u caspa i leo

- bo nim poniekąd jestem - pokazała mu język rozbawiona - kocham cię braciszku i nigdy o tym nie zapomnij, że jestem i nieważne gdzie jestem, czy jestem daleko, blisko, czy jestem nawet tuż obok, to zawsze jestem i będę i nigdy się mnie nie pozbędziesz - przytuliła go mocno do siebie - wiem, że zasługuję. ale ty też. oboje zasługujemy na to, żeby nasze życie było jak najlepsze. i kończymy już ze smutaskami na dzisiaj, oki? chodź, pójdziemy do mnie, poczytam ci japońskie opowiadania a ty będziesz mi mówił jak to brzmi - zaproponowała żeby mu poprawić humor.

plot twist, zoe całe życie była jego psychoterapeutką. do tej pory kiepsko jej szło hehehe. nie komentuję tego, że teraz zoe nazywa go bratem i nie uznaje za dziwne tego, że ze sobą spali! poszli do niej i czytała mu te opowiadania, chociaż absolutnie nie wiedział co się dzieje. no ale przynajmniej miał jakąś przygodę nową xd

to było jedno z niewielu miejsc, w którym czuła się komfortowo i dobrze. zaczęła chodzić na terapię, na której wyrzucała z siebie całą swoją złość i smutek związane z ostatnimi wydarzeniami. siedziała tutaj, relaksując się przy gorącej czekoladzie i czytała książkę.

raven za bardzo stresowala sie siedziec sama w takich miejscach wiec miala w planach tylko odebrac swoja herbate i isc dalej. zauwazyla gabby, ktorej nie widziala od dluzszego czasu wiec jednak zdecydowala sie podejsc. - czesc - usmiechnela sie lekko. - co czytasz? - spojrzala na jej ksiazke.

dobrze, że się nie wystraszyła słysząc że ktoś do niej podchodzi. próbowała na nowo ułożyć sobie w głowie, że nikt za nią nie chodzi po ulicy specjalnie, a jeżeli już są to przypadkowi ludzie a nie żadni napastnicy. starała się nie widzieć w każdym napastników. spojrzała na raven - och to ty, hej - powiedziała łagodnym głosem i pokazała jej okładkę - nic takiego - zamknęła książkę, wcześniej zaznaczając gdzie czytała.

- to ja - potwierdzila i przeniosla na nia wzrok przez co nie zdazyla przeczytac tytulu z okladki ksiazki. - okej - pokiwala glowa troche zdziwiona jej odpowiedzia. poczula sie tak jakby gabby nie chciala z nia rozmawiac, ale skoro juz podeszla sie przywitac to postanowila nie poddawac sie tak szybko. - moge sie przysiasc? - pokazala na miesce naprzeciwko niej.

- jasne, proszę bardzo - pokiwała lekko głową i się uśmiechnęła, bo terapeuta jej mówił, że jeżeli przy kimś się czuje bezpiecznie, można okazywać pozytywne emocje a nawet trzeba. przez chwilę milczała, bawiąc się kawałkiem swojego sweterka - hm, przykro mi z powodu augusta, moje kondolencje - bo słyszała co się stało, z resztą wszyscy o tym z chwilę zapomnieli niestety ze względu na dziewczyny ale gabby pamiętała.

odwzajemnila usmiech i usiadla sie wygodnie na fotelu, odkladajac swoj kubek na stolik. nie spodziewala sie uslyszec o augustcie wiec troche sie speszyla. spojrzala na swoje buty i starala sie nie rozplakac. pokiwala tylko glowa bo nie byla pewna jak inaczej na to zareagowac. chwile nic nie mowila, ale zaraz podniosla wzrok. - jak ci ida przygotowania do swiat? - starala sie znalezc jakis bezpieczny temat.

westchnęła cicho - hm, nie wiem. nie idą. w tym roku to będą zupełnie inne święta niż zazwyczaj - stwierdziła enigmatycznie, chociaż ona sama wiedziała co miała na myśli. spojrzała na raven - a tobie jak? - zapytała. nie wiedziała o co ma ją pytać, z resztą obie miały teraz trochę na głowie, więc na pewno nie były takie super uśmiechnięte i szczęśliwe jak ostatnio.

- teraz chyba bedzie coraz ciezej kazdego roku - stwierdzila. myslala, ze gabby miala na mysli to, ze trudno pogodzic nauke i reszcze zajec przec co duch swiat troche umarl. nie wiedziala, ze byly inne powody, przez ktore moglo byc jej ciezej. - tez powoli. chyba nie ciesze sie swietami tak jak kiedys - wzruszyla ramionami.

obie miały swojego trupa w szafie o którym nie chciały rozmawiać. raven nie chciała rozmawiać o śmierci augusta, który został pewnie pochwany w albans i mogła go sobie w spokoju odwiedzać na cmentarzu albo go wywoływać jako ducha, a gabby została doprowadzona do takiego stanu o którym chciałaby kiedykolwiek zapomnieć - ja też nie - westchnęła ciężko i policzyła w głowie do dziesięciu żeby się nie rozpłakać - wiesz, w sumie to nie chcę świąt - przyznała się jej cicho.

nie byla jeszcze gotowa by odwiedzic go na cmentarzu, ale pewnie rozwazala wywolanie go jako ducha. nie byla przekonana jednak czy to dobry pomysl wiec na razie testowala to na innych. - powinnysmy zrobic swoje wlasne swieta nie swieta - stwierdzila. z ojcem nie dogadywala sie za dobrze juz od jakiegos czasu wiec bylo jej wszystko jedno. zalowala tylko tego, ze nie czuje sie dobrze w swiatecznej atmosferze. zawsze uwielbiala to.

spojrzała na nią - w sumie to czemu nie. mogłybyśmy spędzić je razem u mnie w pokoju w akademiku, popcorn, świąteczne filmy no i oczywiście wino. sporo wina - zaproponowała, chociaż nie była pewna, czy raven na to by poszła. znając życie, to nie bardzo, ale gabby potrzebowała mieć kogoś w życiu pewnego, kto ją w razie co utuli bezpiecznie do snu jak będzie miała koszmary.

- niech bedzie. popcorn, filmy i wino - zgodzila sie wbrew temu co myslala gabby. nie miala zamiaru pic wina raczej, ale wszystko inne jej pasowalo. nie miala planow i wolala spedzic swieta z kims kogo lubi, a nie zamknieta sama. - czy moge zabrac ze soba zwierzaki? - zapytala troche niepewnie. nie chciala sprawiac klopotow, ale tez wolala nie miec przy sobie.

- jasne, możesz wziąć ze sobą psiaki, będzie nam raźniej - uśmiechnęła się nawet do niej, bo pierwszy raz od dawna ktoś ją wspierał psychicznie! prócz rodziny no i tobiasa. no i psychiatry, ale on to się raczej nie liczył. dziewczyny jeszcze pogadały, omówiły szczegóły i się rozeszły w swoje strony.

siedziała tutaj i uczyła się pilnie japońskiego, zaszyła się w jakimś kącie i rozkminiała z herbatką jak odrobić pracę domową.

przyszedl kupic siostrze jakies kolorowe ciastko z nadzieja, ze to choc troche poprawi jej humor. mial juz wychodzic, ale zauwazyl faye wiec do niej podszedl I spojrzal co robila. - nie wiedzialem, ze znasz japonski - zainteresowal sie.

akurat coś pod nosem mamrotała w innym języku zastanawiając się nad odpowiednimi znakami, które chciała postawić. spojrzała w górę i zobaczyła andiego! - oooo, andy! jak miło cię widzieć - ucieszyła się na jego towarzystwo - bo nie znam, znaczy już trochę znam - pokiwała głową - siadaj - zachęciła go.

przyjal jej zaproszenie I przysiadl sie do stolika. - ciebie rowniez milo widziec - usmiechnal sie I znowu spojrzal w jej zeszyt. - I jak ci idzie nauka? - zainteresowal sie. - to chyba trudny jezyk do nauczenia sie? - nie ogarnial w ogole tych kresek I znaczkow.

- powoli ale nie mam w sumie wyboru jeżeli chcę w przyszłym roku startować na uczelnię w japonii, prawda? tam tylko mówią po japońsku, ale chętnie przyjmują zagranicznych studentów. poszłabym na mechatronikę, tak jak wcześniej - wyjaśniła mu zadowolona - teraz na razie powiedzmy, że przemęczę się do końca roku tutaj a potem... zobaczymy! - bo sama nie wiedziała co przyniesie jej nowy rok w zanadrzu.

- skad taki pomysl? japonia jest dosc daleko - zdziwil sie. nie przypominal sobie by mu wczesniej wspominala o tym, ze uczy sie tego jezyka I powaznie ma w planach wyjazd. z drugiej strony nie spotykal sie z nia az tak czesto by mu sie zwierzala z wszystkiego.

to prawda, nie zwierzała się jemu akurat ze wszystkiego, nie byli jakimiś super przyjaciółmi. o wyjeździe w sumie tylko wiedziała jej rodzina plus nate i zoe, ale to nikt więcej, nie było to jakieś dzikie grono znajomych i znajomych znajomych - wiem, że jest daleko. ale tak naprawdę... zakończyłam związek, poszłam na dziekankę, pracuję w warsztacie samochodowym i tutaj mnie chyba już nic więcej nie czeka - powiedziała wprost - ale no jeszcze zobaczę czy się dostanę - podrapała się po policzku.

znowu zdziwil sie kiedy powiedziala, ze chce wyjechac dlatego, ze zerwala z chlopakiem. moze to nie byl jedyny powod, ale zdecydowanie wyroznial sie I trudno mu nie bylo nie zwrocic na to uwagi. - nie powinnas tak drastycznie zmieniac swojego zycia przez chlopaka - poprawil sie na krzesle. nie chcial sie za bardzo wtracac ale czul ze musi to powiedziec.

onieeee, następny, który jej to mówił. faye zamrugała kilka razy, bo odkąd zerwała z nico, słyszała o co najmniej raz w tygodniu. zmieszała się trochę - och - nie wiedziała co ma powiedzieć, więc musiała dobrze przemyśleć swoje zdanie na ten temat - jesteś kolejną osobą, która mi to mówi. najpierw jak z nim byłam, to wszyscy mi to powtarzali, jak chcę wyjechać znowu to słyszę, że powinnam wrócić na studia tutaj a nie nigdzie wyjeżdżać i nie unikać przykrych konsekwencji tego co się stało tylko po prostu się z nimi zmierzyć - zaczęła się nerwowo bawić ołówkiem którym uzupełniała zadanie domowe - czyli uważasz, że to głupi pomysł ta japonia? - zapytała poważnie!

troche mu sie zrobilo glupio kiedy tak zareagowala, ale byl przyzwyczajony do dawania ludziom kazan wiec nie mogl nie wyrazic swojego zdania na ten temat skoro o tym rozmawiali.
- jesli mowi ci to wieksza ilosc ludzi to moze cos w tym jest - powiedzial spokojnie. - to nie jest glupi pomysl - probowal dobrac slowa tak by jej nie urazic. - ale mysle, ze powinnas to pozadnie przemyslec. uciekanie przed problemami nie jest nigdy dobrym rozwiazaniem - tlumaczyl. cos na ten temat wiedzial! - I zdecydowanie nie powinnas zmieniac swojego zycia przez chlopaka - dodal.