mira do arnolda

mira była rozgoryczona rozmową z ludwigiem i czuła się samotna i porzucona! dziwnym trafem nogi zaprowadziły ją do mieszkania arnolda, ale jak się dobijała to niestety nikt nie otwierał. oczywiście to była niezapowiedziana wizyta, ale mira się wkurzyła. wykręciła odruchowo numer do niego i już szykowała opierdol.

biedny niewinny arnold nic nie wiedział o jej dramatach i akurat robił notatki z dzisiejszych obserwacji robaków xd zdziwił się, widząc jej imię na wyświetlaczu telefonu.
- halo? - odebrał niepewnie.

mógł się zdziwić bo to pewnie był pierwszy raz jak do niego dzwoniła, zazwyczaj było odwrotnie i zazwyczaj odrzucała jego połączenia.
- gdzie do cholery jesteś!??!!?! - warknęła na dzień dobry do słuchawki.

dlatego w pierwszej chwili zastanawiał się, czy to butt dial xd ale jak się na niego wydarła, to okazało się, że nie dość, że dzwoniła specjalnie, to jeszcze miał przerąbane.
- eee, a gdzie miałbym być? - nie spodziewał się jej pod swoimi drzwiami.

zdecydowanie nie był to przypadek. mógł mieć ciarki na plecach słysząc jej wkurzony/zniecierpliwiony głos.
- hm, zastanówmy się? [tu podała jego adres]..... może tutaj? - zasugerowała z irytacją - ja jestem tutaj - co go tylko mogło upewnić w tym, że ma przerąbane że nie ma go w st. albans.

jeszcze bardziej zdziwił się, kiedy podała jego adres i oznajmiła, że tam na niego czeka. owszem, mógł żałować, że go nie ma w mieszkaniu, ale z drugiej strony nie wiedział, czego mógłby się spodziewać po jej wizycie.
- nie umawialiśmy się - zauważył spokojnie. a to oznaczało, że nie siedział i nie czekał na nia, czy kiedyś się do niego pofatyguje xd wbrew temu co myślała, miał jakieś życie. czuł, że to dziwna rozmowa, więc przeszedł przez dom, żeby wyjść na taras i mieć chwilę prywatności, ale przez to mira mogła usłyszeć głosy i hałasy jak przechodził.

pewnie myślała, że tylko siedzi i wypatruje ją z okna xd miała o sobie duże mniemanie, choć zostało zdeptane przez ludwiga i arnold był jedyną osobą, która mogłaby to naprawić. raczej się to nie wydarzy, ups.
usłyszała głosy więc nakręciła się jeszcze bardziej - czyżbym ci przeszkadzała w czym? - tak, to był wyrzut. nie mieli siebie na wyłączność, a ona i tak oczekiwała że będzie na każde jej skinienie.

traktowała arnolda jako miękką poduszeczkę, na którą mogła spaść. ludwig zmieszał ją z błotem i teraz oczekiwała, że arnold zachowa się jak zapatrzony w nią dżentelmen i podniesie jej samoocenę.
- jestem poza miastem - odpowiedział wymijająco. poczuł potrzebę, żeby wytłumaczyć się, dlaczego nie mógł teraz przylecieć do swojego mieszkania i się nią zająć. - czemu tam jesteś? - spytał łagodnym tonem, choć można było wyczuć w jego głosie zdziwienie poplątane z wyrzutem z jego strony (tak, wyczuł to, że oczekiwała, że będzie na każde jej skinienie!).

arnold był miękką poduszeczką i to akurat był atut, którego jeszcze nie dostrzegała. ludwig był wspomnieniem z jej lepszego życia (w jej mniemaniu). nie mogła sobie wyobrazić że najlepsze mogło być jeszcze przed nią!
- świetnie - nie była zadowolona i można to było wyczuć w jej tonie głosu, nie ukrywała tego - jestem tutaj, bo myślałam że mogę na ciebie liczyć - teraz to obracała tak jakby to była jego wina że go tu nie ma i że powinien tu własnie być w tym momencie!

arnold pogodził się z faktem, że mira wolała facetów pokroju ludwiga i że nie miał szans. nie wykorzystywał swoich atutów i tego, że mógł być miękką poduszeczką!
- coś się stało? - załączyły mu się lęki i zastanawiał się, czy może coś się wydarzyło, co doprowadziło mirę aż pod jego próg. nie mogła sie tam pojawić z byle powodu. czuł się tak jak wtedy, kiedy dzwonił do niego brat ze swoimi atakami paniki. zastanawiał się, czy powinien do niej jechać! z drugiej strony ostatnio nie mieli dobrych stosunków, więc nie wiedział, czego mira od niego oczekiwała i że naprawdę miał być kimś, na kogo ona może liczyć.

nigdy nie wykorzystywał swoich atutów tylko eksponował swoje lęki.
- nie - odpowiedziała od razu próbując udawać, że wszystko jest ok. ale zaraz na wierzch wylazły jej wewnętrzne demony. że nie jest wystarczająco dobra i ładna, że nie będzie nikim ważnym w życiu, że nie będzie ważna dla nikogo i że zostanie sama. nie chciała tego mówić na głos więc próbowała wyjąć papierosa z paczki, ale ten wypadł jej na ziemię więc nie wytrzymała i oparła się o drzwi osuwając w dół żeby kucnąć. mógł słyszeć tą wewnętrzną walkę w słuchawce! - jestem nikim - wymamrotała w końcu do słuchawki - nic nie wartą głupią dziewczyną, która potrafi się tylko pokazać swoje atuty w łóżku, bo nie ma żadnych innych w prawdziwym życiu - mamrotała to do słuchawki, ale mógł też usłyszeć głos jej uciekał bo próbowała powstrzymać się przed rozpłakaniem. wszystko przez to że nie mogła fajka odpalić xd

słyszał jakieś szmery w słuchawce, ale cierpliwie czekał, czy mira powie coś więcej, bo to jednak ona do niego przyszła i ona do niego zadzwoniła. jej słowa zupełnie go zaskoczyły, bo nigdy nie chciała mu mówić o sobie, a co dopiero tak się odsłaniać, żeby przyznawać się do swoich słabości. to, co teraz mówiła, zaburzało całemu jego postrzeganiu jej jako najbardziej pewnej siebie dziewczyny na świecie.
- to nieprawda - wtrącił się. wiedział, co mówi, bo nigdy się ze sobą nie przespali, a i tak dostrzegł jej atuty. - gdyby tak było, to nie zadurzyłbym się w tobie - wymsknęło mu się. może jednak już był zjarany albo pijany. nawdychał się oparów albo przez przypadek napił kociołka panoramixa.

dobrze zgrywała najpewniejszą dziewczynę na świecie, ale nigdy nią nie była. czego nie wiedział arnold, aż do dzisiaj! to na pewno zmieni postrzeganie jej osoby w jego oczach. po kłótni z ludwigiem była bardzo wrażliwa i dlatego jej się to wypsnęło.
myślę, że studenciaki mogły mu dać jakąś mieszankę alkoholową której nie znał i tylko wydawało mu się, że oglądał robaki. jego badania nie będą miały naukowych podwalin xd - nie prawda - zanegowała jego słowa będąc w silnym wyparciu - jak można lubić kogoś skoro ta osoba nie lubi siebie? - pociągnęła nosem więc tym bardziej mógł wyczuć że się rozkleja - nie lubi swoich myśli, wyborów, ust, twarzy, brzucha, ciała - mógł żałować że nie mówi mu tego twarzą w twarz teraz. potem będzie udawała greka xd

i tak wydawała mu się pewna siebie, intrygująca... potrafiła udawać, to na pewno! arnold dał się wrobić i przez cały czas czuł się przy niej gorszy. ale wcale nie czuł się teraz lepiej z tym, że okazało się, że za maską miry chowała się taka wrażliwa dziewczyna. wrażliwość była okej, ale słyszał, że jest w kiepskim stanie.
biedny arnold, wyśmieją go na uczelni, bo poda jakieś nieprawdopodobne dane xd
żałował, że nie widzi jej na żywo, choć jednocześnie domyślał się, że łatwiej jej było mówić to, kiedy go nie widziała. stanął na brzegu tarasu i zapatrzył się w dal.
- szkoda, że nie widzisz siebie tak, jak ja cię postrzegam - westchnął.

jak zda sobie sprawę ile wypaplała to też wcale nie będzie czuć się lepiej, tylko będzie mieć kaca moralnego. będzie go potem unikać oczywiście, a arnie jak zawsze da się na to złapać.
faktycznie nie była w najlepszym stanie. pewnie miała w planie napchać się jedzeniem, a potem spędzić noc przy toalecie za karę żeby udowodnić sobie że jest piękna ups.
albo co gorsze dostanie tytuł naukowy za te nieprawdziwe badania bo nikt się nie zczai, taka uczelnia xd
- nie zasługuję na to - ale nie dopowiedziała czy chodzi o lubienie siebie czy o zainteresowanie arniego. niezależnie od tego czuła się gównianie.

wiadomo, teraz poczuł się wyjątkowo, bo do niego przyszła/zadzwoniła i to z nim chciała rozmawiać w chwili słabości. szybko zapomniał o ich niesnaskach i wyznawał jej swoje uczucia. faktycznie był na każde jej zawołanie, ech. dobrze, że gus rozwalił mu auto i nie przyjechał tu samochodem, bo już by wskakiwał do niego i jechał do miry, a ona by udawała, że nie wie, o co chodzi xd
hahaha, potem cała jego kariera naukowa będzie się opierać na kłamstwie i ktoś to odkryje i będzie zhańbiony xd
- proszę nie mów tak - wypuścił powoli powietrze. obrażała i siebie, i jego xd - zasługujesz na wszystko, co chcesz. a widziałem, jaka jesteś uparta, kiedy coś postanowisz - lekko parsknął w nieudanej próbie zaśmiania się.

czyli podświadomie to gus uratował go od popełnienia głupoty xd powinien być mu wdzięczny!
dopiero zacznie udawać, ze nie wie o co chodzi. kto wie co by się stało gdyby przyjechał, może tej nocy zaliczyłby bo mira byłaby zdesperowana. musi obejść się smakiem, choć tak wiem że arnie nie był taki żeby ją wykorzystywać i raczej by ją pocieszał xd
to będzie naukowa dramka arnolda!
- to nie istotne - wzięła się w garść i jej głos gwałtownie się zmienił. chyba zdała sobie sprawę, że rozkleiła się przy arnoldzie! - nigdy nie zrobię niczego godnego zapamiętania - chciała robić wielkie rzeczy by być zapamiętaną, a nie myślała o tym, że to dla kogoś mogła być najważniejsza i zapamiętana. haha motywy jak z johna greena, trzeba iść spać serio. po tych słowach rozłączyła się nagle i pewnie wyłączyła na jakiś czas telefon bo gdyby arnold się dobijał to jeszcze by odebrała. faktycznie kupiła sobie tort którym się z rozpaczy napchała, a potem siedziała pół nocy w kiblu. arnie jako pamiątkę mógł znaleźć przed wycieraczką co najwyżej tego papierosa który jej wypadł i którego nie spaliła. oprawi sobie w ramkę xd

wiadomo, że nie wykorzystałby okazji, tylko by ją pocieszał. spalił papierosa na tarasie, długo rozmyślając jeszcze nad tą rozmową, a potem też osiągnął poziom desperacji i dołączył do pijackich gier studenckich.