sala komputerowa

Siedział tutaj i pisał jakiś artykuł do gazetki bo nie chciało mu się iść do domu. Pewnie mu kotek zdechł już, i było mu smutno, więc siedział tutaj sam i pisał jakiś rozrywający serce artykuł na temat tego jak to strasznie jest stracić przyjaciela, czy w ogóle bliską osobę.

teraz ja byłam pierwsza xd ach! biedny simon. diana weszła tutaj, bo przekupiła pana z monitoringu by jej powiedział, gdzie jest simon. chciała mu zrobić niespodziankę. wiedziała, że będzie dzisiaj siedział po szkole, bo mieli dać tą gazetkę do druku (to znaczy sami wydrukować w szkolnym punkcie ksero). nie dała mu jeszcze tamtej książki, o której w sumie nawet zapomniała, dlatego postanowiła mu to w końcu dać. dorzuciła jeszcze jakiś platynowy długopis, bo pióra dla niej były zbyt infantylne i zagryzając wargę wlazła do sali i przyglądała mu się niewinnie.

Nie widział jej bo był pochłonięty pisaniem. Co chwila przeklinał po francusku bo coś mu nie wychodziło, coś poprzekręcał, albo pisał nie to słowo które trzeba, różne złe rzeczy mu się przytrafiały. walną w klawiaturę w końcu bo nie mógł się skupić i oparł czoło o biurko zrezygnowany.

miała lekkie baleriny, na których mogła poruszać się bezszelestnie. dlatego też po cichutku podeszła do niego i ułożyła mu rączki na ramionach pochylając się do jego ucha. - cześć, skarbie - szepnęła cichutko i musnęła jego małżowinę delikatnie. miała nadzieję, że go nie rozdrażni, bo w sumie różnie z nim bywało. a wolałaby nie dostać opieprzu za to, że chciała go zobaczyć. jeszcze by się obraziła i co.

kiedy ktoś go zaatakował to się przestraszył! nie był najpewniejszą osobą na świecie. - jezu diana. - westchnął kiedy się zorientował że to ona. - przestraszyłaś mnie. - stwierdził i spojrzał na nią. w sumie sam nie wiedział jak ma się zachowywać. raczej liczył na to że uda mu się zdystansować do niej, jednak to nie takie proste, kiedy była obok.

poklepała go po łopatce. - dobrze wiedzieć, że takie ze mnie okropne straszydło. - westchnęła z ubolewaniem i odsunęła sobie krzesełko, by zaraz posadzić tam swoją cudowną pupcię. - szukałam cię. - uśmiechnęła się delikatnie i położyła torbę na ławeczce odsuwając klawiaturę gdzieś tam dalej. pochyliła się zaraz w jego stronę i oparła dłoń na jego udzie. - i tęskniłam. czemu nie przyszedłeś na francuski? - zaniepokoiła się, bo to mieli ostatnie, a on nigdy nie opuszczał francuskiego. poza tym to jeden z tych niewielu przydmiotów, ktore mają wspolnie.

nie odpowiedział jej nic na to straszydło, bo co miał mówić. - mnie? po co? - zapytał mrużąc oczy. nie wiedział po co mógłby być jej potrzebny! oblizał wargi. - bo nie miałem dzisiaj ochoty słuchać tej brytyjki z paskudnym akcentem... - pewnie to jakaś stara, gruba kobieta, która nie miała za grosz akcentu jaki powinna! i jego to strasznie irytowało. najchętniej poprawiałby ją cały czas. - po za tym miałem więcej czasu na artykuł. chyba spędzę tu dzisiaj dużo czasu. - westchnął.

tak.. cię. ehe! będę brał cięęę... xpxpxpxp
- bo chciałam cię zobaczyć. - uśmiechnęła się kącikowo i zaśmiała się na jego narzekanie. pokręciła tylko głową i pogłaskała czule jego policzek. ogolił się, więc tym bardziej był przyjemnusi. ale jak taki gejek mógłby chodzić zarośnięty? no właśnie! nie mógłby. - przeszkadzam ci? - zapytała ściągając brwi do siebie, przez co mogłaby w sumie wyglądać nieco groźnie, ale to dalej diana. miała dość łagodne rysy twarzy.

uśmiechnął się nieznacznie. bo nie mógł się nie uśmiechnąć na takie słowa z jej ust. najpierw że tęskniła, potem chciała go zobaczyć. sama przyjemność! no i miło mu było kiedy go dotykała. przytrzymał jej dłoń przy swoim policzku i zaraz przesunął ją sobie do ust by pocałować wewnętrzną stronę. - nie. - powiedział spokojnie. - jeśli nie skończę tego dzisiaj to nic się nie stanie. chciałem mieć to po prostu za sobą. w domu mam jeszcze wiele poprawiania. - stwierdził

dobrze, że umyła rączki po sikaniu, a była w kiblu chwilkę temu. odsunęła w końcu od niego tą dłoń i klepnęła go w udo. - zapomniałabym! chyba poprawianie będzie musiało poczekać, bo mam coś dla ciebie. - uśmiechnęła się tajemniczo i sięgnęła do torby, by wyjąć ślicznie zapakowany pakuneczek. pewnie w jakiś elegancki papier, który zaraz wpadł mu w oko. taki, co to żal go rozrywać. - już wieki temu miałam ci dać ale wypadło mi jakoś z głowy - przewróciła oczami. - zobaczyłam to i pomyślałam o tobie... więc chyba jest ci przeznaczone. - położyła to pierwsze wydanie świętoszka czy innej książki moliera w oryginale no i długopisik na jego nóżkach.

zmarszczył brwi kiedy diana kładła coś na jego udach. spojrzał na nią niepewnie a potem z żalem na ten papier. położył na biurku i bardzo delikatnie zaczął rozpakowywać bo nie lubił rozdzierać jak szalony papieru. uśmiechnął się widząc co było w środku. - niepotrzebnie. ja nic dla ciebie nie mam diana. - powiedział spoglądając na nią i mrużąc swoje oczęta.

przyglądała mu się z lekkim uśmiechem. to znaczy na jego ręce patrzyła. i przypomniała sobie momentalnie jak to było, kiedy te palce były w niej! ach. z tego całego zamyślenia wyrwały ją dopiero jego słowa. - oczywiście, że masz. - uniosła wzrok na jego oczy. - jesteś ty. i to wystarczy. dostanę całusa? - oblizała usta i poprawiła spódnicę na kolanach. nie lubiła tych mundurków ale nie ma co się buntować. nie są takie najgorsze.

uśmiechnął się do niej. - przecież to za mało. - powiedział poważnie. zaraz się nachylił by delikatnie ją pocałować - dziękuję, to naprawdę wspaniały prezent, diana. zawsze chciałem mieć świętoszka w oryginale. - stwierdził i przewertował delikatnie kartki, bo się bał że się pokruszą. westchnął ucieszony i pocałował ją znów. był szczęśliwy i to nie tylko z powodu prezentu. przede wszystkim dlatego, że mógł ją pocałować, a ona nie wydawała się zła za to co wczoraj powiedział. pewnie pisał do niej naćpany w ogóle...

robisz z niego ćpunka! oby nie popadł w jakiś okropny nałóg. pokręciła głową. - to wystarczająco. - zamruczała kiedy tak się zbliżał. pachniał naprawdę dobrze. mimo praktycznie całego dnia w szkole. ma za to plusa. zaśmiała się z jego delikatności wobec książki. zupełnie jakby była jakimś cudem świata czy czymś niezwykłym. - cieszę się, ze ci się podoba. pasował mi do ciebie. może nie ze względu na tematykę ale francuski... no i wybitny pisarz. - powiedziała sugestywnie, chociaż szczerze mówiąc ie czytała nic jego. nawet nie zwracała uwagi na tą gazetkę szkolną. wolała vogue'a albo elle. ułożyła mu rączkę na karku kiedy całował ją po raz kolejny, ale zaraz się odsunęła. - nie jesteś już zły?

nie robię. on po prostu jak ma bardzo zły dzień to musi sobie zajarać. - nie jestem. to chyba bardziej ty powinnaś być zła, że jestem taki naiwny by w to wszystko wierzyć. - mruknął i przeczesał dłonią swoje włosy. spojrzał na komputer i szybko zapisał to co tam było, żeby tego nie utracić. chwycił ją za dłoń i splótł ze sobą ich palce.

- powiedzmy, że cię rozumiem. i sama pewnie wściekałabym się jeszcze bardziej. - ona pewnie w ogóle by się do niego nie odzywała. bo nieważne, jaki by był dla niej ważny nie mogłaby pozwolić sobie na takie domysły. i jaaaasne. tak tylko myśli. pewnie i tak dalej by za nim latała... ech. przeszedl ją dreszcz, kiedy tak siedzieli. chwilę nawet patrzyła na ich dłonie i zrobiło się jej strasznie miło. - simoooon. - zamruczała i wstala by osiąść na jego kolanach i mocno się do niego przytulić. - mmm.

uśmiechnął się nieznacznie a kiedy usiadła mu na kolanach przytulił ją do siebie. - słucham skarbie. - powiedział cichutko prosto do jej ucha. uwielbiał ten stan w którym był, kiedy diana była blisko. kiedy siedziała na jego kolanach, kiedy ją całował, lub po prostu patrzył jej prosto w oczy. czuł się wtedy całkowity. bez żadnych uszczerbków i braków. kiedy jej natomiast nie było to jednak było coś nie tak! coś czego nie potrafił zdefiniować i to go trochę martwiło.

kalendarz krola juliana.... xd wsunęła mu paluszki między włosy. - lubię kiedy tak mówisz - wręcz uwielbiała, ale nie chciała za bardzo mu słodzić. pocałowała jego czoło i spojrzała po chwili w jego oczy. usta miała rozchylone jakby chciała coś powiedzieć. bo chciała ale się trochę krępowała. spuściła wzrok na jego koszulę i znowu przesunęła do oczu. była trochę spięta.

- cieszę się, mogę częściej. - zapewnił ją i przesunął dłonią po jej plecach. - heeej, co jest? - zapytał mrużąc oczy i przyglądał się jej z uwagą. był dobrym obserwatorem. w sumie na tym opierało się w sumie jego bycie w społeczeństwie. nie był za bardzo wygadany jeśli chodzi o to. wolał obserwować, oceniać w ciszy a potem pisać. to jego żywioł.

'kto dołki kopie ten ma mokro pod pachą' xd to on bardziej reportażowy niż jakiś wywiadowy xd - och - westchnęła i pokręciła głową. - nie, nic.. w sumie nic takiego. - uśmiechnęła się smętnie i przytuliła do niego policzek. chwilę siedziała w takiej ciszy i buła się ze swoimi myślami. przełknęła jednak w końcu ślinę i wstała, by usiąść na swoim krześle. oparła jednak dłonie o jego kolanka. - co jest między nami? - zapytała unoszac na niego wzrok, bo już sama sie w tym wszystkim gubiła. miał jej powiedzieć czy to przyjaźń czy kochanie.

kiedy zadała mu tak trudne pytanie wypuścił głośno powietrze i wzruszył ramionami. - nie mam pojęcia, diana. - powiedział szczerze. - jesteś cudowna. i szalenie mi na tobie zależy. - uściślił, żeby się nie rozpłakała mu tutaj przypadkiem bo pomyślałaby że jej nie chce. - więc... - zaczął i teraz sam się zdenerwował więc się zaciął. - więc jeśli nie miałabyś nic przeciwko... - wziął głęboki oddech. - może moglibyśmy spróbować, co? - zmrużył oczy patrząc w jej mówiąc ostatnie słowa.

patrzyła na niego przez dłuższą chwilę dalej zakłopotana. to że mu zależy wiedziała. i w sumie liczyła na jakieś większe wyznania, jak wtedy u niej, kiedy to po chwili uciekł. ale chyba nic takiego się już nie stanie. zmrużyła oczy widząc jego zakłopotanie, nie mniejsze niż to jej własne. pewnie zabawnie wyglądali skoro oboje tak mrużyli te oczy. - po wczorajszym myślałam, że jesteśmy w trakcie probowania... - bo jego oburzenie było dość jednoznaczne, ale najwyraźniej dla niego takie nie było. - więc chyba nie mam nic przeciwko. - sama nie wiedziała po co dała to chyba. bo raczej nie miała żadnych wątpliwości. no właśnie. raczej.

- ale teraz tak oficjalnie. - powiedział patrząc jej w oczy. - diana... - chwycił obie jej dłonie w swoje i obrócił się by być do niej bardziej przodem. - chciałbym żebyś była moją dziewczyną. chciałbym, żebyś była moja i nie miała wątpliwości do tego jak bardzo mi na tobie zależy. - powiedział mrużąc oczy. - chcę tego bardzo. - dodał cicho i pogładził jej policzek.

- myślałam, że tak oficjalnie było tylko w podstawówce. - bo dla niej było to logiczne, ze skoro w miarę regularnie się spotykają, całują się publicznie (albo raczej w miejscu publicznym jakim była szkoła... a to że w zamkniętej klasie to nie takie ważne) i pokazują na mieście to coś musi znaczyć. ale zawsze mógł myśleć, że nie bierze tego poważnie, więc jeszcze puściłby się gdzieś na boku. z jakimś facetem... na przykład. o fuj. - nie mam wątpliwości - uśmiechnęła się szerzej, chociaż mógłby jej to jeszcze jakoś udowodnić. na razie jednak nie miała co do tego żadnego pomysłu więc mu nie kazała się wykazywać. - jesteś uroczy. rozczulasz mnie. - przymknęła oczy.

- nie wiem, jak uważasz. - wzruszył ramionami bo on uważał, że i tak powinien ją oficjalnie o to poprosić, żeby była tylko jego! kiedy przymknęła oczy przysunął swoje usta do niej i pocałował ją czule. - więc co, masz zamiar chodzić teraz ze mną za rączkę po szkolnym korytarzu? - zaśmiał się cicho i krótko kiedy już się od niej oderwał. lubił ją całować! ale cały czas chciałby więcej. żałował że ona nie chciała. - diana... - zaczął niepewnie marszcząc brwi. - tylko mnie teraz znienawidź za ta bezczelność. - mruknął i podrapał sie po skroni. - naprawdę jesteś dziewicą? - zapytał przekrzywiając głowę i przyglądając się jej uważnie. naprawdę bardzo go to ciekawiło odkąd tylko to przeczytał!