Marie

First topic message reminder :

Możesz teraz podziwiać wspaniałą łazienkę Asza z Rexem. To pewnie jego pupilek, który wita wszystkich od drzwi merdając ogonkiem... i pilnując by Ash nie sikał po ścianach kiedy jest pijany. W każdym bądź razie weszli do domu gdzie było gorąco bo jak kiedyś wspominałam nienawidził zimna w domy. Więc on od razu rozebrał się z rzeczy niepotrzebnych i wrzucił je do prania i teraz latał w samych bokserkach po kuchni.
- Herbata czy czekolada, Rene? - zapytał z kuchni. Liczył na to, że znajdzie sobie sama jakieś ciuszki ciepłe u niego w szafie bo przecież wiedziała coijak!

- Och, Julian - westchnęła, przymykając oczy, odstawiając już pusty kubek z powrotem na stoliczek, by przysunąć się znów do chłopaka. - Jesteś najcudowniejszym facetem na świecie, nie sądzę, by którykolwiek inny mógł się mną tak zaopiekować jak ty to zrobiłeś. Gdybym cię nie miała to chyba zakopałabym się pod ziemią i już nigdy nie wyszła - stwierdziła i pogłaskała go delikatnie po policzku. - Wiem, że to nie moja wina.. Przynajmniej nie w całości - bo na pewno Marie jakoś w tym zawiniła! Mogła być lepszą siostrą, to Ash by sobie nic nie zrobił. - ale to nie zmienia faktu, jak paskudnie się z tym wszystkim czuję - pokręciła głową. Bo to tak, jakby umarło pół jej samej, skoro byli bliźniakami. zw

jeszcze przecież ostatnio oni mieli urodziny! to dopiero musiało być dołujące.
- każdy inny zrobiłby to samo na moim miejscu. teraz najważniejsze jest to, jak ty się czujesz. - stwierdził, ujmując jej dłoń w swoje, bo chyba w drugiej nadal trzymała herbatę. marie nie mogła się tego spodziewać i nie mogła się o to obwiniać. fajnie, że julian tutaj z marie o tym, a jednocześnie minnie pociesza lily przez vincenta. to uśmiercanie wszystkich postaci naokoło nic dobrego nie przyniosło! szczególnie, że teraz nie ogarniam, kto kogo ma. - to nie była twoja wina. - zapewnił ją. - ale masz każde prawo się tak okropnie czuć. ale to minie... nauczysz się z tym żyć. zawsze będziesz za nim tęsknić, ale to zrozumiałe. ale on zawsze będzie przy tobie. - mówił, chociaż pewnie połowa z tych słów nie miała nawet sensu. sam przecież stracił bardzo młodo matkę, więc rozumiał, co czuje marie. zaraz dopili herbatę i julian zaproponował, żeby wracali do niego, bo było już późno, a pewnie cały czas spała u niego.