wejście

miał tu jakieś spotkanie na szczycie i własnie żegnał się z ważniakami przed wejściem.

to on miewał jakieś ważne spotkania? xd myślałam, że tylko jeździł na zakupy i pił szampana!
przypadkiem lub nie danielle miała tu spotkanie z nowymi kompozytorami jej orkiestry. może właśnie została wiodącą wiolonczelą i w restauracji uczcili jej sukces. wychodziła w każdym bądź razie z dwoma facetami pod rękę, ubrana w ładną sukienkę i minęła gabriela. czy lekceważąco? pewnie tak. dlaczego? dlatego, ze się do niej nie odzywał i ruchał co popadnie w jej mniemaniu xd

mamusia chciała go zaangażować, żeby zaczął robić coś więcej niż zakupy i picie szampana. i chodzenie do spa, nie zapominaj o tym.
- daniela! - kiedy ją zobaczył to zostawił ważniaków w pół zdania i ruszył za nią. - wyglądasz impresionante - powiedział, nie przejmując się facetami u jej boku. gabriel w swoim mniemaniu był grzeczny, coś tam parę razy mu się zdarzyło przeruchać xd

że też mamusia musiała go aktywizować i sam nie mógł się ogarnąć. to i ruchanie byle czego chyba najbardziej ją wkurzało!
liczyła na to, że się odezwie i ją zauważy, ale kiedy już to zrobił odwróciła się powoli i niby od niechcenia - gabriel - powitała go z łaskawym uśmieszkiem - wiem - przestąpiła z nogi na nogę pokazując oczywiście przypadkiem kawałek - poznaj lorenzo i mario - wskazała na kompozytorów nie puszczając ich na krok.

gabriel nie dostrzegał swoich wad, więc nie wiedział, że coś może jej przeszkadzać. on z drugiej strony mógłby wymienić parę rzeczy, które jemu przeszkadzały w niej i które sprawiały, że nie chciał z nią spędzać tyle czasu ile myślała, że będzie po ich małej wycieczce.
- już ja ci nie wystarczam? - spytał dość bezczelnie, machając do niej brewkami i zerkając na nią prowokacyjnie. tak to jej unikał, ale jak już zobaczył (w towarzystwie innych mężczyzn!) to miał ochotę ją wziąć tu i teraz. jeszcze nie wiedział co oznacza to uczucie.

pewnie musi mu wszystko wprost powiedzieć żeby to skumać! nie wiem co mogło mu w danielle przeszkadzać! to, że była obowiązkowa? chciała żeby był realistą? psuła mu dobrą zabawę? kazała być odpowiedzialnym? dla niej to nie były wady xd
- ja też już ci nie wystarczam? - odpowiedziała równie bezczelnie jak on. ona przynajmniej nie sypiała z nikim i nie afiszowała się z tym jak on! też miała cały czas na niego ochotę, ale tłumiła w sobie to uczucie!

według niego to były jej najgorsze cechy!
- żadna kobieta nigdy nie mogłaby mi wystarczyc, potrzebuję ciągłych bodźców, otaczać się pięknymi przedmiotami... - tłumaczył jej dość lekkim tonem. nie wiedział jak ona odbierze jego słowa. on wcale nie miał na myśli tego, że rucha co popadnie, tylko, że dani nie może mu wystarczyć, bo potrzebował swoich bogactw wokół siebie xd

czyli on rozrywkowy, ona odpowiedzialna. wspaniała mieszanka!
spojrzała na swoich partnerów posyłając znaczące spojrzenia, coś w stylu 'wrócę sama, nie martwcie się' lub 'zaczekajcie w taksówce'. zniknęli więc bo chyba czuli, że to nie będzie przyjemna konwersacja - w takim razie nie możesz oczekiwać od drugiej strony, że będziesz jej wystarczał - zrobiła krok w jego kierunku mierząc go wzrokiem - jeśli potrzebujesz bodźców to idź obejrzeć wystawę boticelliego albo zamów masaż gorącą czekoladą, a nie prowadzaj się z połową miasta robiąc przy tym ze mnie idiotkę - chwyciła go mocno za podbródek tłumacząc mu to chłodnym i pewnym głosem.

- połową tego miasta? cariño mío, ostatnio w ogóle tu nie bywam. - poprawił ją. tak, uznał, że właśnie to nalezy w pierwszej kolejności ustalić. natomiast jeśli chodzi o romanse gabriela... tak jak pisałam, dani trochę przesadzała ze swoimi wyobrażeniami, ale mogło to wynikać z tego, że jak już zdarzyło mu się wylądować z jakąś panienką, to pojawiało się to od razu w mediach. tym bardziej, że media szukały sensacji po nieudanym królewskim ślubie i przedstawiały go w jeszcze gorszym świetle. złapał ją za rękę, którą trzymała go za podbródek (myślał, że to seksualnie xd) - więc chcesz iść na wystawę boticelliego? albo iść na masaż? skoro ci nie wystarczam? cokolwiek potrzebujesz, ja ci dam. - nie, do niego nic nie docierało, sorry xd przez to też nie umiał wyrazić jasno co czuje, chociaż sam nie wiedział, więc co za różnica.

- to też, zdążyłam zauważyć - miała odpowiedź na wszystko co powiedział. szczególnie, że czuła się jak jedna z jego zabaweczek. czuła się wykorzystana i próbowała to znieść z jak największą godnością. gabriel na pewno tego nie ułatwiał! to prawda że wyolbrzymiała, ale to właśnie przez to, że mogła czytać o każdym jego wybryku na każdym portalu plotkarskim. westchnęła zrezygnowana na jego słowa - nie chcę nic od ciebie - wyjaśniła puszczając jego podbródek bo nie chciała żeby ją dotykał. choć każde jego dotknięcie sprawiało że krew pulsowała jej w żyłach! - jak możesz być tak oderwany od rzeczywistości? - zapytała wprost - powiedziałeś, że nie jestem twoim kaprysem - przypomniała mu jego słowa.

- lata dorastania poza pospolitym społeczeństwem w bańce bogactwa i uwielbienia. - odpowiedział lekkim tonem, pewnie cytując diagnozę psychologa. spytała to odpowiedział xd - bo nie byłaś. - odpowiedział z naciskiem. złapał ją za biodra i spojrzał w oczy. czas przeszły w jego wypowiedzi nie wskazywał na nic dobrego. w tamtym momencie kiedy mówił, że nie jest tylko kaprysem, naprawdę tak myślał. a teraz? to skomplikowane. - chciałaś wrócić do rzeczywistości to wróciliśmy. mogliśmy zostać w petersburgu. - zauważył. tak jakby to wszystko była jej wina. bo trochę tak było! gdyby zostali to nadal by nie wychodzili z łóżka i skupiałby się tylko na niej. wrócili i musiał świecić oczami przed ważniakami, żeby poprawić swoją reputację.

- zdajesz sobie sprawę, że w tych słowach nie ma ani jednego pozytywu? - mrużyła oczy licząc na to, że cokolwiek skumał. naiwna, jeszcze się łudziła! może widziała w nim większy potencjał! - nie byłam? - też dotarł do niej czas przeszły - nie byłam!? - powtórzyła donośniej bo już czuła, że się wkurza i na niego i na siebie że dała mu się uwieść - bo nie chciałam być postrzegana jako twoja kochanka z którą zwiałeś - zauważyła i chwyciła jego dłonie zabierając je ze swoich bioder - nie waż się obarczać mnie winą za to co się teraz dzieje - wskazała na niego palcem - to ty uciekłeś ze ślubu i to ty powinieneś jak dorosły facet zmierzyć się z konsekwencjami i tego od ciebie oczekiwałam, a zamiast tego zachowałeś się jak tchórz uciekając się do tanich chwytów takich jak kolejne skandale - prychnęła wywracając oczami.

- bogactwo i uwielbienie są bardzo pozytywne - zauważył. ona tego nie rozumiała i dlatego nie doceniała! jakby spędzili razem więcej czasu na gigancie to zobaczyłaby ile pozytywów ma życie w bańce, tym bardziej mając tyle pieniędzy i możliwości co gabriel. wysłuchał jej, ale wiadomo, wpadało jednym uchem, wypadało drugim. - nie chciałaś być postrzegana jako kochanka, ale wracając tutaj właśnie do tego doprowadziłaś. wygląda na to, ze straciłaś swoją szansę. - wzruszył ramionami. przypomniala mu znowu o konsekwencjach jego czynów i o tym, że to właśnie ona wymagała od niego, żeby stawił im czoła, co było powodem, dla którego entuzjazm do baraszkowania czy w ogóle prowadzania się z dani mu opadał. nie potrzebował w życiu kogoś kto będzie mu kazał coś robić xd tym bardziej jeśli to oznaczało zmianę dotychczasowych przyzwyczajeń. nawet jeśli raven wywróżyła mu mentora, który wskaże mu drogę. nie potrzebował tego! dotychczas żyło mu się bardzo dobrze.

widziała to coraz bardziej jasno i przejrzyście że gabriel z tej bańki raczej nie wyjdzie. może nawet chciała mu coś jeszcze powiedzieć, ale po jego kolejnych słowach poczuła tylko jak robi się jej gorąco - w porządku, w takim razie straciłam swoją szansę, biedna ja - zrobiła udawaną smutną minkę. choć tak na prawdę nawet trochę jej było przykro że właśnie w ten sposób ją traktował - w zasadzie to cieszę się, bo nie jesteś wart mojego czasu, moich nerwów, mojego ciała, po prostu mnie - machnęła od niechcenia w jego kierunku - siedź do końca życia w tej bańce ze swoimi dmuchanymi arystokratkami - warknęła, a potem ruszyła w stronę ulicy, zamachała i wsiadła do pierwszej taksówki. było jej przykro, ale nie mogła tego nikomu pokazać!

- też tak uważam - pokiwał głową jak zrobiła smutną minkę. biedna dani, straciła szansę na prowadzanie się ze wspaniałym księciem! on tak to widział. dlatego po jej kolejnych słowach odpowiedział od razu: - mój księgowy się z tobą skontaktuje, żeby podać ci moją net worth, bo pomyliłaś się w obliczeniach. - on miał za wysoką samoocenę, żeby słuchać o tym, że nie był kogoś wart, to ona nie była warta jego! - tak właśnie zamierzam! - odkrzyknął jej, ale wcale nie dlatego, że nie wyczuł niechęci w jej głosie. wręcz przeciwnie, wyczuł i po całej tej sytuacji wiedział, że dani go odrzuciła. co sprawiło mu dużą przykrość! w koncu nikt go nie odrzuca. to on chciał odrzucić ją! a tak poza tym to jednak dani nie była mu wcale tak obojętna jak to przedstawił ;x

miał tu jakieś ważne spotkanie i wychodził! pewnie śpieszył się bo mieli z florence jakiś wspólny wywiad, wiadomo xd

annie też miała tu wywiad, bo postanowiła w końcu pójść za ciosem po musicalu i zacząć publikować na youtube piosenki swojego autorstwa. pech chciał, że opublikowała pierwszą piosenkę w tym samym dniu co ogłoszenie zaręczyn george'a i florence, a piosenka była taka i teraz wszyscy byli przekonani, że jest o księciu i jego nowej narzeczonej. ups! jak zwykle annie chrzaniła sobie życie, tym razem wyjątkowo nieświadomie. 
paliła papierosa przed wejściem, bo musiała się nastawić na wywiad i wypytywanie o george'a i zaprzeczanie. ale wtedy właśnie on się pojawił i się zestresowała, że to jakaś prowokacja ze strony dziennikarza i że george już przedstawił mu swoją wersję historii.
- rozmawiałeś z hansenem!? - zaszła mu drogę.

annie budowała popularność na swoich piosenkach i swoim związku z georgem. on to tak odczytywał! był do niej negatywnie nastawiony niestety! nie słuchał nawet tej piosenki, którą opublikowała. bał się, że to wywoła w nim jakieś uczucia, których już nie chciał odczuwać. słyszał jedynie jak jego asystenci szeptali o tym, że na pewno tekst dotyczy jego, annie i florence.
ochroniarze od razu go zasłonili kiedy podeszła bo mieli przykaz że nie może się do niego zbliżać - panowie - zaśmiał się i poklepał jednego po ramieniu więc oboje odstąpili - nie mam pojęcia o czym mówisz - odparł zgodnie z prawdą, ale jednak nie mógł się powstrzymać i jego głos był dość kpiący, pełen pretensji. nie mógł jednak oderwać od niej wzroku, mimo wszystko!

żeby w poprzednim poście nie pisać za długiego elaboratu, pominęłam wszelkie inne związane z george'm wydarzenia xd teraz kiedy annie zobaczyła go na żywo, jeszcze bardziej uderzyło ją to, czego dowiedziała się parę dni temu, czyli tego, że faktycznie znalazł szczęście u kogoś innego... i że w dodatku tym kimś była dziewczyna, w której na zdjęciu rozpoznała swoją napastniczkę. wcale nie cieszyła się ich szczęściem! annie nie mogła uwierzyć, że george naprawdę oświadczył się innej dziewczynie po tym jak rzucił w nią pierścionkiem. ona jeszcze nie nauczyła się oddychać na nowo po bolesnym rozstaniu, a on już paradował z nową zdobyczą na wszystkich okładkach.
- piosenka nie jest o tobie - powiedziała stanowczo, chociaż wiedziała, że jeśli będzie musiała mówić dalej to głos jej się załamie. - skąd miałabym wiedzieć, że... tak szybko znajdziesz kogoś innego - objęła się ramionami. ups, już uleciała ta cała stanowczość.

lepiej teraz elaboraty niż o 23 w sumie xd
on też czuł się inaczej kiedy zobaczył ją na żywo. cały ten czas wmawiał sobie, że doskonale sobie radzi, że nic dla niego nie znaczyła, że nic ich nie łączy, że jej nie kocha. co było oczywiście stekiem bzdur, bo tak na prawdę w tym momencie czuł to wszystko na raz. był jednak lepiej wytrenowany niż ona w sztuce udawania. poza tym skoro powiedział 'a' jeśli chodzi o florence to musiał też powiedzieć 'b'. stąd te nagłe oświadczyny, kampania i planowanie wszystkiego wokół - jaka piosenka? - udał, ze nie wie o co chodzi pokazując, ze wcale nie interesuje go życie annie po ich wspólnym etapie - chyba nie sądziłaś, że wyślę ci list o treści 'uprzejmie donoszę, że znalazłem kogoś innego' - zażartował, specjalnie żeby ją zranić.

dobrze zaczynamy xd
dla annie całe rozstanie było takim szokiem, że bardzo ciężko było jej się pogodzić z tym, że faktycznie nastąpiło. tyle że wtedy wydarzyło się tak dużo rzeczy, z premierą musicalu, odwołaniem musicalu... wpadła w wir nierealności i nie wiedziała już co było prawdziwe. dopiero zaczynała sobie wszystko układać na nowo i nie spodziewała się, że tak szybko usłyszy o zaręczynach george'a. zastanawiała się czy miał taką presję z pałacu, żeby fiasko z annie zatuszować nowym związkiem, ale jednocześnie podejrzewała, że to tylko jej pobożne życzenia, bo nie wiedziała, że nie może dopuścić do myśli, że po prostu zakochał się w kimś innym.
- jasne - mruknęła nie podejmując tej grę i zerknęła na ochroniarzy, tak jakby to w nich szukała potwierdzenia, że george wie o piosence (chociaż wiedziała, że sprawa była na tyle publiczna, że nie ma szans, że o tym nie wie). - zachowujesz się tak jakby to co było między nami nigdy nic nie znaczyło - wytknęła mu. - gdyby to coś dla ciebie znaczyło to owszem, poinformowałbyś mnie, tym bardziej skoro najwyraźniej bierzesz ślub. gratulacje. dałeś jej ten sam pierścionek, który chciałeś dać mi? - wyrzuciła z siebie beznamiętnie. - i czy ona zawsze była twoją zapasową dziewczyną? to dlatego rzuciła się na mnie wtedy w teatrze? - wpadła w słowotok.

dziękuje xd
dla georga to też był szok, ale nie mógł tego tak emocjonalnie jak ona przeżywać. musiał zachować twarz, pokazać że rodzina królewska była silna, mocna i stabilna. nie mógł się roztkliwiać nad sobą tak jak annie, choć na pewno bardzo by chciał. może w takiej sytuacji łatwiej byłoby mu to wszystko przeprocesować. nie miał presji ze strony pałacu, ale sam na siebie nałożył tą presję. nie chciał być sam, nie chciał być postrzegany jako gość, którego wykiwała jego własna narzeczona. dlatego nowy, trwały związek z odpowiednią dziewczyną miał doskonale ukryć te wszystkie niedoskonałości.
niestety żaden z ochroniarzy nie miał prawa pokazać niczego po swojej minie. george ich uprzedził, że jakakolwiek niepokerowa twarz będzie uznawana za zdradę i od razu wylecą. miał ich w garści! biedaczyska! - dałem jej ten sam pierścionek, który w mojej rodzinie przekazuje sie z pokolenia na pokolenie - odparł zdecydowanie spokojniej niż ona. nie odpowiedział nawet na jej poprzednie pytania, znowu zrobił to specjalnie. mógłby skłamać, że nic dla niego nie znaczyła, ale czy wypadłby wiarygodnie? miał wątpliwości, najłatwiejszym rozwiązaniem było ominięcie niewygodnych pytań, co też zrobił - nie potrzebowałem zapasowej dziewczyny, do czasu jak się okazało - mówił dość beztrosko w przeciwieństwie do niej - nie sądze że byłaby zainteresowana rzucaniem się na ciebie - jego zdaniem florence była 'ponad to', 'ponad wszystko'. taką aurę przynajmniej rozsiewała.

annie nie musiała być silna. ba, annie nigdy nie była silna. ukrywała się w swojej sztuce i zapewniała wszystkich, że dobrze się skończyło, bo przynajmniej miała o czym pisać piosenki. wrażliwość i niepowodzenia były tym co cechuje artystów! 
najlepiej byłoby dla annie gdyby w ogóle nie odpowiadał na jej pytania, bo chociaż je zadawała, to teraz słysząc o przekazaniu pierścionka nowej narzeczonej czuła jak rozpada się w środku. wcale nie chciała, żeby george mówił o niej. nie chciała, żeby to stało się jeszcze bardziej realne. póki było tylko zdjęciem na pudelku, mogło być nadal głupią plotką. teraz george znowu był tak blisko i był realny, a jednocześnie był milion lat świetlnych od niej. będzie pisała o tym piosenki po powrocie do domu, same się pisały xd westchnęła i potarła się po czole, patrząc na jego buty i zastanawiając się czy powinna coś powiedzieć.
- posłuchaj... nie chciałam wtedy nikomu tego nie mówić, ale teraz chyba powinieneś wiedzieć w co się pakujesz skoro szukasz narzeczonej, która będzie spełniała wszystkie cechy idealnej posłusznej narzeczonej, czego ja nie spełniałam - popatrzyła na niego niepewnie. - arthur miał rację i wtedy w teatrze kiedy straciłam dziecko... to nie był wypadek i ktoś mnie popchnął. nie rozpoznałam tej dziewczyny dopóki nie zobaczyłam waszego wspólnego zdjęcia - powiedziała powoli i podniosła wzrok, żeby sprawdzić jego reakcję.

annie chyba tylko zgrywała silną, a tak na prawdę daleko jej do takiej było! george też nie był silny i też zgrywał tylko twardego przy tych wszystkich ludziach, którzy obserwowali każdy jego krok i liczyli na porażkę!
zadawała pytania więc musiała się liczyć z odpowiedziami, chyba jednak nie przemyślała tego zbyt dobrze skoro nie chciała mierzyć się z konsekwencjami i z rzeczywistością. jak zawsze wolała żyć w marzeniach i fantazjach!
widząc jego reakcję mogła dostrzec niedowierzanie. gdyby kiedyś poruszyła tą sprawę na pewno by to zbadał i sprawdził, ale teraz? teraz miał to trochę gdzieś.... wszystko co mogłoby sprawić, że wbiłby jej szpilkę w serce było tego warte - na prawdę? - zaśmiał się - zniżysz się do tego poziomu żeby oczernić florence bo jesteś o nią zazdrosna? - tak to odebrał, nie inaczej. sorry! - masz zamiar zrobić z niej morderczynię nienarodzonych dzieci bo postanowiłem się zostawić żeby ratować swoją godność? - prychnął. właśnie w tych kategoriach ją widział teraz.