lea

Gdy tylko dostał esemesa od Kaji, rzucił wszystko. Wiedział, że musi natychmiast do Niej jechać. Obawiał się reakcji dziewczyny, na to co zrobił Andy. Bał się o Nią. Więc wyszedł z pracy i dojechał jak najszybciej mógł. Zadzwonił do drzwi. Ale jeszcze sprawdził, czy nie są otwarte, były. Wszedł. - Kaja? - zawolal szukajac Jej.

Kaja siedziała w pokoju z Victorem, którego do siebie przytulała przy czym płakała ogromnie bo przecież ją zostawił! I taką zapłakaną z pewnością zastał i zobaczył ją Charlie. Przytuliła mocniej synka, który w sumie spał, kiedy ujrzała przyjaciela. Pociągnęła nosem.

Charliego krew zalewała po prostu! Andy jest patki, nie? To mozna się było tego spodziewać! mówił czarli, żeby sie w to nie pakować! Ale to jasne, że charlie zachował te uwagi do siebie. Podszedł do Nich szybko, gdy zorientował się, że mały śpi odebrał go ostrożnie od Niej i włożył do wózka. - Kaja, kochana - jęknął tylko i już trzymał Ją mocno w swoich ramionach.

Jest Patki xd Kaja wcale nie chciała mu tak o dać Victora bo w sumie to, że trzymała go na rękach powstrzymywało ją od kompletnego rozklejenia się i katastrofy w jej uczuciach. Ale poddała się bo nie miała siły walczyć. Kiedy ją przytulał rozpłakała się bardziej i mocno w niego wtuliła bez słowa. To że Charlie przyszedł do niej teraz sprawiło, że czuła się milion razy lepiej.

-możesz płakać, ale na pewno nie sama - powiedział nie puszczając Jej ani na chwilę. Może tak z Nią tutaj siedzieć chociażby do jutra. Ile tylko będzie potrzebowała. Dobrze wie, że mówienie 'to bez sensu, płacz nic nie da, będzie dobrze' i inne takie, nic nie daje. Więc tylko Ją tulił, głaskał po włosach.

A jej było tak smutno, że nawet jakby chciała nie płakac to się nie dało! Czuła, że emocje rozdzierają ja od środka i czuła się z tym fatalnie co najmniej. - Nie wiem dlaczego, Charlie..... Wydawało mi się, że jest okej. - pociągnęła żałośnie nosem. Ale przecież musiała się ogarnąć gdyby obudził się Victor. Nie może być przy dziecku nieżyciowa! Musi się nim zająć..

Charlie najchętniej powiedziałby Jej, że Andy to debil, że zrezygnował z Kaji no i Victora! - nie można nikogo zmuszać do milości, Mała - powiedział w zamian. Na obelgi pod jego adresem przyjdzie jeszcze czas.Podał Jej paczkę chusteczek . Pocałował Ją w czółko. -zostanę z Tobą, jak długo będzie trzeba.

- Wiem. - pociągnęła nosem i zamknęła oczy. pewnie była rozmazana i wyglądała niezbyt reprezentatywnie, jednak co zrobić. Stwierdziła, że Charlie nie będzie jej miał tego za złe. Wysiąkała nosek i otarła policzki od łez. - Bezsensu Charles. Masz swoje życie, my z Victorem sobie damy radę.- wyszeptała cicho.

-nie twierdzę, ze nie dacie sobie rady - połozył dłoń na Jej ramieniu i pomógł Jej z wycieraniem się z łez - zadzwonie do pracy, że jutro nie przyjdę, Claudii też wyjaśnię, a jeśli nie moge zostać u Ciebie, to zostanę u Victora - wzruszył ramionami i znów Ją przytulił. Dla dziecka to nie najlepiej, gdy mama jest tak strasznie smutna. Też to odczuwa.

- Dobrze wiesz, że nie chodzi o to, że cię tu nie chcę. Masz po prostu swoje życie, Charlie. Nie chcę ci burzyć planów. - mruknęła i spojrzała na pierścionek który dostała w ramach oświadczyn od Andyego. Śliczny był. I nie zdążyła go oddać bo tak szybko uciekł. I zaczęła płakać jeszcze bardziej. Wstrząsały nią czasem dreszcze nieprzyjemne. W tej chwili była zadowolona, że Victor spał i że Charlie użycza jej swoich ramion by mogła w nich spokojnie się wyplakiwać.

-niczego mi nie burzysz, na prawdę nie zaprzątaj sobie tym w ogóle głowy - znalazł na kanapie jakiś kocyk i okrył nim Jej plecy, gdy już to zrobił, to ponownie Ją do siebie przytulił. Widział na co spojrzała, pokręcił tylko głową i nic już nie powiedział.

- Myślałam, ze nam się układa. - mruknęła cicho kiedy już się trochę uspokoiła. - Wydawało mi się, że idealnie się dopełniamy! Znów się myliłam..... - zapłakała cicho bo stwierdziła, że ma ogromnego pecha jeśli chodzi o facetów. A potrzebowała tak niewiele! Przecież kto ją będzie teraz chciał. Tego się bała. Że już nie znajdzie faceta, bo jak to! Z dzieckiem? Wydawało jej się to nie do pomyslenia. Dobrze, że miała chociaż Victora.

-faceci to chuje, w większości - powiedział, bo na prawdę tak twierdził!siebie też za wysoko nie oceniał - nic z nich dobrego. No, Ty masz szansę z Victora zrobić kogoś porządnego. - popatrzył w stronę wózka - a ja będę go troszkę demoralizował - dodał już ciszej i objął ramieniem przyjaciółkę. - mogę coś jeszcze dla Ciebie zrobić? kawy, herbaty, moze kakao? Albo coś do jedzenia? Korzystaj, dziś mozesz prosić o co tylko chcesz.

Pociągała spazmatycznie nosem nie mogąc do końca złapać powietrza. Przytuliła się mocniej do Charliego. - Są też cudowni faceci jak ty, Charles. - powiedziała cicho bo teraz był dla niej zaraz po synku najważniejszym facetem w jej życiu. Wiadomo.. - Muszę się napić kawy. - mruknęła. najchętniej wypiła by całą butelkę wódki, ale nie mogla być tak nieodpowiedzialna! Miała syna, którego musiała jeszcze wykąpać kiedy się przebudzi na jedzonko.

- oj nie chwal mnie, nie chwal. Zresztą jesteś moją przyjaciółką, to co innego, zupełnie innego, Kaja. - powiedział już wstając. Podszedł jeszcze do wózka i uśmiechnął się, ponieważ chłopczyk już nie spał, tylko machał nóżkami i rączkami. Podwiózł więc pojazd ku kanapie-mały pasażer do Kaji- uśmiechnął się lekko. -no, wiec wrócę za chwilę. - udał się do kuchni, zaparzył dla nich kawę.

- Wiem Charlie. - mruknęła. Andy też był jej przyjacielem tylko! Do czasu kiedy się nie przywiązala i nie zakochała! A teraz... została na lodzie. Kiedy Charlie podrzucił jej victora mimowolnie się uśmiechnęła. - Czeeeeeeść skarbie. - mruknęła cichutno do niego, wzięła na ręce i pocałowała jego gladziutki policzek a potem małe usteczka bo zrobił dzióbek taki jak go uczyła do buziaczków! Był megainteligentny. Uśmiechnęła się ponownie leciutko i przytuliła do siebie. Poszła za Charliem do kuchni bo musiała zrobić jedzenie Victorowi, który o dziwo jeszcze się o nie nie upominał. A to jego pora była. Pewnie robił to z grzeczności dla mamy.

Charlie patrzył na nich rozczulony. Kawa już była gotowa, gdy weszli do kuchni. - wiesz co? - powiedział opierając się o ścianę przy lodówce. - czasami Ci zazdroszczę. Victora. - powiedział i spuścił na chwilę wzrok. Otworzył potem lodówkę i wyciągnął jakiś sok. - mogę? - zapytał. Ostatnio raczej, zupełnie nie wspominał o tym, że mógł też mieć dziecko. Tylko czasami po prostu, jakoś tak mu się przypominało - chociaż chciałbym mieć córkę - uśmiechnął się lekko i kiwnął do chłopca- bez urazy! W nogę będę grał tylko z Tobą.

- Czasami ja sama go sobie zazdroszczę Charlie. - powiedziała cicho przytulając policzek do czubka jego glowy. - To najwspanialsza sprawa jaka mnie w życiu spotkała.... Mam dla kogo ciągle żyć. - powiedziała cicho bo przecież każde odejście zostawiało na jej sercu ogormną bliznę. Zaśmiała się cicho. - Victor chyba będzie wspaniałym piłkarzem, bo czasem kopie całą noc tymi nóżkami. - powiedziala z lekkim uśmiechem. Zaczęła przygotowywać małemu butelkę z jedzeniem.

- a jak jego kumpel czarli go trochę podszkoli! - zaśmiał się do malce, który coś tam na pewno kombinował, dlatego był taki grzeczny! - ale niech tylko stanie na nogi, to jedzie ze mną do Francji. - usiadł na jakimś krześle i zrobił łyk kawy. - niech wie od małego co dobre. Szkoda tylko, że nie moze jeszcze wina..

Zaśmiała się nieznacznie. Malec pewnie ciągnął kaję za włosy albo robił jej jakieś kołtuny małymi łapkami. - Nie ma sprawy, Charles. Jestem za, żeby poznał Francję. To śliczny kraj. - uśmiechnęła się nieznacznie znów. - no lepiej, żeby nie pił jak najdłużej. - powiedziała już matczynym typowo tonem. chciała mieć go wychowanego, grzecznego, inteligentnego i uczącego się.

-ale troche wina, pod kontrolą wujka? - uśmiechnął się nieco - no, za czternaście lat - dodał jeszcze. - ale pojedziesz z Nami, oczywiście. Zabierzemy Claudię. Podobno zrobiłaś na Niej całkiem dobre wrażenie. Tylko Claudia - westchnął przeciągle przewracając oczami - wyobraź sobie, że Ona nie docenia piękna, uroku, czaru, wspaniałości mojego kraju!
/wybacz, ale muszę uciekać ;*

- Trochę wina pod kontrolą wujka dopiero kiedy będzie prawie dorosły. - powiedziała unosząc kącik ust. - Niemożliwe, Charles...- zamruczała i podała butelkę z jedzeniem Victorowi. - Na pewno doceni jak pokażesz jej jakieś niesamowite miejsca. - powiedziała z przekonaniem z uśmiechem delikatnym.
/nie ma sprawy! ;*

Okej, to powiedzmy, że Charlie był z Kają cały wieczór, całą noc. Spał sobie na kanapie i pomagał Jej z Victorem. Też do niego wstawał. Teraz, też usłyszał płacz brzdąca,więc szybko wstał i poszedł do chłopca, wziął go do siebie i przytulił. Teraz zdecyduj, czy gramy jeszcze trochę, czy ładnie kończymy.

W sumie jak nie ma Robertowej to możemy nimi grać. kaya odpoczęła i mogła swobodnie płakać, bo w sumie to Charles wstawał częściej do dziecka niż ona. Ogromnie ją to odciążyło. Teraz poszła zaraz za Charliem do chłopca.
- Chyba jest głodny. - zamruczała wzdychając i poszła robić mu jedzenie.

Posadził Malca na ramieniu, podtrzymywał za plecy i podążył za Kają. - idziemy na śniadanko, wiesz? - mówił do Victora. Gdy przyszli do kuchni, usiadł na krześle i przyglądał się Kaji. - mam nadzieję, że chociaż trochę odpoczęłaś? Spałąś?