potężny dąb

zjarala sie juz I podziwiala drzewo. bylo majestatyczne!

bea sie jak zwykle zgubiła, więc szukała towarzysza bądź towarzyszki do spaceru. znalazła ivy! więc stanęła obok niej i zaczęła się gapić na drzewo - na co tak patrzysz? - zapytała zaciekawiona.

- zobacz jakie piekne! - zawolala wesolo I rozlozyla rece. - moze tam powinnismy rozbic namiot - pokazala na galezie. w jej glowie to mialo sens I wyobrazala sobie to jako namiotowy domek na drzewie.

zajarała się pomysłem ivy! może nie była zjarana, jeszcze, ale podobało się jej jej podejście do życia xd klasnęła więc w dłonie i spojrzała na ivy - tak, zróbmy to! nie wiem jeszcze jak, ale ty masz jakiś pomysł? spanie na drzewie brzmi tak ekscytująco! - wyszczerzyła się do niej zadowolona jak małe dziecko.

ivy wiele nie potzrbowala do szczescia xd z checia by spala nawet pod tym drzewem jesli nie uda im sie wykombinowac domku na drzewie.
- musimy zlokalizowac namiot I go tam wrzucic - pokazala w strone namiotow, potem na galezie. nie wydawalo jej sie to trudne.

spojrzała w kierunku namiotów - tamten jest jakiś taki w miarę ogarnięty, chodź go weźmiemy. nie wydaje się być zbyt ciężki - najwyżej namiot zostanie na drzewie, a one będą spały pod! nie obchodziło jej to jednak - masz może jakiegoś skręta? - zainteresowała się od razu - pachniesz tak ładnie, ziołowo - zachichotała na żarcik.

- masz racje - juz chciala ruszyc w strone namiotow, ale bea wspomniala o ziole. zapomniala juz co mialy robic I wyciagnela z kieszeni skreta. - jasne, ze mam! - usiadla sie pod drzewem I odpalila go.

usiadła obok niej i kiedy ta już skorzystała z pierwszego bucha, zabrała jej jointa i sama się nim zaciągnęła - dobry towar - pochwaliła ją klepiąc po kolanku. oparła głowę o ten dąb i zaczynała powoli rozumieć co ivy widziała w tym majestacie - myślisz, że są tu mrówki? - zapytała.

- na pewno sa - zaczela macac trawe w poszukiwaniu mrowek. - chcialabym sie umiec zmieniac w bycie mala jak mrowka - zaczela sie zastanawiac o tym jak fajnie by bylo przezywac takie przygoty w trawie.

- a ja to bym chciała być jak jakiś kolorowy motyl. taki wiesz, co ma mnóstwo kolorów na sobie, czułki w ogóle lata sobie w te i we wtee i jest wolny i super - oddała jej jointa żeby ivy też skorzystała z tego czym się dzieliła - a jeszcze jakim zwierzakiem chciała byś być? - zapytała kładąc głowę na jej ramieniu.

- to tez - zgodzila sie, ze wizja motyla brzmiala milo. - chcialabym byc hipopotamem - wymyslila. nie miala powodu dlaczego, ale podobalo jej sie jak smiesznie biegaly w wodzie. ostatnio pewnie widziala na animal planet I teraz miala na nie faze.

- hipopotamy to są niebezpieczne zwierzaki - zmarszczyła brwi rozkminiając bycie hipopotamem - mogłabym też być ewentualnie lwicą. one są majestatyczne i groźne. a jeżeli nie lwicą, to mogłabym być eeee słonicą! - zaciągnęła się jointem ponownie kiedy już się wymieniły - a co byś robiła jakbyś była hipopotamem? - zapytała poważnie.

sluchala uwaznie przemyslen beatrice I w glowie juz sobie wyobrazala, ze sa w lion kingu. - jadlabym arbuzy - wymyslila. zjaraly sie I posiedzialy pod drzewem az nie zauwazyly, ze gdzies indziej dzieja sie ciekawsze rzeczy. zacznij kims next!

medytował przy potężnym dębię. miał właściwości magiczne! czuł wszechogarniającą śmierć wokół wywołaną atakiem eustachego. sam siedział pod drzewem po turecku i próbował zabitych przez eustachego przeprowadzać bezpiecznie na tamten świat.

gabby właśnie uciekała przed eustachym i jego nożem, bo była jedną z jego potencjalnych ofiar. wywaliła się po drodze i oczywiście miała zdarte kolana. dopadła do camdena - pomóż - złapała się go kurczowo i nie chciała puścić.

camden jako jedyny się nie bał. miał ze sobą wszystkie talizmany! i zaklęcia!
kiedy gabby na niego wpadła ocucił się z medytacji i chwycił ją za ramiona - nic ci nie będzie - zapewnił ją. nie wyczuwał w niej aury śmierci. ale był podejrzanie spokojny jak na atak mordercy.

- musimy uciekać! natychmiast! nie możemy tutaj zostać, jakiś psychol morduje tu ludzi! - była bardzo zdenerwowana. nie mogła zebrać myśli, bała się i nie czuła się już bezpiecznie. tym bardziej nie jako ofiara gwałtu, która przeżyła jakiś czas temu wielką traumę. gapiła się na camdena - czemu się nie boisz! - dźgnęła go w ramię.

- wiem - powiedział bezpłciowo. nie miał na to wpływu, że ktoś kogoś mordował. na świecie to też się działo! odczuwał inaczej niż wszyscy emocje sorry xd nie czuł strachu, czuł go za to od gabi - nie boję się, bo ani moje, ani twoje życie sie jeszcze nie skończy - oznajmił pewnie. jaki prorok!

- ale jak to! mówisz to tak jakbyś wcale się jego nie bał! - była pod wrażeniem jego spokoju ducha - a może to ty jesteś jednym z nich! jednym z tych psychopatów a ja teraz na ciebie trafiłam i mnie zabijesz! o... mój... boże! - odsunęła się od niego, a że to robiła nie wstając z podłoża, to jakoś było to pokraczne. zaczęły ją piec kolana - uciekać! musze uciekać! - machała dalej rękoma.

- śmierć to nie jest coś czego powinniśmy się bać - otaczała go na co dzień, był do tego przyzwyczajony!
- gdybym był to chyba nie ucinałbym z tobą filozoficznych pogawędek co? - zauważył. rozprawiłby się z nią szybko, a nie próbował uspokoić. na swój sposób - pościerasz sobie kolana - zauważył kiedy zaczeła się majtać i zrobił kilka kroków w jej kierunku.

- nie chcę umierać! - już raz to przeżyła, prawie umarła w skate parku ale wtedy znalazł jej ją anioł stróż w postaci tobiasa. teraz nie miała anioła stróża, a przynajmniej się jej tak wydawało. zaczęło się jej wszystko mieszać w głowie, była zmęczona i przestraszona, trauma znów się odzywała a ona nie wiedziała co ma robić dalej - nie wiem! może chcesz mnie przechytrzyć... i wtedy zamordować - mówiła bzdury i się rozpłakała - chcę do domu - ryczała jak małe dziecko.

camden tez był aniołem stróżem, tylko dziwniejszym! ale to nie znaczyło, że trzeba było się jego bać. pewnie się go bała bo nie był tak przystojny jak tobias xd
- nie umrzesz! - podniósł głos w końcu żeby wyrwać ją z tego szaleństwa i letargu, a potem wskazał palcem na postaci w oddali. to była policja która szukała ocalałych - odwróć sie - poprosił nieco łagodniej.

miała dziwnych aniołów stróżów w takim razie xd bała się go, bo teraz ogólnie była przerażona, a nie dlatego, że był przerażający. odwróciła się w kierunku policji - okej. okej, powiedzmy, że ci wierzę - powiedziała spokojniejszym tonem - niech tak będzie. wierzę ci. a teraz muszę tam iść i się stąd wydostać - szlochała już mniej - zaprowadzisz mnie tam? - zapytała jak małe dziecko.

nie był przerażający, miał co najwyżej nietypową urodę xd
- powinnaś mi uwierzyć - odparł spokojniej skoro podstawowe komunikaty do niej już docierały - tak - podszedł do niej i zarzucił jej swoją kurtkę na ramiona bo pewnie o tego szlochu zaczęła się trząść i mogło to być częściowo z zimna. tak wyczuł! - nic ci nie będzie - zapewniał ją kiedy zbliżali się do policji.