celeste do philipa

siedziała sama w domu i miała nagłą potrzebę porozmawiania z bratem. usiadła więc wygodnie na kanapie i czekała aż braciszek odbierze.

nie chciał odebrać i usilnie ignorował wszystkie telefony i wiadomości od siostry, ale przypadkiem omsknął mu się palec i kliknął zieloną ikonkę zamiast czerwonej. ups! nie odzywał się próbując się rozłączyć, ale telefon mu się zablokował.

hahah upsi! teraz już będzie musiał z nią porozmawiać! wiedziała, że ją ignoruje, bo nawet unikał ją na spotkaniach rodzinnych. a potem się jej lekko w głowie pomieszało i sama wylądowała u psychiatry - halo, philip? możemy porozmawiać? - zapytała spokojnym tonem. pewnie terapeuta jej kazał albo teraz nałykała się leków i miała chwilę wyciszenia.

mało go interesowało co robiła celeste. on miał własne problemy i sprawy, do których nie przyznawał się nikomu, a celeste jak zawsze robiła wokół siebie mnóstwo zamieszania o nic.
- czego? - warknął w telefon.

oboje byli stanowczo dysfunkcyjni xd nie wiem po kim oni to mają! - przepraszam. chciałam cię przeprosić za to wszystko co ci zrobiłam. przepraszam. nie chciałam cię zranić - powiedziała cicho, skoro i tak już ją na dzień dobry zaatakował - to tyle, nic więcej nie mam do powiedzenia. mam nadzieję, że kiedyś mi wybaczysz - przynajmniej przeprosiła.

słuchał ją bez zaangażowania, jednocześnie robiąc jakieś inne rzeczy. może był na mieście i z tyłu dobiegały ją różne hałasy.
- wiesz co? w dupie mam twoje przeprosiny! - odpowiedział ostrym tonem. - mam nadzieję, że czujesz się lepiej z tym, że je powiedziałaś, bo to tyle. nikt ci za to nie przyklaśnie. - dodał.

- nie krzycz na mnie philip - poprosiła go łagodnym głosem, bo w sumie nie była w stanie słuchać tego, jak teraz się na nią drze, aż tak bardzo go nie skrzywdziła - będziesz mnie ignorował do końca życia? nie, nie czuję się lepiej, bo jestem chujową siostrą i cię skrzywdziłam, a nie rozmawiasz ze mną w ogóle, to jak miałam cię przeprosić? listownie? - zapytała wzdychając - nie potrzebuję poklasku, rodzice mi tego nie kazali zrobić, po prostu przepraszam. nic więcej - mruknęła do telefonu.

nie darł się tylko powiedział ostrym tonem. ewentualnie podwyższonym jeśli faktycznie był w głośnym miejscu i mogła go nie słyszeć, a chciał powiedzieć to jasno i wyraźnie, żeby nigdy nie musieć przeprowadzać tej rozmowy nigdy więcej.
- tak, taki był plan. - przytaknął. - nie potrzebuję ciebie w swoim życiu, a ty też wielokrotnie dałaś mi do zrozumienia, że nie chcesz mnie w swoim. nie musimy tego ciągnąć tylko dlatego, że jesteśmy rodzeństwem - stwierdził.

- och - powiedziała tylko tyle na cały jego wywód, bo w sumie to ją trochę zatkało. milczała chwilę, ale dając mu do zrozumienia, że jeszcze nie kończy tej rozmowy, bo jeszcze ma mu coś do powiedzenia - to nie jest prawda, że nie chcę cię w swoim życiu philip. bardzo cię potrzebuję. jesteś moim bratem i mimo wszystko jakkolwiek między nami było czy jest to i tak cię kocham braciszku - wylała w końcu z siebie to co chciała - ale skoro to ty mnie nie chcesz już nigdy widzieć na oczy, to masz problem, bo nadal jesteśmy rodzeństwem i jakby... nie da się - zauważyła. musiałaby umrzeć chyba, a tego nie chciała jeszcze robić. no chyba że by umarła zaraz po ich rozmowie, to może philip osiągnąłby to czego tak bardzo pragnął.

philip zawsze przejmował się swoimi siostrami i generalnie swoją rodziną, ale całe to znęcanie psychiczne jakie odczuł ostatnio ze strony celeste tak mocno na niego wpłynęło, że nie był w stanie wyobrazić sobie dalszego rozwoju ich relacji. zawsze zgrywał twardziela, ale jednak siostra wyciągała z niego wszystko co najbardziej brzydkie, nagie, wrażliwe, kruche. znała go najlepiej i wiedziała gdzie uderzyć. nie podobało mu się to jaki był w jej oczach, więc nie chciał jej spotykać i widzieć siebie przez pryzmat jej oczu.
- zdecyduj się. raz mnie nienawidzisz, potem jesteś sentymentalną płaczką. jesteś niekonsekwentna - skwitował i rozłączył się, bo miał lepsze rzeczy do roboty.

zanim się rozłączył, próbowała jeszcze coś powiedzieć ale nie zdążyła więc nic nie powiedziała. po rozmowie pojechała do rodziców bo myślała, że tatuś jej pomoże w rozwiązaniu konfliktu z bratem i dla świętego spokoju obiecał jej że porozmawia z nim bo nie chciał wiecznie skłóconych dzieciaków pod jednym dachem.