sala 117 (jo, leila, tiffany)

pewnie od rana wszyscy wiedzieli że dziewczyny znalazły się! miały szereg badań i spotkań z psychologami i policją, a kiedy już zostawili je w spokoju tobias mógł odwiedzić leilę. wpadł do niej z wielkim pluszowym słodkim gremlinem gizmo! i tak musiał ją przeprosić i błagać o wybaczenie.

te lady dla leili? hehe
byla wykonczona, a te wszystkie spotkania I badania nie pomagaly jej poczuc sie lepiej. siedziala na lozku z podkulonymi nogami pod broda I obejmowala je. gapila sie w sciane I zaciela sie na tyle by w ogole nie zorientowac sie, ze ktos wszedl do sali.

zabierze ją jak wyjdzie stąd xd
jak w końcu wytrzeźwiała to zdała sobie sprawę co takiego się stało. tobias trochę nie wiedział co tutaj zastanie. podszedł jednak niepewnie kiedy go nie zauważyła - leila? - stanął na przeciwko zasłaniając ścianę na którą się gapiła.

zasluzyla na duza porcje xd
tyle dobrze, ze byly jeszcze dziewczyny I nie musiala tego przezywac sama. byla cala blada I na pewno Marnie wygladala. - hm? - zamrugala kilka razy I spojrzala na niego dosc nieobecnym wzrokiem. milczala przez chwile.

prawda! utuczy ją specjalnie, żeby już nikt jej nie porwał!
miały jeszcze mocniejszy bonding przez to! pewnie wszystkie wyglądały marnie i musieli je dokarmiać! - jestem tu - odparł trochę zdezorientowany sytuacją i zamachał gremlinią łapą tak jakby się z nią witał czy coś.

hehe.
- jestes - powtorzyla slabym glosem I przeniosla wzrok na gremlina. czula sie troche niezrecznie w towarzystwie tobiasa. miala do niego zal, ze jej wtedy nie uwierzyl I nie wiedziala jak ma sie teraz zachowac. nie wygladala na zbyt ucieszona z jego widoku. szczerze mowiac nie czula nic. byla tak wymeczona psychicznie I fizycznie, ze ja to na wszystko znieczulilo. przynajmniej dzisiaj sie tak czula.

lepszy taki plan niż żaden!
tobias też miał do siebie żal, że jej nie uwierzył i że dał się wciągnąć w gierki teda. zrobiłby teraz cokolwiek żeby wszystko wróciło do normy choć wiedział że to nie będzie łatwe - leila ja... - jęknął przygryzając dolną wargę. nigdy nie czuł się w jej obecności tak niepewnie - ja zrobię wszystko, obiecuję - mruknął i ruszył w stronę jej łóżka, nie decydując się jednak na żaden dotyk.

mimowolnie przesunela sie na lozku by zwiekszyc odleglosc pomiedzy nimi gdy podszedl blizej. spuscila wzrok I wziela gleboki wdech, przecierajac dlonia twarz. miala ochote sie rozplakac przez to, ze czula strach nawet przed tobiasem. - co to da skoro ostatnio wyraznie dales mi do zrozumienia, ze nie jestem warta twojego zaufania - zaczela nerwowo mietosic rekaw od pizamy.

a on zrobił krok w tył widząc jak się cofa. nie chciał jej wystraszyć wiedział co to oznaczało. w zasadzie to potrzebowałby jakieś instrukcji do obchodzenia się z nią, ale nie bardzo miał ją skąd wziąć. też był zagubiony choć nie tak jak ona! - ja nie chciałem - zaczął pośpiesznie mówić - to był fatalny błąd - tłumaczył się bezsensownie - to wina teda, on zamieszał mi w głowie, zamieszał pomiędzy nami, a potem zniknęłaś i nie miałem jak przeprosić - chyba nigdy nie był tak zdenerwowany.

zawsze mogl porozmawiac z jakims lekarzem i jego poprosic o rady. albo z psychologiem nejta xd
myslala ze poczuje wieksza ulge gdy Tobias dowie sie prawdy, ale tak sie jednak nie stalo. - powiedziales, ze nie chcesz na mnie patrzec - przypomniala mu I podniosla na niego wzrok. miala lzy w oczach, nadal bylo jej bardzo przykro.

psycholog nejta najlepszy skoro jego tak naprawił xd
tobias też myślał, że jak ją przeprosi to poczuje ulge. zamiast tego czuł tylko jeszcze dobitniej że ją zranił! - przepraszam! - powiedział jeszcze raz, donośniej żeby mieć pewność że słyszy - ja nie mógłbym spędzić jednego dnia nie patrząc na ciebie chociaż przez chwilę - przyznał i padł na kolana opierając się o łóżko. był zdesperowany, nigdy o nic nie prosił żadnej dziewczyny........... czuł się dziwnie.

to prawda xd wykonal zadanie niemozliwe.
Tobias przepraszajacy ja na kolanach to byl dosc dziwny widok. nigdy by sie nie spodziewala, ze do czegos takiego dojdzie. niestety nie byla w stanie od razu mu wybaczyc. - potrzebuje czasu - wymamrotala. wyciagnela reke w jego kierunku. przez ta krotka chwile miala ochote sie do niego przytulic, ale to szybko sie zmienilo gdy przypomnial jej sie dotyk tych wszystkich oblesnych osob, ktore spotkaly w dubaju. zabrala reke I mocno przytulila swoje nogi, przyciskajac czolo do Kolan.

tak!
dla niego to też była dziwna sytuacja. nigdy nie spodziewalby się, że przed jakąkolwiek bedzie kleczał. co najwyżej ona przed nim. ale to zniknięcie leili spotęgowało tylko jego tęsknotę za nią! - rozumiem - nawet chciał złapać jej rękę, ale znów sie odsunęła. wstał więc ze smutną miną i patrzył na nią chwile bez słowa - dam ci czas, tyle ile potrzebujesz - oznajmił, a potem podsunał jej miśka i uciekł stamtąd bo nie mógł patrzeć jak biedna leila się meczy!

przytulala sie do miska cala noc I nosila go na kazde spotkanie bo ja uspokajal xd

nie chce mi się nowego tematu zakładać xd
lilibet chciała, żeby max porozmawiał z archie'm, a on stwierdził, że najlepszym rozwiązaniem będzie przemówienie do niego po wcześniejszym ugłaskaniu. nie zdążyli jednak dojść do drugiego punktu planu, bo wylądowali na nielegalnych wyścigach. max nie chciał pozwolić archiemu prowadzić (miał trochę rozsądku w głowie), ale ten wpakował się z nim jako pasażer i próbował przejąć sterowanie, przez co max stracił panowanie nad kierownicą i wylądowali do góry nogami. max leżał teraz w szpitalnym łóżku z połamanymi żebrami i wstrząsem mózgu.

wspólna sala za kare xd
max jak zawsze miał wspaniale pomysły. to znaczy pomysł nie był taki zły, ale wykonanie no cóż.... lilibet siedziała w domu kiedy to się stało więc kiedy dotarły do niej te jakże wspaniałe wiadomości o archiem i maxie to wyskoczyła z domu tak jak stała więc zamiast prezentować się jak księżniczka wyglądała totalnie jak zwykła laska, naturalnie i w szarym dresie xd pierwszy i ostatni raz ją tak zobaczą. pewnie ani rodzice maxa, ani archiego i lilibet nie zdążyli tu dotrzeć więc była pierwsza. weszła pośpiesznie i chciała uniknąć ciekawskiego wzroku więc zamknęła za sobą drzwi, o które się oparła i patrzyła na nich ze strachem, smutkiem i rozczarowaniem w oczach.

pomysl nie byl najgorszy, ale nie powinien proponowac ekstremalnych rozrywek archiemu, ktory nie byl w dobrym stanie. mial jakies obrazenia wewnetrzne I musieli go zabrac na sale operacyjna, a teraz lezal I odpoczywal. - gdzie jestem? - wymamrotal, otwierajac powoli oczy. swiatlo bylo dla niego za jasne I probowal zakryc sie reka, ale byl za slaby.

pomysł miał dobry, wykonanie gorsze. teraz jeszcze nafaszerują archiego lekami przeciwbólowymi, żeby karmić jego uzależnienie, wspaniale xd
siedział obudzony, bo pielęgniarki co chwilę do niego przychodziły i upewniały się, że jeszcze żyje i wstrząs mózgu nie ma dalszych konsekwencji.
- w najgorszej knajpie w mieście - próbował zażartować do archiego, patrząc na papkę na tacy, która leżała przed nim. było słychać, że ma słaby głos i ledwo kontaktuje. widział lilibet, ale specjalnie unikał jej wzroku.

nie było innego wyjścia skoro miał operacje, pewnie miał podłączoną morfinę. doskonale!
nie wiadomo czy jak następnym razem nie wejdą pielęgniarki to oboje nie będą martwi bo lili ich zabije xd miała morderczy wzrok!
- co wy sobie myśleliście!? - od razu zaczęła na nich wrzeszczeć nie patrząc na ich stan. to była jej reakcja na stres - nielegalne wyścigi?! - znała całą historię już - jak mogłeś!? - rzuciła w kierunku maxa bo tak doszły ją słuchy że to on był kierowcą więc odruchowo uznała, że to był jego pomysł.

jednak sie oplacalo wyladowac w szpitalu!
na Archie ten wzrok nie robil wrazenia. nie kumal pewnie nawet, ze byla na nich zla w takim stanie.
- przeciez nic sie nie stalo - zyli I to bylo najwazniejsze xd szkoda tylko, ze zabawa na wyscigach sie szybko skonczyla. pewnie nawet nie pamietal, ze klocil sie z maxem o kierownice.

max trochę bał się jej wzroku, szczególnie że chciał przemówić archiemu do rozumu, a wyszło inaczej. nie spodziewał się, że coś może pójść nie tak na wyścigach, jeśli to on (najlepszy kierowca st. albans!) będzie prowadzić. nie wziął pod uwagę porywczości archiego w nietrzeźwym stanie.
- aaa, jesteś zła o to, że wyścigi były nielegalne. to luz, myślałem, że będziesz zła o wypadek - dalej próbował żartować, ale zaraz zaczął kasłać i cały się aż skulił z bólu, bo miał wrażenie, że jego żebra zaraz wybuchną.

archie zrobił interes życia z ta morfiną. chyba mamusia musi wkroczyć żeby go przywołać do porządku!
na nim żaden wzrok nie robił wrażenia, co innego max który jednak był bardziej świadomy swoich czynów - żartujecie prawda?! - nie rozumiała jakim cudem ich to bawiło. stanęła pomiędzy ich łóżkami i pacnęła jednego i drugiego w ramie niezależnie od ich poziomu bólu. nie wzruszało jej to - mogliście zginąć! - wypowiedziała to na głos i poważnie - potrzebujesz pomocy archie, takiej prawdziwej - zerknęła wkurzona na maxa. nie był żadną pomocą.

tylko mamusia miala taka moc.
- ale nie zginelismy - mogla gadac ile chciala, do niego I tak nic nie dojdzie. - juz mam pomoc - blogo sie usmiechnal I pokazal na kroplowke, do ktorej byl podlaczony. oby lilibet mu jej nie wyrwala xd nie widzial problemu w swoim zachowaniu. zle sie bedzie czul kiedy przypomni sobie dlaczego sie tu znalezli, ale kto wie czy na tyle by zrezygnowac z uzywek.

skrzywił się, gdy lilibet jeszcze mu dowaliła bólu. w przeciwieństwie do archiego zdawał sobie sprawę z powagi sytuacji, ale nie dawał tego po sobie poznać.
- chciałem z nim pogadać o pomocy, nie zdążyliśmy do tego przejść - próbował się wytłumaczyć przed lilibet, ale w tej chwili nie miało to jakiegokolwiek znaczenia. - wszystko byłoby dobrze, gdyby archie nie złapał kierownicy - wypaplał przez to, że w głowie mu szumiało przez wstrząs i leki.