pokój rekreacyjny

nie mógł zasnąć, więc przyszedł sobie tutaj. rozsiadł się na jednej z puf i włączył sobie telewizor. i siedział tak skacząc z kanału na kanał.

o matko. musiało być z nią naprawdę krucho, skoro zniżyła się do tego poziomu, by przyjść do akademika. pewnie chciała pogadać z jakąś koleżanką o swoim marnym losie, albo w końcu się ogarnąć i wziąć jakieś notatki, by nie zawalić szkoły w ostatnich jej tygodniach czy tam dniach, bo nie wiem, nawet kiedy mają mieć jej koniec. nie miała pojęcia, jak stąd wyjść, bo budynek okazał się być całkiem skomplikowanie skonstruowany, więc się pogubila i tym samym wpadła do tego pomieszczenia, które pewnie nie powinno być używane po godzinie dziesiątej, kiedy to nastawała nocna cisza. prawie przewróciła się o jedną z puf, bo ktoś podstawił ją praktycznie przy wejściu, więc jęknęła jedynie rozmasowując sobie girkę.

pewnie rzeczywiście nie powinien tutaj siedzieć o tej godzinie, ale kto przestrzega zasad? przynajmniej nie on. najwyżej będzie udawał, że usnął i nie zorientował się która godzina. gapił smętnie w telewizor, a kiedy ktoś narobił tyle hałasu aż się zląkł. chwilę siedział bez ruchu, ale zaraz odwrócił się. zmrużył oczy, żeby przyjrzeć się osobie na podłodze. nie widział jednak porządnie, więc wstał i podszedł bliżej. - diana? - zapytał trochę zaskoczony i przykucnął obok niej.

najpierw myślała sobie, że ktoś po prostu zostawił włączony telewizor. bo nie słyszała żadnego mlaskania ani nic podobnego (sama bowiem, nie znosiła siedzieć przed telewizorem czy w ogóle cokolwiek oglądać bez przegryzania, popijania i chrupania) więc uznała, że nikogo tu nie ma. słysząc przekleństwo przeraziła się i z tego wszystkiego aż padła na swój szczupły tyłek i tym samym oprócz zbitej łydki miała również i bolący zadek. uniosła nie mniej zaskoczona głowę widząc adriena, bo myślała, że to ktoś mniej jej przychylny i jedynie krzywo się uśmiechnęła. - macie tu jakąś śliską podłogę - mruknęła w końcu oblizując usta i zastanawiała się, czy w tym cieniu widzi jej tragiczny wygląd.

sam też lubił jeść, szczególnie przed telewizorem, ale teraz nie miał jakoś na to ochoty. odwzajemnił uśmiech i wyciągnął w jej stronę dłoń, żeby pomóc jej wstać, a kiedy już to zrobiła, poszedł zapalić światło. włączony telewizor nic nie dawał, więc było dość ciemno. zdziwił się jeszcze bardziej, kiedy zobaczył dianę w takim stanie. - wszystko w porządku? - zmarszczył brwi.

- alergia - przewróciła oczami, bo zdążyła już wymyślić, co będzie mówiła na swoje zaczerwienione patrzałki oraz nos, który co chwila wydmuchiwała w chusteczki, bo co najmniej milion razy na dzień doznawała jakiś napadów płaczu i wtedy szlochała przez jakieś dłuższe chwile użalając się nad sobą. podrapała się nawet po policzku. mimo tego, jak bardzo zamierzałaby kłamać, w jej spojrzeniu nie było już tych zabawnych iskierek. wydawało się, jakby coś jej znikło, pozbyła się jakiejś fascynującej części swojego ciała. uśmiechnęła się do niego delikatnie i zgasiła światło. - co oglądasz? - zapytała zupełnie neutralnym tonem i ruszyła na pufę, na której siedział, a tą rozpoznała od razu. pewnie po kształcie tyłka, który tam się odbił. albo raczej zostawił jakieś swoje rzeczy na miejscu.

jednak nie mam coś na niego weny, więc pogadali, a skoro ona twierdziła, że jednak nic jej nie jest to zostawił ten temat. a potem poszli sobie obydwoje.