skate park

First topic message reminder :

Nieważna jest pogoda! Chester zaczął wracać do starej pasji i trochę sobie przypominał triki i tak dalej. Był lekko wkurzony, że Effie związała się z jakimś chłopakiem, który nie wyglądał na takiego, który mógłby się nią zaopiekować, ale nie starał się jakoś obsesyjnie o tym myśleć. Dobrze się teraz i tu bawił.

- Nie mam zawyżonej samooceny! Mówię jak jest, a raczej jak myślę, że będzie.. - Uśmiechnął się, a potem wyrzucił niedopałek za siebie. - Nie gadaj, nie masz kawioru ani krewetek w domu? Z kim ja się zadaję, no proszę cię - pokręcił głową i zacmokał zdegustowany jej małomiasteczkowościa, a potem się roześmiał i podniósł tyłek, by potem podać jej rękę. - Idziemy? - Spytał i jak sądzę poszli, możesz zacząć u niej!

zrobiło się trochę cieplej, więc julian przyprowadził marie do swojego raju, chociaż skate park w st. albans i tak nie był taki wyrąbany w kosmos jak te, na których zazwyczaj ćwiczył, ale była to chociaż namiastka. pewnie obiecał nauczyć marie jeździć, chyba że już to potrafiła, ale na pewno nie była tak dobra jak on, więc chciał się trochę popisać, żeby nie wychodzić jak zwykle na jakąś ciotę. xd

Marie pewnie umiała jeździć w miejscu na deskorolce, ale to chyba się nie kwalifikowało pod jeżdżenie, więc chyba faktycznie Julian w końcu będzie od niej w czymś lepszy! - Zmęczyłam się samą drogą tutaj - wyznała mu, by potem cicho jęknąć i opaść na jakiś murek, wcześniej upewniając się, że ten nie jest oblaźnięty przez mrówki, bo tych nie znosiła, zwłaszcza gdy wchodziły jej do majtek. Chociaż w sumie nigdy jej jeszcze nie weszły, wiec może nie byłoby tak źle. Odgarnęła włosy z czoła i zaczęła od nowa wiązać swojego białego trampka, który z tego wszystkiego, jak na złość, się rozwiązał.

- no nieeee, obiecałaś, że nie będziesz się wykręcać! - zaśmiał się i stanął tak blisko naprzeciwko niej, opierając obie ręce na murku, jedną z jednej strony marie, a drugą z drugiej, wiesz jak. xd nogę miał na deskorolce i jeździł nią lekko w przód i w tył. naprawdę chciał pokazać marie kilka sztuczek, bo to była jego największa pasja i chciał ją nią zarazić, chociaż nie będzie jej zmuszać na siłę.

Złapała się za sznureczki jego bluzy, bo chciała go udusić! Albo nie, tak po prostu się ich złapała. - Oj, przecież się nie wykręcam - westchnęła, unosząc kąciki ust, by potem oblizać swoje smakujące lodami czekoladowymi, na które naciągnęła Juliana, usta. - Najpierw mi pokażesz co i jak, ja w tym czasie trochę odpocznę, i wtedy przejdziemy do ćwiczeń praktycznych, co? - Zaproponowała, uznając, że to propozycja nie do odrzucenia i Julian nie miał się tu co zastanawiać.

uśmiechnął się jednokącikowo, bo chętnie by jej trochę pokazał, ale pewnie od razu zaczął by się popisywać i robić trudne triki, a potem ona próbowałaby je powtórzyć i by się zabiła. a tego oczywiście nie chciał!
- najpierw to wy powinnyście się lepiej poznać. - stwierdził i stanął na desce w tym miejscu, że tak podskoczyła do góry i ją złapał i podetknął marie pod nos. - marie, poznaj rachel. powiem ci w tajemnicy, że ostatnio była trochę zazdrosna, że spędzam z tobą więcej czasu, niż z nią, ale i tak myślę, że szybko się polubicie. - powiedział z głupawym, szerokim uśmiechem.

Marie bała się, że dostanie od niego deską w twarz w ramach lepszego poznawania się, ale całe szczęście nic takiego się nie stało. Niepewnie przesunęła palcem wskazującym prawej ręki po brzegu deski i zmrużyła oczy. - Cholera, a jak mnie nie polubi i z siebie zrzuci, a ja złamię nos i będę taka brzydka, że nikt mnie już nie zechce? Nie wiem, czy moje ubezpieczenie zdrowotne pokrywa wypadki na deskorolce! - Westchnęła, ale za chwilę się uśmiechnęła i ujęła deskę w obie dłonie, by się jej dokładnie przyjrzeć, ale nic ciekawego na niej nie znalazła, deska jak deska, przynajmniej według Marie. - Mam nadzieję, że nie muszę całować jej na przywitanie?

roześmiał się. pewnie ta rachel mogła być rzeczywiście zazdrosna o juliana i specjalnie zrzucić z siebie marie, ale mówimy tu o deskorolce. xd
- a dlaczego ktokolwiek inny miałby cię zechcieć, skoro ja cię chcę? - spojrzał na nią, ciągle z tym samym łobuzerskim uśmiechem i raczej nie chciał poznawać odpowiedzi na to pytanie. - nie musisz. ale lepiej bądź dla niej miła, bo rzeczywiście miewa swoje humorki. - stwierdził ze śmiechem i pogłaskał lekko deskę.

- Uważasz, że powinnam być brzydka i nieatrakcyjna dla innych, skoro mam chłopaka? No przestań - machnęła ręką, bo nie wierzyła, by Julian z nią dalej był gdyby miała krzywy nos. Oddała mu deskę, bo brzydziła się dotykać takich brudnych rzeczy, ściśle związanych z podeszwami butów, bo to tak, jakby dotykała chodnik! - Hej, ale nie miziaj jej tak, bo będę zazdrosna - ostrzegła go, zsuwając się z murku, by stanąć tuż przed Julianem, pewnie dzieliło ich jakieś pięć milimetrów, dzięki czemu mogła zaciągnąć się jego cudownym zapachem. - To dajesz, Julian, pokaż mi, co mam zrobić.

- uważam, że ty nie mogłabyś być brzydka i nieatrakcyjna. i nie chciałbym, żeby inni cię pragnęli, ale to chyba niemożliwe. - westchnął ciężko, bo taki był jego smutny los, że miał dziewczynę, za którą oglądała się połowa miasta. drugą połowę stanowiła płeć piękna, chociaż pewnie i ona się za marie oglądała, ech! odstawił deskę na ziemię. - musiałem ją trochę ujarzmić dla ciebie. - wyjaśnił z rozbawieniem i dał jakiegoś przelotnego buziaka, po czym zaczął jej tłumaczyć, jak ma się ustawić i co ma robić, wszystko pokolei jej pokazał, uczył ją z cierpliwością, chociaż pewnie na początku zupełnie jej nie wychodziło, ale potem załapała, więc był z niej dumny, potem sam pokazał jej jakiś najnowszy trick, który opanował, a na końcu poszli do niego i seksili w nagrodę, że tak dobrze jej poszło. bo ja spadam, pa!

paparapa!

siedział na rampie i grał w szachy na swoim ipodzie.

a co ona mogła tu robić! ot tak sobie przechodziła obok, bo do pracy jechała dopiero na wieczór, więc teraz sobie szła i nawet wyglądała jak zupełnie zwyczajna, niepozorna dziewczyna.

elwood już doskonale znał tą niepozorną i zwyczajną dziewczynę! razem z mlodym hollywoodem łaził na dziwki już nie raz. bo nie ma to jak dobry, profesjonalny lodzik za dwie dychy. zawsze dostawał zniżki, bo miał małego. albo nie. dostawał zniżki, bo po prostu był zajebisty i każda nabierała się na to, że zapłaci jej następnym razem. później zapominały, albo wkręcał, że nie wie o co chodzi i to ten jego zjebany kumpel nigdy nie płaci! przez co hollywoodowi wcale nie dawały tak często. ale on miał za darmo seks, to nic straconego. oblizał usta i zagwizdał na nią, bo był dupkiem i nie wpadł na to, że mogłaby sobie tego nie życzyć. ale co go to obchodzi.

odwróciła się lekko, żeby spojrzeć na niego kątem oka. na pewno by go skojarzyła, gdyby był bliżej i mogłaby zobaczyć jego twarz, ale z daleka i w świetle dnia wszyscy mężczyźni wyglądali tak samo, zresztą jakim cudem mogłaby spamiętać ich wszystkich! poza tym po to mieszkała w cichym st. albans, żeby nikt jej nie rozpoznawał, ale najwyraźniej wcale nie udawało jej się przed tym uciekać. pokazała mu więc środkowy palec i przyspieszyła kroku.

wzruszył ramionami, bo skoro ona tak to on ma ją w dupie i wrócił do swoich szachów. ha ha ha!

była już po przymiarce mundurka. materiał tej szmaty wydał jej się po prostu okropny! zresztą jak każde miejsce czy część tych stron. cała anglia jej się nie podobała i miała ochotę uciec stąd jak najszybciej. szkoda, ze jej osobiści rodzice jej nie chcieli. przystanęła przy ogrodzeniu do skateparku i wyjęła swoją sławną papierośnicę by wyjąć kolejnego z nich i wsunąc sobie do ust. niestety gaz w jej zapalniczce się skończył i dopalała sobie tego papierosa jakąś tanią, brzydką, którą aż wstyd było jej trzymać w dłoniach. od razu kiedy odkładała ją do torebki spryskała palce jakimś płynem dezynfekującym z aloesem.

akurat z naprzeciwka jechał kenny na desce, bo najwyraźniej połowa moich postaci się tym pasjonuje. jechał nieuważnie, prosto przed siebie, więc wszyscy musieli mu schodzić z drogi, żeby ich nie przejechał. będąc na tej desce zaczął sobie szperać po kieszeniach i wsadził papierosa do ust i jechał dalej prosto na gigi i tuż przed nią, pewnie specjalnie, żeby się przestraszyła, że ją przejedzie, zatrzymał się i zrobił ten bajer z deską, że podskoczyła i ją złapał do ręki.
- masz ogień? - spytał z papierosem w ustach.

nie zrobiło to na niej żadnego wrażenia. a przynajmniej nie dała po sobie tego poznać. kiedy taki dumny z siebie samego zapytał ją o ogień zmierzyła go wzrokiem. - że ne par pa ongle - uniosła brew do góry i założyła nieporządny kosmyk włosów za ucho. angielscy chłopcy ją dzisiaj irytowali. a ten w dodatku wyglądał na tak aroganckiego, że sama miała ochotę go przywrócić na ziemię. a zwłaszcza do jej stóp, gdzie było kazdego miejsce. to chyba jej główny problem w związkach. nie pozwala im być partnerami, a zmusza raczej do usługiwania. chociaż z arnaudem było inaczej. dalej pamiętała go leżącego w szpitalu z raną... był sylwester a ona wolałaby imprezować. jednak musiała siedzieć z nim w szpitalu. ech! najgorszy wieczór jej życia, nawet jeśli w pewien dziwny sposób go kochała. przykre, że w końcu go do siebie zraniła. chyba, że po prostu przyjechała tu, a on został tu. albo wrócił do genewy skąd chyba był. zaciągnęła się papierosem, a dym puściła prosto w twarz tego anglika.

- nie umiesz mówić po angielsku, a mimo to stoisz sama na środku miasta i chcesz sobie tu jakoś poradzić? - zmrużył oczy, nie dbając o to, że prawdopodobnie go nie rozumie, chociaż już mu się cisnęły na usta jakieś seksistowskie uwagi, żeby chociaż sprawdzić, czy naprawdę nie umie angielskiego. wyciągnął papierosa z ust, no dobra, może zrobił to chwilę wcześniej, żeby nie gadać z nim w ustach i postukał w niego palcem, pokazując przy tym, że chciałby zapalić i uśmiechając się oczywiście.

popatrzyla na niego z mdłym uśmieszkiem na ustach i dalej mierzyła go wzrokiem, tymi swoimi olbrzymimi niebieskimi oczyma, które od czasu do czasu nabierały takiej barwy, która była zimneijsza od samego lodu. spojrzała na jego papierosa i pochyliła się w jego stronę by odpalił sobie papierosa o tego jego. pewnie jakoś uwodziła go wzrokiem. to był dla niej niejako sport. a zauważyła, że kenny najwyraźniej na nią leci.

kenny leciał na wszystkie, niech znowu nie czuje się tym jakoś podbudowana! chociaż ona jeszcze o tym nie wiedziała. była nowa w mieście i nie znała języka, więc kenny zapewne wydedukował, że uwiedzenie jej powinno być dziecinnie łatwe. odpalił sobie tego papierosa, a kiedy już się zaciągnął i wydmuchał powoli dym, uśmiechnął się nonszalancko i odparł:
- merci. - szczyt jego możliwości!

no właśnie. sława młodego hollywooda całe szczęście nie dotarła do paryża. tak samo jak sława jej osoby. - nie ma za co - powiedziała niskim tonem, prawie szeptem dalej nieco przechylona w jego stronę. patrzyła na niego z lekkim uśmieszkiem. wiedziała, że raczej sobie nie porozmawiają po francusku, a ona nie zamierzała chwalić się umiejętnościami angielskiego. miała jakiś niepisany pakt z samą sobą, żeby nie zdradzić własnej kultury na rzecz tej brytyjskiej! tak znienawidzonej przez nią samą. ściemniało się, a ona dalej trwała w tym samym miejscu przyglądając się jego oczom. nie była dziwką, ale miała też swoje potrzeby. poza tym wyglądał na popularnego i mógłby ją wdrożyć w tutejszą społeczność. nie, żeby chciała się z kimkolwiek bratać. potrzebowała jednak towarzystwa, jakiś służek, adoratorów.

czyli nie wiedzieli jeszcze o sobie nic, ale może takie osoby jak oni mają takie radary, że wyczuwają doskonale, z kim powinni się zadawać.
- a jednak! - wyszczerzył się jak to miał w zwyczaju, kiedy miał na celowniku jakąś dziewczynę. szczególnie, że dziewczyna twierdziła wcześniej, że nie mówi po angielsku, a teraz zdradziła się ze swoimi umiejętnościami. - teraz ja będę mówić po francusku, a ty po angielsku? wymieniamy się? - spytał z rozbawieniem.

oczywiście mówiła to po francusku! wybacz, ze nie zaznaczyłam... ale myślałam, ze to logiczne. w takim razie spojrzała na niego jak na kretyna. - nie rozumiem cię - mruknęła po FRANCUSKU i strzepnęła popiół z papierosa rozglądając się na boki. - jak masz na imię? - zapytała znowu po FRANCUSKU, mając nadzieję, że może jednak coś zrozumie. milej byłoby jej rozmawiać z kimś, kogo chociaż imię zna. mogłaby o niego pytać na mieście, chwalić się, że zna takiego a takiego chłopca. nie był najgorzej ubrany, poza tym miał markową deskę (była kiedyś z jakimś skaterem to się znała) więc nie był aż takim złym kandydatem na choćby znajomego.