kuchnia

nie chciala sprawiac mu przykrosci, ale skoro on mowil o niej jak o zwyklej kolezance to ona tez musiala sie udawac, ze wcale nie przyjechala tu dla niego dlatego, ze byl jedyna osoba, przy ktorej chciala byc kiedy bylo jej smutno. pokiwala glowa, probujac przetrawic slowa andersona. - jesli byloby tak jak mowisz i gdybym chciala przed toba ukryc to, ze cos miedzy nami jest to powiedzialabym, ze przyjechalam dopiero przed chwila - przypomniala jej, ze nie oklamala jej.

zaraz jeszcze anderson i ruby obraża się na siebie w wyniku niedomówień xd
- odezwała się najbardziej dorosła i odpowiedzialna osoba w naszej rodzinie, idź sobie zajarać lepiej! - burknęła do brata bo nie będzie jej umoralniać. nie pociągnęła jednak tematu bycia tak zaborczą o ruby! - jasne, bo wcześniej wcale nie ukrywałaś tego przede mną - westchnęła - mam was dość - wyminęła ich i faktycznie finalnie uciekła nocnym pociągiem do albans. zepsuli jej rodzinny odpoczynek!

oczywiście, że powinni się obrazić!
- my mamy dość ciebie, świat nie kręci się wokół ciebie - rzucił jeszcze do siostry, bo męczyły go ciągłe kłotnie o to samo. - myślałem, że nie chcesz jej nic mówić - mruknął do ruby niezadowolony, bo nie nadążał już za nią i za tym jak ma się zachowywać. okazało się, że dani nie musiała uciekać, bo zaraz do domu wparowała rodzinka ruby na misji ratunkowej.

same nieporozumienia!
- nie chcialam jej mowic, ale tez nie chce jej bezczelnie oklamywac - probowala mu to wyjasnic, ale zaraz uslyszala swoich rodzicow. - musze stad isc - powiedziala szybko i wrocila do pokoju andersona zeby pozbierac swoje rzeczy. wyszla jak samo jak przyszla bo nie chciala rozmawiac ze swoja rodzina. nie wiadomo gdzie uciekla!