crazy golf

pojechał z leilą na spontaniczną wycieczkę do manchesteru, bo widział, że tego potrzebowała. zamiast zwiedzać miasto grali w crazy golfa i zupełnie nie mogli trafić do dołków.

leila byla bardzo wdzieczna za to, ze anderson zaproponowal jej wycieczke. od czasu odwiedzin tobiasa nie wychodzila od siebie z pokoju i na poczatku nie chciala sie zgodzic, ale kylie pewnie ja wykopala z domu. - nie sadzilam, ze to takie trudne - zasmiala sie kiedy znowu nie trafila.

anderson stwierdził, że skoro leila w ogóle nie chce wychodzić z domu to zabierze ją na wycieczkę 300 kilometrów dalej. to mialo sens!
- leila, czy my jesteśmy tak bardzo zjarani czy ta piłka naprawdę leci do góry nogami i wraca? - zaczął już wątpić czy to co widzi jest prawdą czy nie.

mieli podobny tok myslenia wiec dla niej to tez bylo logiczne. wolala jechac w jakies nieznane miejsce niz siedziec w st albans. jeszcze by ja pokusilo zeby znowu probowac zatrzymac tobiasa. - chyba naprawde leci do gory nogami - westchnela troche zrezygnowana i usiadla sie na ziemi by odpoczac.

- jak mamy sobie poradzić z piłką, która leci do góry nogami, to przeczy prawom fizyki. - potrząsnął głową i usiadł obok niej po turecku. - chyba że sobie pomożemy. - wysunął dyskretnie skręta z kieszeni, tylko troszeczkę, żeby jej tę opcję zaprezentować i szturchnął ją lekko, żeby ją do tego zachęcić.

- nie wiedzialam, ze znasz sie na fizyce - spojrzala na niego gdy siadal obok. usmiechnela sie gdy zobaczula skreta. - skoro ta gra przeczy prawom fizyki to powinnismy sobie pomoc - pokazala palcem na jakas ozdobe, za ktora mogli sie schowac.

- tez nie wiedziałem - przyznał. najwyraźniej spędzanie czasu z ruby dobrze mu służyło xd - inaczej nie mamy szans - zawtórował jej, zadowolony, że mieli podobny tok myślenia. pokiwał głową spoglądając na ozdobę, to było jakieś sztuczne drzewo. anderson przyłożył palec do ust pokazując jej, żeby cicho i dyskretnie przemknąć do kryjówki, co też uczynili. zaraz już siedzieli w ukryciu i odpalał skręta, od razu oddając go leili, żeby czyniła honory.

obydwoje sie stawali lepsza wersja siebie dzieki sobie xd on sie uczyl, a ona czasami korzystala troche z zycia. uroczo xd
rozejrzala sie dookola, upewniajac sie czy nikt ich na pewno nie widzi, po czym cichaczem przemknela za andersonem. - od razu lepiej - usmiechnela sie gdy juz sie zaciagnela i podala jointa andersonowi.

tyle że ruby chyba nie zauważała, że anderson zmądrzał przy niej, a on zauważał (i doceniał), że ona wyluzowała.
- teraz żadne dołki nie będą miały z nami szans. - stwierdził rechocząc i już się zaciągając. wokół na pewno latało mnóstwo rodzin z dzieciakami, ale oni się nie przejmowali i wydawało im się, że znaleźli świetną kryjówkę.

moze nie zauwazyla, ze troche zmadrzal, ale rowniez doceniala to, ze sie zabral do pracy. co prawda przez ten caly czas dokonczyl tylko jeden projekt, ale zawsze cos.
- wygramy to! - rowniez sie zasmiala. - jest tu jakas nagroda? - zapytala bo w sumie nie wiedziala o co tak walcza z tymi dolkami. miala pewnie nadzieje, ze dostana kupon na jedzenie. mysleli, ze sie swietnie ukryli a zaraz ktos na nich doniesie xd

miał wymówkę, że takie projekty są czasochłonne, bo ruby i tak nie wiedziała ile normalnie trwa powstawanie animacji. chyba że już przeczytała na ten temat kilka książek, żeby mieć pełną wiedzę na temat tego o czym rozmawiają.
- nagrodą samą w sobie jest spędzanie czasu z twoim ulubionym andersonem. - poklepał ją po udzie. na pewno zaraz ich stąd wyrzucą, to więcej niż pewne. nie będą mieli okazji sprawdzić swoich umiejętności grania w crazy golfa na haju.

pewnie cos tam poczytala i dlatego nie gonila go bardziej zeby tworzyl kolejna animacje hehe. chociaz z checia by popatrzyla na jego dzielo. tym bardziej jesli znow bylaby jego inspiracja xd ciekawe co powiedziala na to dani xd
- to prawda - zasmiala sie polozyla glowe na jego ramieniu. - dzieki ze mnie tu zabrales - usmiechnela sie i siegnela po skreta by mu go zabrac.

wcale nie zaganiała go, żeby stał się bardziej pracowity, tylko dlatego, że była zachłanna i chciała zobaczyć siebie w kolejnej animacji xd
- polecam się - pogłaskał ją po włosach. - jak długo tu zostajemy? - zerkał na nią w tej pozycji, ale ciężko mu było skoro leżała mu na ramieniu. jeśli chodzi o pobyt to stawiał zupełnie na spontaniczność. co prawda nie wziął żadnych gatek na przebranie, ale w jednych da radę pociągać cztery dni nosząc je tył naprzód i odwrócone na drugą stronę,

nie prawda xd chciala zeby pracowal, a to byl dodatkowy bonus xd
- ile masz wolnego czasu? - zapytala z rozbawieniem i spojrzala na niego. najlepiej gdyby zostali tu do czasu kiedy tobias opusci anglie. inaczej siedzialaby w parku i patrzyla na kazdy samolot, zastanawiajac sie czy on w nim siedzi. anderson mogl sobie kupic nowe ale planowal nosic je na odwrot ech.

jaaaasne.
- a kiedy zaczyna się rok akademicki? to jeszcze jakieś pół semestru po tym. - zaśmiał się pod nosem. jakby leila w środku nocy napisała mu smsa, że uciekają do brazylii to anderson zaraz byłby już gotowy. także w manchesterze też mógł posiedzieć kilka dni xd po co kupować, był oszczędny jak wiadomo xd chyba że pójdą do jakiegoś lumpeksu i nakupują sobie z leilą ubrań jak z lat 70.-tych i będą tak paradować po mieście.

- swietnie, mi pasuje - zasmiala sie razem z nim. anderson taki dobry przyjaciel. teraz bedzie wiedziala kogo poprosic by z nia uciekl gdy st albans bedzie ja znowu przytlaczac. zawsze mogl je umyc w zlewie, ale to pewnie za duzo roboty dla niego xd

- zawsze możemy przyjąć tu nowe tożsamości i do końca świata żyć incognito. - zaczął dopowiadać do ich wyjazdu jakąś historię jakby byli zbiegami, którzy uciekli z st. albans, bo ktoś ich gonił. tak naprawdę uciekali przed demonami leili xd hehe na co ty liczysz.

- wiesz co? ten pomysl podoba mi sie jeszcze bardziej - calkiem serio to rozwazala xd - jaka tozsamosc chcialbys przyjac? - zapytala. juz sie zastanawiala nad swoja. uciekanie przed problemami bylo w jej oczach najlepszym rozwiazaniem xd. ech.. dobrze ze ruby o tym nie wiedziala bo by sie musiala powaznie zastanowic nad ich znajomoscia.

- ustalone! - zawołał dość głośno, przez co mógł zwrócić na siebie uwagę innych, ale nie przejął się tym tylko znów zaciągał się skrętem. - hmmm... sir aloysius vasiliev, brytyjski magnat diamentowy za dnia, a rosyjski agent w nocy. - zaczął planować przyjmując poważną minę i już wkręcając się w swoją nową historię. - a ty? - dopytał. ruby mu będzie prać gatki hehe.

nie przejela sie tym, ze robili tyle halasu. pewnie w jej glowie zachowywali sie cicho, a tak naprawde wszyscy juz wiedzieli gdzie sie ukrywaja. - lady cecily sharpe, zamordowalam swojego meza by przejac jego fortune - wymyslila. nie bedzie miala innego wyjscia hehe.

jeszcze nie włączyli czujników dymu, ale pewnie niedługo to nastąpi i zraszacze zaleją całą halę i zepsują wieczór wszystkim rodzinkom.
- miło cię poznać, lady cecily, czuję, że przeżyjemy razem wiele przygód. - uścisnął jej dłoń poważnie. teraz już na pewno byli mocno zjarani i gadali głośno na całe pomieszczenie.

ups! najwazniejsze, ze oni sie dobrze bawia.
- mi rowniez, sir aloysius - uscisnela jego dlon. nie pograli sobie za dlugo bo zaraz ich przylapali i musieli uciekac. co im sie udalo i mogli wrocic do udawania szpiegow.