l1l jude &

lofki zawsze. żal, że nie mam odpowiedników kenny'ego, minnie i baśki na tej generacji.
przypomniał mi się quentin przy okazji pokoju dżuda xd
- przeżyję. - mruknęła, bo oczywiście bolało jak diabli. ralfi nawet nie poczuwał się do tego, żeby wziąć na siebie winę za to uderzenie albo chociaż uderzyć tamtego osiłka! wendy za to automatycznie wytrzeźwiała. - żałuję, że przyszłam na tę cholerną imprezę. - odsunęła groszek, żeby sprawdzić, czy nadal krwawi. spojrzała na swój nos w lustrze. nie wyglądało to za dobrze.

ja nie mam odpowiednika ofelki, też ubolewam xd
hahahahaa, przecież gdyby ralfie mu oddał to cios tego bezmózga by go zabił i to wtedy wendy miałaby wyrzuty sumienia. dobrze, że stamtąd po prostu nie uciekł! i tak wykazał się odwagą! - przecież nie mogłaś tego przewidzieć - patrzył na nią smutnymi oczyskami. on nie żałował bo spotkał wendy! - widzisz, już nie krwawisz, będzie dobrze - pocieszał ją. choć pewnie miała nos czerwony jak renifer rudolf.

mówiłaś, że joy trochę się do niej upodabnia.
ralfiemu wypłynąłby na pewno mózg uszami i wendy porobiłaby zdjęcia zafascynowana i zapamiętała go na zawsze. still better love story than twilight.
- mogłam przewidzieć, że coś złego się stanie. zawsze tak jest. - mruknęła niezadowolona, bo odzywał się jej pesymizm. - złamany nie jest... - pomacała się po tym nosie. spojrzała na swoją koszulkę, która była cała w krwi, zmyła z rąk krew, zostawiając ślady w umywalce. jude naprawdę przyjdzie na miejsce zbrodni.

ale ofelka była tylko jedna.
- nie jesteś jasnowidzem, nie możesz tego przewidzieć - dalej upierał się przy swoim bo dalej dziękował losowi że spotkał wendy tutaj - i tak wyglądasz cudownie - zapewnił ją - nawet jakby miała ten nos pokiereszowany to by się mu podobało. pewnie zmoczył jeden z ręczników i zaczął wycierać zaschniętą krew pod jej nosem, słodziak.

tak samo jak minnie, kenny, baśka i frank.
- nie trzeba być jasnowidzem, wystarczy trochę pożyć w swojej skórze i można wiedzieć, czego się spodziewać. - zauważyła, bo ona tak bardzo nie dziękowała losowi za ich spotkanie. gdyby go nie spotkała, to by nie skończyła w czyimś pokoju z krwotokiem z nosa. - jak początkujący wampir. - skomentowała. trochę ją szczypało kiedy wycierał jej twarz, więc zacisnęła zęby.

- los zawsze może się do nas uśmiechnąć i zmienić - jaki pozytywny, kto by pomyślał! sam żył w swoim smutnym świecie dopóki nie poznał wendy i nie stwierdził, że życie jest jednak piękne! - oddałbym ci całą swoją krew jakbyś byla wampirem - odparł pół żartem, pół serio. w każdym bądź razie się śmiał. powycierał jej buzię staranie - no już - uśmiechnął się.

- ale na pewno nie dzisiaj. - ucięła. chociaż ralfi na pewno był przekonany, że dzisiaj wszystko się odmieni i uciekliby na kawę mrożoną albo brać ślub, gdyby nie cios w nos. (piszę rymy jak z poematów ralfiego.) pijana wendy była taka radosna, a teraz znowu wróciła do swojego typowego niezadowolenia z życia. - przecież wiesz, że wolałabym byc wilkołakiem. a wilkołaki nie lubią się z wampirami. - na jej twarzy pojawił się grymas, że nie pamietał takich podstawowych rzeczy. spojrzała w lustro. - dzięki. - uśmiechneła się nawet i dała mu buziaka w policzek.

no sypiesz rymami niczym ralfie. choć nie wiem czy dorastasz mu do pięt. może ci się uda jak zaczniesz deklamować wiersze pod oknem swojego chłopaka ;oo
jemu się podobała zarówno radosna jak i niezbyt wesoła wendy. akceptował ją w każdym stanie. nawet jeśli jej pokój byłby udekorowany częściami ciała w słoikach to by ją akceptował! - dobrze, zapamiętam wilkołaku - pokiwał głową. pewnie nawet coś poczyta o likantropii żeby szpanować przed nią - to ja dziękuje - zarumienił się kiedy dała mu buziaka w policzek.

wolę wysyłać mojemu chłopakowi klatę marlona.
ralfi jaki zakochany, że akceptował każdą cechę wendy. ona też dość zaskakująco go lubiła i chętnie spędzała z nim czas, nawet jesli potem podśmiechiwała się z niego z kumplami. coś jednak ralfi musiał w sobie mieć, skoro nadal nie uciekała na jego widok.
- a ty za co? - zaśmiała się. myślała, że popełnił wpadkę w stylu odpowiadania nawzajem kiedy pracownik lotniska życzy miłego lotu.

to fakt ;x
oczywiście, że zakochany! tylko na jej widok biło mu szybciej serce xd bo problemy z byciem odważnym i mówieniem tego co myśli miał przy każdym akurat xd - nie ważne - uśmiechnął się sam do siebie jak psychol jakiś. pewnie odprowadził ją do domu a potem dzielnie wracał sam. jude za to miał niezłe zdziwko jak wrócił!

leżał cały dzień w łóżku i nie mógł się ruszyć, bo umierał na kaca xd

morgan za to była z siebie dumna bo wypiła tylko jedną lampkę szampana i wcale nie potrzebowała więcej alkoholu, żeby się bawić całkiem dobrze. - wstawaj śpiąca królewno - wskoczyła do niego na łóżko.

jude też się doskonale bawił bez alkoholu, ale szampan o północy był pozycją obowiązkową, nawet dla takiej degeneratki z odwyku jak morgan.
- nie chcę - schował się bardziej pod kołdrę, zakrywając całą twarz. już się lepiej czuł po tym jak wziął wszystkie pigułki i cały się połamał niż dzisiaj.

mogli sobie wziąć piccolo. morgan to i tak nie zrobiłoby żadnej różnicy, a pewnie były lepszy w smaku niż ten normalny. - przespałeś już prawie cały dzień - zaśmiała się. nie pomyślałaby nigdy, że kiedyś nastanie chwila, w której to jude będzie umierał na kaca, a ona będzie się czuła świetnie.

mogli. dżud na pewno bardzo żałował, że tak nie zrobili.
- to mogę przespać cały dzień. - wymyślił, zawijając się jeszcze mocniej pod kołdrą. nawet nie czuł się w nocy aż tak pijany! trochę mu się pokręciło w głowie, ale szampan jest zwodniczy. - ktoś mi coś dolał do soku! nie można mieszać alkoholi, dlatego się tak źle czuję. - wymyślił. już miał czas to obmyślić wcześniej.

- dlaczego ktoś miałby ci cokolwiek dolewać? - pokręciła głową z rozbawieniem. - powinieneś iść się przewietrzyć, to zawsze trochę pomaga - poradziła mu. miała dużo doświadczenia, ale niestety nie odnalazła jeszcze lekarstwa na kace, które działałoby za każdym razem. zaczęła go odkopywać spod kołdry.

- chcieli mnie upić na nowy rok! - uparł się. ciekawe z kim spędzali sylwestra. pewnie z johnem i elką i innymi tego typu znajomymi dżuda. skoro morgan nie mogła szczególnie pić i szaleć, musiała trzymać się z daleka od własnych znajomych... - nie chcęęę, zostaw! - jęczał i walczył z nią, żeby nie zabrała mu kołdry.

pewnie tak. morgan uważała na początku, że są strasznie nudni i nie za bardzo cieszyła się na spotkania z nimi, ale przyzwyczaiła się już do takiego towarzystwa. brakowało jej na pewno najbardziej elsy, ale ona dalej imprezowała ile wlezie. - juuude - zaśmiała się i wcisnęła się do niego pod kołdrę.

przynajmniej mogły z elką poobgadywać swoich fajtłapowatych chłopaków i się z nich pośmiać. to na pewno była lepsza zabawa niż pół wieczora spędzone na graniu w kalambury.
- nigdy więcej nie piję. - oznajmił jej z rozbrajająco smutną miną kiedy mogła go w końcu zobaczyć. tym bardziej rozbrajającą, jeśli wiedziała, że wypił tylko kieliszek szampana.

to na pewno był duży plus. gdyby jeszcze elka była taką ciapą to by się zanudziła bo pewnie nie potrafiłyby sobie znaleźć nawet tematu do rozmowy. - oj skarbie - pogładziła go po policzku. - uwierz mi, że zawsze mogło być gorzej. tak jak wtedy gdy wypiłam sama całą butelkę wódki - zaśmiała się na samo wspomnienie chociaż wtedy to w ogóle nie było zabawne.

morgan musiała się przyzwyczaić do takiego towarzystwa. w końcu połowę czasu spędzała z jude'm xd
- fuuuj - skrzywił się na samą myśl. - żadnej wódki. żadnego szampana. ale... napiłbym się wody. jakoś tak strasznie mi sucho w ustach. - krzywił się dalej i wywalił język na wierzch jak pies.

- zaraz ci przyniosę - pstryknęła go w nos. poszła mu po wodę, a potem cały dzień leżeli w łóżku i oglądali jakieś bajki.

a potem jeszcze podzielił się z nią swoim spostrzeżeniem, że chyba ma kaca. na pewno była w szoku!