ucl

grace czuła się codziennie rano koszmarnie, miała mdłości i poprosiła mamę, by poszła z nią do lekarza. sama miała jakąś fobię przed szpitalami i chyba dziś ten lęk jeszcze bardziej się pogłębił. była u lekarza i kiedy zrobili jej wszelkie badania wyszła... no właśnie, ciąża. ryczała odkąd się o tym dowiedziała. a że ojciec dziecka również musiał się o nim dowiedzieć nie czekała na jego przyjście do domu, a miał być tu do godzin późnych wieczornych, dlatego przyjechała tu taksówką. szybko wbiegła do budynku i rozglądała się za jonathanem. dostrzegła andiego i wypytała go, gdzie jest jej chłopiec. kiedy w końcu go znalazła pewnie stanęła przed nim i znowu się rozbeczała robiąc mu wstyd na całą szkołę xd

jonathan korzystał sobie z przerwy i przechadzał się po ogrodzie żeby zaczerpnąć powietrza czy coś takiego. pewnie poduczał się do jakiegoś kolejnego egzaminu, przypominał sobie, bo przecież to wszystko już umiał! kiedy grace przyleciała i się rozpłakała to się chłopak przestraszył! odłożył zeszyt na jakąś ławeczkę i przyciągnął ją do siebie. - kochanie, co jest? - zapytał głaszcząc ją po plecach bo źle działały na niego jej łzy!

oparła głowę o jego tors i chwilę była naprawdę rozhisteryzowana. do tego wręcz stopnia, że jedynie trzęsła się jak galareta i nie mogła wydobyć z siebie żadnego słowa. - ja... jaaa - jąkała się potwornie, aż ścisnęła swoje kciuki i odsunęła od niego obejmując się ramionami. - przepraszam cię, jonathan. zrobiłam coś głupiego. - przełknęła ślinę i zakryła twarz rękoma. nie chciała by jonathan się na nią gniewał, a coś czuła, że właśnie niszczy mu cały świat. nie powinna była tu przychodzić, tylko za radą matki usunąć to dziecko i wyjechać do azji. już na stałe!

jonathan się bał bo nie wiedział co jej się dzieje! czy jej ktoś zmarł, czy ktoś ją chciał zgwałcić, miał milion myśli w głowie a ona mu nie pomagała nic nie mówiąc tylko płacząc. westchnął cicho. - co się stało kochanie? martwię się. - powtórzył cicho i pogładził ją po policzku bo chciał, żeby powiedziała mu to jak najszybciej. jego serce biło chyba milion razy na minutę ze stresu jaki właśnie przeżywał! przyciągnął ją do siebie i znów przytulił.

- nie! - wyswobodziła się z jego ramion. nie chciała być przy nim. jakoś podświadomie chciała go do siebie zrazić. mimo, że serce najchętniej wyskoczyłoby jej z piersi i pofrunęło w jego stronę. przełknęła ślinę. - jestemwciązy - powiedziała tak szybko, że aż język zaplątał się jej między jedynkami czy innymi zębami, które miała idealne i piękne, chociaż przez ciąże jej wypadną i w ogóle zbrzydnie i nikt jej nie zechce. przełknęła ślinę. - dzisiaj się wyprowadzę. - kiwnęła głową, bo kto chciałby być z ciężarną! wiedziała, że jonathan najprawdopodobniej po prostu ją rzuci. już planowały z matką, że wyjedzie, urodzi, a później odda babci czy komuś innemu, albo matka się nim zaopiekuje i będzie mówiła, że to czeczeńskie dziecko, któremu tylko pomaga i się przy jego okazji wylansuje.

westchnął kiedy się wyrwała i przyglądał się jej z autentycznym zmartwieniem. kiedy powiedziała mu, że jest w ciąży serce mu stanęło i musiał aż z wrażenia usiąść. pewnie nawet na tym zeszycie co go przed chwilą odłożył, ale się nie przejmował tym teraz. - co? - powiedział nieprzytomnie jakby te słowa do niego nie dotarły. jak mogła być w ciąży! przecież to nie możliwe... na jej kolejne słowa energicznie pokręcił głową. - dlaczego, grace? jezu... - mruknął bo nie wiedział co ma robić. przecież nie chciał żeby się wyprowadzała. - chodź tu kochanie. - powiedział spokojnie chociaż w głowie miał mętlik. podszedł jednak sam i znów ją przytulił do siebie. - jakoś sobie damy radę, co? - szepnął do jej ucha po czym ucałował czubek jej głowy.

- w ciąży. - powtórzyła już spokojniej, bo słowo się rzekło. pociągnęła nosem i otarła mokre od łez policzki, bo dalej jej z oczu ciekły. nie miała już nawet makijażu, bo wszystko zmyła w szpitalu. miała tam iść po jakieś krople żołądkowe, a wyszła z najgorszą w jej życiu diagnozą. chociaż znając ją będzie miała raka i to na niego umrze. raka serca! chociaż nie wiem, czy może mieć nowotwór serca, skoro go nie posiada. pewnie ma guzy na mózgu, tylko jeszcze nikt jej nie zrobił rezonansu. chciała znowu go odepchnąć, ale była bezsilna. - johnnn... - mruknęła zaciskając oczy, bo myślała, że to w czymś jej pomoże. na przykład wydalić dzieciaka. pewnie zaciskała oczy, kiedy miała zatwardzenie! - przepraszam. - bo stwierdziła, ze to wszystko jej wina. chociaż brała tabletki i tak dalej. była w jednym procencie kobiet, gdzie antykoncepcja hormonalna nie wychodzi. dobrze, że z nim a nie kennim!

- nie przepraszaj. - westchnął. - to nie twoja wina, skarbie... - powiedział cicho i ucałował czubek jej głowy. - powinienem być bardziej ostrożny, to ja powinienem cię przepraszać... - powiedział gładząc jej plecy z cichym westchnięciem. - poradzimy sobie z tym jakoś, obiecuję ci. - powiedział tuląc ją do siebie. uniósł jej buźkę i ucałował policzek pełen łez, a zaraz bardzo delikatnie usta. - chyba nie masz zamiaru się naprawdę wyprowadzić co? - szepnął zmartwiony.

powinien założyć gumę na instrument! teraz będzie miał nauczkę. niech najlepiej się wykastruje xd jonathan był taki spokojny, a przynajmniej sprawiał takie wrażenie, że od razu robiło jej się jakoś lepiej. - nie musisz ze mną być, jonathan. dziecko do niczego cię nie obliguje - powiedziała mu od razu, bo nie chciała by czuł się jakoś do niej zobowiązany w jakikolwiek sposób. ona naprawdę mogłaby wyjechać i zrobić wszystko sama. byłoby jej trudno i pewnie dużo gorzej niż z nim, ale nie ma rzeczy niemozliwych! - nie wiem, pochrzaniło się. - odsunęła się od niego i usiadła na tej ławce odsuwając od siebie jego zeszyt.

- chyba żartujesz grace.... - mruknął i zaraz przed nią kucnął i położył dłonie na jej kolanach i pomiział lekko. - nie mam zamiaru cię zostawiać... kocham cię. - powiedział patrząc jej w oczy i cicho westchnął. - może dziecko nie jest na obecny moment kimś przeze mnie ogromnie pożądanym, bo rodzinę chciałem założyć po studiach, ale to nieważne... wychowamy je razem, chcę być z tobą i z nim... - mruknął unosząc na nią wzrok.

zastanawiała się, czy johathan nie mógłby mówić do jej pochwy coś w stylu 'wypierdalaj stamtąd mały bachorze, nie chcemy cię!' i dziecko posłuchałoby. ale to chyba nie jest jakoś możliwe to nawet tego nie proponowała. dotknęła niepewnie jego dłoni. - ja ciebie też kocham, jonathan. - przełknęła ślinę i pochyliła się, by pocałować jego czubek głowy. całe szczęście nie nasrał mu tam żaden ptak. - to nie będzie proste. - całe szczęście dzieciak przyjdzie na świat w wakacje, więc spokojnie będzie mogła się uczyć. to był jeden wielki plus. - mama powiedziała, że mogę usunąć... - ale sama nie chciała. jedna z jej koleżanek usunęła i miała takie wyrzuty sumienia, że się zabiła! a ona nie chciała się zabijać xd

popocieszał ją i powiedział, że nie mogą usunąć. po czym pojechał z nią do domu i tam ją pocieszał też i obmyślał plan przyszłości. olał egzamin i tak dalej! przykre.