|3| alex & morris

nie ma się co dziwić, że się cieszył, że nie musiał siedzieć z alexem w pokoju. też bym chyba nie chciała z nim siedzieć bo jest strasznym idiotą i chyba nic nie ogarnia. no alex to się w to nie bawił bo wolał (nie żebym wolił napisała) jednak palić i ćpać niż ryzykować. tego niestety marzenia nie spełnił, ale kto wie... zawsze za coś innego może go złapać.
- no i co mi zrobisz? zastrzelisz mnie? - zaśmiał się. pewnie coś zaćpał to czuł się niepokonany. - nie odważysz się, pierdolony tchórzu. - warknął i spojrzał na niego groźnie i zacisnął usta.

philip za to pozostał niewzruszony i nienaturalnie spokojny, jak zawsze! serio, ja nie wiem jak on to robił. nic dziwnego, że zrobili z niego tajnego detektywa, skoro nic nie było w stanie wytrącić go z równowagi.
- nie mam zamiaru strzelać do ciebie, ruth. - potrząsnął głową, jakby alex wymyślił najgłupszą rzecz na świecie. - tak samo jak nie chciałbym w tej chwili aresztować cię za napaść na funkcjonariusza. czy możesz mnie już puścić i pozwolić mi się spakować, żebyśmy raz na zawsze mogli zakończyć naszą znajomość? - spytał dość logicznie. oboje powinni chcieć, żeby się wyniósł z tego pokoju.

ja też nie mam pojęcia jak on pozostaje taki niewzruszony. ja pierdzielę. powinien dostać za to medal. mnie można nie zamknięciem drzwi wyprowadzić tak z równowagi, że nie mogę się zamknąć a alex na niego napada a on jest dalej spokojny.
- no to po cholerę to wyciągnąłeś? chcesz się pochwalić? mnie to kurwa nie rusza. masz broń? ojezu jakie to straszne! - powiedział wcale sobie nic z tego nie robiąc, ale nie ma się co dziwić, jak był naćpany to niczym się nie przejmował. - nie chciałbyś? pierdolisz głupoty jak nigdy. - prychnął. - sądzę, że o tym marzysz. - fuknął i dalej go nie puszczał bo miał w dupie to co mówi.

philip nie jest człowiekiem! jest robotem! mnie też łatwo wyprowadzić z równowagi raczej. przynajmniej w domu. wśród rówieśników też udaję kwiat lotosu na tafli jeziora. wiadomo, pozory trzeba zachowywać.
- chciałem ci przypomnieć, że nie jestem twoim zwyczajnym kolegą z pokoju, z którym możesz sobie pozwalać na takie rzeczy. - warknął, niby już trochę ostrzejszy w słowach, ale mimo wszystko nadal zachowując spokój. - marzę o tym, żeby się stąd wyprowadzić. - zauważył.

no chyba tak. mnie wszędzie jest łatwo wyprowadzić z równowagi w sumie... tak jak sie nad tym zastanowię to tak jest, co nie zmienia faktu, że najczęściej wyprowadzają mnie z równowagi w domu.
- no i kurwa dobrze. to chciałby mieć takiego kumpla?! NIKT! - warknął przyciskając go bardziej do tej ściany. - i naprawdę myślisz, że się kurwa ciebie boję? wysłali cię na jakąś zabitą dechami wieś, bo się nigdzie indziej nie nadawałeś, bo jesteś taki bezużyteczny i myślisz, naprawdę myślisz, że ja.. JA - pokazał na siebie. - będę się ciebie bał? KIEDYKOLWIEK? - wycedził przez zęby. popchnął go zaraz do tej walizki. - to się pakuj i wypierdalaj stąd! - krzyknął.

teraz to philip się wkurzył! oczywiście tylko w środku, bo na zewnątrz pozostawał niewzruszony. zwinnym ruchem schował pistolet, wyciągnął kajdanki i kiedy alex go tak popchnął, nawet nie zauważył, kiedy na jego ręce znalazły się kajdanki i kiedy został przykuty do pobliskiego kaloryfera. wszystko trwało sekundę, bo nie takie rzeczy się robiło w szkole policyjnej. bo w sumie w życiu philip to miał jakieś niewielkie doświadczenie, w końcu był młodziakiem.
- cieszę się, że wreszcie się zgadzamy. - skinął głową i jak gdyby nigdy nic podszedł do swojej walizki i pakował się dalej.

kurcze. dalej się dziwię, że philip nie wybucha, rzeczywiście musi być jakimś robotem chyba..... alex sądził oczywiście, że to wszystko mu ujdzie na sucho skoro philip i tak się wyprowadzai że może go sobie tyrać jak zazwyczaj ale najwyraźniej wcale tak nie było.
- pierdolony kutasie odkajdankuj mnie do kurwy nędzy! - krzyknął wkurzony bo jezus maria, on miał plany iść na podryw i sprowadzić sobie tutaj zajebiste panienki, które czekałyby tylko w kolejce aż je wyrucha jak jeszcze nigdy nie były ruchane a ten go zakuwa w kajdanki jak gdyby nigdy nic. tak sie jego wieczór nie może skończyć!

philip nie zamierzał wdawać się w kolejną kłótnię z alexem, nie dzisiaj. przeżyli ich już wystarczająco dużo, a dziś marzył tylko o tym, żeby spakować się i skończyć ze współlokatorem raz na zawsze.
spojrzał na alexa, podniósł w milczeniu nieco ten kluczyk od kajdanek, żeby go pokazać chłopakowi i wrzucił go do walizki, gdzie szybko zgubił się wśród ciuchów i książek.
- coś jeszcze masz do powiedzenia? - spytał sobie beztrosko.

- ODKAJDANKUJ MNIE KURWA MAĆ! - warknął kiedy philip zapytał czy ma coś do powiedzenia, to jedyna rzecz, którą miał do powiedzenia. nic więcej. nic więcej mu nie powie a na pewno nie zacznie go za nic przepraszać. wolałby przy tym kaloryferze zgnić niż to zrobić albo odciąć sobie rękę.

philip, nadal szalenie spokojnie oczywiście (w sumie ten cały jego spokój był chyba najbardziej denerwujący w tym wszystkim, tym bardziej bym się nakręcała, gdybym się na kogoś wydzierała, a on taki obojętny), wyciągnął ten super notesik do wypisywania mandatów i zaczął pisać, że napaść na funkcjonariusza i opór przy zatrzymaniu itepe, itede, podał to alexowi, który nawet nie mógł tego porwać z jedną funkcjonującą ręką, zapiął walizkę i sobie tak po prostu wyszedł, bez słowa! hehe. takie mieli wzruszające pożegnanie. za drzwiami zadzwonił po kogoś, żeby po niego przyjechali za jakiś czas i go uwolnili. a sam wyszedł na korytarz, gdzie dasz mi sav, zacznę!