za szkołą

First topic message reminder :

Siedziała tu bo było ładnie i tylko tu miała ciszę a musiała sie uczyć do poprawki z majcy bo ojciec by chyba ją zabił za to, że nie zdała klasy, a wolała dalej dostawać od niego kasę a nie być zmuszona do puszczania się czy innej fascynującej pracy. Więc przeglądała książkę, ale była już zmęczona i nie rozumiała nic z tego co czyta.

Nie śmiej się, ja też ostatnio nie mam ochoty na alkohol. Piwo stoi u mnie w lodówce już trzeci dzień, ech. - Sympatyczne? - Uśmiechnęła się momentalnie. Nigdy nie słyszała, żeby ktoś określał miasto takim właśnie przymiotnikiem. - Musi być tam pięknie, skoro leży nad wodą. - Dodała jeszcze. - Jest mniej więcej takiej wielkości jak St.Albans? - Zapytała i zerknęła znów na swoje buciki. Pewnie kupiła je z rozpaczy po stracie brata. Tak właśnie, ona tak przeżywała żałobę. Pewnie wpadnie w zakupoholizm. - Dlaczego uważasz, że nie chcę wiązać z tym swojej przyszłości? - Zerknęła na niego momentalnie.

ojacie.... to smutne. xavier miał jakiś ograniczony słownik z angielskimi słówkami wiec to pewnie dlatego powiedział sympatyczne. po co się wysilać i szukać jakiś wyrafinowanych słów, których nie znał... - jest trochę większe. i wydaje mi się, że ładniejsze, ale zależy kto co lubi. - wzruszył ramionami i oblizał wargi bo wiatr mu je wysuszył. a to peszek... - nie powiedziałem, że tak uważam. to było pytanie. - stwierdził drapiąc się po skroni bo stwierdził że chyba źle coś powiedział i biedna dziewczyna go nie zrozumiała.

Ograniczona to była ostatnimi czasy Agnes, bo miała mózg zamroczony mrocznymi wizjami martwego Vincenta, którego zwłoki pewnie odnalazła! - Na pewno jest ładniejsze. Wyobraź sobie, wstajesz rano, a za oknem widzisz spokojne fale unoszące się na wodzie, ciepły piasek gładzi twoje stopy, przyjemny wiatr rozwiewa twoje włosy. To na prawdę musi być relaksujące. - Nawet na chwilę przymknęła oczy i wyobraziła to sobie, co wywołało momentalnie uśmiech na jej twarzy. - To mało ważne czy wiąże z tym przyszłość. - Odpowiedziała w końcu na jego pytanie. - Życie jest pełne niespodzianek. - Jednego dnia masz brata, drugiego znajdujesz go martwego w mieszkaniu, ech. xd

Biedna! Pewnie nie śpi po nocach bo widzi go przed swoimi oczami. To musi być dla niej koszmarne. - Nie muszę sobie tego wyobrażac. Wystarczy że sobie przypomnę. - powiedział z lekkim uśmiechem bo mieli domek przy samej plaży i codziennie widział wschód słońca i tak dalej. Przewertował szkicownik. - Tak wyglądał widok z mojego ganku. - pokazał jej i westchnął bo chętnie by tam wrócił. Było tam więcej słońca niż w całym st.Albans przez cały rok! Tego mu brakowało ogromnie. - No ale na wypadek gdyby nie było takie niespodziankowe wypadałoby coś mieć, prawda? jakiś zarys chociaż planu... - mruknął zastanawiając się czy tym razem powiedział poprawnie chociaż część zdania.

Łyka tabletki nasenne i śpi. ;x Za nie długo sama się przekręci zupełnie jak braciszek! Chwyciła delikatnie szkicownik i zerknęła na rysunek przedstawiający pewnie jakiś wschód bądź zachód słońca. - Na prawdę miałeś przed oczami taki widok codziennie? - Uśmiechnęła się na samą myśl, na żywo musiało to być doprawdy piękne! - Mam plan. - Odparła oddając mu szkicownik. - Kończę w tym roku szkołę i wybieram się na studia. - Pewnie marzyła o jakiejś akademii muzycznej!

No tyle że braciszek był chyba głupszy niż sama Agnes. Pokiwał głową. - Tak, codziennie. Z czasem ci się to nudzi, ale kiedy wyjeżdżasz i długo tego nie widzisz to marzysz by do tego wrócić. - powiedział unosząc kącik ust. - Z tym, że na pewno pojadę tam na wakacje. - dodał wzruszając ramionami bo to było oczywiste. A wakacje już niedługo. Przyglądał się jej cały czas. Uważał ją za naprawdę śliczną dziewczynę! - Jakie? - zapytał. Niestety wygląda na to że był ciekawski.

- Wakacje już blisko, pewnie nie możesz się doczekać wyjazdu. - Stwierdziła łaskawym głosem i podrapała się po nosie. W sumie dobrze, że siedziała i rozmawiała z nim, bo inaczej pewnie ciągle zadręczałaby się głupimi i ponurymi myślami na temat Vinca! - Mam zamiar pójść do akademii muzycznej. - Wzruszyła ramionami. Pewnie z miesiąc temu złożyła podanie, bo była super mądra, miała jakieś tam stypendium i mogła wcześniej złożyć owe podanie, haha. A potem spojrzała na zegarek i stwierdziła, że musi się zbierać i coś tam ogarnąć do szkoły, bo miała masę zaległości. - Muszę iść. - Stwierdziła i wstała. - Jesteś znakomitym rozmówcą, do zobaczenia. - I pewnie poszła, ach nawet nie poznała jego imienia. Nie to było jej teraz w głowie.
Pa!

Xavier pokiwał tylko głową i pożegnał się łagodnym uśmiechem. Pa!