praca alfonsa

musieli utrzymywać dwie stażystki żeby nie narobić bree przykrości. pewnie trzymali ją tylko dlatego, że miała fajny tyłek. bo ta druga stażystka na pewno była bardzo brzydka! alfie nie byl zmęczony, był znudzony i poirytowany zachowaniem bree i tym że go kompromitowała. zamiast z dnia na dzień być poważniejszą to była coraz bardziej dziecinna........ - nie wystarczy - westchnął kiedy zabrała mu te papierki. nawet się nie zdenerwował tylko wziął kolejną stertę i zaczął je przeglądać.

dobrze, że były na darmowym stażu xdddd oni to robili, żeby alfonsowi nie było przykro, skoro wszyscy wiedzieli, że to jego dziewczyna i że przynosiła mu serduszkowe babeczki na lunch i robiła sobie z nim zdjęcia co chwilę. kto by nie chciał takiej bree!
- obieeecałeeeeś miiii - objęła go o tyłu i przytuliła swój policzek do jego pleców. nie wiem czy coś jej obiecywał, pewnie nie, ale sobie wmówiła, że skoro ona sobie wymyśliła, że pójdą na kolację, to znaczy, że on jej to obiecał.

jakby bree płacili za nic to byłby skandal. alfons by sie wtedy stąd zwolnił! robiła mu obciach i wszyscy chcieli na to patrzeć i z tego sie śmiać, dlatego zostawili bree.
- nic ci nie obiecywałem - burknął zabierając jej papiery, które próbowała mu ukraść - dajże mi wreszcie spokój - burknął na nią jeszcze bardziej niemiło i dalej ignorował bo najwyraźniej miał ją w dupie.

może tacy są bogaci, że by jej płacili. zasługiwała na to! możliwe, że taki był prawdziwy powód, dla którego ją tu zostawili. ona myślała, że po prostu jest dobrym pracownikiem. chociaż nie zależało jej na tym, bo chciała byc tylko blisko alfonsa. każdy miał z tego jakieś korzyści. oprócz alfonsa najwyraźniej.
- alfieeeeeeee - jęczała dalej, obejmując go jeszcze mocniej. przyczepiła się do niego jak małpka i nie zamierzała puszczać.

bree i dobry pracownik.............. pewnie specjalnie sie tutaj zatrudniła żeby mieć alfiego na oku. pracowała w domu maklerskim, chciała iśc na weterynarię. ech..... to się kupy nie trzymało xd
- nie, nie, nie - wstał poddenerwowany - nigdzie nie idę, pracuję, daj mi spokój i to nie na dziesięć minut, ale do końca życia najlepiej - chyba go z lekka poniosło, ups.

przecież od początku tylko po to tu przyszła! przecież nawet nie zależało jej na zdobywaniu doświadczenia, ani w tej, ani innej dziedzinie.
zrobiła smutną minkę zbitego psiaka, która zawsze, podkreślam: zawsze, na niego działała.
- jesteś przepracowany i już głupoty gadasz. sam nie wiesz co mówisz. musisz odpocząć! - upierała się przy swoim, ale jej entuzjazm już trochę opadł.

ty podkreślasz, że zawsze działała a ja uważam że wcale nie xd nie tym razem, przynajmniej! westchnął masując swoje skronie. głowa go z tego wszystkiego rozbolała - myślę, że powinniśmy sobie zrobić przerwę - miał nadzieję, że bree zajarzy bo nie chciał jej mówić wprost że chce zerwać.

westchnęła i wyciagnęła telefon, żeby coś tam na nim wystukiwać, cholera wie co.
- no dobra, skoro jesteś taki zapracowany, to nie musimy dzisiaj nigdzie iść. pójdziemy jutro. - stwierdziła ze smuteczkiem, bo dla niej nawet taka jednodniowa przerwa, ktorą myślała, że alfons ma na myśli, to było już za wiele.

dopiero zauważylam, że bree ma opis w profilku taki jak ksiażka zoelli xd
- nigdzie, nigdy nie pojdziemy - mruknął zbierając swoje rzeczy - potrzebuje odetchnąć od ciebie i od naszego związku i od związków w ogole, musze skupić się na pracy i karierze - tłumaczył jej, wrzucając jednoczesnie dokumenty do aktowki.

niedawno to zmieniłam, ale już sama o tym zapomniałam heheh. jestem sprytna.
- dlaczego tak mówisz, alfie? - głos jej się podłamał. już drugi raz jej wyskakiwał z czymś takim! za pierwszym razem też mówił, że musi odpocząć od niej czy coś tam. nie pamiętam, ale ona na pewno doskonale to pamiętała. - pamiętasz, kiedyś już tak chciałeś, a potem przekonałeś się, że jesteśmy najlepsi, kiedy jesteśmy razem! - złapała go za łapki, uniemożliwiając mu dalsze pakowanie się.

i niby to ja mam krótką pamięć.
- bo tak jest, tak czuję i męczy mnie ta cala sytuacja, to całe bycie z tobą - przewrócił oczami. musiał drastycznie skoro bree nie można bylo tego po dobroci przetłumaczyć - to był błąd, że wtedy wróciliśmy do siebie - pewnie łamał jej serce na każdym kroku - zachowujesz się jak dzieciak bree, potrzebujesz kogoś kto z tobą będzie się tak zachowywał, a ja nie jestem kimś takim - mruknął.

ja przynajmniej ogarniam.
- nie mów tak, alfie! - nie mogła powstrzymać łez, rozpłakała się. była zbyt wrażliwa! alfie był całym jej światem... dosłownie. często przysłaniał jej cały świat. specjalnie przyszła na staż do maklerów, tylko po to, by spędzać z nim czas. kto tak robi?! - nie chcę nikogo innego! - złapała go za przedramię i nie zamierzała go puszczać. - mogę się zmienić, obiecuję! popatrz, już dostałam pracę w twojej firmie! mogę być taka jak chcesz, tylko mi powiedz jaka mam być! - była gotowa się zmienić, zeby być dla niego idealną.

może trochę.
niezbyt podziałały na niego jej łzy. a może podziałały, ale to ukrywał? pewnie tak było. wyrwał się od niej bo dotykiem też go nie przekona - nie chce żebyś się dla mnie zmieniala - westchnął - chciałbym cię kochać taką jaka jesteś, ale nie potrafię - wzruszył ramionami - musisz znaleźć kogoś dla kogo nie będziesz musiała się zmieniać żeby być ideałem - tłumaczył jej. dawał jej porady sercowe, aww.

no tak, nowy seksowny profil, żeby wszystkim było przykro.
otarła łezki. na pewno na niego działały, tylko udawał chama i wmawiał sobie, że nie chce z nią być. bardziej dbał o swoją reputację niż o ich miłość! nie zapominaj, że bree była pierwszą dziewczyną, której wyznał miłość, tego nikt jej nie odbierze.
- ale ty dla mnie jesteś ideałem. - mówiła dalej.

oczywiście, że tak.
postawmy fakty jasno, alfons od zawsze był chamem. tylko raz mniejszym, raz większym. niby z jakiego innego powodu miałby niebieski kolorek? jakby był słodziakiem to miałby różowy, ale nie był. była pierwszą dziewczyną, której wyznał miłość i ostatnią pewnie. teraz bedzie się bał powidzieć to jakiejkolwiek innej skoro po tych słowach laskom tak odpierdala - ale ty dla mnie nie - odbił od razu piłeczkę mówiąc do niej spokojnie.

alfons znał bridget wystarczająco długo przed tym, jak wyznał jej miłość, żeby wiedzieć, że jest wariatką. najwyraźniej pociągały go psycholki, co zrobić. bree była słodziakiem, a nie była różowa, nie musiała mieć tego konkretnego kolorku, widzisz. wierzyła, że alfie też był słodziakiem. dla niej na zawsze pozostanie największym. dla niej nigdy nie był chamem!... no, prawie xd oczy jej znowu zaszkliły bardziej.
- co mogę zrobić, żeby nim być? - upierała się. nie chciała mu dać odejść. nie bez walki.

najwyraźniej pociągały go wariatki choć sam do tego otwarcie sie nie przyznawał. alfie nie był słodziakiem tylko chamem. a bree była zaślepiona miłością. spakował wszystko i zamknął aktówkę - nic nie możesz z tym zrobić, pogódź się z tym że to koniec - odparł dość oschle - na razie - a potem poszedł pić whisky do baru gdzie mógł z czystym sumieniem podrywać dupy he he.

idealnymi blondynkami się szybko nudził i wracał do bree. coś musiało w tym być. dla niej był słodziakiem, nie kłóć się! poleciała do domu płakać, piec babeczki i zajadać problemy, czyli powtórka z rozrywki. aha, nie rzuciła stażu, bo będzie chciała go odzyskać xddd