stoki

totalnie wiedziała jak zjeżdżać bo rodzice ją nauczyli. właśnie dojechała tu z wypożyczonymi nartami i szykowała się do wystartowania. chciała udowodnić sobie i innym, że potrafi i nie jest tylko jakąś tam filigranową figurą.

philip za to jeździł na snowboardzie, też dlatego, że tata go nauczył. lubił wszelkie deski! deskorolki, surfing, snowboard. to były jego klimaty! 
- połamania nóg - życzył jej jak ją zauważył. - a nie, sorry, to nie ta okazja - śmiał sie jakby był super zabawny.

snowboard był dla plebsu. rojalsi jeździli na nartach, co też czyniła lilibet.
zmrużyła oczy, choć nie widział zza gogli i mruknęła - chyba tobie - odepchnęła się kijkami i ruszyła przed siebie. wszystko szło dobrze i panowała nad zjazdem. wyminęła nawet jakiś niespodziewany głaz, ale potem trafiła na wybój którego praktycznie nie było widać, a który wyrzucił ją lekko w górę i przeturlał po stoku. pewnie jedna narta odpięła się jej w trakcie twardego lądowania.

philip uważał, że narty są dla frajerów i wszystkie cool kids jeżdżą na snowboardzie xd
przed poprzednim postem zastanawiałam się czy miała gogle i czy ją rozpoznał... mógł ją zagadać w ten sposób nawet bez rozpoznawania jej, w końcu nie nalezał do milusińskich osób xd ruszył chwilę po niej, więc przejeżdżając bokiem miał pewien ogląd sytuacji. jechał dość szybko, ale widział, ze coś się wydarzyło. nie miał serca z kamienia, więc zajechał w bok do niej. 
- nie ruszaj się - zarządził w czasie pospiesznego wypinania nóg z deski i zbliżył się, żeby ocenić sytuację.

ojciec mu wpoił taką naukę xd
niezależnie od tego czy ją rozpoznał i próbował wkurzyć czy jednak nie rozpoznał i próbował zagaić.... lilibet straciła panowanie nad nartami i zdecydowanie jej wypadek wyglądał dość groźnie szczególnie, że wzbiło ją w górę, a potem padła na bok i turlała się wzdłuż zbocza/stoku. pewnie przez kijki w dłoniach nawet nie próbowała się jakoś asekurować tylko doturlała się do któregoś momentu i przerażona całą sytuacją patrzyła na czyjeś nogi wypinające się z deski. nie rozpoznała, że to philip!

ojciec nie miał nogi i nie mógł jeździć na jednej narcie xd
w takim razie uznajmy, że jej nie rozpoznał, chociaż nawet gdyby ją rozpoznał to i tak by rzucił się do pomocy. w koncu ratownictwo medyczne to było jego powołanie! tak naprawdę chciał być bohaterem, skakać do pożarów i wpadać w ekstremalne sytuacje, ale pomoc dziewczynie na stoku też może być. jeśli z wdzięczności się z nim prześpi xd 
- co cię boli? - zagadywał ją cały czas i kucnął przy niej, żeby sprawdzić czy w ogóle oddycha skoro się nie odzywała. na szczęście tak było, więc teraz zaczął przyglądać się jej powyginanemu ciału szukając urazów. ciągle miał na twarzy gogle, więc byli dla siebie nierozpoznawalni.

w sumie... usprawiedliwiony!
skoro jej nie rozpoznał to i ona nie rozpoznała jego. szczególnie, że na stoku szumiało, było sporo ludzi więc generalnie nie były to warunki do dobrego rozpoznawania siebie wzajemnie!
philip liczył na przespanie się z pokiereszowaną dziewczyną, gratulacje!
lilibet chwilę była oszołomiona i trochę nie kontaktowała, ale kiedy uspokoiła się z lekka, a raczej opadła z niej adrenalina, to podniosła prawą rękę i wskazała na gogle i kask bo coś ewidentnie ją tam uwierało, a raczej czuła że coś ją tam piecze. pewnie rozcięła sobie czoło!

każda okazja dobra! w g&g ginny się przespała z marcusem jak miał wstrząśnienie mózgu xd 
- ręce, nogi, kark ok? możesz się ruszać? - zamachał pokazując na całe jej ciało. przed chwilą zabronił jej się ruszać, ale jeśli czuła się okej to nie było potrzeby się aż tak przejmować. chociaż już pewnie gapie zadzwonili po karetkę, mimo że philip miał całą sytuację pod kontrolą. - czekaj. powoli zdejmę kask, okej? - był nawet słodki i zachowywał się względnie troskliwie. ściągnął kask i gogle i oczywiście ją rozpoznał, ale nie dał po sobie tego poznać. przyglądał się jej urazom, to był priorytet. - będzie trzeba to przemyć, dasz radę wstać?

w sumie racja!
kiwała głową delikatnie kiedy zadawał jej pytania, nawet je słyszała. była trochę przestraszona więc jej ruchy były nieco neurotyczne! nie słyszała co się dzieje wokół, raczej tylko jakiś szum! poczekała aż zdejmie jej kask i poczuła o dziwo przyjemne zimo na jej karku. i o dziwo philip był podejrzanie miły! - nic mi nie jest - zapewniła zdezorientowanie rozglądając sie wokół. automatycznie przy tym rozglądaniu złapała jego dłoń i ścisnęła mocniej - przemyć? - nie rozumiała o co chodzi. dopiero po chwili poczuła że z jej czoła spływa krew.

dziwnie mi się pisze jak philip jest taki miły i profesjonalny xd przyglądał się jej czołu, z którego krew sączyła się w trochę za szybkim tempie.
- fuck, trzeba to zatamować tu i teraz - odwrócił się, żeby sprawdzić swoje opcje, ale ratowników jeszcze nie było, a nie wyglądało na to, żeby ktokolwiek w okolicy miał chusteczki. podniósł się, ściągnął kask i gogle i rozpiął swój kombinezon. silnym ruchem oderwał kawałek swojej koszulki u dołu (bohater!) i przyłożył jej do czoła, spoglądając na nią teraz już jako philip. - to nic takiego, wyglądało groźniej niż było - odparł.

philip miły, to dziwne xd ale w sumie był miły pod bardzo grubą skorupą więc może musisz przywyknąć, że czasem taki był!
pewnie ta krew to był taki straszak, choć lilibet trochę kręciło się w głowie i czuła się dziwnie. pewnie było jej zimno i trochę nie ogarniała rzeczywistości. bohater, poświęcił kawałek swojej koszulki wow! - na prawdę nic mi nie jest - zapewniała, choć wyglądało to trochę inaczej. ich wzrok sie zetknął, a ona przyłożyła dłoń do koszulki chcąc sama sobie tamować krew - jesteś pewien, że to nic poważnego? - zapytała unosząc kącik ust - wyglądasz na przystojniejszego niż normalnie - palnęła. pewnie adrenalina z niej schodziła i lekko bujała się na boki.

pierwszy raz pokazuje nam tę swoją wersję, więc jest trochę szok kulturowy!
nie cofnął dłoni, więc oboje trzymali koszulkę i ich dłonie się lekko stykały. nie ufał jej, że czuła się dobrze na tyle, żeby panować nad pilnowaniem tamowania krwi, wolał zrobić to sam. 
- to nic takiego, po prostu nie umiesz jeździć na nartach - stwierdził skoro już wiedział, że jej życiu nic nie zagraża i może być znowu bezczelny. zaśmiał się z jej tekstu. - to się nazywa syndrom uratowanej damy. teraz mnie uwielbiasz - stwierdził. raczej z philipem to tylko syndrom sztokholmski xd - podążaj wzrokiem za moim palcem - zabrał rękę z jej czoła i teraz wykonywał serię badań czy jednak nie ma wstrząsnienia mózgu.

trochę jest!
słusznie, że jej nie ufał. miał dobre instynkty jednak!
- jeżdżę na nartach od dziesiątego roku życia, jestem pewna że to nie chodziło o to - wyprostowała się momentalnie. generalnie wykonywała coraz gwałtowniejsze ruchy - nie wmawiaj sobie, nie uwielbiam cię - mówiła podążając grzecznie wzrokiem za jego palcem - czy to oznacza, ze mogę wstać? - zapytała, ale nie czekała na odpowiedź bo wstała. ale jednak... zachwiała się!

nadawał się na ratownika!
- jasne, świetnie sobie poradziłaś z tą trasą - skończył być profesjonalny i teraz wyśmiewał jej upadek, brawo philip xd nie mógł być miły za długo! - ale postrzegasz mnie jako swojego przystojnego wybawcę - wymyślał. nie oczekiwał od niej wdzięczności, ale chciał się z nią podrażnić. a ona walnęła się w głowę i dlatego wydawał się przystojniejszy xd chciał jej odpowiedzieć, ale nie pozwoliła mu na to. na szczęście włączyły się jego instynkty i zareagował wstając równo z nią, bo jak to już ustaliłyśmy nie ufał jej. złapał ją od razu jak się zachwiała. - powoli, chcesz doznać szoku? - spytał z wyrzutem trochę. - zaprowadzę cię na dół - zaproponował łagodniejszym tonem.

trochę tak!
- a ty świetnie radzisz sobie z empatia - skończyła być poszkodowana i też mu dogryzala. w końcu dotarło do niej że pomaga jej śmiertelny wrog hehe - postrzegam cię co najwyżej jako wybawcę - poprawiła go i wtedy się zachwiała. dobrze że jednak nie nie ufał i ja zlapal - mhm - nie protestowała kiedy chciał ją zaprowadzić bo faktycznie czuła się bez sily - zawsze jesteś dupkiem i opiekuńczym gościem jednoczenie? - zapytała kiedy zaczęli schodzić na dół.

- przecież nic ci nie jest - powtórzył po niej. był jednak dobrym człowiekiem i nie życzył swoim wrogom, żeby się wykrwawili albo połamali. większą satysfakcję dawało mu obijanie mord swoim męskim wrogom, a damskim... no na podstawie florence wnioskuję, że wsciekły seks xd - plączesz się w zeznaniach, nie uderzyłaś się za mocno w głowę? - spytał bezczelnie, ale jednak cały czas obserwował ją i jej reakcje, aby upewnić się czy nie trzeba jej zabrać na rezonans. - nie jestem opiekuńczy, po prostu robię co do mnie należy - mruknął, bo nie chciał dostać reputacji opiekuńczego tak jak freddie odprowadzacza xd

- manipulujesz faktami tak żeby było ci wygodniej - zauważyła to. pomimo urazu byla bystra! ogólnie była bystra. mogło to w zasadzie zauważyć. hehehehhe, te sposoby na rozładowanie agresji philipa xd - nie wiem, sprawdź czy nie leci mi krew - przystanęła prezentując swoje rozwalone aczkolwiek nie krwawiące już czoło i kiedy stali to obserwowala go - jesteś opiekuńczy tylko oszukujesz i siebie i mnie - obaliła jego teorie od razu. najwyraźniej wyczuwała w nim jaka vibe dobroci xd

tak sobie myślę, że skoro trzymał ją jak schodziła to cały sprzęt musieli zostawić tak jak leżał. plus philip szedł w rozpiętym kombinezonie i marzł xd a ratownicy już pędzili na wezwanie i nikogo tam nie zastaną!
- jak każdy człowiek - stwierdził cynicznie. zauwazył, że jest bystra, ale w jego postrzeganiu była raczej przemądrzała. kiedy się zatrzymali dotknął jej czoła zimnymi palcami i przyjrzał się ranie z bliska, więc mogła poczuć jego oddech na swoim policzku. - jest okej, ale i tak ci to przemyję - planował się nią zaopiekować od a do z. - zaraz zacznę żałować, że ci pomogłem - wywrócił oczami kiedy rzucała takie oskarżenia pod jego adresem. nie chciał, żeby ktokolwiek widział jakiekolwiek ludzkie uczucia pod jego skorupą. tym bardziej taka nieznośna lilibet.

a karetka mogła pojechać gdzie indziej! tak tylko sprzet pozbierają! tak sobie myślę gdzie są ochroniarze lili.... pewnie nie jeździli na nartach xd
- chyba w twoim świecie - zgadzała się z nim w zasadzie ale wcale nie chciała mu przyznawać racji. kiedy był tak blisko to aż wstrzymała oddech i się wyprostowała. to było dziwne ale jego zimne dłonie wywoływały w niej jakieś przyjemne mrowienie, które próbowała stłamsić jednak - możesz żałować - szepnęła przybliżając się do niego - i mozesz się ukrywać, ale ja i tak wiem że jesteś opiekuńczy - rzuciła dość pewnie.

ochroniarze bezużyteczni, standard!
- żyjemy w tym samym - odparł. tym bardziej, że nawet nie była pełnoprawną księżniczką i nie żyła w świecie luksusów i królewskich zasad. gdy szeptała będąc tak blisko to przeniósł wzrok z jej czoła w oczy i też poczuł się trochę dziwnie. zwykle po prostu rzucał się na dziewczyny i zrywał z nich ciuchy, ale nie było tam mowy o takiej bliskości i, zaryzykuję to słowo, czułości. - możesz mówić komu chcesz, nikt ci nie uwierzy - rzucił w odpowiedzi i zaśmiał się krótko, jednocześnie odsuwając się od niej.

nie była pełnoprawną księżniczka ale i tak była traktowana na bardziej specjalnych warunkach niż przeciętny człowiek! ona też czuła się dziwnie będąc blisko swojego śmiertelnego wroga, jednak faktycznie nagle poczuła się dość dobrze w jego towarzystwie. nie przyznawała się jednak do tego! - nie mam zamiaru nikomu tego zdradzać - wyjaśniła. pewnie zaraz doszli na dół i ci bezużyteczni ochroniarze ja przejęli i ogarnęli xd