davenport

podejrzewam, że edie dzisiaj w końcu zjawiła się u rodziców. poza tym, chciała się zobaczyć z bratem! siedzieli teraz w salonie, ona zajadała się babeczkami i popijała herbatkę. ralfie znając życie ogarniał pracę, jak to on xd

tak! nie miał czasu nawet zjeść, bo daniel zawalił go pracą. tonął w dokumentach i to dosłownie - gdzie to było? - mamrotał do siebie grzebiąc w kupce papierów obok - boże jak znowu coś zgubię to mnie zabije - dalej mamrotał do siebie jak szaleniec, ale faktycznie bał się daniela.

- jak tak dalej będziesz pracował to wylądujesz w szpitalu prędzej ode mnie na jakimś oddziale psychiatrycznym - mruknęła, zjadając kolejne ciasteczko. nie miał czasu dla własnej siostry, co za cham z niego. daniel go okropnie wykorzystywał, a ona martwiła się o braciszka - spokojnie, ralphie... ja mam ten papierek obok siebie, trzymaj - podała mu go - ja do ciebie przychodzę a ty jak zwykle nie masz czasu - mruknęła niezadowolona.

- a ty jak dalej tak będziesz jeść bez opamiętania ciastka to przestaniesz się mieścić w rozmiar "s" - mruknął niemiło i to całkiem odruchowo bo był skupiony na pracy, a nie lubił jak się mu przeszkadzało. zaraz jednak zczaił że powiedział coś bardzo, bardzo niemiłego - przepraszam - zerknął zaczerwieniony na edie i chwycił ten dokument, którego szukał po czym położył go na odpowiednią kupkę.

- aha - obraził ją, to przestała się do niego odzywać. odstawiła babeczki do kuchni, przy okazji poszła pogadać z siostrą. ona przynajmniej jej nie olała, nie obrażała, a ona potrzebowała teraz wsparcia duchowego i fizycznego! zaczęła mieszać nawet tabletki z alkoholem, żeby zasnąć szybko, bo wtedy nie myślała o masakrze. wróciła na kanapę, wielce obrażona na brata i udawała, że przegląda jakąś gazetę.

było mu teraz bardzo głupio. widział, że edie się wkurzyła i było jej przykro. dlatego w ekspresowym tempie poskładał dokumenty, a kiedy siostra wróciła usiadł obok niej i sam zaczął się napychać ciastkami - zjem milion razy więcej żebym to ja przytył - awwww, czuł sie winny i był w stanie zajeść się  na śmierć - edieeee - jęknął z buzią wypchaną babeczkami.

- daj mi spokój, byłeś dla mnie niemiły, więc się teraz lepiej zajmij tą swoją pracą a nie mną - wywróciła oczami. zasługiwała na znacznie lepsze traktowanie niż teraz! - nie widzisz, że czytam? nie martw się, niedługo sobie pójdę do siebie do pokoju, to dam ci spokój. pracuj pracuj - machnęła na niego ręką. był młodszy, to prawda, ale co z tego ;x - dla julie nie jesteś taki niemiły - burknęła, zakopując się bardziej w gazecie.

biedny ralfie!! teraz czuł się podwójnie winny i nie wiedział co zrobić żeby edie przestała być obrażona - skończyłem już pracę - odparł prędko zerkajac co tam czyta, ale nie było to nic o polityce więc średnio go obchodziło. westchnął i stanął przed nią po czym zaczął tańczyć kaczuchy, ruszając przy tym śmiesznie kuperkiem bo wiedział, że zawsze ją to bawiło.

zasłoniła sobie oczy, żeby na niego nie patrzeć. a potem założyła sobie gazetę na głowę, udając że jej tutaj wcale nie ma - to nie pomaga wcale, ralphie. nie lubię cię dzisiaj - pokazała mu język. nie była rozbawiona, jakoś humor jej uciekł. musiała chodzić do amandy, brać tabletki. o właśnie, a propos tabletek, wyjęła jedne z torebki i popiła wodą. liczyła na to, że dzisiaj zaśnie. a jak nie, to pójdzie spać do julie - jesteś beznadziejnym bratem - rzuciła w niego poduszką.

zabrał jej tą gazetę, z której zrobił papierowy kapelusik i wtedy założył jej na głowę - jestem najlepszym bratem - zaśmiał się - no przestań się obrażać, przecież wiesz że nie powiedziałem tego specjalnie, masz super figurę, nie wiem czemu nie wierzysz w siebie - pokiwał głową - zagramy w guitar hero? - zapytał. wiedział, że edie jest w tym mistrzynią dlatego na pewno wygra i to poprawi jej humor.

- wcale że nie. jesteś głupi - obraziła się jak małe dziecko, a była niby od niego starsza - jak można w ogóle powiedzieć kobiecie, że jest gruba! sam jesteś gruby. nie lubię cię ralphie, dzisiaj nie będzie głupich historyjek na dobranoc, bo nie zasłużyłeś - ściągnęła sobie kapelutek z głowy i położyła go gdzieś obok. cała obrażona włączyła jednak grę. wybrała piosenkę, ona była mistrzem, a ralphie robił tutaj za ciamajdę - grasz czy nie? - zapytała.

- nie powiedziałem, że jesteś gruba tylko, że będziesz W PRZYSZŁOŚCI gruba - zaakcentował słowo "przyszłość" żeby do edie dotarł sens zdania bo najwyraźniej nie docierał. podszedł naburmuszony do niej i stanął obok - gram - mruknął. ralfie był ciamajdą we wszystkich, nie tylko w grach muzycznych ehehehe.

- tak czy inaczej powiedziałeś, że będę gruba, a tego dziewczynom się nie mówi! - mruknęła pod nosem niezadowolona. zaczęli grać, a ona zaczęła wygrywać. dość szybko jej poszło, bo ralphie nie ogarniał co się dzieje, nie umiał kompletnie trafiać w klawisze - mógłbyś się chociaż postarać, ralphieeeee noooo - jęknęła dźgając go w ramię. edie miała szybkie palce, huehuehue.

- nie udawaj że nagle przejmujesz się tak bardzo moim zdaniem - kiedyś jak ją o coś prosil to go olewała bo miała ważniejsze sprawy, a nagle tak zwraca uwagę na to co mowi ralph, kto by pomyślał! ralphie stresował się na samą myśl o grze, dlatego kiedy zaczęli knocił każdy, nawet najmniejszy i najłatwiejszy ruch - przecieeeż wiesz, że nie jestem muzykalną osobą - jeknął. pewnie nawet nie potrafił do rytmu tańczyć, choć edie go uczyła.

- a to ty myślisz, że olewam twoje zdanie? sorry, ralphie, ale jesteś moim bratem, jak mogę się nie przejmować tym co mówisz do mnie - wywróciła oczami. przeszła jej cała złość, odłożyła na moment plastikową gitarę, zatrzymując wcześniej grę i po prostu się do niego przytuliła - kiedy cię najbardziej potrzebuję i do ciebie przychodzę to mnie olewasz, ogarnij się trochę ralphie. nie mogę być teraz sama, nooo. nie zapytałeś nawet jak się czuję - westchnęła. dalej się do niego tuliła.

no to siadł z nią na kanapie zapytał jak się czuje i gadali o jej samopoczuciu cały wieczór!

matt ją tutaj przytargał na plecach, a jak już byli u niej w pokoju to w końcu postawił ją na nogi. po drodze zaniosła zakupy do kuchni, rodzice już spali na szczęście, wohoo. zamknęła pokój na klucz, żeby brat ani siostra się tutaj nie zjawili przypadkiem xd - masz stanowczo za dużo siły, tylko jutro nie jęcz, że cię kręgosłup boli! - przebrała się w coś wygodniejszego i położyła na łóżku.

musiałam zmienić wendy mieszkanie tylko po to, żeby edie teraz mieszkała z rodzinką? ech ech ech. niesprawiedliwe to życie baardzo.
kiedy zaczęła się przebierać, sam ściągnął koszulkę i zaczął rozpinać spodnie, bo myślał, że przystępują do ataku, ale zamiast tego edie narzuciła na siebie coś innego. tak się zawieść! usiadł sobie na krześle i zaczął przeglądać playlistę w telefonie.
- to do jakiej piosenki chcesz to zrobić? - spytał wprost. nadal nie ogarniał. gdyby spalił tyle co zawsze i był sobą, na pewno tak by tego nie rozegrał.

nie, nie mieszka z rodzinką, tylko dzisiaj śpi u rodziców! tak to normalnie mieszka sama, sorry xd edie spojrzała na niego zdziwiona. zamrugała kilka razy oczami, zastanawiając się co ma ten głupek na myśli. nie zajarzyła, bo mimo wszystko nie myślała tylko i wyłącznie o jednym - ale że o co chodzi? - zapytała. nie, nie była dziewicą, już dawno swój pierwszy raz miała za sobą. żyła po prostu w przekonaniu, że jeżeli mają pierwszy raz iść do łóżka to nie w taki sposób! z matta wychodził powoli cham ;x szkoda, że jutro nie będzie w ogóle tego pamiętał że był niemiły ;x - mattie, zostaw ten telefon w spokoju - jęknęła.

mieszka sama i akurat śpi z rodzicami, kiedy sprowadza sobie zjaranego chłopca? to ma sens hehe!
matt wcale nie chciał być niemiłym chamem, po prostu był napalony na edie i chciał to zrobić odkąd ją znał. to nie jego wina, że cały czas pojawiają się niesprzyjające okoliczności, czyli pierwszy raz całują się po masakrze na balu, a matt chce pierwszy raz się z nią przespać kiedy jest totalnie zjarany.
- masz rację, od razu zabierzmy się do roboty. - rzucił ten telefon gdzieś o ścianę i wskoczył na łóżko, żeby zamknąć usta edie intensywnymi pocałunkami.

przynajmniej zamyka drzwi na klucz, ralphie ani julie (czy jak tam jej dałam na imię) się jej nie wpakują do pokoju, rodzice też raczej nie kontrolują dorosłej córeczki. edie odkąd pamiętała miała raczej swobodę działania, to bliźniaki musiały się pilnować bo byli młodsi. edie robiła sobie co tylko chciała, mieszkała sama, miała własny zespół, chłopaków przyprowadzała do domu kiedy chciała i robili tam różne dziwne rzeczy. przestała nadążać za mattem i jego zachowaniem. znów sie na nią rzucił, nie wiedziała czy ma zareagować czy oddać jego pocałunki. pomyślała, że co jej szkodzi, to przylgnęła do niego całkowicie - matt, poczekaj chwilę, ej... jesteś pewny bo niezbyt ogarniasz - wymruczała między pocałunkami.

przynajmniej jedna postać, która zamyka drzwi na klucz, bo wszyscy inni to się dziwią potem, że wszyscy włażą im w niedwuznacznych sytuacjach.
- o co ci chodzi teraz - odsunął się od niej, bo nie wyglądała na szczególnie zadowoloną. on, w przeciwieństwie do niej, był bardzo zadowolony. i był właśnie na misji, żeby zadowolić też ją. przyglądał się jej krytycznie. - myślałem, że tego chciałaś. - mruknął i już wstał, żeby zapiąć spodnie. wkręciło mu się teraz, żeby się obrazić.

- matt, nie, poczekaj chwilę. bo chce, bardzo chcę... nie obrażaj się na mnie, co? - skuliła się w małą kuleczkę, opierając podbródek na kolanach. smutno jej teraz było, bo to nie tak wszystko miało wyglądać - chodź tutaj - wyciągnęła do niego dłoń - nie uciekaj mi, jezu, mattie - wstała z tego łóżka, żeby stanąć przed nim na palcach i go po prostu pocałować na przeprosiny.

moje postacie jak zawsze się dobrze ustawiają. matt robi głupoty, a to edie czuje się winna i chce go udobruchać. ona naprawdę musi szaleć na jego punkcie, skoro sabotuję całą grę, a ona wciąż chce go mieć przy sobie. ach, młoda miłość! kto ją zrozumie.
- nie wyglądasz jakbym chciała. coś ci się nie podoba? nie podobam ci się? trzeba było mówić od razu, a nie rozbudzać we mnie nadzieje... - wymachiwał swoją koszulką, najwyraźniej nie przejmując się jej buziaczkami.