rehab centre

w koncu skontaktowal sie z dorotka. czekal na na w ogrodzie i obserwowal latajace wokol owady. nie bylo tu nic lepszego do roboty.

wycieczka tutaj nie należała do najprzyjemniejszych ani najłatwiejszych. wolałaby siedzieć nadal nad basenem u perry'ego, ale niestety bóg dramek chciał inaczej. przetrzepali ją na wejściu i w końcu wpuścili do ogrodu.
- cześć - stanęła obok brata i nie wiedziała gdzie patrzeć, więc uciekała wzrokiem. poza tym pierwszy raz była w takim miejscu, więc rozglądała się na boki.

chciala byc w zyciu andyego i byla zla na to, ze ostatnim razem porzucil rodzine wiec teraz mogla przezyc to co wtedy przegapila. byl slaby, ale wracal powoli do siebie. wizja diany dala mu duzo do myslenia. jego pierwsza reakcja bylo ponowne odizolowanie sie od wszystkich, ale doszedl do wniosku, ze naleza sie wszystkim informacje o tym jak sobie radzi. zalowal, ze zmarnowal czas, ktory mogl spedzic z diana zanim odeszla. nie chcial tego powtarzac. - czesc - podniosl wzrok na dorotke. - jak sie masz? - martwil sie nawet o nia. ostatnie wydarzenia pamietal jak przez mgle.

wolała jednak nie uczestniczyć w tych trudnych chwilach xd wolałaby, żeby brat zawsze był miły i opiekuńczy. nie chciała przeżywać jeszcze raz tego co w dzieciństwie, a w dodatku teraz patrzeć jak ciężko mu z tego wyjść. mogła się cieszyć, że robi postępy, ale cała sytuacja była zbyt skomplikowana i trudna jak na bujający w obłokach rozumek dorotki.
- ja mam się świetnie - wypaliła xd - zważywszy na okoliczności... - odchrząknęła i dosiadła się do andy'ego - zakochałam się i czuję, że to jest ten jedyny! - pochwaliła się od razu xd po co pytać brata jak się ma, łatwiej było porozmawiać o miłostkach dorotki. skoro juz spytał xd

niestety musiala sie pogodzic z tym, ze bierze full package xd nie zawsze potrafil byl mily i opiekunczy. nawet andy nie byl idealny xd wlasnie dlatego wtedy chcial to oszczedzic rodzinie. teraz godzil sie z tym, ze nie zaslugiwal by cierpiec w samotnosci. moze z pomoca waznych dla niego osob bedzie mu latwiej z tego wyjsc.
- tylko przez chwile bylem nieobecny - westchnal niezadowolony z milosnych opowiesci dorotki. to sie nigdy dobrze nie konczylo. zamiast ona sie nim opiekowac to on bedzie sie musial znowu martwic o nia xd

nie chciała full package. chociaż nie wiem co ona sobie wyobrażała kiedy go szukała. jak zawsze sobie coś ubzdurała xd wiedziała przecież jaki był kiedy była mała i powinna się spodziewać, że osoba, którą znajdzie, wcale nie będzie spełniać wyobrażeń o idealnym bracie. za dobre zrobił wrażenie na początku kiedy miał jeszcze swoje życie uporządkowane.
- jesteś nieobecny już od bardzo dawna - popatrzyła na niego poważnie, bo zamiast wziąć do siebie jego niezadowolenie z powodu jej zakochania to przypomniała sobie wszystkie chwile kiedy andy był w kiepskim stanie... a ona mu nie pomogła. nie wiedziała jak! dobrze, że znalazły się inne osoby, które to ogarnęły za nią. jeśli teraz liczył na jej pomoc to też będzie ciężko. wsparcie mu okaże, ale nie w produktywny sposób xd - jak ty się masz? - odwzajemniła pytanie i szczerze się martwiła i tym interesowała.

naogladala sie tragicznych filmow i sama chciala to przezyc xd tylko wersje z odwroconymi rolami kiedy. main character bez main character struggle xd
za dobrze sobie radzil, a ona nie przyjmowala to siebie, ze walka z nalogiem wcale nie jest taka prosta i romantyczna jak to pokazuja w filmach. reality bylo o wiele brzydsze.
nie odpowiedzial i zamiast tego uciekl wzrokiem. bylo mu wstyd przez to jak sie zachowywal. przez to bylo my tez ciezej pogodzic sie z tym, ze tym razem ucieczka od problemow nie byla rozwiazaniem na jakie mogl sobie pozwolic. - jakos - wzruszyl ramionami. wystarczylo tyle ile widziala. nie chcial jej opowiadac jak wygladala jego proba powrotu do normalnosci.

wymyśliła sobie jakiś scenariusz w głowie, a wyszło zupełnie inaczej. była oczywiście z tego powodu obrażona na świat. jeśli chodzi o walkę z nałogiem to myślała, że skoro po jej przyjeździe był taki ogarnięty to oznacza, że cały czas taki będzie. teraz miała okazję zobaczyć jego udrękę.
- teraz będziesz taki jak na początku? - zaczęła dopytywać. andy magicznie uleczony xd wolała tę wersję, którą poznała kiedy przyjechała do st. albans. z ćpunem andy'm albo leczącym się andy'm nie bardzo wiedziała jak się obchodzić.

on tez wolalby zeby to tak dzialalo, ale niestety nic nie bylo takie proste w prawdziwym zyciu. myslal, ze ma juz to za soba kiedy pierwszy raz udalo mu sie z tego wyjsc. ta walka nie byla prostsza pomimo doswiadczenia.
- to nie jest takie proste, czeka mnie duzo pracy i potrzebuje twojego wsparcia - powiedzial spokojnie. nie oczekiwal, ze zrozumie przez co przechodzi, ale liczyl na to, ze zaakceptuje to. i ze nie bedzie od niego za wiele wymagala.

dorothy chciała, żeby wszystko było proste w prawdziwym życiu i nie radziła sobie z podstawowymi sprawami, a co dopiero czymś tak skomplikowanym jak nałóg brata. teraz na pewno było mu trudno skoro wiedział, że za pierwszym razem mu się udało, a potem i tak wpadł w nałóg znowu. był świadomy, że to czyhało na niego i że do końca życia będzie z tym walczyć.
- o! to bardzo dobrze, bo to akurat już robię - powiedziała z nadmiernym entuzjazmem. podekscytowała się, że pomaga i jest przydatna xd - dlatego zadzwoniłam do rodziców - poinformowała go. raczej nie cieszył się tak jak ona z tego powodu. - tylko jak przyjadą to musisz im powiedzieć, że to ty mnie znalazłeś i zadzwoniłeś po mnie w ramach programu dziesięciu kroków czy coś takiego. rodzice nie mogą wiedzieć, że zmieniłam uczelnię, a potem i tak rzuciłam studia - zaczęła mu tłumaczyć i już straciła główny wątek ich rozmowy. swoją drogą rodzice i tak się dowiedzą jak będą chcieli opłacić akademik w londynie na nowy rok akademicki, już mam strumien świadomości xd

ostatnim razem przynajmniej mogl sie cieszyc swoja wygrana i naiwnie zyc z nadzieja, ze najtrudniejsze juz za nim. byly jednak jakies pozytywy. tym razem mial w zyciu ludzi, dla ktorych chcial walczyc. byl swiadomy tego co mogl stracic i mial motywacje by wrocic do zdrowia. byl dojrzalszy i rozumial, ze byly osoby, ktore sie o niego naprawde martwily. widzial ile dla nich znaczy, tak samo jak one dla niego.
usmiechnal sie lekko widzac jej entuzjazm. dlugo to nie trwalo bo zaraz zwalila na niego bombe. - co zrobilas? - poprawil sie na lawce. mial nadzieje, ze zle zrozumial. gapil sie chwile probujac przetrawic to co powiedziala. - zartujesz - zasmial sie nerwowo. haha wczesnie na strumien swiadomosci xd wakacje cie chyba zainspirowaly xd

wtedy trzymał się boga, a teraz ludzi wokół siebie. zobaczymy co bardziej skuteczne xd
- nie żartuję. oni cały czas myślą, że studiuję w londynie, wysyłałam im zdjęcia i w ogóle wszystko. więc jak przyjadą to ani słowa o tym, że mieszkaliśmy razem i że nie poszłam na egzaminy i teraz jestem trophy girlfriend tenisisty - dalej mu tłumaczyła, zupełnie nieświadoma, że akurat kwestia tego co rodzice myślą o dorotce jest najmniejszym problemem w tej całej sytuacji. znowu po prostu odpowiadała na jego pytanie, a przynajmniej na to co wydawało jej się, że było jego pytaniem. chyba jestem tak zmęczona, że mój mózg już pisze nocne elaboraty xd

to sie okaze xd
- powiedzialas im gdzie jestem? tu przyjezdzaja? - zignorowal zupelnie to co mowila o swoich studiach i nowym chlopaku. zaczal sie wiercic w miejscu. odczuwal teraz negatywne emocje do siostry i probowal z calej sily utrzymac to w sobie. miala okazac mu wsparcie, a odnosila odwrotne skutki. nie mogl teraz siegnac po papierosa wiec zaczal rozdrapywac nerwowo strupy, ktore zostaly mu po probie samookaleczenia sie.

myślała, że pomaga i że dobrze robi. chciała go wspierać, ale nie wiedziała jak, więc musiała zadzwonić po posiłki. inaczej by sobie nie poradziła.
- trzeba im jeszcze wysłać adres - trajkotała nadal nieświadomie. oczekiwała, że andy to zrobi xd nie wiem jak dorothy trafiła tutaj, ale pewnie nie miała adresu i kazała taksówkarzowi szukać w google maps. tak czy siak była zadowolona z siebie dopóki andy nie zwrócił jej wzroku na strupy. - co to? - złapała go za ramiona, usztywniając je i przynajmniej uniemożliwiając mu drapanie. przejęła się widząc rany, bo nie było wcześniej mowy o tego typu obrażeniach. nie do końca rozumiała jak to się stało, że andy tu wylądował i co było jego upadkiem na samo dno.

juz wolalby zeby poleciala do romy. widziala go w najgorszym stanie wiec latwiej by mu bylo zaakceptowac to, ze z kims o nim gadala.
- i nie podasz, rozumiesz? musisz to cofnac - powiedzial stanowczo. nie widzial sie z rodzicami od lat i nie chcial byc reunited z nimi w takim stanie. chociaz z drugiej strony mogl to wykorzystac i wytlumaczyc sie swoim stanem z tego dlaczego tak dlugo ich olewal. powinni miec dla niego wiecej sympatii niz gdyby zobaczyli go szczesliwego i wyleczonego. - nie chce o tym gadac - wyrwal sie jej i skrzyzowal rece tak by zakryc swoje rany.

nie wiedziała, że romy jest wtajemniczona bardziej niż ona. spanikowała i przyznała się rodzicom, że była w kontakcie z bratem, choć ukrywała to tyle czasu. na pewno harrisowie już myśleli, że andy od czasu ucieczki z domu cały czas żył w nałogu i był do niczego, ups.
- jak mam to cofnąć? mam im powiedzieć, że to pomylka i to jednak nie ty? - zaczęła wymyślać, żeby pokazać mu jak niedorzeczne są jego żądania. przestraszyła się jego stanowczego głosu, ale nie widziała wyjścia z sytuacji. westchnęła kiedy się zakrył - nie mogę cię wspierać jeśli nie powiesz mi jak - sorry, musiał jej wyjaśnić xd

nie wiedzial, ze nie musi sie martwic o przyjazd rodzicow bo dorotka nawet nie ogarniala adresu jaki ma im podac xd
zniechecil sie po tym jak wspomniala o rodzicach. - nie wazne, nie potrzebuje niczyjej pomocy - powiedzial obrazony, po czym wstal i wrocil do pokoju.

chciała go wspierać i on też tego oczekiwał, ale jej wizyta osiągnęła efekt odwrotny do zamierzonego, ups. też poszła obrażona skoro kazał jej tu przyjechać, a potem nawet z nią nie porozmawiał.