dante & arnold

arnold na szczęście nie miał pokoju na drugim końcu hotelu i w miarę sprawnie przyszli tutaj. akurat dante nie było, a arnold klapnął tyłkiem na łóżku, bo kręciło mu się w głowie cały czas.
- bandaż mam tam - machnął zdrową ręką w stronę apteczki leżącej w otwartej walizce. - dziękuję... i przepraszam za kłopot - mamrotał.

dwóch jej wykładowców mieszkało razem, jak uroczo! - nie patrz na tą rękę, mówiłam coś - poleciła mu i położyła mu jedną jego z dłoni na oczach, żeby je zasłonić - poradzę sobie - zajrzała do jego walizki i znalazła co potrzeba - nie przepraszaj mnie za kłopot, bo to żaden kłopot, poradzę sobie, wiem jak to działa, a ty po prostu... oddychaj - wzięła sobie krzesło i zaczęła bandażować mu tą dłoń, odpowiednio wcześniej mu ją oczyszczając i odkażając, wyjęła również szkło. na pewno się nią odpowiednio zajęła - głęboki wdeeech i wydech arnold. już można patrzeć. pójdę umyć ręce - zniknęła w jego łazience na chwilę.

grzecznie uspokoił oddech i nie patrzył na dłoń dopóki jej nie zabandażowała.
- dzięki, naprawdę... wiem, że nie tak chciałabyś spędzać czas - odprowadził ją wzrokiem jak poszła do łazienki. arnold miał pilnować, żeby studentom nic się nie stało i ze wszystkich zagrożeń czyhających na stoku czy w śnieżycy to on zrobił sobie krzywdę w zwykłym barze. rodzeństwo lore było na wycieczce na misji ratownikow medycznych hehe. - będę musiał ci się jakoś odwdzięczyć - wstał i powędrował przez pokój stając w drzwiach, więc jeśli będzie chciała się wycofać to na niego wpadnie. oparł się o framugę, bo nadal czuł lekkie zawroty głowy.

rodzeństwo lore brzmią jak jacyś superbohaterowie teraz! faktycznie nie zauważyła kiedy się pojawił w drzwiach więc wycofując się z łazienki, wpadła mu prosto w ramiona. musiała jego i siebie przytrzymać żeby nie upadli - przepraszam. powinieneś leżeć, odpoczywać. może zrobię ci herbatę albo przygotuję coś do jedzenia? - zaproponowała gapiąc się na niego, ale się nie odsuwając tak naprawdę - bandaż trzeba zmieniać regularnie. rana nie jest na szczęście głęboka - odchrząknęła niezręcznie - nie musisz mi się wcale odwdzięczać - westchnęła i położyła dłonie na jego klacie.

- zaraz się położę - odchrząknął, bo głupio mu było się teraz tak przy niej kłaść do łóżka. po pierwsze nie chciał przy niej wychodzić na ofiarę losu (na to za późno) ani też tworzyć między nim napiętej atmosfery (na to też). - zrobiłaś juz wystarczająco, myślę, że sobie poradzę - zerknął na zabandażowaną dłoń, która była wyłączona z użytku. teraz przydałby się dante, który by mu pomagał, no ale został z celeste. zapomniał, że jego dziewczyna mogłaby się nim zajmować... cóż, w tej chwili to celeste była jego opiekunką, a jemu kręciło się w głowie. - ale chcę - powiedział więc i popatrzył na nią przeciągle. zawroty głowy i jej dłonie na jego klacie sprawiły, że działał pod wpływem chwili i ją pocałował.

zarówno on jak i jego dziewczyna mieli już swoich opiekunów! niestety nie zajmowali się sobą wzajemnie, więc mieli celeste i andersona, ups. za późno na to wszystko! było już dziwnie między nimi, wyczuwało się to iskrzenie i napięcie, to było pewne. dante mu teraz też nie zamierzał pomóc, chyba że odciągać celeste od niego. ale to on ją znów pocałował jako pierwszy i znów pewnie będzie tłumaczył się, że zrobił to pod wpływem emocji. oddała jego pocałunek, przyciągając go trochę bliżej siebie. nie mogła się oprzeć. jak tylko się od niego odkleiła, przygryzła niewinnie wargi i się na niego patrzyła przeciągle - och - nie wiedziała co ma znów powiedzieć. ale przy nim czuła się zupełnie inaczej niż przy edenie.

ruby i arnold byli jednocześnie dla siebie idealni i zupełnie niepasujący i to był ich dramat, przez który szukali szczęścia gdzieś indziej. arnold fakt faktem miał przynajmniej wymówkę, bo nie dość, że był na lekach i trawie to jeszcze stracił dużo krwi xd ale to nie był przecież pierwszy raz kiedy całował celeste i nie mógł się od niej trzymać z daleka mimo że rozsądek podpowiadał mu, że tak właśnie powinno być. nie ma nawet co porównywac go do edena, który chciał tylko zaliczyć wszystkie studentki. arnold mial dobre intencje... nawet jeśli w tej chwili zdradzał swoją dziewczynę, ups.
- tak - odpowiedział łagodnym głosem na jej 'och', bo co innego powiedzieć. tym razem jednak nie uciekał ani nie wyrzucał jej ze swojego pokoju. wręcz przeciwnie, chciał, zeby została. - muszę usiąść - zaśmiał się, bo jednak nadal kręciło mu się w glowie. tym razem złapał ją za rękę i zaprowadził ze sobą do łóżka. nie po to, żeby od razu ją tam zaciągnąć, tylko po prostu, żeby usiąść i przy okazji wrócić do całowania jej.

ruby była trzeźwa, ale była pod wpływem andersona, a arnold nie był trzeźwy ale ciągnęło go do celeste bez względu na to, czy był trzeźwy czy nie. szkoda że nie wiedział, że dziewczyna to już go dawno zdradzała, nie miałby żadnych wyrzutów sumienia. zapewne celeste usiadła arnoldowi na kolanach, zarzucając mu ręce na szyję. nie chciała przerywać tych pocałunków, ani tego co się między nimi działo, nawet nie myślała o wykorzystywaniu go. jako jedyny z wykładowców był z rodzaju tych uroczych, których podziwiała i darzyła szacunkiem! przynajmniej jako jedyny z jej wykładowców. nie mówiła już nic, tylko go całowała.

alexander natomiast poszukiwał opiekunów którzy mieli zrobić obchód po obiekcie i sprawdzić czy wszystko jest okej z ich podopiecznymi. zgarnął już prawie wszystkich procz arnolda którego uznał że złapie w pokoju. i miał rację! zapukał krótko i nie spodziewając się rewelacji zobaczył to co zobaczył! - panie waddingham! - nie odwrócił wzroku, przylapywal studentów w gorszych sytuacjach więc wbijał w nich wzrok żeby poczuli się źle i niezrecznie - przymknąłem oko na to że związał się pan z jedną ze studentek ale to... - wskazał na nich - takie obchodzenie się z pana podopiecznymi jest niedopuszczalne - miał bardzo profesjonalny ton - wie pan że za takie coś czeka bardzo niezręczne spotkanie z komisją uczelni i prawdopodobne zwolnienie dyscyplinarne - przypomniał mu i nastraszy - i to czeka pana po powrocie! - wkurzył się bo arnold powinien zajmować się w tej sytuacji studentami a nie się gzic z nimi xd - panno lore - już nie chciał mówić o jej reputacji sypiania z wykładowcami żeby jej nie urazić - zawiodłem się - otworzył szerzej drzwi - proszę wrócić do pokoju - rozporządził - a pan, niech z łaski swojej zajmie się studentkami w sposób za który panu płacą, idziemy - bo mieli w końcu ogarnąć podopiecznych! i rozgonił całe towarzystwo, a arnie musiał spędzić cały wieczór z nim xd za to do celeste na dobrą przylgnęła latka że leci na wykładowców hehehe.

arnold okropnie się zestresował i nagle tragiczna śmierć w lawinie nie wydawała się już taką straszną opcją xd

- a pan niech nie wtrąca się w nie swoje sprawy panie pearce bo wszyscy tutaj są dorośli i świadomi swoich czynów - warknęła na niego wychodząc z pokoju. celeste na pewno się nie przejęła tym, że alexander ich przyłapał, ani tym bardziej że jej reputacja na pewno sporo spadnie a no i wyjdzie na to, że brat oczywiście miał rację. wyszła z pokoju dumna i z podniesioną głową, a dopiero w pokoju zdała sobie sprawę co się stało i że to przez nią arnold straci pozycję. plus na pewno ruby i tak się o tym dowie, ups. będzie znowu musiała wszystko naprawiać, życie.