Oliver

First topic message reminder :

Po drodze więc tak jak chciała nie mówił nic. Chociaż było mu trudno bo już chciał by mu wybaczyła! Weszli do domu i powiedział jej oczywiście, żeby się rozgościła a sam poszedł szybko do łazienki żeby się przebrać. tym razem już w jakieś luźniejsze jeansy i t-shirt bo co mu innego pozostawało. Nie miał zamiaru już nigdzie wychodzić więc nie musiał wyglądać tak perfekcyjnie. Wyszedł z łazienki z lekko potarganymi włosami i już suchy. Tamte rzeczy wrzucił do prania.
- Wiem, że złamałem ci serce, Valeria. ale jeśli będzie trzeba będę błagać o twoje wybaczenie na kolanach każdego dnia i w każdym miejscu w którym się pojawisz. - powiedział stając blisko niej pochylając głowę bliżej jej twarzy.

to ja zrobię bo i tak musze kogoś zrobić xd
zaśmiał się. - czy ja wiem. jak dla mnie to się nie zmienił ale ty masz jakiś szósty, siódmy i ósmy zmysł to może coś zobaczysz. - powiedział z rozbawieniem.
- też na to liczę. - uśmiechnął się szeroko i posmyrał ją po żeberku lekko.
- ja za tobą też mała. - zapewnil ją. - milion lat cię nie widziałem. - powiedział smutym głosem. - o co chodzi dokładniej z tym charliem co? - zastanawial się nad tym długo to musiał zapytać o to!

Ahah, okej xdd. Jeej, jak on ją dzisiaj smyrał, swoją drogą;d.
- Tak właśnie myślałam - zaśmiała się i pokręciła z rozbawieniem głową. Poprawiła się na kanapie, bo zaczynał ją troszkę boleć brzuszek. Zsunęła się niżej i wyciągnęła długie nogi przed siebie. Teraz miała głowę na wysokości klatki piersiowej Oliego, więc tak sie przytuliła w sam raz!
- Z Charliem... Pracujemy ze sobą. Dopiero po jakimś czasie zorientowaliśmy się, że znamy się całe życie. Moja mama śpiewała w operze jego ojca i przyjaźniliśmy się w dzieciństwie. Dopóki mój ojciec... Dopóki się o wszystkim nie dowiedziałam. No i jak już się zorientowaliśmy, nasze relacje zaczęły się zmieniać. Jego dziewczyna wyjechała bez słowa, nie miał z nią kontaktu pół roku. W końcu zbliżyliśmy się do siebie tak bardzo, że... zakochałam się - ostatnie słowa powiedziała cicho, bo nadal się tego wstydziła! No bo jak to, ona kogoś kochała?

bo sę stęsknił. po za tym dawno nikogo nie przytulał więc ten... to dlatego xd
uśmiechnął się. - nie wymagaj ode mnie zbyt wiele. jestem tylko facetem i zamiast czuć i mieć szósty zmysł czy jeszcze jakieś inne wolę się bić i wymachiwać pistoletem. - zaśmiał się co nie do końca bylo prawdą bo gdyby mógł to szybko by z tego zrezygnował i wyciągnął z tego i leo i lexie bo byli mu teraz najbliżsi i nie mógł ich stracić! kiwał głową dając jej znak, że jej uważnie słucha.
- jak to wspólna praca zbliża. a we mnie się nie chciałaś zakochać złośnico. - powiedział z rozbawieniem i poczochrał jej włosy.
- jesteś z nim szcześliwa? - zapytał poważnie.

Ahahha, no rozumiem xdd
- Ależ ja wcale nie wymagam od ciebie szóstego zmysłu, bij się, oglądaj te swoje mecze i pij piwo, szósty zmysł zostaw mnie - odparła z rozbawieniem. I dobrze wiedziała, że nie lubił wymachiwać pistoletem! To znaczy może lubił sobie postrzelać, ale obecnie sytuacja go do tego zmuszała, więc wątpiła, że to lubił. Zaśmiała się znów.
- Mogłabym się w tobie zakochać, gdybyś mnie nie zdzielił deską, kiedy miałam 15 lat - wyszczerzyła ząbki w uśmiechu. Powiedzmy, że on tak wyrażał swoje zainteresowanie nią dawno temu xdd. Spojrzała na niego poważniej i przygryzła wargę.
- Jestem - odparła po chwili, ale pewnym głosem.

- jasne, piwo i mecze to moja działka. - roześmiał się bo pewnie był typem faceta który wieczorami czytał poważne książki czy coś podobnego a telewizję włączał tylko na wiadomości albo oglądnąć jakiś dobry film na dvd.
- oj wybacz! to było jawne zainteresowanie twoją osobą więc nie wiem jak mogłaś się nie zorientować, lexie! to było wołanie o twoje zainteresowanie moją biedną osobą. - roześmiał się znów i klepnął ją delikatnie w udo.
- więc to jest najważniejsze, skarbie. i jeśli będziesz z nim szczęśliwa to dokonamy wszelkich starań by był bezpieczny i żebyś mogła spokojnie z nim żyć. - zapewnił ją z uśmiechem bardzo delikatnym i trochę smutnym, bo on nie był w stanie obronić swojej miłości ! ah.

- Oh, no tak, zapomniałam, że nie jesteś typowym facetem - zaśmiała się. No taak, Oliver był jednym z tych facetów, którzy jeszcze czytali! Pewnie imponował tym Lexie, bo kręcili ją czytający faceci xd.
- Przepraszam, byłam zbyt zajęta sprawdzaniem, czy mam całą głowę i czy przypadkiem nie dostałam jakiegoś wstrząśnienia mózgu - odparła z rozbawieniem. Ale pogładziła go dłonią po klatce piersiowej, tak w ramach rekompensaty za odrzucone uczucie.
- Dziękuję Oli. Mam nadzieję, że będzie bezpieczny. Bo po tym wszystkim... - westchnęła. Martwiła się, że tamci go dopadną! Mimo, że zastrzeliła jedynych ludzi, którzy go tam widzieli. Spojrzała na Olivera i zauważyła ten jego smutny wzrok.
- Tobie też się wszystko ułoży, zobaczysz - uśmiechnęła się pocieszająco. Kiepska była w pocieszaniu, ale starała się jak mogła.

- raczej odbiegam od normy całkowicie. - roześmiał się. - może wrócę na studia. - wzruszył ramionami bo by chciał. oderwać się trochę od tego. zapełnił by do konca swój czas i nie myślał o śmierci valerii i cassie.
- och nie gadaj, nie uderzyłem cię mocno. tylko szturchnąłem... - roześmiał się krótko i ucałował jej skroń.
- będzie, sam o to zadbam. - zapewnił ją z uśmiechem bo nie mógł pozwolić by była smutna!
- jasne, na pewno. - powiedział cicho i przełknął ślinę. napił się jakiegoś alkoholu który miał w szklaneczce zanim przyszła. nie wierzył, że się ułozy.

- O, dobry pomysł. Studia ci się przydadzą zawsze. I przy okazji wypełnisz sobie czas - powiedziała obracając w dłoniach kubek z resztką herbaty na dnie. Nie, żebym napisała z resztkiem.
- Jasne. Miałam bułę na głowie odstającą na pół metra, nie mogłam spać na plecach - zaśmiała się. A potem przymknęła oczy, kiedy ją tak uroczo pocałował w skroń.
- Oliver? - chwyciła jego podbródek delikatnie i odwróciła w swoją stronę, żeby na nią spojrzał.
- Ułoży się. Obiecuję ci to - dodała patrząc mu poważnie w oczy.

- wiem. - pokiwał głową. - tak zrobię. - uśmiechnął się.
- oj przesadzasz teraz. było całkiem zabawnie. - zapewnił ją i zaśmiał się krótko chociaż nie sądził by dla niej wtedy było to tak zabawne jak dla niego! chociaż martwił się, że mimo wszystko nie zwróciła na niego uwagi.
- wierzę ci. - powiedział unosząc kącik ust.

- Mogę ci pisać jakieś prace w wolnej chwili, teraz mam dużo czasu, przez tą ranę - powiedziała z rozbawieniem. Ona skończyła studia z jakimś wyróżnieniem pewnie!
- Yhm, dla ciebie. Ja byłam na ciebie zła strasznie, no ale chyba od tego zaczęła się nasza przyjaźń, więc nie jest tak źle - uśmiechnęła się ciepło. Jeej, Lexie się zmienia, nawet już się ciepło uśmiecha.
- Mam nadzieję, że wierzysz - westchnęła.

w końcu jakaś zmiana w jej lodowatym serduszku! które akurat dla oliego raczej nie bywało lodowate w ogóle. więc wiadomo. aż tak tej zmiany nie odczuje. kazał jej zostać i poszli spać bo ja nie wiem co jeszcze nimi.