sala rehabilitacyjna

dobra, zapowiadane nogowe dramki. finn miał dzisiaj jakąś przymiarkę protezy i próbował chodzić, ale było super niewygodnie i w ogóle chujowo. lekarz wyszedł na chwilę, a on próbował zrobić parę kroków, żeby udowodnić samemu sobie, że sobie z tą głupią nogą poradzi, ale zamiast tego się przewrócił i nie mógł się podnieść ;cc

lu za to jak zwykle był w pracy a że wiedział, że finn ma dzisiaj tutaj przyjść, bo lu zawsze wiedział takie rzeczy no to przyszedł sprawdzić jak ten się ma! ale znalazł go na podłodze, trochę głupio mu się zrobiło. ja nie wiem dlaczego ale może on wiedział ;x - poczekaj pomogę ci. - mruknął podbiegając do niego i pomagając mu wstać czy tam chociaż usiąść normalnie.

finnowi zrobiło się bardziej głupio. zawsze pozował na tego twardego faceta, który ze wszystkim sobie poradzi i to jeszcze z uśmiechem na twarzy, a tu nagle leży na ziemi bezwładnie i nawet nie może zrobić najprostszej rzeczy na świecie i się podnieść. w milczeniu pozwolił louisowi sobie pomóc. odpiął protezę, rzucił nią o ścianę. nie ma to jak rzucać nogą...

szkoda, że jednak nie dałam ci elsy..... byłaby większa drama ;x westchnął widząc złość finna. nie miał zielonego pojęcia jak mu pomóc! - hej, proces przystosowywania się do protezy to nie jest pochodzenie w niej przez kilka minut. to trwa naprawdę trochę czasu, finn... nie ma się co zniechęcać. - powiedział poważnie.

w tym celu chciałam louisa już dawno temu xd spoko, z elsą też się mogą niedługo spotkać. chociaż przed nią to w ogóle by się wstydził samego siebie ;c
- to był głupi pomysł od samego początku. - odgarnął włosy. już wolał chodzić z dziurą w nogawce albo jeździć na wózku do końca życia. proteza była niewygodna, a w dodatku nie potrafił się w niej poruszać.

- to nie był głupi pomysł... ale nigdy nie jest tak, że wskoczysz w protezę i od razu śmigasz na niej jak na sprawnej nodze. - wzruszył ramionami. był lekarzem coś o tym wiedział! chociaż nie zajmował się protezami i rehabilitacjami.. - musisz dać sobie trochę czasu, być cierpliwy i ćwiczyć... a wszystko się ułoży. - dodał.

- zawsze wszystko, co robię, od razu mi wychodzi. przecież pieprzone chodzenie nie może być takie trudne! kurwa! nawet podnoszenie się z ziemi nie może być tak kurewsko trudne! - jak widać, bardzo się zdenerwował. wcale nie był cierpliwy.

- finn! - mruknął. - to jest nowa sytuacja. nie możesz oczekiwać, że od razu będzie ci wszystko wychodziło bo tak nie będzie. musisz się uzbroić w cierpliwość i trenować. - pokręcił głową. - ja wiem, że to wszystko doprowadza cię do szału, ale nie jednego dnia rzym zbudowano i ty po kilku minutach też nie będziesz w protezie pokonywał maratonów.

- nawet nie chciałem tej pierdolonej nogi! nie mam prawdziwej, po co mam udawać, że jest inaczej... - kręcił głową. cały czas był poddenerwowany. ogólnie był w kiepskim stanie. wolał czasy, kiedy inspirował ludzi swoim humorem i dobrym podejściem do swojej sytuacji, a nie, kiedy musiał znowu stawiać czoła przeszkodom.

- uspokój się. złość nic nie poprawi i w niczym ci nie pomoże. będziesz się tylko nakręcał i coraz bardziej wkurzał. - pokręcił głową. zastanawiał się czy nie dać mu jakiejś tableteczki na uspokojenie bo jeszcze finn zaraz go pobije. a nawet bez nogi miał o wiele większe szanse na nokaut louisa niż louis na nokaut finna... - nie wiem co mam ci poradzić, bo najwyraźniej nie chcesz słuchać moich rad.

- sam nie wiem, mam już tego wszystkiego dość. - powiedział trochę spokojniej, ale nadal podwyższonym głosem. inni mogli mu doradzać ile chcieli, ale nie wiedzieli jak się czuje, nawet nie potrafili sobie wyobrazić. - muszę stąd iść. pomóż mi. - poprosił go. louis podał mu kule i finn uciekł z wizyty. muszę iść obiad zrobić.

a lu poszedł zmartwiony pomagać innym.