć? - nie mogli oboje i patrick próbował mu to jakoś wytłumaczyć.