|2| jeremy & vincent

wiadomo, że morgan najlepsza dla dżuda. poza tym przeciwieństwa się przyciągają. no i przynajmniej się nie pozabijają wzajemnie, jak by to wyglądało w przypadku jude'a w parze z jakąś podobną sobie ofiarą losu.
- żeby wszystkie moje modele samolotów tak samo dobrze się trzymały przez wszystkie lata aż do mojej starości! jeszcze moje wnuki będą je oglądać, zobaczysz! - zapewniał go. biedny jeremy z powodu takich ambicji brata musiał zaraz lecieć do skrzydła dziewczyn i żebrać o zmywacz do paznokci. na szczęście jakaś dobra dusza się zlitowała nad hurdami i jude był uratowany! został na kolejną noc u jeremy'ego, w końcu był jego bohaterem. idę spać, dobranoc!

pukał do drzwi jeremy'ego w piżamce, ściskając mocno misia w ręce.

zrobił sobie dzisiaj dzień filmowy, żeby w końcu się trochę zrelaksować, więc nie był za bardzo zadowolony jak ktoś mu przeszkodził. ruszył tyłek i otworzył drzwi. - coś się stało? - spojrzał na miśka, którego ściskał.

- nie mogę spać. - przyznał. aż mu podbródek się trząsł z tego strachu. tak, nie mógł spać, bo oglądał dzisiaj z dylanem (który pewnie specjalnie chciał go nastraszyć!) nightmare before christmas i nic dziwnego, że dżuda teraz prześladowały straszne stwory i nie mógł spać.

odsunął się od drzwi i go wpuścił do środka. - znowu ci się coś śniło? - zapytał. chciał udawać, że się tym przejmuje, ale jednak trochę męczyło to, że zachowywał się jak małe dziecko. pewnie nawet annie była bardziej odważna od niego.

annie na pewno nie dość, że była odważna, to jeszcze pyskata. jude się zatrzymał w rozwoju i trzeba było sobie z tym radzić.
- oglądaliśmy z dylanem straszny film. - poinformował go od razu. akurat w to mógł mu uwierzyć, dylan nie należał do szczególnie wrażliwych na punkcie jude'a. może i annie puszczał takie filmy. - mogę z tobą spać? przytulisz mnie? - zrobił smutną minkę.

- po co znowu dałeś się namówić? - westchnął i przetarł twarz. dylan zawsze testował ile jude wytrzyma, a potem jeremy musiał wszystko naprawiać. całkiem możliwe, że annie też zamiast bajek puszczał horrory. dobrze, że była bardziej wytrzymała niż jude. wziął wdech i spojrzał na niego uważnie. - czemu nie pójdziesz do morgan - zapytał w końcu.

- powiedział, że to bajka. - smęcił. w sumie dylan miał rację, skoro było to tylko nightmare before christmas, ale jude i tak się przestraszył. bał się nawet czarnych bohaterów z bajek o księżniczkach, bo zawsze byli takimi groźnymi czarnoksiężnikami. biedna annie. ona zdecydowanie wolała bajki o księżniczkach. - nie chcę jej martwić. - oznajmił i już się pakował do łóżka jeremy'ego, robiac mu miejsce, żeby mógł się położyć obok i przytulić.

- następnym razem mu nie wierz - pewnie i tak wiedział, że dylan nie puścił mu niczego aż tak strasznego, bo inaczej przyleciałby od razu po pierwszej minucie filmu. wziął wdech i się wyprostował. - jude, nie uważasz, że jesteś już trochę za stary na przychodzenie do czyjegoś łóżka z byle jakiego powodu? - przyglądał mu się. nie chciał żeby myślał że go nie obchodzi ale już dawno temu powinien się nauczyć bycia samodzielnym. - potwory nie istnieją - dodał.

- to nie jest byle jaki powód. - ścisnął misia bardziej, skoro jeremy nie chciał się przytulić. - obiecuję, że to ostatni raz. - zapewnił go i jeremy musiał mu uwierzyć, bo jude zawinął się w kulkę, kończąc jakiekolwiek dalsze dyskusje i zasypiając spokojnie, wiedząc, że starszy braciszek go obroni przed wszystkimi potworami.