dani do andersona

dzwoniła do niego bo nie przyszedł na egzamin i jakaś koleżanka andersona z roku jej przekazała xd

sama się nie zainteresowała bratem i nie zorientowała się, że go nie ma!
odebrał w doskonałym wyluzowanym nastroju.
- no siema, sieeeema, siostrzyczko - witał ją rozbawiony.

miała swoje problemy, a jej świat nie kręcił się wokół braci, ups xd
- jesteś w szpitalu? - zapytała z irytacją, bo już wiedziała że nie. to było jedyne akceptowalne rozwiązanie skoro nie pojawił się na egzaminie.

kiedyś bardziej się nimi przejmowała i tym, czy jedli jeden porządny cieply posiłek w tygodniu.
rozejrzał się ostentacyjnie naokoło, mimo że dani nie mogła tego widzieć. zamiast białych szpitalnych ścian i smutasów w kitlach widział plażę i wyluzowanych wczasowiczów.
- to nie wygląda jak szpital - podsumował. - a co, ty jesteś w szpitalu? - może znowu uszkodziła dziadka franka.

a teraz juz byli z marcusem duzymi chłopcami xd
nie widziała tego, a on nie widział jak jej mina drastycznie się zmieniła i było na niej wypisane coraz większe wkurzenie i rozczarowanie. niby mogła się tego po nim spodziewać ale myślała, że jednak stał się trochę bardziej odpowiedzialny.
- nie jestem, ale ty sie możesz tam znaleźć jesli nie wyjaśnisz mi dlaczego nie byłeś na egzaminie!? - groziła mu xd

- jeśli chcesz mi nakopać, najpierw musiałabyś tu przylecieć - rechotał i nic sobie nie robił z jej wyraźnego wkurzenia w głosie. nie zamierzał się przed nią tłumaczyć. czuł się bezkarny, tym bardziej na odległość. nie musiał widzieć jej miny, żeby wiedzieć, że nie chce przebywać w tym momencie w jej obecności. - chyba że już tu jesteś, skoro najwyraźniej mnie stalkujesz - dodał rozbawiony. on nie pilnował jej egzaminów.

- niby gdzie? na ibizę? - nie zdziwiłaby się gdyby tam własnie się zagnieździł. to była imprezownia pełną gębą przecież!
teraz czuł sie bezkarny, ale gdyby spotkali się twarzą w twarz to by tak nie fikał zapewne - bawi cię to, że nie podchodząc do egzaminu zawalasz studia? które zaraz kończysz? - przypomniała mu smutną prawdę. ona się cieszyła, ze to finisz.

zaśmiał się z jej tekstu o ibizie, który mógł świadczyć o tym, że nie miała pojęcia, gdzie się znajduje... albo o tym, że nie potrafiła odróżnić jednej wyspy od drugiej. w obu wersjach go to rozbawiło. anderson nigdy nie bał się dani tak jak marcus, więc mógł stawić jej czoła. a jej pouczenia nie robiły na nim wrażenia.
- czemu się czepiasz mnie, a nie ruby? - wypaplał, bo on zawsze olewał studia, za to nazbyt wyluzowane podejście ruby nawet on uważał za nieodpowiednie, jak na ruby oczywiście.

zaśmiała się razem z nim, ale zdecydowanie bardziej z irytacją, bo tak... ta cała sytuacja ją irytowała. chciała mieć dwóch poważnych braci, a miała marcusa i andersona xd
- dlaczego miałabym się czepiać ruby? - nie skumała od razu bo jakiś czas temu gadała z rudą, ale po chwili jej neurony się zetknęły i wszystko stało się jasne - jesteś z ruby w grecji? - zapytała, ale zaraz się poprawiła - jesteś z ruby w grecji! - olśniło ją - ukatrupię was oboje - już była wkurzona na oboje i rozłączyła się. ale zaraz po tym wysyłała ruby rozczarowane smski.

skumał się, że za dużo wygadał, więc jej dalsze słowa już do niego nie docierały i udawał, że nie wie o co chodzi.
- halo? słyszysz mnie? coś przerywa - udał, że stracił zasięg i rozłączył się pierwszy, a potem wyłączył telefon i poszedł rozpraszać ruby, żeby też nie sprawdzała telefonu.