ice cream sundae

Więc przyszli tutaj bo to były najlepsze lody w st. albans i allie doskonale o tym wiedziała bo była obyta. - no co ty gadasz leo! - jęknęła. - jasne, że chcę z tobą jechać, ale kurcze... to naprawdę się trochę nie opłaca. wydawać tyle kasy, żeby spędzić weekend w słonecznej hiszpanii? - zapytała go z lekkim uśmiechem kiedy stali w kolejce po lody.

- Naprawdę, Allie, koszty nie są tu ważne, po prostu sądziłem, że przyda ci się wyjazd. Mi zresztą też - wzruszył ramionami, uśmiechając się do lodziarki, która pewnie jak wszyscy inni się na niego śliniła i poczęstowałaby go nie tylko takim śmietankowym lodzikiem. - Zresztą pomyślimy jeszcze, okej? Może pogoda się tak poprawi, że nie będzie trzeba nigdzie wyjeżdżać - uniósł kąciki ust, a potem pewnie zapłacił za lody, gdy już wybrali sobie jakieś fajne smaki.

allie chciała tylko śmietankowe bo innych zapewne nie lubiła! westchnęła cicho. - jasne, że by się przydał. - westchnęła znów bo jakoś jej to poprawiało nastrój. - nie wiem leo, to naprawdę cudowny pomysł z twojej strony. - powiedziała mu jeszcze, żeby sobie nie myślal, że ona by tam z chęcią nie pojechała z nim! bo jasne że by to zrobiła. nabrała tą małą plastikową łyżeczką lodów i szybko wsunęła w usta. - co robisz w te święta leo? - zapytała się bo zastanawiała się czy zostaje tutaj czy jedzie gdzieś!

- Poproszę kogoś, by coś nam znaleźli - powiedział, unosząc kąciki ust. Przecież sam nie będzie się zajmował organizowaniem sobie urlopu! Usiedli pewnie przy jakimś stoliczku przed lodziarnią. Leo pewnie wziął z dziesięć gałek lodów i pięć jeszcze dostał gratis, więc się teraz nimi zajadał. - W święta? Nic, pewnie będę miał pracę. - W Wielkanoc zawsze tyle się działo, więc chyba nie mógłby za bardzo wyjeżdżać.

uśmiechnęła się do niego a potem posmutniała. - myślałam, że pojedziesz ze mną do rodziców. szkoda. - westchnęła. nie chciała by spędzał święta samotnie! dlatego intensywnie myślała nad tym co powinna z tym fantem zrobić. przygryzła dlatego wargę i wpatrywała się w lody, które za chwilę zaczną się jej roztapiać a tego by nie chciała!

- Może uda mi się wziąć wolne na dzień czy dwa. Ale nie chcę zostawiać roboty Oliverowi, Lexie i reszcie na głowie, bo wiesz, jak to jest, jedna para rąk mniej do roboty i już się pojawiają problemy - westchnął i pokręcił głową, pochłaniając dalej swoje lody. - Niech oni przyjadą do ciebie, wtedy nie musiałabyś nigdzie jeździć i byłoby po problemie - zauważył, podnosząc na nią wzrok.

Westchnęła cichutko ale zaraz się szeroko uśmiechnęła bo Leoś czasami miał naprawdę wspaniałe pomysły! - No przecież! Że ja o tym nie pomyślałam wcześniej leo! co ze mnie za głupia dziewczyna! - pokręciła głową - jasne, że tutaj przyjadą i spędzimy święta razem! nie chciałam, żebyś zostawał tu na święta sam, wiem, że może byś sobie jakoś poradził, ale obiecuję zrobić coś super na świąteczny obiad. - powiedziała z szerokim uśmiechem i już znów mogła jeść spokojnie lody zadowolona, że wszystko się rozwiązało i mogą święta spędzić razem!

Roześmiał się i pokręcił głową. - Nie jesteś głupia, Allie. Nie musisz mi nic obiecywać, cokolwiek zrobisz na ten obiad będzie cudowne, tak jak zawsze - zauważył, bo uważał Allie za najlepszą kucharkę na świecie. Zlizał trochę lodów ze swojego kciuka, bo oczywiście się ubabrał. - Zresztą jeszcze trochę czasu do świąt - zauważył, zerkając na swój wypasiony zegarek od Allie, który pewnie mu pokazywał wszystkie możliwe informacje typu ile jest stopni i czy będzie padać.

Uśmiechnęła się radośnie bo święta zapowiadały się naprawdę cudownie! ale pewnie jak tak dalej pójdzie to dołączy do nich aiden jako jej przyszły chłopak ;3 - och ale to wszystko trzeba zaplanowac, leo. muszę powiedzieć mamie i tacie że jednak przyjeżdżają do mnie a nie na odwrót. muszę pomyśleć jak będą spać u mnie w domu i tak dalej, bo muszą wziąć ze sobą jeszcze siostrę prawda? no i muszę szukać co będziemy jedli, to nie jest takie proste! - powiedziała bo musiała mieć wszystko dopięte na ostatni guzik.

Pewnie jeszcze pojedli te lody i potem poszli do niego albo do niej, bo nie mam weny na Leo :c

to dobrze bo ja na nich razem też nie mam weny ;x

Fanny była wyjątkowo przybita, bo Damon się do niej nie odzywał, a wysłała mu wciągu dwóch dni z pięćdziesiąt smsów, nawet poświęciła się i poszła pogadać z Lucem, ale ten nie miał pojęcia, gdzie chłopak się podziewa. By się pocieszyć przyszła na lody i zamówiła jakiś olbrzymi deser z masą bitej śmietany i kolorowych cukiereczków, siedziała przy jakimś stoliczku na zewnątrz i wzdychała, grzebiąc w pucharku.

biedna fanny! szkoda, że susie zjadła damona i nie ma nawet ciała, więc będzie pewnie całe życie poszukiwany. ruby przechodziła obok, kiedy zauważyła fanny. nie mogła oprzeć się pokusie by ją zagadać o brendona, którego nie widziała sto lat! - hej - podeszła do jej stoliczka z delikatnym, nieśmiałym uśmiechem. spojrzała na jej lodzika. aż się jej zachciało jeść! ale postanowiła ogarniczyć słodycze, bo jasper ostatnio ją złapał za bok i zapytał, co to! więc robiły się jej boczki. a nie chciała być jak betty. soraski.

Fanny była właśnie zajęta przyglądaniem się swoim różowiutkim paznokietkom, gdy dosiadła się do niej Ruby. Podniosła na nią wzrok i zamrugała, by potem unieść nieco kąciki ust. - Cześć, Ruby - powiedziała, siląc się na jak najbardziej entuzjastyczny ton głosu, ale chyba jej nie wyszło, bo nie potrafiła się cieszyć, skoro jej ukochany najprawdopodobniej wyjechał w świat z jakąś fajną laską i ją zostawił, nie mówiąc o tym nikomu. - Jak leci?

- w porządku. - powidziała z delikatnym uśmiechem. skąd miała wiedzieć, ze fanny jest przybita faktem, ze faceci to jebane chujki, które niczym się nie przejmują i robią to na co mają ochotę. dopiero teraz się do niej dosiadła, bo wcześniej stała obok. - w zasadzie to... - zaczęła niepewnie, bo sama nie wiedziała, czy fanny nie poleci znowu z tym do swojego chłopaka, a on do jaspera i nie będzie jej suszył głowy, że wypytuje o jakiś facetów. - chciałam się zapytać, co u brendona. dawno go nie widziałam.

- U Brendona? - Zdziwiła się pytaniem Ruby. Myślała, że udało jej się wybić swego brata z głowy, ale najwidoczniej nie do końca. Potem stwierdziła, że może pytała z czystej życzliwości, więc uśmiechnęła się, oblizując łyżeczkę z lodów czekoladowych. - Wszystko w porządku. Nie widziałam go sto lat bo jest w trasie, ale myślę, że niedługo wróci - wyjasniła i wzruszyła ramionami.

- w trasie? - uśmiechnęła się delikatnie. - to by wyjaśniało, ze nigdzie go nie ma. dobrze dla niego. - pokiwała głową z nuteczką zazdrości w głosie. nie wierzyła, że w trasie nikogo nie posuwa, dlatego wyobraziła sobie momentalnie, jak podrywa jakieś ładne brunetki, blondynki i rude po koncertach. podrapała się za uchem i chwilę patrzyła w jeden punkt. - a u ciebie? co tam? dawno się nie widziałyśmy - nie, zeby ruby specjalnie to przeszkadzalo. w końcu nie lubiła tej grzecznej suczki.

- Dla mnie też w sumie dobrze. Nie marudzi mi przynajmniej nad uchem - westchnęła. W sumie wiele by teraz dała, by Brendon był w domu i by mogła się do niego przytulić i wypłakać się w jego ramię. - U mnie? Szczerze mówiąc to trochę kiepsko. Damon się w ogóle nie odzywa! Nie mam pojęcia o co może mu chodzić - wyznała Ruby, bo musiała o tym komuś powiedzieć, by nie dusić tego dłużej w sobie. - Podejrzewam, że znalazł sobie inną i wyjechał - jęknęła po chwili namysłu. W sumie wiedziała, że nie powinna oskarżać go bezpodstawnie o takie rzeczy, ale w jej małej główce już kreśliła wiele nieprzyjemnych scenariuszy.

- masz cały dom dla siebie. - powiedziała z jakimś błyskiem w oku. ile by dała, by znowu rodzice jaspera wyjechali! uwielbiała spędzać z nim całe dnie i nie wychodzić z łóżka. rano smarować sobie sutki nutellą i pozwalać by posuwał ją na stole, który niebezpiecznie się ruszał. sutki jej stanęły! dobrze, że miała stanik. inaczej musiałaby się jakoś zakrywać. - nie odzywa się? - zaniepokoiła się. uniosła brwi i zrobiła wielkie oczy, kiedy ta snuła takie myśli. - damon? myślisz, ze coś takiego by zrobił? przecież teraz ma ostatni rok... - zagryzła wargę. nie znała chłopaka osobiście, ale chyba skoro kumplował się z jasperem to nie mógł być taki zły!

- Tak, mam cały dom dla siebie, ale przez to czuję się tylko i wyłącznie samotnie! - Westchnęła, rysując palcem na stoliku kwiatuszki. Pokręciła głową i wzruszyła ramionami, podnosząc wzrok znów na Ruby. - Nie wiem, nie wiem już co o tym wszystkim myśleć. Boję się, że jeśli to nie coś takiego, to może i coś gorszego.. A tego wolę sobie nawet nie wyobrażać! - Podrapała się po policzku i pociągnęła nosem, za chwilę racząc się czubatą łyżeczka lodów, by poprawić sobie chociaz trochę humor.

uśmiechnęła się do niej żałośnie. może i się nie lubiły, ale każda krzywda ludzka wprawiała ruby w jakiś melancholijny, smutny nastrój. chciała przytulić fanny i pocałować jej czubek głowy, ale nie były tak blisko. - co gorszego, fanny? - zapytała nie rozumiejąc jej. nie wpadła na to, że damonowi mogłoby się coś stać. raczej, że uciekł z panną i się tam ożenił. zrobił jej dzieciaka i nigdy więcej się tu nie pokaże, bo gdzieś tam jest lepiej. ruby by nie zniosła, gdyby jasper gdzieś wyjechał bez pożegnania!

- Boję się, że.. - Zaczęła, a potem jęknęła cicho, spuszczając wzrok na swoje lody i pokręciła głową. - Że coś mu się stało! I dlatego się nie odzywa! - Wyjaśniła, a potem wybuchnęła płaczem, bo nie przeżyłaby czegoś takiego! Jak tylko się dowie, że Damon zniknął bez śladu to się powiesi, czy coś:c Bo muszę zrobić czystkę w postaciach xd.

chyba nigdy tego się nie dowie. to znaczy rodzice pewnie damona pójdą z tym na policję, o ile jeszcze tego nie zrobili. damon był maminsynkiem, więc codziennie dzwonił do domu i mówił, co u niego. więc to mogłoby być niepokojące! ruby jęknęła widząc, jak ta się rozkleiła! - jeju... fanny. - mruknęła przysuwając się do niej razem z krzeselkiem. odsunęla gdzieś na bok te jej lody i zaraz objęla ją ramieniem. - fanny, nie płacz. niedlugo wszystko sie wyjaśni i będziesz wiedziała, co się stalo. - powiedziała, jakby miała pewność, że właśnie tak będzie. ale nie miała pojęcia, co jest z damonem i czemu nie odzywa się do fanny. pewnie nie chciała mu dać i się obrazil! a ta tak się denerwuje.

No to przecież się dowie, jak policja nie będzie mogła go znaleźć.. Nie podoba mi się ikonka Ruby, swoją drogą. Fanny poryczała trochę w jej ramię a potem uciekła do domu, by tam popłakać w poduszkę, bo nie mam weny:<

ruby się zaniepokoiła losem fanny i życzyła by ta znalazła tego damona! martwego czy żywego.