francois

xdddd to jest pomysł tak koszmarny ale tak piękny.
- ciii - zamknął jej usta jednym pocałunkiem, ale już nie zabierał się za nią po raz kolejny, chociaż to by było coś - szkoda, bo ja bym mógł z tobą być w tej alternatywnej rzeczywistości. gwarantuję, że świetnie razem byśmy się razem bawili - powiedział - chcesz dzisiaj u mnie zostać? - zapytał obejmując ją ramieniem.

hahaha jest tak zły, że aż dobry xddd
nawet franek nie miał takiej werwy, żeby zabierać się za nią kolejny raz. może rano nadrobią xd chyba że annie ucieknie z krzykiem jak otrzeźwieje.
- a potem byśmy się znienawidzili. - wzruszyła ramionami, bo według niej związki zawsze tak się kończyły. poza tym jeśli nie było złamanych serc to nie było dobrych piosenek, wiadomo! wtuliła się w niego kiedy ją objął, co wystarczyło za odpowiedź. - a potem nigdy więcej to się nie powtórzy. - zastrzegła, bo musiała ustalić granice (hahahah za późno na to) skoro franek już sugerował, że mogą to kiedyś zrobić jeszcze raz. według annie mogli mieć tylko tę jedną noc i koniec.

przemyśl go xd
- niech ci będzie annie - pogadali, pocałowali sie jeszcze i poszli spać a rano było mega niezręcznie ale i tak zrobił jej śniadanie zanim uciekła.

była trochę nabzdryngolona i dzwoniła do drzwi francoisa.

odważnie! franek siedział akurat i rozwiązywał jakąś super trudną krzyżówkę. nie spodziewał się nikogo, więc był zdziwiony kiedy zobaczył annie przed sobą po otwarciu drzwi - annie? - zapytał - wejdź? - zaprosił ją do środka niepewnie.

annie miała najwyraźniej lepsze rozrywki niż francois.
- czeeeść - powitała go przeciągle i weszła do niego jak do siebie. - przechodziłam akurat tędy i myślę sobie 'czy przypadkiem ktoś nie mieszka w tym budynku?'. a potem przypomniałam sobie, że to ty! - opowiadała mu z przejęciem, a na końcu zaczęła się śmiać jakby to była najzabawniejsza anegdota na swiecie.

- wow, to była fascynująca historia, naprawdę. zapraszam. chcesz może coś... do picia? - zapytał trochę się wahając, bo dziewczyna już wystarczająco chyba wypiła na dzisiaj - w sensie na przykład herbatę czy coś, nie alkohol - zaczął się jej tłumaczyć bez sensu - siadaj - poklepał miejsce przy stoliku.

zupełnie nie przejmowała się tym, że francois czuje się niezręcznie. właściwie tego nie zauważała. była w innym stanie świadomości!
- polewaj! - zgodziła się radośnie i wskoczyła na krzesełko. liczyła na alkohol, no ale herbatka też od biedy może być. rozejrzała się po jego mieszkaniu, bo to był drugi raz kiedy tu była, a za pierwszym razem... no, też była pijana. zaśmiała się i wskazała na jego łóżko. - pamiętam to lustro. - oznajmiła beztroskim tonem.

spojrzał na to lusterko. poszedł na chwilę do kuchni i wrócił z parującym kubkiem herbatki - proszę bardzo, to dla ciebie, lepiej będzie jak już nie będziesz dzisiaj niczego piła. ostatnim razem źle się to skończyło - westchnął i usiadł sobie na krzesełku - więc... widzę, że dzisiaj uciekłaś swoim ochroniarzom - zauważył jakże mądrze.

- czemu dajesz mi coś do picia i mówisz, że nie mogę tego pić? będę chciała to będę piła! będę chciała piła! - zaplątała się we własnych słowach. roześmiała się na jego stwierdzenie i nachyliła się, żeby zdradzić mu tajemnicę. - ooo nieee. oni są tuż za drzwiami. - wskazała na drzwi. - zawołać ich? - zaproponowała wesoło, ale nawet nie czekała tylko już zawołała donośne "maaaartiiin", przez co jeden ochroniarz wpadł do mieszkania gotowy do ratowania annie. - już nic - zamachała, żeby sobie poszedł i cały czas się śmiała. - są na każde moje skinienie - znowu poinformowała francoisa szeptem w tajemnicy.

- ostatnio jeden z nich złamał mi nos, może lepiej nie wołaj go tutaj już nigdy więcej - westchnął - jak napijesz się herbaty, to ci się trochę poprawi - zapewnił ją - oj annie annie - pokręcił głową z lekkim niedowierzaniem, bo nie chciał żeby tutaj była. ich relacja była kompletnie zwariowana i skomplikowana. ciekawiło go to, czy ojciec i matka popierali to, że się nadal spotykali. więc siedział i się na nią teraz gapił.

machnęła ręką odganiając słowa francoisa od razu.
- ale to było jak się nie lubiliśmy. a teraz się lubimy. - stwierdziła. - prawda? - spojrzała na niego wyczekująco. - jedna herbata nie poprawi wszystkiego co się popierdoliło w moim życiu, francois. - potrząsnęła głową, że w ogóle sugerował takie rzeczy. ona rozumiała wszystko po swojemu.

- prawda, lubimy się - chociaż cholera, sam nie wiedział już na jakim są etapie. ojciec go ledwo tolerował, maddie już w ogóle, nico go też nienawidził. miał samych wrogów wokół siebie najwyraźniej ale jemu to nie przeszkadzało - wiem annie, ale wcale nie powiedziałem, że ta herbata zmieni twoje życie. ja też nie - rozłożył bezradnie ręce.

- przyznałeś się, że się lubimy - wytknęła mu i śmiała się dalej tak jakby mówił jakieś żarciki. annie już dawno nie wiedziała na jakim jest etapie w relacjach z jakimikolwiek ludźmi skoro była w publicznym związku z księciem, bzykała się z eks księdzem i była w żałobie po ciąży ze swoim bratem xd popatrzyła na niego zaraz poważniej. - ty mógłbyś zmienić moje życie - stwierdziła. właściwie już to zrobił samym pojawieniem się w ich rodzinie, o ciąży nie wspominając.

- przyznałem, owszem - zaśmiał się z jej słów. annie miała życie na opak. nie był jej bratem de facto, no chyba, że liczymy to, że blaise zaadoptował annie (tak chyba było z tego co pamiętam xd) i wtedy by byli rodzeństwem. ale tak to nie mieli między sobą żadnego pokrewieństwa. przekrzywił głowę zaciekawiony - tak? co masz na myśli? - zapytał.

nie był jej bratem oficjalnie, ale jej matka była żoną jego ojca, także nie czepiajmy się szczegółów. nie wiem jak działają prawa adopcji i czy blaise mógł ją zaadoptować jeśli dylan miał ciągle do niej prawa rodzicielskie, ale załóżmy, że tak. popatrzyła na niego przeciągle i chwilowo to pytanie zawisło w powietrzu.
- dobrze wiesz co mam na myśli - powiedziała poważnie patrząc mu w oczy.

powiedzmy, że te lata temu ją blaise zaadoptował i przysposobił jako swoja córkę. nadal była oczkiem w jego głowie tak samo jak nico. ciekawe czy tatuś za to pochwalał to że nico zdradził faye, pewnie on w przeciwieństwie do maddie nie za bardzo to pochwalał skoro przyjaźnił się z niną xd jezu skomplikowane te związki tutaj! nachylił się ku niej - wiem? a może nie wiem - uśmiechnął się cwaniacko. nie chciał chyba popełniać drugi raz tego samego błędu.

wiadomo, blaise wychowywał annie i nico, a francois był dorosłym obcym facetem, który nagle pojawił się w jego życiu. nawet jeśli mogli zbudować jakąś więź, to nie byłoby to to samo. jakby zdradził córkę laski, z którą się nie przyjaźnił to by nie miał nic przeciwko? xd blaise nie miał nic do powiedzenia skoro sam zdradził madeline i jeszcze zrobił dziecko przypadkowej pannie. jaki ojciec taki syn! synowie w sumie! nico zdradzał, a francois zapładniał.
nachyliła się również.
- wiem... że ty wiesz - mówiła powoli i położyła mu rękę na udzie. "chyba" hehehe.

w sumie niedaleko pada jabłko od jabłoni xd nico zdradzał, jego ojciec też zdradzał. oczywiście, że miałby przeciwko! współczuł faye, a synka ganił. pewnie się przez to kłócił z maddie, że popiera nico w takich ważnych sprawach - annie... - spojrzał na nią i położył dłoń na jej dłoni - jesteś pijana, nie powinniśmy tego robić - powiedział wprost, chociaż wcale nie chciał żeby przestawała - naprawdę tego chcesz? naprawdę chcesz i nie będziesz tego żałować? - zaczął ją ściągać pytaniami na ziemię.

madeline długi czas nie mogła wybaczyć blaise'owi, a nad nico skakała jakby dobrze zrobił xd idealna madka.
- pijani ludzie robią to na co trzeźwi nie mają odwagi - odpowiedziała. poprzednio też była pijana i wtedy mu to nie przeszkadzało. uczył się na błędach! musi tylko pamiętać, żeby założyć gumkę xd splotła ich dłonie ze sobą i miziała go palcem po wierzchu dłoni, wpatrując się chwilę w ich dłonie i nic nie mówiąc. w końcu podniosła na niego wzrok. - myślisz, że będziemy bardziej żałować, że to zrobiliśmy czy to, że tego nie zrobiliśmy? - spytała.

madeczka pełną gębą xd mamusia była dumna z syna zdrajcy xddddd to się nazywa paradoks.
jemu nie przeszkadzało, a teraz nie chciał żeby czegokolwiek żałowali. ona była pijana, on był trzeźwy, więc musiał myśleć za nich oboje. jeżeli trafią do łóżka, to tym razem bedą na pewno pamiętać o gumkach, pewnie miał ich zapas - chyba żałować bardziej tego, że tego nie zrobiliśmy - powiedział wzdychając i patrząc na ich splecione dłonie. żałował tylko jednego, że annie za każdym razem była pijana i potem udawała, że nic się nie stało.

ostatnio nie mogła udawać, że nic się nie stało. to był pewnie sprytny plan francoisa! zapłodnić ją, żeby musiała się przyznać do tego, że ze sobą spali. a co do tego, że za kazdym razem byla pijana... no cóż. zdawała sobie sprawę ze skomplikowania ich relacji i na trzeźwo wcale nie chciała w to brnąć i przyznawać się do tego jak bardzo ją do przybranego brata ciągnie. ale to jednak annie i komplikowanie sobie życia było jej hobby, więc oto znów zawitała u francoisa po pijaku!
- to pocałuj mnie - patrzyla na niego czekając na pierwszy ruch z jego strony, bo jakby co to będzie na niego, że on to sprowokował heheh jaaaasne.

jak zwykle wszystko jego wina! ale co poradzić, skoro annie to mała prowokatorka. przychodzi i prowokuje swojego "przybranego" braciszka do niecnych celów. nachylił się nad nią i ją po prostu pocałował, tak jak tego chciała. od razu mu się przypomniało to jak bardzo wtedy na siebie lecieli tego pierwszego wieczora kiedy się u niego znalazła. nie przestał ją całować, co to to nie.

wraz z jego pocałunkiem uderzyło ją mnóstwo uczuć. dla niej było jednak zupełnie inaczej niż za pierwszym razem. po tym wszystkim co przeszli czuła teraz w tych pocałunkach cały ból i cierpienie i wzajemne zrozumienie. coś czego nie było wtedy. nic tylko usiąść i pisać piosenki! ale najpierw zbierała inspirację i oddawała się pocałunkom. oderwała się od niego tylko po to, żeby wstać i zaprowadzić go za rękę do jego własnego łóżka.

będzie miała porządną inspirację, nie ma za co. teraz było w nich tyle emocji, czego wcześniej nie czuli. mieli jakieś połączenie dusz czy coś takiego, na pewno ich coś łączyło. musieli to z siebie oboje wyrzucić. kiedy już się położyli na łóżku, znalazł się nad nią i wrócił do pocałunków. zdejmował z niej ubrania powoli, jakby się bał że ją zrani. miał w zapasie gumki, na szczęście, nie będzie wpadki. pozbył się jej ubrań, całując jej całe ciało delikatnie i z czułością.