nutelleria

okej, teraz, kiedy już miała wakacje, wróciła do rodzinki do londynu i na razie siedziała w domu i nie miała żadnych planów na lato, chociaż pewnie planowała codziennie chodzić do szpitala na wolontariat i tak dalej. teraz za to siedziała tutaj i czekała na emily, którą chciała wyciągnąć na czekoladę, bo sądziła, że czekolada poprawia humor, ale na razie emily nie przychodziła i lucy zaczęła wątpić, czy ona w ogóle kiedykolwiek się tu pojawi.

emily długo się zbierała bo pewnie przebierała się milion razy. bała się że wszyscy będa wiedzieć, że jest w ciąży! sama z tego powodu była roztrzaskana jak fala o skały, ale przecież nie może usunąć i zamordować biednego, nic nie winnego dziecka! przyszła więc spóźniona i kiedy zobaczyła lucy podeszła szybciej. - przepraszam. - powiedziała i ucałowała jej policzek. usiadła i westchnęła. rozciągnęła bardziej sweterek, żeby nikt przypadkiem nic nie widział, chociaż coś mi się zdaje że nic widać nie było. może przytyła kilogram czy dwa, ale nie robiło to zbytniej różnicy w jej wyglądzie...

a w którym ona jest tygodniu?
- w porządku, wcale nie czekałam tak długo. - uśmiechnęła się jakoś pocieszająco, jakby to ona chciała teraz ją przepraszać za to, że ją w ogóle wyciąga do ludzi, kiedy emily nie jest w najlepszym stanie. tak samo jak nie przyznawała się teraz, że czekała tak długo, że zdążyła pewnie przeczytać do końca jakąś książkę i teraz tylko gapiła się w ścianę. - dobrze, że w ogóle cię widzę. - dodała, bo pewnie przez to wszystko dawno się nie widziały.

to jednak skoro trwa miesiąc tylko a nie trzy jak myślałam to jednak była już w zaawansowanej ciąży! znaczy jakoś w takim razie w 4 miesiącu... ojojoj. to lucy musiała widzieć już jej brzuszek mimo że skrywała się za tym sweterkiem. westchnęła. - też się cieszę, że się widzimy w końcu lucy. - powiedziała szczerze i sobie zamówiła coś bo z pewnością była głodna. - co u ciebie? - zapytała bo jak najbardziej chciała odciągnąć temat swojego rosnącego brzucha.

możliwe, że widziała.... ale może nie chciała nic mówić, bo myślała, że emily też uważa, że na złamane serca najlepiej działa czekolada i po prostu cały czas się nią zajadała i tak przytyła! a lucy wolała o tym taktownie nie wspominać...
- och, no wiesz. wakacje. - wzruszyła ramionami i sama też coś zamówiła, pewnie baaardzo kalorycznego, bo wcześniej siedziała tutaj i tylko burczało jej w brzuchu. - zastanawiam się, czy kiedykolwiek jeszcze zobaczę elliotta. ale nieważne. - machnęła ręką, bo nie chciała raczej głupkowato się szczerzyć na myśl o nim, kiedy tutaj emily tak cierpi. - jak ty się trzymasz? - zmieniła więc szybko temat.

musiała widzieć bo w 4 miesiącu już widać! a szczególnie u takiej drobnej dziewczynki jak ems. - no tak, wakacje. - uśmiechnęła się chociaż ona wcale się tak na nie nie cieszyła... - elliotata? lucy.... - westchnęła i położyła jedną dłoń na brzuchu bo to był odruch bezwarunkowy. - elliott nie jest partią dla ciebie, kochanie. wiesz że bierze się za każdą dziewczynę w szkole. nie zmienisz tego. - westchnęła cicho. - ja? - przełknęła ślinę. - jakoś mi to idzie. - uniosła kącik ust.

czyli widziała. ale naprawdę myślała, że przytyła czy coś! skąd mogła wiedzieć, że emily jest w ciąży?! była na to zdecydowanie za młoda!
- ale był dla mnie taki słodki, ems! - westchnęła ciężko. - piekliśmy ciasteczka i w ogóle.... wcale nie zachowywał się jak taki podrywacz. może się zmienił? - zasugerowała. oczywiście miała nadzieję, że zmienił się pod jej wpływem i są niczym bohaterowie jednego z tych romansideł, w których się zaczytywała. to nic, że jak piekli ciastka, to on dodał do nich trawy i ją naćpał. jej zdaniem był słodki i grzeczny. ech. podrapała się po policzku, patrząc uważnie na przyjaciółłkę. - jesteś pewna? jeżeli czegoś potrzebujesz, to wiesz, że tu jestem. - podkreśliła. szczególnie, że sama w wakacje też mieszkała w londynie, więc była tuż obok. i jak nie będzie mnie za tę godzinę, jak wrócisz, to jakoś później dokończymy.

- ja cię rozumiem lucy! naprawdę, tylko że... ja nie wiem. wydaje mi się, że tacy chłopcy się nie zmieniają.. - powiedziała smutno bo naprawdę jej było przykro, że lucy nie trafia na odpowiednich chłopców. chociaż sama na nich nie trafiała ale tu już pomijała. - to że był słodki to zawsze może być tylko gra... wiesz że oni zawsze potrafią grać kiedy ktoś im się podoba. - westchnęła. zacisnęła usta i napiła się czegoś co zamówiła. - nie jestem pewna luc. - westchnęła i przetarła oczy. - rozstałam się z jeanem a najgorsze jest to... - wzięła głęboki oddech i starła łezkę, która jej spłynęła. - z resztą nieważne. nie będę cię obarczać problemami swoimi. - powiedziała cicho i westchnęła. - ale naprawdę uważaj na elliotta. - poradziła jej z troską. nie chciała przez niego stracić kolejnej przyjaciółki!