La Tour Eiffel

był już wieczór, wścibska gosposia zniknęła z mieszkania tosi, a thomas zamiast ją wyruchać wykazał się romantyzmem i zabrał ją na spacer. dotarli tutaj, co było miejscem docelowym które tomeczek zaplanował. pewnie słodko trzymali się za rączki i wymieniali uroczymi uśmieszkami. w końcu przystanął z nią gdzieś pod tą wieżą - cieszę się, że przyjechałem wiesz? - musnął jej usteczka. pewnie miejscem docelowym była restauracja na samym czubku wieży czy gdzieś tam, bo nawet zarezerwował stolik!

antoinette stwierdziła, że ok. chce być z thomasem, więc w porządku! będzie się z nim pokazywać na mieście i ma w dupie opinię matki, carlosa i całą resztę. liczył się tylko on, bo to dla niej najszczęśliwszy okres w życiu. zaśmiała się z jego wyznania i uwiesiła mu na szyi. - kocham cię, thomas! najbardziej na świecie - i mogłaby to wykrzyczeć przed całym światem. obcałowała mu szyjkę i w ogóle wyglądała tak słodko.

oliver znowu jakimś trafem, znalazł się w odpowiednim miejscu i czasie. ten to miał chyba jakiś księżniczkowy radar w główce, że ciągle łaził tam, gdzie tośka. no nic, od razu ją zauważył jak i typka trzymającego ją za rękę. widok ten wstrząsnął nim na amen, ale zamiast nad tym ubolewać, rzucił się pędem w ich stronę, pewnie wskoczył delikwentowi na barana i zaczął go gryźć w ucho. nie, żartowałam..... stał jak ciota i gapił się na nich z bezpiecznej odległości, a żal mu dupsko ściskał.

ale beznadziejny awek wstawiłaś tośce! xd tfuuuuuuuuu, gifek!
tak! thomas też miał gdzieś wszystkich i następnym razem gdy spotka księżną (co na pewno nastąpi niedługo!) powie jej w bardzo dyplomatyczny sposób, żeby się wypchała! - kocham cię! - odpowiedział a w zasadzie wykrzyczał jej to samo i zaśmiał się. na prawdę był szczęśliwy!
ta jasne, księżniczkowy radar, po prostu za nią łaził, stalker z niego! dla thomasa oliver był żadnym zagrożeniem więc nie wyczuł jego wzroku tylko gładził tosię po włosach i podziwiał jej nieskazitelnie piękną twarz!

z szonem xd
a antoinette złapała thomasa za rękę, bo chcała jeszcze pospacerować, więc dumnie kroczyła u jego boku i się rozglądała. no i zauważyła olivera, przez co chujowo się poczuła, bo przecież miała zadzwonić i się z nim spotkać ale to było przed tym, jak zaprosiła thomasa do siebie. zagryzła wargę i smyrnęła paluszkiem dłoń hollywooda. - chodź, poznasz mojego kolegę z klasy - i zaciągnęła go do gapiącego się na nich olisia. - heeeeeeeej, oliiiiveeeerrrr - zamruczała od razu cmokając go w oba policzki i zaraz ich sobie przedstawiła :c

zmieszał się, kiedy antośka go zauważyła. pewnie chciał zwiewać czy coś, ale było już trochę za późno. wysilił się na uśmiech, bo było mu trochę niezręcznie, a następnie nadstawił policzki i wyciągnął rąsię do towarzysza tośki. gdy usłyszał imię delikwenta, od razu zajarzył fakty. to był ten skurczybyk co wyruchał mu ukochaną i zniszczył jej reputację! oliver postanowił działać! - to ty.. - mruknął, ściskając mocniej jego łapsko.

miałaś mi zmienić gifka, bo jestem leniwa ;x
wcale nie chciał poznawać jej kolegów z klasy bo po co mu to do szczęścia? jednak teraz zaczynali wszystko od nowa więc nie marudził! - z przyjemnością go poznam - pokiwał głową o podeszli do olivera - cześć - podał mu rękę i przedstawił się, a potem się trochę zląkł bo oliver zaczął zaciskać pięści, z tych nerwów wyskoczyła mu żyła na czole i oko zaczęło śmiesznie mrugać xd - wygląda trochę jakby miał zaraz dostać wylewu - szepnął tosi na ucho. nie wiedział skąd ona wytrzasnęła takiego dziwnego kolegę!

no już! szukam coś odpowiednio słodkiego :c
antoinette oczywiście nie zwróciła uwagi na jakąś zmianę nastroju olivera, bo przecież była teraz zamroczona, ogłupiona i zakochana w thomasie! zagryzła wargę, jak thomas do niej mruczał na ucho i powstrzymała śmiech. - masz ochotę pójść z nami na kolację? - zaproponowała oliverowi, bo przecież go lubiła, a stwierdziła, ze thomas nie będzie się gniewał! przynajmniej miała taką nadzieję. - bo miałam do ciebie dzwonić, ale nie miałam za bardzo kiedy, bo thomasss jest taaaaki absorbuuujący - mówiła rozanielonym głosem. o nie, zdecydowanie nie pomagała xd

zdecydowanie nie pomagała, z resztą obydwoje byli żałośni. chcihrali sobie na uszko, co nie podobało się oliverowi, oj nie. czuł się niechciany i upokorzony :c tosia chciała być miła, ale coś jej nie wyszło! - nie dzięki, jestem umówiony - mruknął pod nosem, patrząc na rozanieloną tosię. pewnie by przywalił teraz thomasowi, ale właściwie to mu się odechciało, bo tośka od tej pory nic dla niego nie znaczyła. szmata z niej ;x bąknął pod nosem coś na pożegnanie i zwiał stamtąd.

taka drama z tobą zołka, że oliver spękał! xd
oczywiście mruknął mu nawet miło "cześć" na pożegnanie, a potem odprowadził go wzrokiem i objął tosię - dziwny ten twój kolega - stwierdził wzruszając ramionami - ale jego strata, kolacja będzie na prawdę pyszna - cmoknął zaraz jej usteczka i zlustrował wzrokiem - boże, nie wierzę że mam taką piękną dziewczynę - roześmiał się uroczo! na prawdę dzisiaj zachowywali się jak takie zakochane gołąbeczki!

ale frajer z olivera! ale tośka się nim kompletnie nie przejęła, no i poszli z thomasem sobie na tą kolację i było tak słodko. a później u niej się ruchali aż do utraty tchu! zacznij kimś jeszcze, co nie. xp