cmentarz

przyszedł targany wyrzutami sumienia za to, że mafia zabiła kogoś na jego polecenie. stanął nad świeżym miejscem spoczynku, nawet nie było tam jeszcze nagrobka tylko krzyż i kwiaty.

camden stawiał świeże kwiaty obok, bo leżąca tu katie go o to poprosiła. widział całą ceremonię pochówku przy grobie obok. dotąd nikt go nie odwiedzał! dlatego z zainteresowaniem zerkał na odwiedzającego. pewnie już obok zwizualizował mu się mężczyzna plus trzydzieści z zakrwawioną dziurą w głowie, ale w eleganckim garniturze. uniósł kącik ust ku górze widząc całą scenę. przywykł już do rzeczy, które normalnie mogły szokować. to się działo u niego na porządku dziennym! pewnie cmentarz normalnie był dla niego zatłoczonym przez duchy miejscem xd - przyszedłeś odwiedzić martina? - zapytał o człowieka którego wskazał do zabicia mateo i układał dość niepozornie świeże kwiaty w wazonie na nagrobku obok.

dobrze, że rozpoznawał kto jest duchem, a kto żyjącym człowiekiem xd 
- hm? - odwrócił się w jego stronę. camden wyrwał go z zamyślenia nad losem człowieka, który mógłby nadal żyć gdyby mateo wskazał kogoś innego albo potrafił postawić się ojcu i temu wszystkiemu zapobiec. - tak - odpowiedział szybko i położył bukiet kwiatów na górce pozostałych, bo też coś przyniósł, żeby zdusić swoje wyrzuty sumienia. nie uznał tego, że chłopak znał imię zmarłego za coś dziwnego, każdy mógł je sobie przeczytać na tabliczce na krzyżu.

duchy miały inną aurę! na początku na pewno nie odróżniał tego i wariował. brał nawet jakieś leki ale to zaburzało jego dar więc musiał zrezygnować i stawić czoła temu co widział. z sukcesem się mu udało! camden nie znał szczegółowych losów martina, pewnie musiałby do niego zagadać, a na razie duch tylko się na niego patrzył, choć bardziej był zainteresowany mateo, którego twarz była jedną z ostatnich jakie zobaczył. pewnie duch krążył wokół niego i patrzył rozeźlonym wzrokiem - nie chce cie tu - powiedział strzepując liście z grobu nad którym stał - nie ma sprawy katie - mruknął do siebie, choć tak na prawdę odpowiadał na podziękowanie zmarłej której przyniósł kwiatki.

- przepraszam, przeszkadzam ci? - zmieszał się. myślał, że to camden go tu nie chce. mateo też nie chciał tu być i chciał jak najprędzej stąd uciec, więc spotkanie camdena było najgorszym co mogło go spotkać kiedy próbował poradzić sobie z poczuciem winy za to co się stało. złożenie kwiatów martinowi nie przyniosło upragnionej ulgi. po jego podziękowaniach dla katie, mateo spojrzał na niego niepewnie. zerknął na nagrobek, na ktorym podane było imię, które właśnie wymówił. no ale jeszcze nie brał go za świra. każdy przeżywa żalobę i spotkania z bliskimi zmarłymi na swoj sposob.

zmierzył go wzrokiem, ale trochę wyglądał tak jakby patrzył na niego i na kogoś obok. zupełnie jakby ktoś stał obok mateo! - mi? - wskazał na siebie - nie - pokręcił głową, a potem wskazał na przestrzeń obok catalano - ale jemu już tak, nie jesteś tu mile widziany - zdradził mu i zerknął na kwiatu które przyniósł - jego ulubionymi kwiatami były gerbery, pomarańczowe - skinął głową na to co przyniósł, pewnie powiało chłodem i nagle te kwiatki które przyniósł mateo zwiędły. ale to za sprawą niezadowolonego ducha!

zachowanie camdena sprawiało, że czuł się coraz bardziej nieswojo. już przychodząc tu zastanawiał się czy to jest dobry pomysł, ale teraz nieznajomy pogarszał sprawę. zerknął na tę przestrzeń koło niego gdzie nikogo nie było.
- bardzo zabawne - zaśmiał się nerwowo, nie wiedząc jak zareagować. - mój ojciec kazał ci to powiedzieć? - spytał poważnym tonem, od razu podejrzewając, że ojciec śledzi każdy jego ruch. ale wtedy kwiatki zwiędły i zupełnie zrzedła mu mina, bo nawet jego ojciec nie miał takiej mocy, żeby przeciwstawiać się naturze. - to było dziwne - mruknął bardziej do siebie, bo nieznajomy raczej nie wyglądał jakby dla niego takie rzeczy były dziwne.

tak, camden słynął z tego że ludzie czuli się nieswojo! ale on był przyzwyczajony do tego. tak samo jak był przyzwyczajony do dziwnych zjawisk wokół niego.
- nie znam twojego ojca - wzruszył ramionami - ale znam martina, metr osiemdziesiąt, lekko zwichrowane kasztanowe włosy, pozostawił na ziemi dwie córki i żonę - opowiadał o jego życiu wpędzając mateo zapewne w jeszcze większe wyrzuty sumienia. nie robił tego specjalnie, ale martin mu to wszystko powiedział i nie mógł milczeć!

niestety mateo nie słyszał legend o dziwnym chłopcu kręcącym się na cmentarzu i gadającym z duchami. inaczej by tu nie przyszedł!
- tak, też znałem martina - mruknął, bo faktycznie poczuł się bardzo źle z tym, że camden wymieniał wszystkie cechy zmarłego jeszcze bardziej uczłowieczając go, no i wspominając o jego rodzinie. mateo na krwawej kolacji naprawdę został zapędzony przez ojca w kozi róg i żaden wybór nie był dobry, ale śmierć martina to był właśnie ten, którego dokonał mateo.

camden jeszcze nie był legendą. i nie był chłopcem! był starszy od niego!!!!! choć oczywiście nie wyglądał!
- nie znałem go - odpowiedział na jego słowa. bo nie znał go! tak na prawdę poznał dopiero teraz. odszedł kilka kroków od grobu - dopiero teraz go zobaczyłem - skinął głową na miejsce obok mateo bo tam ciągle stał duch. ruszył w kierunku jakiejś alejki, ale przystanął jeszcze na chwilę zerkając na mateo - ale radzę ci iść, bo wkurzysz go jeszcze bardziej - dodał na odchodne i poszedł gadać z innymi zmarłymi!

to był skrót myślowy xd ostatnio patrzyłam na to, że mateo jest dziwnie młody, no cóż, pewnie znowu coś źle obliczyłam xd 
mateo przeszył dreszcz jak camden tak gadał i oczywiście uciekł od razu, bo nie chciał, żeby duch martina się na nim mścił za to, że doprowadził do jego śmierci.

potrzebowala pomocy camdena, ale nie wiedziala gdzie go znalezc wiec przyszla tutaj. zmeczyla sie chodzeniem i usiadala przy jednym z grobow.

jego drugi dom xd
przyszedł tu na wieczorny spacer. kręcił się znanymi mu ścieżki, aż prawie nadepnął raven bo tak się schowała - o - powitał ją jakże dziwacznie i spoglądał na nią z góry. niespecjalnie!

spojrzala w gore i ucieszyla sie widzac znajoma twarz. - o! - wystrzelila w gore rozkladajac rece. juz chciala mu wygadac wszystko co sie stalo ostatnio, ale zaczela sie wahac. wiedziala, ze nabroila. znowu!

rzadko kiedy ktoś się cieszył na jego widok więc odebrał to z niemałym zaskoczeniem. zrobił krok w tył śmiejąc się przy tym bo nie wiedział jak inaczej zareagować - czyżbyś mnie szukała? - zapytał, ale już znał odpowiedź bo wyczuł jej intencje. wiadomo, szósty zmysł camdena!

chociaz ktos sie cieszyl xd
- tak - zasmiala sie nerwowo bo nie wiedziala czy jedna z jego super mocy nie bylo czytanie w myslach albo wyczuwanie kiedy cos sie energetycznie zmienilo w miescie. nie chciala zeby byl na nia zly. - chcialam o cos zapytac - powiadomila go ale ociagala sie.

chyba tylko ona xd
nie musiał wyczuwać, że coś nabroiła poprzez zmianę energii w mieście. wystarczyło spojrzeć jak się zachowywała. była spięta i zdenerwowana. widział różne emocje u ludzi, którzy przychodzili na pogrzeby do ich zakładu więc potrafił takie rzeczy rozpoznawać hehe - w takim razie zadaj pytanie - zachęcił ją, bo na razie jeszcze nie zdradziła konkretu.

zawsze cos xd
nie potrafila ukryc swojego zdenerwowania. nie byla dobra klamczucha, od razu by wszystko wydala. - no, tak sie zastanawialam.. - dalej przeciagala. - czy to mozliwe zeby dwie osoby zamienily sie cialami? - w koncu wydusila to z siebie. nadal nie byla pewna czy to sie jej nie przysnilo.

w sumie!
dobrze, że nie próbowała kłamać przed nim. straciłby do niej to zaufanie, które zdobyła!
- masz na myśli jak w tym dziwnym filmie w którym matka z córka zamieniają się miejscami? - pewnie widział 'freaky friday' przypadkiem xd - właściwie to jest to możliwe - zaczął nad tym dywagować - ale tylko w przypadku, w którym znasz dwie osoby, którą chcą dokładnie tego co ma ta druga osoba - co by się zgadzało, bo benek chciał zainteresowania i ruchania, a gabek rozważał czy bycie normalnym gościem pomogłoby mu zdobyć dani. spojrzał na nią - pytasz o to bo? - wyczuwał złe wieści już xd jego aura została zaburzona.

szkoda by bylo to zmarnowac!
- nie, nie matka z corka - tylko dwie przypadkowe osoby xd - no boo... - zaczela nerwowo mietosic swoje dlonie. - tak jakby ben poprosil mnie o to zebym sprawila, ze bedzie mnial lepsze powodzenie u dziewczyn, a potem okazalo sie, ze gabriel jest benem i chyba ben gabrielem, ale jeszcze tego nie sprawdzilam - zaczela szybko mu opowiadac. - czy ben mogl zniknac? - przestraszyla sie. nie pomyslala o tym.

to prawda, lepszego mentora nie znajdzie xd
to, że dwie przypadkowe osoby to brzmiało jeszcze gorzej!
- czy ben nie powinien mieć dość kontaktu z siłami nadprzyrodzonymi? - zauważył dość sceptycznie. chyba będzie musiał z nim odbyć poważną rozmowę i go wychować - podsumowując, spartoliłaś zaklęcie zmieniające osobowość danej osoby i zamieniłaś osoby miejscami? - dobrze wyczuwał. musiał poważnie studiować księgi zaklęć xd - nie zniknął, ani nie zabiłaś go, to nie to zaklęcie - uspokoił ją - ale mogłaś go przetransportować do ciała ślimaka - zaczął ją straszyć xd

nikt inny nie byl tak utalentowany xd
- chyba tak, ale mowil, ze teraz nie czuje sie soba i chcial to zmienic - dalej mu opowiadala. jeszcze sie nie nauczyla, ze nie powinna go sluchac. - mozna tak powiedziec - ulzylo jej, ze nie zabila przypadkowo bena, ale bycie slimakiem tez nie bylo dobre. - do ciala slimaka? skad mam wiedziec, ktorego? - zaczela sie rozgladac dookola. dzisiaj jednego niechcacy zdepnela i juz miala wyrzuty sumienia. co dopiero jesli by nadepnela na bena xd

hehe, lata bycia dziwnym xd
- nie możesz zmieniać cech ludzi tylko dlatego, że czują się niepewnie - skarcił ją - powinni dążyć do ulepszania siebie, a nie próbować robić to łatwiejszą drogą - jak zawsze mówił mądrze xd - to mógł być randomowy ślimak - przyznał szczerze - ale jest na to bardzo mała szansa, raczej poszukałbym tego drugiego osobnika i sprawdził jak się miewa, może być skonfundowany - bo na pewno to był niezły szok dla benka jak obudził się w willi gabriela.

przydalo mu sie xd
- wiem - skulila sie gotowa przyjac kare. zalowala swoich czynow, ale byla swiadoma tego, ze nie powinna byla do tego dopuscic. musi potrenowac odmawianie. - tak zrobie - pokiwala glowa. - jak to naprawic? - spojrzala na niego z nadzieja, ze jej pomoze.