Charles

Charlie mieszka super! Mieszka na ostatnim pietrze jakiejś starej kamienicy i kocha swoje mieszkanie. Nagromadził pełno książek i winyli, naa blacie zawsze stoi wino czyli mieszkanie idealne! No to przyszli tutaj po chwili spaceru -tadaaam - powiedział wpuszczając Klaudią przodem do swojego królestwa - rozgość się - rzucił trampki gdzieś przy wejściu i poszedł do kuchni nastawić wodę.

Przekroczyła niepewnie próg mieszkania, ściągnęła martensy w tym samym miejscu co Charliego trampki leżały i podreptała dalej. Mieszkanie faktycznie było bardzo schludne i ładnie urządzone. -Sam urządzałeś? -przeszła się po salonie, dotykając grzbietów książek na półkach, szukając jakichś fotografii, ale chyba niezbyt dużo ich tam było. Skupiła dłuższą uwagę na kolekcję płyt. -Mamy bardzo podobne gusta jeśli chodzi o muzykę. W większości. -stwierdziła zadowolona. Gdy już się naoglądała, usiadła na tej wielkiej kanapie, podkuliła stopy pod uda i oczekiwała na Charlesa.

Megaczadowe jest! -były ściany i podłoga - powiedział już zajmując się kawą w kuchni - w kamienicy był pożar, kupiłem to mieszkanie bardzo tanio. Było praktycznie w surowym stanie, jak widzisz.. niewiele zrobiłem, no prócz wstawienia mebli - zaśmiał się i podał do stołu dwa kubki z kawą, pewnie jeden z jakimś widokiem z paryża a drugi z joy division haha! Dawno nie słuchałam, muszę nadrobić. Przystanął na chwilę przy winylach -tak? Świetnie. Chociaż najbardziej lubię zespoły, których nikt nie zna! -zaśmiał się i w końcu też usiadł na kanapie.

Klaudia zrobiła jedno wielkie wow. -Jesteś architektem czy coś? Trzeba mieć ten zmysł dekoracji żeby nawet nie do końca wykończone mieszkanie miało swój urok. A tutaj wyszło tak, jakby te niedokończone ściany miały tak wyglądać! -mówiła szczerze, jak najbardziej, bardzo jej się podobało. Wzięła w ręce kubek z joy division, oglądając go dookoła. -Może nie powinnam się przyznawać, ale płakałam na Control. W zasadzie to miałam do tego pełne prawo, smutny to film, muszę przyznać. -popatrzyła teraz na powierzchnię kawy (?), tworzyły się jeszcze małe bąbelki na tej piance, w piance czy jak to by określić.

Charlie uśmiechnął się dumny z siebie! -nie architektem, jestem po prostu francuzem! - to powiedział z ogromną dumą w głosie, jak jakiś napoleon tylko wyższy. I tak, kawy kawy, charlie potrzebował kawy to jej też zrobił, co tam, że juz późno. Zrobił spory łyk czarnego napoju i odetchnął - potrzebowałem tego- posiedział chwilę i jak to miał w zwyczaju wstał, odszukał wśród winyli płytę z Closer, bo to była jego ukochana płyta Joy a nie unkown pleasures! i włożył ją na adapter. -tylko w ten sposób muzyka brzmi prawdziwie - stwierdził z nutką melancholii w głosie. Czadowy ma rower.

-Ahaaa, czyli każdy Francuz jest takim znakomitym dekoratorem wnętrz? -uśmiechnęła się podejrzliwie. -Może zatrudnię cię w urządzeniu moich czterech kątów. Chociaż uważam, że jest przytulne. W całkiem innym stylu niż twój, no ale nie porównujmy mieszkania kobiety do mieszkania faceta. -zrobiła taki gest ręką, w stylu "no luz" xd ona chyba bardziej znała unknown pleasures, chociaż ja osobiście znam tylko kilka kawałków, ale za to kocham 'love will tear us apart'. I jeden kawałek ich też taki smutny, don't walk awaaay, śpiewa Ian xd i leciała w Control po tym jak on się powiesił. Gdy mieszkanie wypełniły pierwsze dźwięki muzyki Klaudia rozsiadła się wygodniej, zjechała trochę kuprem by mogła oprzeć głowę o oparcie sofy. Przymknęła oczy i wsłuchiwała się w melodię.

edit. ATMOSPHERE to ten kawałek, zawsze mi się chce przy nim płakać

-każdy francuz to już prawie artysta! Taki kraj, jeśli chodzi o paryż to już w ogóle - usiadł znów obok klaudii a właściwie to się położył wciskając swoja głowę na jej kolana, a co. -wiesz, że gdy pierwszy raz usłyszałem Warsaw to chciałem zobaczyć to miasto? - zamknął oczy słuchając muzyki - ale nadal tego nie zrobiłem, szkoda. Oni nazywali się początkowo Warsaw, jak piosenka Bowiego - mówił nadal z zamkniętymi oczyma - to musi coś znaczyć. Ciekawi mnie to miasto, bardzo.

-I każdy francuz jest taki pyszny? -zażartowała śmiejąc się. Upiła troszkę kawy. W zasadzie bez różnicy jej to było czy to była kawa czy herbata, bo nawet kawa o tej porze nie stanowiła żadnej przeszkody, żeby usnąć. Gdy ułożył głowę na jej kolanach uniosła delikatnie kąciki ust. -Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Ale byłam w Warszawie, dawno temu. Wtedy żyła jeszcze moja mama. Pamiętam, że pałac kultury zrobił na mnie ogromne wrażenie. -przyznała. I jakoś tak odruchowo, całkiem naturalnie zaczęła głaskać Charliego po włoskach, zahaczając też o czoło. Fajnie jej było.

Charlie zaśmiał się w ogóle nieurażony! -niestety każdy, to nasza wada narodowa. - jemu też było przyjemnie, uśmiechał sie tylko lekko nadal nie otwierając oczu. Słuchał jej uważnie. -Czyli z warszawą nie jest tak jak z paryżem? Wiesz, każdy paryżanin twierdzi, że to miasto wygląda najlepiej ze szczytu wieży Eiffela, bo tam jej nie widać - powiedział i zamruczał bo zrobiło mu się całkiem fajnie! I bardzo podobało mu się, że prócz przyjemności z głaskania, miał przyjemność z rozmowy. To dla niego nowość.

-No chyba nie do końca. Stanie pod pałacem kultury zapiera dech w piersiach, ale i widok ze szczytu też jest niesamowity. Właściwie....-zrobiła chwilę przerwy, żeby głębiej sie zastanowić. -Jak dla mnie to widok z góry na panoramę miasta jest jednak o wiele piękniejszy. Chociaż dużo tam wieżowców. Ale -machnęła ręką. -Jest pięknie. No i przy grobie nieznanego żołnierza jest ładnie. Widziałam nawet zmianę warty przy grobie! -czuła się jakoś tak fajnie, że mogła mu się pochwalić tym, że była w Warszawie. Za to w Paryżewie nigdy. O czym też mu powiedziała.

Pewnie Charles był obcykany w warszawie bo czytał, oglądał i w ogóle! Pewnie dlatego nie lubił niemców xd tego jej oczywiście nie powiedział. Za to złapał jej dłoń i przyciągnął do swoich ust lekko muskając, po czym usiadł na kanapie i dopił swoją kawę. - paryż.. czasami tęsknię za tym klimatem, gwarem, zapachem ogrodów luksemburskich. Za mamą - powiedział w końcu obracając w dłoniach pusty już kubek.

Ona też nie lubiła Niemców z tamtych czasów no. Ale co za to może, przeszłości nie zmieni i nie wyprze się swojego narodu ze względu na chorych przodków. Wypiła swoją kawę i odstawiła kubek na stoliku. -No właśnie, co z twoją mamą? Z rodzicami? -spytała. Nie pamiętam czy wcześniej opowiadał o swojej rodzinnej historii i chyba nie opowiadał. Usiadła do niego bokiem tak, że patrzyła na jego profil a głowę wsparła na ręce opierając ją na oparciu kanapy. Mogłaby z nim tak siedzieć i siedzieć! Przez chwilkę nawet zerknęła na jego wargi, ale to był ułamek sekundy.

No wiadomo, wiadomo! Charlie westchnął głośno - co nimi? nic. mieszkają w paryżu. - powiedział podchodząc do gramofonu, bo płyta się skończyła. Zmienił więc na bona ivera czy coś tam innego, napewno spokojnego, bo taką mieli fajną atmosferę. -ojciec jest muzykiem w filharmonii. Maama wychowywała mnie i moją siostrę. Jest świetną kobietą, ale o wiele nadopiekuńczą. Ojciec chciał bym poszedł w jego ślady, nie jest ze mnie dumny. Gdy byłem nastolatkiem grałem w punkowym zespole, a teraz jestem tutaj, tragedia - powiedział to wszystko na jednym oddechu. -ot taka historia - nachylił się nad nią niebezpiecznie blisko, ale tylko na chwilę. Potem usiadł zamyślony obok.

-No ale miałeś krótki epizod z muzyką przynajmniej. Tata powinien być jednak dumny. -stwierdziła, zgodnie z prawdą w sumie. -Kapela punkowa, o kurcze. To pewnie miałeś grono swoich szalonych groupies,co? -zażartowała z szerokim uśmiechem na ustach. Teraz ona zmieniła pozycję, położyła się na kanapie kładąc stópki na jego udach. -A mama była już u ciebie tutaj, w Anglii? -była na etapie analizowania jego twarzy.

Charlie uśmiechnął sie patrząc na jej nogi - nie, nie.. ona w tym mieszkaniu ojej -zaśmiał się. - to byłaby tragedia! Jej klasyczna elegancja o nie te klimaty. -wytłumaczył klaudii a potem ziewnął przeciagle, bo kofeina przestała już na niego działać. Zaczął odruchowo miziać jej nogi, tak je miział i miział aż zrobiło mu się tak sennie, że...zasnął na tej kanapie! I możesz teraz zdecydować czy klaudia została tutaj na noc, czy nie!

Pewnie siedzieli jeszcze tak przez dłuższą chwilę w ciszy. On przysnął, jej też się błogo zrobiło, więc pewnie też usnęła! Ale będzie w szoku z rana!

aż napisze jeszcze xd
Charlie po jakiś 20 minutach się przebudził i zobaczył, że klaudia śpi! Głupio mu sie zrobiło, że zasnął przy gościu, więc postanowił jakoś się zreflektować no i zaniósł dziewczynę do sypialni. Ściągnął z niej jakiś tam sweterek czy co tam miała i spodnie, bo w spodniach się mega źle śpi i okrył ją kołderką. Teraz będzie dopiero zdziwko!

No to jak się obudziła, pół naga, w jego łóżku to zaczęła grubo się zastanawiać czy jej jakiejś tabletki gwałtu nie dodał do tej kawy. No ale pamiętała, że grzecznie siedzieli na kanapie i słuchali joy division. Dlatego stwierdziła, że na pewno nic nie było w nocy bara bara, bo nie pili! Po prostu Charlie się zatroszczył o jej wygodę podczas snu i ją tutaj tak położył. Wstała więc, ubrała dżinsy i przeszła do salonu. Jego nigdzie nie było, więc pozwoliła się porządzić i zaparzyła sobie herbatę. Usiadła sobie tam na parapecie za tym rowerem i obserwowała miasto pijąc kawusię. Dokończyła pić, doprowadziła się do ładu. Na karteczce zostawiła swój nr telefonu, żeby znowu nie liczyć na przypadek i opuściła mieszkanie.

Okejosy, to Charlie jak wrócił z uczelni zrobił mega zakupy. Kupił kilka win i kurczaka! Bo jak francuzi nie jedzą żab i ślimaków to jedzą kurczaki. A właściwie oni mówią, że jedzą koguty, ale nieważne. Charlie upichcił super Coq au vin! I czekał aż Klaudia przyjdzie.

No to Klaudia stanęła przed drzwiami do jego mieszkania i zapukała czy tam zadzwoniła. W ręce trzymała czteropak piwa. Nie będzie tylko on ją torturował winem! Chociaż nie wiedziała, co on tam przygotował, więc może to całe piwo nie będzie pasować do dania. Ale awaryjnie wolała coś mieć pod ręką, gdyby to wino jej nie podeszło. No to czekała, aż Charlie jej otworzy.

Charlie wystrojony w jedną z miliona swoich koszul i skropiony jakimiś super, francuskimi perfumami poszedł otworzyć. -o, dobrze że już jesteś - pocałował ją na powitanie w poiczek -jedzenie prawie gotowe, wchodź - zaprosił ją gestem do środka -rozgość się, a j jeszcze tutaj popracuję - uśmiechnął się szeroko i już znalazł się w kuchni.

Nie dało się nie zauważyć i poczuć Charliego! Perfum nawet przypadł do gustu Klaudii, która sama pachniała miracle, najlepszy perfum świata! Miała na sobie klasyczną, małą czarną. Oboje się wystroili, a przecież to miała być zwykła kolacja. Chociaż w sumie...wyglądało na randkę, ale nieważne. -No cześć. -uśmiechnęła się uroczo. Zdjęła płaszczyk i odwiesiła go w korytarzu. Potem poszła do kuchni. -Przyniosłam ci drobny prezent. -odstawiła czteropak i uśmiechnęła się szeroko, wiedząc jakie zdanie o piwie ma Charlie. -Co pichcisz? Bo pachnie bardzo ładnie. -skomentowała i usadowiła się na parapecie przy oknie, żeby nie kręcić się mu pod nogami.

No co, Charlie lubi po prostu dobrze wyglądać! Pewnie zauważył jej ubiór inny niż zawsze i uśmiechnął się sam do siebie -kokową xd - powiedział nazwę klasycznego francuskiego dania, nie był przecież jakimś super kucharzem, wiec umiał takie podstawy, jeśli kurczak w czerwonym winie jest podstawą, dla mnie wszystko to jakiś wyższy poziom. -zaraz będzie gotowe - powiedział zaglądając do pieca a w miedzy czasie na stole postawił butelkę wina i dwa kieliszki - am nadzieję, że przeżyjesz, półwytrawne, co i tak jest zbrodnią! -zaśmiał się, z wytrawnym, czerwonym bordeaux to nawet ja miałam problem w paryżu, ale warto było!

Żeby Klaudia wiedziała, co to było za danie. -Streścisz mi pokrótce co będziemy jeść? Nazwa nic mi nie powiedziała. -zaśmiała się. Była Niemką, wychowała się na bratwurstach i golonce w piwie. Daleko jej było od tych zamożnych damulek zza zachodniej granicy. Popatrzyła na wino lekko się krzywiąc. -Przeżyję, może akurat okaże się dobre. -ale jakoś nie za bardzo sama w to wierzyła. -Może nakryć do stołu? -zaoferowała pomoc, skoro on tam jeszcze kończył potrawę.