casper

- tego, że czasami mi się wydaje jakby był ważniejszy w twoim życiu ode mnie! - warknęła. - ile razy było tak, że chciałam się z tobą spotkać bo miałam zjebany dzień a ty siedziałeś z nim zjarany i grałeś na konsoli co?! - zapytała. pewnie stało się tak tylko raz czy dwa, ale cóż... zapamiętała to sobie. - może i nie ciągniesz, ale sądzisz, że nie wiem co się dzieje w twojej głowie? za dobrze cię znam! a ty zamiast mi powiedzieć to wszystko to po prostu sobie wyszedłeś do salonu! - powiedziała poirytowana. - nie traktuję cię poważnie!? bo powiedziałam ci, że nie chcę się spotkać z twoją rodziną, tak? - prychnęła bo uważała to za głupi powód. - nie wiem czego od ciebie oczekuję! - i to chyba był największy jej problem. po prostu nie wiedziała.

- chyba cię pojebało, kiedy tak niby było, co? zdarzyło mi się owszem, ze dwa, góra trzy razy odmówić ci spotkania bo faktycznie siedziałem z leo, jaraliśmy i graliśmy w jakieś głupie gry ale to były pojedyncze zdarzenia! - próbował bronić siebie i leo, nie wiedząc czemu. nie zauważył wcale, żeby on był ważniejszy od niej, bo traktował ich raczej na równi. miał ochotę rozwalić coś w zasięgu ręki. nie bywał agresywny, ale essie podniosła mu ciśnienie rozmową. albo raczej awanturą - bo ja cię traktuję cholernie poważnie! to, że nie chcę ci się oświadczyć teraz bo jesteśmy stanowczo za młodzi i mamy inne problemy na głowie to nie znaczy że wcale tego nie chcę zrobić bo cię po prostu kocham - wykrzyczał jej to prosto w twarz, aż się zdyszał chłopak xd - to się dowiedz. bo ja już ci powiedziałem przed chwilą co o tobie myślę - warknął i wypił cały kieliszek wina.

- ale było! prawie zawsze jak do ciebie dzwonię to w tle słychać leo! spędzasz z nim więcej czasu niż ze mną i te wakacje na których byliśmy wcale tego nie poprawiły! mieliśmy być sami, wyłączyć telefony a ja ci twój musiałam zabierać, żebyś nie rozmawiał czy smsował z nim cały czas! jak chore to jest casper?! nie może bez ciebie wytrzymać tygodnia? tylko tyle chciałam! - krzyczała. - skoro mnie kochasz to po co się oświadczać! to przecież nic nie zmienia! - nie rozumiała czemu mu aż tak na tym zależy, ale z pewnością on nie rozumiał dlaczego essie była temu tak przeciwna. ja w sumie jeszcze też nie wiem xd zacisnęła usta i się nie odzywała bo nie wiedziała co ma powiedzieć.

- bo leo jest dla mnie jak brat i wybacz, ale nie zerwę z nim znajomości nawet jeżeli byś o to mnie błagała - wywrócił oczami. brawo casper. leo przecież by się zapłakał. ach jakie to życie bywa przewrotne, niedługo przestanie go tak bardzo bronić. niedługo po prostu przyzna jej rację, że stanowczo za dużo czasu mu poświęcał a za mało jej samej. zacisnął szczękę wkurzony - to nie jest chore, nie zostawię przyjaciela, nigdy - wymamrotał. leo powinien być z niego dumny, jak się tylko o tym dowie xd - poświęcam ci tyle samo czasu co jemu! co, mam w ogóle do niego nie pisać, nie rozmawiać? serio jesteś zazdrosna o kumpla? essie... - westchnął ciężko - jak ty nic nie rozumiesz! - złapał ją w swoje ramiona - kocham cię tak cholernie mocno, że po prostu chciałbym żebyś była moja na zawsze, jeszcze tego nie zrozumiałaś? - mruknął niezadowolony.

- nie każę ci z nim zrywać znajomości czy nie rozmawiać, ale mógłbyś się trochę zastanowić nad relacjami, które was łączą nie sądzisz?! czasem zastanawiam się czy to nie z nim jesteś w związku casper, i mam tego serdecznie dość! rozumiem przyjaźń, przywiązanie ale kurwa bez przesady! - warknęła. jak starała się nie przeklinać to po prostu już nie mogła wytrzymać. - ja ciebie też, co nie zmienia faktu, że już wyraziłam swoje zdanie. mogę być twoja na zawsze ale bez tej całej szopki a już na pewno bez leo, bo nie mam ochoty czuć się jak w jakimś chorym trójkącie pomiędzy wami. - warknęła odsuwając się od niego o krok.

teraz będzie musiał się poważnie zastanowić nad swoją relacją z leo, co się na pewno odbije szerokim echem. był między młotem a kowadłem. kochał leo, ale co z tego, jak przecież musiał tez poświęcać swój czas swojej dziewczynie. podrapał się nerwowo po czole i zaczął krążyć w kółko, bo nie wiedział co ma zrobić. rozluźnić relacje z leo i poświęcić czas essie czy nie dać się i kłócić się z dziewczyną o to kto jest dla niego ważniejszy. miał mętlik w głowie - to naprawdę tak wygląda? - zapytał poważnie - owszem, jestem przywiązany do leo, ale to leo mi pomógł najbardziej. wydostał mnie z depresji, dzięki niemu jestem tutaj - bo pewnie chciał popełnić samobójstwo po tym jak był ciągle wyśmiewany eh - essie, to co mam zrobić, żebyś nie czuła się odrzucona? bo ja już nic nie wiem - westchnął i opadł na kanapę.

- ja też. jestem pewna, że coś wykombinujesz. - powiedziała ciągle wkurwiona i wyszła trzaskając drzwiami. kolejne!

po tym jak wyszła zapewne się schlał w samotności, bo co miał robić xd

carly jej nagadała to przyszła do caspra porozmawiać ;x

casper miał kaca, bo wczoraj przez cały wieczór i noc pił z leo i z niną, ups. przysypiał na kanapie, nie chciało mu się gdziekolwiek dzisiaj wychodzić. jak usłyszał dzwonek do drzwi, okutał się w kocyk i taki zaspany otworzył - essie - nie był wcale zdziwiony jej wizytą - wejdź - zaprosił ją do środka.

ah ten casper! essie przyglądała mu się uważnie przez chwilę po czym weszła do środka. stała jednak przy drzwiach i nie wchodziła dalej w razie gdyby zaraz musiała wyjść xd - przepraszam. - mruknęła. trudno jej to było powiedzieć bo była przyzwyczajona, że jednak to zawsze ona ma rację i nie musiała z reguły przepraszać!

casper tak łatwo się jej nie da. nie może go przecież ograniczać, będzie i tak łaził sobie na spotkania z leo. westchnął żałośnie - naprawdę chcesz rozmawiać w przedpokoju? wejdź do salonu chociaż - pociągnął ją za rękę i usiedli na kanapie, bo tak było mu wygodniej - przeprosiny przyjęte. ja też odpuszczę ci oświadczyny, spotkania z rodziną. pod jednym warunkiem essie. nadal będę się spotykał z leo - zaznaczył swoje zdanie.

oni wszyscy źle ją rozumieją i przez to essie wychodzi na największą sukę w mieście xd wcale nie chciała, żeby w ogóle nie spotykał się z leo ;x skoro ją pociągnął za rękę to nie miała wyjścia i poszła za nim do tego salonu i usiadła na skraju sofy. przygryzła wargę bo była zdenerwowana. - okej. - wzruszyła ramionami.

nawet jego siostra uważa ją za jakąś nienormalną dziewczynę, bo trzyma go w złotej klatce i nie chce wypuścić xd cóż, mogła nie mówić tego co już powiedziała. ale czasu nie cofniemy. potarł dłonią swoją zmęczoną twarz - to okej. - pokiwał głową, ale niezbyt mocno bo go bolała - więęęc... - nie wiedział co ma powiedzieć to zaczął się bawić jej włosami.

eh, i to by było tyle z miłego rodzinnego spotkania, do którego kiedyś na pewno dojdzie xd
- więc? - zapytała bo nie do końca wiedziała o co mu chodzi. ciężko jej się dzisiaj myślało, bo była zestresowana tą całą sytuacją. - casper, jeśli chodzi o to spotkanie z twoją rodziną.... - zaczęła niepewnie i znów przygryzła wargę. - to pójdę. - powiedziała i zacisnęła usta. może i bardzo tego nie chciała bo się bała, że jej nie polubią i tak dalej, ale skoro mu tak bardzo na tym zależało, to pójdzie.

- naprawdę? okej. w takim razie zorganizujemy jakieś spotkanie w najbliższym czasie. na pewno cię polubią, mówię ci to - pokiwał głową. liczył na to, że faktycznie ojcowie ją polubią i że nie będzie między nimi jakichś nieporozumień. przytulił ją w końcu do siebie, bo tego potrzebowała. - nie lubię się z tobą kłócić essie - powiedział cicho - nie kłóćmy się już o takie rzeczy, dobrze? - zapytał z uśmiechem.

- naprawdę. - potwierdziła. bo może myślał, że sobie żartuje, ale essie sobie nie żartowała. na pewno będzie się stresować, ale jakoś da radę, kto jak nie ona.... taaa, ona też na to liczyła, że jednak wszyscy ją polubią i będzie okej bo jeśli będzie inaczej to będzie to casprowi wypominać pewnie do końca życia xd lepiej się jej zrobiło kiedy ją przytulił i mocno się w niego wtuliła. - okej. - pokiwała głową. - też się nie chcę z tobą kłócić.

ojcowie w przeciwieństwie do kylie byli do niej pozytywnie nastawieni jak na razie. bo kylie ostatnio się wyżalał i miała wizję świrniętej dziewuchy a nie miłej i słodkiej dziewczyny jaką widział w niej casper. chciałam napisać caspar, mogłam go tak nazwać i byłoby po problemie ;x zakopali się razem pod kocykiem, a on włączył telewizor, żeby coś w tle leciało - kocham cię, pamiętaj o tym. a i nie stresuj się tak bardzo moją rodziną. oni są w porządku - pocałował ją w nos.

pewnie i tak to siostry się najbardziej obawiała a nie tam ojców.... dobrze, że essie nie wiedziała, że kylie wcale nie ma jej za uroczą dziewczynkę ;x wtedy pewnie by jednak nie poszła xd objęła go i kocykiem przykryła się prawie po sam czubek głowy bo było jej zimno z jakiegoś powodu. - wiem, casper. - uśmiechnęła się lekko. ulżyło jej, że się pogodzili i nie musiała się już martwić czy jej wybaczy, czy nie, a może nie będzie jej chciał znać. teraz wiedziała na czym stoi. - cóż, nie pozostaje mi nic innego jak ci uwierzyć.

ojcowie byli bardzo bardzo słodcy. do tej pory trzymali się za ręce jak szli na spacer i byli takimi fajnymi, luzackimi facetami. uwielbiali cały świat, słodzili swoim dzieciakom jak tylko mogli. - poproszę rodziców, żeby ci zrobili na przywitanie ich popisowe dania. mówię ci, oni świetnie gotują. usiądziemy razem do kolacji, wypijemy wino, porozmawiamy. a i chcę ci jedno powiedzieć. oni nie są natarczywi i nie spytają o przyszłość jak nie będziesz chciała nic powiedzieć - uprzedził ją. - to co dzisiaj robimy? - zapytał całując ją w szyję.

to przynajmniej tyle dobrego! ale i tak nie będzie się cieszyła dopóki ich nie pozna i nie okaże się, że ją polubili. zaśmiała się. - nie muszą się tak starać casper.... - pokręciła głową bo by się głupio czuła jakby się okazało, że przygotowania na spotkanie z nią trwały tydzień na przykład. - nic nie róbmy. - bo jej się nie chciało. chciała się przytulać i tu leżeć i tyle.

poprawił się w takim razie na kanapie w taki sposób, że ona teraz robiła za małą łyżeczkę a on za dużą. zamknął ją w swoim uścisku, zadowolony że w końcu ma ją przy sobie. gładził ją po łapce, bo potrzebowali kontaktu fizycznego ze sobą, awww - to moi rodzice, oni zawsze się starają. zobaczysz z resztą. dobra, to będziemy robić nic - powiedział zadowolony.

ona zdecydowanie potrzebowała się poprzytulać bo te kilka dni były dla niej cholernie trudne. przymknęła oczy bo było jej miło. - możemy tak przeleżeć cały wieczór? - zapytała, fajnie by było. pewnie zaraz pozasypiają na tej kanapie i tyle będzie z ich wieczoru, ale sen też się zalicza do nic nie robienia.

dobra to zasnęli oczywiście, chcę aubrey nico! zacznij!

miała w planach odwiedzenie go, więc przyszła tu zaraz po zakupach. zapukała i czekała aż jej otworzy.