camden town

pojechała poszukać jakiś fajnych rzeczy, bo marielle takie lubiła, poza tym można tu było spotkać dużo ciekawych ludzi, tak jej się przynajmniej wydawało, a tak na serio musiała ochłonąć po spotkaniu z arnaudem. pewnie zaczęła sobie myśleć nie wiadomo co, że arnaud w końcu się ogarnie, jednak coś jej kazało być ostrożną, bo to było zbyt piękne!xd

no weź. jeszcze anruad musi pogadać z gigi, a ta z pewnością wszystko przeinaczy. a jej dlaczego miałby nie ufać? garrett lubił takie miejsca, więc był tu i szukał czegoś na którymś ze stoisk żałując, że szkocji nie ma na mistrzostwach. w takim razie musiał kibicować anglii... bo chyba iroli nie lubił aż tak bardzo. chociaż kto go tam wie.

dlatego marielle mimo wszystko się tak nie cieszyła, ale zawsze mógł zwalić, że coś jej się pozmieniało i teraz jest taką złą kobietą xd szła taka zamyślona i zapatrzona w te stoiska, aż komuś nadepnęła na buta. - przepraszam - mruknęła do garretta i chciała jakoś go wyminąć, ale było tam tylu ludzi, że nie miała jak i stała jak taka sierotka marysia.

chyba marielle! xd i aż obczaiłam jej lookbooka! a że wcale nie ma pokazanych butów, to wymyśliłam iż z pewnością musi mieć jakieś szpile! więc właśnie tą szpilką wlazła na stopę garretta! - co jest kurwa! - jęknął podkaskując na jednej nodze. - STRACIŁEM PALEC! - krzyczał z tym swoim beznadziejnym szkockim akcentem, więc nikt go wokół nie rozumiał i myśleli, że jest jakiś nawalony i głupi.

no chyba nie xd marielle przeraziła się nie na żarty, więc odwróciła szybko, bo już nie wiem jak oni stali, skoro szpilą w niego weszła to pewnie szła z przodu i chciała się cofnąć jakoś niefortunnie jej to tylko wyszło. - przepraszam, jejku! - zmartwiła się, bo nawet jeśli nie rozumiała za dobrze, skoro sama była z francji to irlandzkiego akcentu w ogóle nie rozumiała pewnie, to słyszała przecież jego krzyk i się przestraszył trochę. chociaż nie tak bardzo jak gigi! - wszystko okej? - zapytała z niewyraźną miną, bo raczej nie było skoro krzyczał, ale co miała powiedzieć!

SZKOCKIEGO...................................... za dużo jul newe bit di ajrisz chyba xd - boże.... nie wiem, czy wszystko okej. - mruknął ale marielle była tak piękna, że nie mógł zbyt długo się na nią gniewać, dlatego zaraz westchnął i podrapał się pod okiem. nie czuł swojej stopy, bo tak go to bolało ale przecież nie popłacze się tu przed nią. - dobra... żyję przecież. chłopaki nie płaczą. - przypomniał sobie i podrapał po głowie. - miłych zakupów. - posłał jej seksi uśmieszek, dalej nieco zbolały ale to nic takiego.

ech no tak xddddddddddddd no chyba tak, zwłaszcza, że nadal mam to otwarte, ale całe szczęście nie gra xd - no tak, ale.... - próbowała się uśmiechnąć, ale widziała jego minę i ogarniał ją tylko wstyd i współczucie, że go tak musiało boleć! no i poza tym był fajniutki. - nie masz może ochoty na kawę albo ciastko, tak w ramach przeprosin? bo inaczej będę cały dzień czuła się winna... - zrobiła jakąś superprzekonującą minę. no i przy nim może na chwilę zapomniałaby o swoim szarym życiu, pełnym niepokojów, bo gdyby odszedł dalej snułaby się tutaj bez celu, rozmyślając o arnaudzie i gigi..

niech gra! xd jasne, ze był fajniutki. jak na szkota, oczywiście. dobrze, że nie łaził w kilcie. zasmiał się slysząc o tej kawie. - z rozkoszą, o ile zdradzisz mi swoje imię? no i jeśli będę mógł zapłacić za tą przeprosinową kawe. - oblizał usta zadowolony z tego, bo od razu myślał, że to randka. a dla niego każda randka kończy się seksem! jaka ona jest dziwna! myśli tylko o anraudzie i gigi. arnauda bym mogła jeszcze zrozumieć, bo jest słodki i przystojniutki. ale gigi? to już obsesja!

na razie grają mi reklamy na tvn xd musi o niej myśleć, skoro ta chce ją zabić, nie wie, że w ten sposób może to do siebie przyciągnąć, bo pewnie ma takie zdolności, o których nawet nie wie. - okej, imię mogę ci zdradzić, ale dlaczego ty masz płacić za moją przeprosinową kawę? - uśmiechnęła się przekrzywiajac głowę. - marielle - podała mu rękę ze słodkim uśmiechem na ustach.

- bo to będą dla mnie większe przeprosiny - zaśmiał się dźwięcznie i uścisnął jej dłoń. - miło mi cię poznać, marielle. ja jestem garrett. - uśmiechnął się kącikowo gapiąc w jej wielkie oczy. - jesteś z francji, prawda? - bo tylko one miały taki szyk i były takie piękne... okej! może niekoniecznie piękne, bo w większości przypadków nie rozumiał za bardzo francuskiej urody, jednak różnie bywało. ona akurat była śliczna. - gdzie na tą kawę? - on nie był z londynu, więc kiepsko go znał. liczył, że dziewczyna go zaprowadzi gdzie trzeba i gdzie kawa nie będzie kosztowała sto funtów, bo tyle nie miał xd

- no dobrze, niech ci będzie - zgodziła się ewentualnie, śmiejąc się razem z nim. - i tak jestem z francji, skąd wiedziałeś? - była zaskoczona, już zaczęła myśleć, że to jakiś wysłannik gigi, chyba rzeczywiście miała obsesję! i zacznę gdzieś.