|6| &

bardziej się przejmowała ucieczką niż dzieckiem! jak walnęła juniora w twarz, to naszła go ta łaska boska, która kiedyś naszła tessę i postanowił zostać dobrym ojcem.
- kurwa! jadę z tobą! tu i tak mnie chcą zjeść. - wymyślił i szybko się wygramolił z łóżka. co za patologia w jego życiu, zjadł burmistrza i nim został, teraz szykowali na niego atak, żeby go zjeść, sam urodził się z kazirodztwa i spłodził potomka z kazirodztwa... tak zapamiętamy juniora, bo pojechali sobie z tessą w cholerę, gdzie nikt nigdy ich nie znajdzie.

ale ich dziecko i tak bedzie sie puszczać ;x

byle nie z kimś z rodziny.

no to mary siedziała sobie w pokoju zakopana głęboko pod kołdrą i próbowała zasnąć, bo w ogóle nie mogła spać. no ale cóż, jakoś jej to nie wychodziło. więc zadzwoniła do bree, żeby się spotkały bo musiała sobie z kimś posiedzieć.

to nie tak powinno wyglądać. to mary powinna odwiedzać bridget i powinny dyskutować o tym, jak to alfons poszedł na bal z tą lafiryndą i został królem. bree przepłakała cały wieczór w domu, a potem okazało się, że to ją uratowało. a dzisiaj alfons ją odwiedził, żeby sprawdzić czy żyje... tak, bridget nie była na strzelaninie i przeżywała swoje prywatne dramaty z alfie'm. przede wszystkim dlatego, że wiedziała, że jej przyjaciołom nic się nie stało. przyszła do marylin z całym koszem babeczek, które już nadgryzła po drodze. weszła do pokoju, bo drzwi były otwarte, ale nikogo nie zobaczyła, skoro marylin schowana była pod pościelą.
- halo? jest tu ktoś? - zawołała.

ale bree mógł zatroskany tatuś tutaj przywieźć, a mary musiałaby dymać na nóżkach, co wcale jej się nie podobało. i w ogóle wszystko czytałam, bo sory ale takich rzeczy nie mogę przegapić xdd
- tutaj. - wymruczała spod kołdry i odchyliła ją trochę, żeby bree mogła zobaczyć jej rozczochrany łepek i zaczerwienione oczy. zaraz usiadła po turecku na łóżku i opatuliła się kołdrą, bo było jej zimno.

na pewno tatuś ją podwiózł! nigdzie by jej samej nie puścił, na pewno nie w takich warunkach. teraz to już będzie miała zakaz chodzenia na studenckie imprezy do konca życia, nawet jak będzie studentką. och nie! albo nawet tatuś zakaże jej iść na studia, bo to siedlisko zła. 
- słońceee. - zrobiła smutną minkę i podeszła do marylin. - jak się czujesz? - spytała zatroskanym głosem i od razu wyciągnęła babeczki i podsunęła jedną przyjaciółce pod nos. - masz, będzie ci lepiej. - zapewniała ją, bo ona zawsze żarła problemy.

o nieee, to straszne. marylin za to chyba sama przez bardzo długi czas nie będzie chciała chodzić na żadne imprezy bo za każdym razem będzie widziała psycholi strzelających do innych ludzi.
- jakoś się trzymam. - powiedziała podkreślając pierwsze słowo, bo było kluczowe. oczywiście, ze nie czuła się najlepiej, nie spała w nocy, przez cały dzień nic nie przełknęła, ledwo była w stanie napić się wody, bo była bardzo wrażliwym człowiekiem i to wszystko dramatycznie nią wstrząsnęło. wzięła babeczkę i zaczęła ją skubać, jednak większość wylądowała w kołdrze niż w jej ustach. - a ty? - zapytała. nawet nie wiedziała gdzie była jak do tego wszystkiego doszło.

chyba imprezy póki co ucichną w st. albans... chyba że tacy ludzie jak pandora będą na nie chodzić. ale na takie imprezy bridget i marylin raczej nigdy się nie wybierały.
- ja... miałam dużo szczęścia. - westchnęła. pogładziła marylin po włosach, bo nie wiedziała jak inaczej ją pocieszyć. w końcu jak można pocieszyć kogoś po tym, jak był świadkiem na krwawej masakrze na uniwersyteckim balu? nie da się. - wróciłam do domu, zanim cokolwiek się zaczęło. - podciągnęła nogi pod brodę. cieszyła się, że coś nad nią czuwało i wróciła do domu. z drugiej strony teraz nie potrafiła porozmawiać o tym z kim, kto wszystko widział na własne oczy.

- cieszę się. - powiedziała, bo naprawdę była zadowolona, ze bridget nic się nie stało i że nie ma takiej traumy jak ona teraz. przecież bree była jeszcze delikatniejsza niż mary! przynajmniej tak się wydawało larsen. przytuliła się do przyjaciółki wzdychając cichutko. - poopowiadaj mi o czymś, żebym o tym nie myślała. - poprosiła. bree zawsze miała talent do zapychania jej umysłu jakimiś opowiastkami, miała nadzieję, że i tym razem jej się to uda.

bridget była jeszcze dzieckiem, jej największym dramatem w życiu było rozstanie z alfie'm i rozpad one direction. poza tym wierzyła w tęcze, jednorożce, tak wyglądał jej wesoły świat, więc udział w strzelaninie na pewno by coś w niej popsuł na zawsze. 
- alfons przyszedł dzisiaj do mnie i tatko przykleszczył mu rękę drzwiami. - uśmiechnęła się pod nosem. chciała mówić jakieś największe głupoty, żeby mary nie myślała o tym, co zdarzyło się wczoraj. - teraz nie będzie mógł robić dobrze swojej nowej dziewczynie. - nawet się zaśmiała pod nosem nieco triumfalnie. zjadła tyle babeczek, że czuła się lepiej i mogła żartować.

okej, to zdecydowanie zainteresowało mary bo pewnie w tej sytuacji była jej pierwszą i najlepszą pocieszycielką. dolewała jej wina, wyklinała alfiego razem z bree i w ogóle... wyprostowała się nawet.
- twój tata dobrze zrobił, po co przyszedł? - zapytała zaciekawiona, bo może chciał do niej wrócić, a wtedy mary na pewno by im kibicowała, bo byli taką świetną parą w jej oczach! szczególnie, że ona sama nie miała faceta i musiała się pocieszać związkami przyjaciół.

wszystkie jej koleżanki były oczywiście po stronie bridget i wysłuchiwały płaczów na temat alfie'go. zwykle kończyło się na tym, że bree i tak mówiła, że liczy na to, że ten przejrzy na oczy i będzie ją chciał z powrotem, a koleżanki wcześniej gimnastykowały się, żeby przekonywać ją, jaki jest beznadziejny. 
- sprawdzić czy żyję. - przyznała. bridget i alfons byli totalnie niedobrani, ale i tak fajnie im się kibicowało. byli ewenementem, to na pewno. - myślisz, że to coś znaczy? - spytała z nieśmiałą nutką nadziei.

mary jakoś nie widziała tego niedopasowania bo była zbytnią optymistką zazwyczaj. po za tym kto nie chciałby takiej bree?! przynajmniej ona tak uważała.
- czy to coś znaczy? oczywiście, ze tak. - pokiwała głową bo była o tym święcie przekonana. - przecież jakby go nie interesowało jak się masz, to nie dałby sobie zmiażdżyć ręki. w ogóle by się nie zainteresował tym czy żyjesz jakby cię nie lubił. - powiedziała z przejęciem, bo widziała już ich wielki come back.

bridget też była zbytnią optymistką, a do tego była tak ślepo zakochana w alfie'm, że nie dostrzegała tego, co na przykład dostrzegała lea. cóż, pewnie dlatego to lea zajęła jej miejsce.
- o raaaany. mówiłam, że jak zobaczy mnie w tej sukience to oszaleje! - ożywiła się od razu. już zapomniała o tej całej strzelaninie, bo miała ważniejsze rzeczy na głowie, czyli powrót do alfie'go. była taka głupia, że od razu by go przyjęła, cokolwiek by nie powiedział. - albo w obliczu tego, co się wydarzyło, uświadomił sobie, że nie mógłby beze mnie żyć! - oczy jej się świeciły.

po za tym bree nie była taką zimną i podłą suką jak lea, to może dlatego nie dostrzegała niektórych rzeczy. xd
- no widzisz! to był świetny wybór. - przytaknęła jej, bo jej też się wydawało, że to z powodu sukienki. nad jej kolejnymi słowami się zastanowiła. - czasem takie dramaty naprawdę dużo zmieniają w życiu ludzi, więc wszystko jest możliwe. najważniejsze, że to sobie uświadomił! - powiedziała z uśmiechem lekkim, bo też była przekonana, że alfie zaraz będzie błagał bree o powrót.

mimo tego, że bree nie była zimną i podłą suką, od pierwszej chwili, kiedy dowiedziała się, kim jest lea, już ją oceniała i jej nie znosiła, więc coś takiego w sobie miała. a może po prostu była typową zakochaną dziewczyną.
- o raju! muszę teraz być przygotowana na to, że będzie chciał znowu przyjść! - stwierdziła od razu. pewnie dzisiaj się speszył, bo tatuś stał nad nimi i alfie nie chciał próbować jej zdobywać znowu, ale następnym razem musi być przygotowana. czytaj: musi ogolić nogi. - a ty? co sobie uświadomiłaś w tamtej chwili? - spojrzała na marylin wnikliwie. może też w obliczu śmierci postanowiła odmienić coś w swoim życiu.

cóż, lea była dla niej niewątpliwie konkurencją, więc nie ma co się dziwić, że jej nie lubiła xd żadna dziewczyna nie lubi konkurencji, jeśli chodzi o facetów.
- no pewnie, że musisz! pamiętaj, że najważniejsze jest być zawsze pewnym siebie. no i dobrze wyglądać, ale ty zawsze świetnie wyglądasz. - powiedziała uśmiechając się lekko. według niej bree była śliczna i pewnie nawet jej tego zazdrościła xd

lei po prostu źle z oczu patrzyło! bridget miała rację i wiedziała jak to się skończy. albo sama to wykrakała i gdyby nie robiła afery, to tak by się nie skończyło?... ups!
- dzięki, dzięki. - zaśmiała się. ostatnio straciła trochę tej pewności siebie i radości z życia, właśnie przez alfie'go. teraz musi mu pokazać, co stracił! - nie odpowiedziałaś na moje pytanie. - rzuciła w nią poduszką.

westchnęła kiedy rzuciła w nią poduszką. ułożyła ją sobie na kolanach i gładziła jej rogi.
- nie wiem bree.... nic sobie nie uświadomiłam. - wzruszyła ramionami. może jednak coś jej przyszło do głowy, ale równie szybko jak przyszło tak wyleciało. nie lubiła rozmyślać nad swoim życiem, bo nie było jakieś szalenie dobre. oczywiście do najgorszych też nie należało, ale zawsze może być lepiej co nie?

chwilę jeszcze pogadały, ale potem nadopiekuńczy pan kay zadzwonił, że już czeka pod akademikiem, żeby odebrać bree i odprowadzić ją do domu.

marylin się prawie całowała z byłym facetem aggie, ja nie wiem czego ona ma ciągotki do facetów aggie serio! i w ogóle to muszę jakiś ładny gifek lei znaleźć bo ten co ma alfie już mi sie nie podoba ;x
świetnie, chce powiedzieć że jarały tutaj bongo, a na gastro zapychały się babeczkami, które oczywiście upiekła aggie. na dodatek słuchaly jakiś odgłosów natury żeby się zrelaksować!

aggie z mattem też kręciła!? boże... ta to rzeczywiście nie ma szczęścia xd w każdym bądź razie taka rozluźniona i zrelaksowana mary na pewno teraz płakała aggie w ramię, że zrobiła coś tak paskudnego, szczególnie, że przecież matt spotykał się teraz z edie i przecież nie powinno się nic takiego zdarzyć, a jednak! i nie wiedziała co ma zrobić, więc jej się żaliła i jadła dwa razy więcej babeczek od aggie... - pomóż miii - jęknęła w końcu i wzięła kolejnego gryza babeczki jakiejś super czekoladowej.

nie tylko kręciła, byli parą xd a teraz są eksami he he. to znaczy nie grałyśmy nimi jak byli parą, ale w relkach wymyśliłyśmy że są eksami ;x
biedna mary! aggie pewnie klepała ją po ramieniu i wpychała w nią więcej babeczek - no i co? - wzruszyła ramionami - wielkie halo, prawie się pocałowaliście - westchnęła przeczesując włosy. ona na moich awkach raz ma brązowe, raz blond.... nigdy nie wiem jaki ma kolor xd - nic złego nie zrobiliście - wepchnęła do buzi kawałek babeczki - chyba, że ej... bujasz się w nim? - zapytała poważnie. o matta nie bedzie mieć pretensji bo teraz się ziomkowali pewnie.

ojaa xd najwyraźniej mary z aggie miały podobny gust xd
ja też tego nie ogarniam, może często zmienia kolor włosów po prostu, kto jej zabroni. najwyżej za pięć lat będzie łysa xd- no wielkie halo, właśnie wielkie! - marudziła, bo skoro się kumplowała i z nim i z edie, bo na to wychodzi, to trochę nie fajnie, że tak się stało. - ale mogliśmy! - powiedziała przestraszona, bo może i nic się nie stało, ale co by było jakby jednak się pocałowali? armagedoooooon... - eee nie.... - powiedziała, chociaż teraz nie mogła być tego pewna, ale wydawało się jej, że wcale się w nim nie buja.