jeana!

First topic message reminder :

To przyjechali i czekała aż otworzy. Nie chciała jednak wchodzić do środka bo za dużo by sobie wyobrażała i tak dalej. Potrzebowała tylko ta książkę i chciała sobie iść do pokoju popłakać, że Jean woli cycatą Wendy!

bo ona się bała że to koniec! nie że tego chciała. bo to najgorsza wiadomość jaką mogłaby usłyszeć czy powiedzieć. - cieszę się. - powiedziała odrywając się od jego ust ale nie odsunęła się od niego. - wiesz, że bardzo bardzo cię kocham? - zapytała cicho i pogładziła jego policzek delikatnie. starała się sprawiać wrażenie zdecydowanej, ale trochę się obawiała. bo zapewne miała zamiar dzisiaj właśnie oddać się jeanowi! a wszystko po to żeby być o krok przed noemi i żeby kochał ją jeszcze bardziej.

- ja ciebie też kocham, emily - zrobił z nią noski eskimoski i się zaśmiał. - chcesz wina, emily? może nie jest najlepsze, ale miałem dzisiaj ochotę na właśnie takie. - objął ją w pasie i pociągnął do salonu. chyba nie odgadł jej zamiarów. szczerze mówiąc nie wpadłby na to za sto lat nawet, w końcu emily byla taka krucha i niewinna. bardzo młoda.

- nie dziękuję. - powiedziała bo nie piła. jakoś nie ciągnęło jej kompletnie w stronę alkoholu. - za to chętnie się do ciebie trochę poprzytulam. - powiedziała z delikatnym uśmiechem i poszła z nim do tego salonu. nie wiedziała w sumie jak ma zacząć! i trochę się bała że przez to jaka jest taka chwila jej umknie a potem nie będzie miała już tyle odwagi.

- okej. a czegoś innego chcesz? wody? herbaty? - zapytał po drodze, ale pewnie była taka zdenerwowana, że nic chciała. usiedli na kanapie i wtedy z zaniepokojeniem się na nią popatrzył. - coś się stało, em? - pogładził ją po udzie i zaraz przechylił w jej stronę, by possać chwilę jej dolną wargę. była jak zwykle bardzo smakowita!

kręciła głowa na każdą jego propozycję tak samo jak i na jego pytanie czy coś się stało. - po prostu miałam ciężki dzień. - wzruszyła ramionami i zaraz odwzajemniła jego pocałunek i wsunęła się na jego kolana. - w sumie... - oderwała się od niego i spojrzała mu głęboko w oczy. - to chciałam ci powiedzieć, że jestem gotowa, jean. - powiedziała nieśmiało ale nie spuszczała z niego wzroku przynajmniej przez chwilę. dopiero potem to zrobiła i spuściła głowę.

- biedactwo... - pogładził ją po plecach. uniósł nieco brodę przyglądając się jej w zdumieniu kiedy to wszystko mówiła. - gotowa na co? - zapytał nieco rozbawiony, bo w sumie nie skojarzył tego z niczym. kiedy spuściła głowę tym bardziej się zdziwił, dlatego też złapał ją za brodę i uniósł. - emsss? - pogładził ją po kciuku. - emily... skarbie. ale... - zająknął się. - jesteś pewna? - bo po jej wzroku odkrył o czym mówią.

bała sie pytań w stylu "czy jesteś gotowa" bo najchętniej wtedy by powiedziała, że nie! ale jednak nie do końca chciała tak to kończyć. pokiwała głową. - tak jean. jestem pewna. - powiedziała cichutko i uśmiechnęła się do niego niepewnie. chciała przecież zeby był szczęśliwy!

odetchnął z ulgą i uśmiechnął się szerzej. - kocham cię. nie zrobię nic, co by ci się nie spodobało. - pogładził ją po głowie i wstał z kanapy razem z nią. kiedy stanęła już przed nim, sam dopił wino z kieliszka i pociągnął ją do sypialni. - och, emily - westchnął w jej ramię, które to właśnie calował.

- wierzę ci. - szepnęła i pocałowała go. gładziła delikatnie jego kark kiedy całował jej ramię. z jednej strony chciała mieć to za sobą i najlepiej nic nie pamiętać z drugiej strony chciałaby pamiętać wszystko aż do śmierci! bo kochała go tak bardzo że nie chciała by cokolwiek jej umknęło.

drugą ręką gładził jej bok. nie chciał się spieszyć. sam kochał ją tak bardzo, że nie chciał by czuła się teraz źle. miało być jej bosko, jak w niebie. wiedział, ze może ją boleć, że może to nie będzie jej najlepszy seks, ale był jej wdzięczny, ze może być tym pierwszym. bo przecież ten pierwszy raz zawsze się pamięta. on pamiętał! - jeśli będzie coś nie tak mów - szepnął do jej szyi i wsunął palce pod koszulkę.

- oczywiście. - powiedziała i czuła się odrobinkę bardziej rozluźniona bo przecież sobie tłumaczyła, że to jej jean! i że nic złego jej z nim nie grozi! zawsze chciał dla niej dobrze i przecież tyle na nią czekał! stanęła na paluszkach i pocałowała jego usta delikatnie.

jego ręka powędrowała gdzieś głębiej. drugą opierał na jej policzku, przy okazji uśmiechając do jej ust. - jesteś idealna, emily. - pogłębił pocałunek i zrobił kilka kroków, by pchnąć ją na łóżko. zawisł na nią i macał gdzieś po brzuchu, a nawet cycuszkach, skoro już tam ją macał.

- nieprawda. - powiedziała z lekkim rozbawieniem i odwzajemniała pocałunek. głaskała go po plecach kiedy obmacywał jej piersi. akurat nie miała nic przeciwko skoro już to robił. po za tym nie czuła sie jakoś ogromnie niepewnie w tej chwili. pewnie wyleciało jej z głowy co będzie za chwilę.

- jesteś - powtórzył może nieco rozbawiony. po pewnym czasie rozebrał ją. i tym samym obcałowywał jej całe ciało, dotykał je w każdym miejscu. była taka kochana, delikatna, boska. spojrzał na nią pytająco i raz dwa wszedł w nią. była to dla niej piękna chwila, sranie w banie, pewnie jemu też się podobało, a później poszli spać. rano zrobił jej obfite śniadanie i wszyscy byli zadowoleni.

na pewno tak było...

przyszła do niego zapłakana. już nie miala ochoty na żadne wyjazdy, to był ich koniec! wszyscy wiedzą i niedlugo na pewno stanie się coś strasznego. zadzwoniła dzwonkiem i objęła się ramionami. pewnie miała jakąś mini histerię.

dobra! jezu. dobrze, że tylko christopher xdddddd chociaż mogłabym tak jeszcze kilku usunąć. ale nieważne xd on nie właził na takie idiotyczne stronki, więc żył w błogiej nieświadomości. wiedział, że ma przyjść, więc z uśmiecham na twarzy jej otworzył. ale kiedy zobaczył jej łzy zdziwił się. - coś się stało? - podrapał się za uchem.

- stało się! - jęknęła i wpadła do środka nawet się nie rozbierając. pewnie miał komputer włączony więc wszystko zminimalizowała i pokazała mu to co sama niedawno zobaczyła. - wszystko skończone... - rozpłakała się znów. - tak bardzo cię przepraszam! przyjaźniłyśmy się od tak dawna a ona zrobiła coś takiego. - wyszeptała i pewnie z wrażenia usiadła na podłodze żeby tam trochę poplakac.

- co się stało? - nie rozumiał jej kompletnie. a mówiła jakby to był co najmniej koniec świata. zmrużył oczy kiedy tak leciała do komputera i wyglądała jakby byla co najmniej od niego uzależniona, a jej własny się popsuł czy coś xd podreptał do niej i opadł momentalnie obok niej. - o kurwa - wymsknęło mu sie i przełknął ślinę. - przyjaźniłyście się? - zamrugał oczami. co za pokręceni ludzie! wiedział, że do tego zdolne są tylko przyjaciółki. nie reagował nawet na jej płacz, bo był w takim szoku.

- tak, znałyśmy się od lat naprawdę uważałam ją za swoją przyjaciółkę. ale jak widać nigdy w życiu bardziej się nie myliłam. przepraszam cię jean! - powiedziała płaczliwie i pociągnęła nosem. - ja tego nie chciałam! - schowała twarz w dłoniach i tylko trzęsące się ramiona były oznaką tego że ciągle płacze ale co innego jej pozostało...

gapił się na to zdjęcie. nie mógł uwierzyć, że to dzieje się naprawdę. - ja... - mruknąl. - brak mi słów, emily. odkręć to. - spojrzał na nią poważnie i wstał. - a teraz wyjdź. - wskazał jej drogę do drzwi, bo nie mógł pojąć tego, do czego wszystkiego te dziewuchy są zdolne.

- jak mam to odkręcić niby?! - nakrzyczała na niego bo już sama nie miała sił. - jedyna możliwość odkręcenia tego to jest rozstanie... - dodała zrozpaczona bo według niej to była jedyna możliwość nie mogłaby udawać że go nie kocha gdyby ktoś ją o to w tej chwili spytał.

- zrób coś by to znikło? - nie miał pojęcia, że już widziało to całe st. albans. pewnie roy też, skoro tak naprawdę to on był ww. - w porządku. zatem się rozstańmy. - pokiwał głową. bo co innego miał zrobić? emily musiała jej powiedzieć o tym, że są razem. a nikt nie miał się dowiedzieć. nie rozumiał, czemu robi wyjątki.

spojrzała na niego swoimi ogromnymi smutnymi oczami i wciągnęła spazmatycznie powietrze. jak mógł jej coś takiego powiedzieć! psychicznie dziewczyna załamała się kompletnie i jej serduszko się rozpadło. wstała momentalnie i przełknęła ślinę by się nie rozpłakać. - nie da się tego usunąć bo nikt nie wie kto jest tą psychopatką co to wstawia. - powiedziała cicho. czuła że zaraz jednak się rozbeczy. - do widzenia. - wyszeptała i uciekła z jego mieszkania. od razu pojechała do londynu do starego mieszkania ojca bo nawet nie chciała patrzeć na ruby która mogła siedzieć w pokoju. tam się zaszyła i nie miała zamiaru wracać do szkoły przynajmniej do przyszłego roku.

kiedy wyszła opadł na kanapę i gapił się na to ich zdjęcia. w sumie nie wyszli tak źle xddddddd