village east londen restaurant

astrid w końcu mogła wrócić do dawnego życia to nic dziwnego, że się cieszyła z tego. natomiast alojzy... wiadomo. niekoniecznie mu się to podobało chociaż wydawało mu się, że po ich ostatnim spotkaniu do jakiegoś tam porozumienia doszli. chociaż może to jednak za dużo powiedziane.
- plan? - zapytał unosząc brew. - plan jest taki, że w trakcie rozmowy, jak zejdzie na nasz temat powiem im, że nie jesteśmy razem, żebyś się więcej nie musiała ze mną męczyć. - wytłumaczył i napił się wina.

oczywiście, że się cieszyła z powrotu do starego życia. szkoda tylko, że było to tak ulotne i alojzy zamierzał jej to za chwilę odebrać.
- to jest twój plan? - prawie się zakrztusiła. odstawiła kieliszek i spojrzała na niego. - to trochę pochopne, skoro mnie tu zabrałeś. mogą to różnie odebrać. - zauważyła. - możesz powiedzieć, że jestem na przykład twoją bliską przyjaciółką. - zaproponowała. nie chciała, by jej bańka mydlana prysła... znowu.

- tak. - odpowiedział. uważał, że jego plan jest idealny i już się nie mógł doczekać aż wcieli go w życie! niestety astrid najwyraźniej za wszelką cenę chciała mu to wybić z głowy. na jej słowa nawet chwilę się nad tym zastanowił, a potem się uroczo zaśmiał. - dlaczego miałbym to robić? żeby zapraszali mnie z tobą na każde kolejne spotkanie? ja tego nie potrzebuję do szczęścia. - pokręcił głową z rozbawieniem, bo astrid w takich sytuacjach zdecydowanie była zabawna!

astrid wcale nie uważała tego za plan idealny. wręcz przeciwnie. planem idealnym byłoby, gdyby to ona była zapraszana na wszystkie wydarzenia i "ewentualnie" mogła ze sobą zabrać alojzego jako osobę towarzyszącą... czego by nie uczyniła.
- chyba nie doceniasz roli kobiety u boku każdego mężczyzny załatwiającego interesy. to kobiety są od tego, żeby czarować i przekonywać do podjęcia do ostatecznej decyzji. nie wiem czy sobie beze mnie poradzisz... skoro nawet nie chcieli cię tu dziś zaprosić samego. - zauważyła. taaak, bo tak bardzo bezinteresownie chciała mu pomóc w załatwieniu interesów!

zaśmiał się na jej słowa.
- skąd wiesz, że nie doceniam? może po prostu uważam, że mam na oku o wiele lepsze kandydatki. nie jesteś ostatnią kobietą na świecie astrid... - powiedział wzruszając ramionami i upił kolejny mały łyczek. - to, że ci wariaci cię polubili nie znaczy, że wszyscy będą tobą oczarowani. - dodał wzruszając ramionami.

- skoro masz na oku lepsze kandydatki, to czemu błagałeś mnie, żebym tu dzisiaj przyszła? czemu wydałeś tyle pieniędzy na moją kreację? - uniosła pytająco brew. zaczął ją znowu denerwować i psuć jej wieczór, więc szybko dopiła wino do końca. - oczywiście, że będą mną oczarowani, jeszcze będziesz zaskoczony. chyba że stwierdzę, że lepszą zabawą będzie po prostu przyniesienie ci wstydu. - wymyśliła i skinęła na kelnera, żeby dolał jej wina. ups.

- bo oni chcieli ciebie.... - mruknął niezadowolony. chętnie wziął by sobie kogoś o wiele lepszego. no ale co zrobić! co zrobić jak oni chcieli ją i już. - po za tym kiedyś byliśmy przecież dość blisko..... - mruknął poważnie przyglądając się jej i zaraz napił się wina. - zobaczymy. liczę na to. - powiedział bo chciałby dobrze wypaść! a nie, że będzie mu robiła wstyd na cały londyn!

- no właśnie. - odparła z dumą w głosie. to ona zrobiła na nich dobre wrażenie i może gdyby nie ona, to w ogóle nawet jego by nigdzie nie zaprosili. nawet jej nie doceniał! - to było dawno i nieprawda. - spojrzała na niego, bo przypomniała jej się ta chwila słabości, kiedy zdradziła brooklyna z aloise'm. była taka głupia! ale jednocześnie żaden nie okazał się tego wart. - zastanowię się. - odparła, bo teraz wszystko od niego zależało i od tego, czy wreszcie ją doceni i będzie miły. ona nie miała nic do stracenia, żadnej reputacji do utrzymania. równie dobrze mogłaby zepsuć cały wieczór, jeśli będzie miała taki kaprys.

- nie mów, że ci się nie podobało astrid..... - mruknął unosząc uwodzicielsko kącik ust. nie mogło się jej nie podobać, bo alojzy był najlepszy i oczywiście święcie w to wierzył. w końcu jeśli on by w to nie wierzył, to kto by uwierzył! alojzy był tego wart. zdecydowanie był! kto wie co by się działo jakby astrid wszystkiego nie straciła. - zastanowisz się? - zapytał lekko zirytowany, ale musiał się zachowywać bo byli w miejscu publicznym w końcu. - zrobiłem dla ciebie wszystko a ty się będziesz zastanawiać? - wycedził przez zaciśnięte zęby przybliżając się do niej, żeby nikt tego nie słyszał.

- nie ma teraz powodu tego wyciągać, aloise... - poprawiła włosy. czuła się trochę jakby chciał ją zaszantażować ich upojną nocą, ale nie miałoby to takiej siły rażenia jak jej wcześniejszy szantaż na alojzym. gdyby astrid nie straciła pieniędzy i reputacji, wszystko wyglądałoby zupełnie inaczej. ciekawe, czy wybryk z alojzym byłby jednonocną przygodą czy rozwinął się w dramatyczny miłosny trójkąt. - pokazałam się tutaj, mam piękną sukienkę, nie potrzebuję sztywnych biznesowych rozmów, żeby polepszyć mój wieczór. - zaśmiała się pod nosem.

wcale nie chciał jej szantażować! chciał ją oczarować, żeby jadła mu z ręki i nie narobiła mu wstydu przed tymi wszystkimi ludźmi, którzy mieli przyjść ;x musiał chwilami udawać milutkiego i najwspanialszego faceta na ziemi. z resztą właśnie taki był! kochany! sądzę, że to wcale nie był jednorazowy wyskok.... a oni pewnie wtedy świetnie się bawili. alojzy był w stanie jej dać gwiazdkę z nieba! - rób co chcesz.. - mruknął opierając się wygodnie o krzesło. jak będzie chciała go zniszczyć to i tak nic na to nie poradzi. z resztą był zdania, że nic mu nie może zagrozić.

astrid też na pewno się podobało, ale była wtedy w długodystansowym związku z brooklynem. wszyscy uważali ich za power couple, zostali królem i królową balu... a tu nagle astrid się znudziło i wskoczyła do łóżka jego koledze. szkoda, że teraz nie chciał jej dać gwiazdki z nieba. teraz by jej się przydała, skoro nie miała niczego.
- i nawzajem. - burknęła, popijając znowu winko. już jej się popsuł humor, bo taki miała kaprys. sama nie wiedziała jeszcze, czy postanowi ośmieszyć alojzego czy po prostu pozwoli mu wyjawić wszystkim prawdę o nich i da mu spokój na zawsze.

ale alojzy był lepszy, więc nie ma się co dziwić, że astrid wybrała jego! król i królowa balu jeszcze o niczym nie przesądzają jak widać. teraz nie chciał.... teraz wolał się z nią kłócić o byle bzdurę najwyraźniej. wywrócił oczami. zaraz na szczęście przyszli ludzie, z którymi mieli się spotkać, więc alojzy kulturalnie wstał, ze wszystkimi się przywitał i ponownie przedstawił im astrid. chociaż wątpił, żeby o niej zapomnieli..

król i królowa balu zazwyczaj mają jakieś swoje sekreciki i wcale nie są tak idealną parą jak to się wszystkim wydaje... wszelkie młodzieżowe filmy i seriale są tego dowodem! astrid chciała, żeby dał jej gwiazdkę z nieba albo chociaż górę sukienek, ale też wolała się kłócić o wszystkie bzdury. astrid też się zaraz przywitała ze wszystkimi ładnie, czarując ich żarcikami od pierwszej chwili. miała wprawę w obracaniu się w ważniackim towarzystwie.

no wiedziała oczywiście, że wiedziała jak się zachowywać w towarzystwie skoro to już robiła.... alojzy cieszył się, że astrid nie wariowała i nie zachowywała się paskudnie od początku. mógłby się zdenerwować. zaczęły się jakieś głupie żarciki i biznesowe rozmowy, o których nie chce mi się pisać bo to w ogóle bez sensu.

wiadomo, że o tym nie będziemy się rozpisywać. wszyscy się rozsiedli, zamówili swoje dania, dostali wino i przystawki. dyskutowali, żartowali, wszyscy czarowali się wzajemnie. zachowanie astrid było na najwyższym poziomie. coś się w niej przestawiło i zamiast niszczyć wieczór, pomagała alojzemu w dobiciu targu. aż nadszedł moment, w którym padło pytanie o to, jak się poznali i spojrzała na niego, również wyczekując odpowiedzi.

alojzemu nie umknęło to, że astrid naprawdę świetnie się zachowywała i w przeciwieństwie do tego co mówiła mu pomagała! trzeba powiedzieć, że był pod wrażeniem, chociaż oczywiście nie mógł teraz tego po sobie pokazać. kiedy padło to super niezręczne dla niego pytanie uśmiechnął się i napił wina. - wpadliśmy na siebie na jednej z charytatywnych imprez. - uśmiechnął się. postanowił jednak nic nie mówić... astrid chyba za dobrze się zachowywała i cała ta ochota na odsunięcie ją od siebie i ludzi z elity mu przeszła. - wylała na mnie cały kieliszek szampana. - powiedział rozbawiony.

awwww, jak uroczo! skaczą sobie do oczu, a gdy przychodzą ważniaki, nagle ich zachowanie całkowicie się zmienia i jednak sobie nawzajem pomagają. jego odpowiedzią najbardziej zaskoczona była sama astrid. posłała mu zaskoczone spojrzenie, ale zaraz roześmiała się razem z całym stołem.
- najbardziej szkoda było tego całego szampana. - oznajmiła z rozbawieniem, podłapując jego historię. - na szczęście szybko mnie przekonał, żebym mu wybaczyła, że przez niego zmarnowałam kieliszek. potrafi być czarujący jeśli czegoś chce. - spojrzała na niego sugestywnie, dla towarzyszy wyglądało to zapewne jak spojrzenie pełne miłości.

no cóż. tak właśnie jest. najwyraźniej astrid oczarowała go swoim zachowaniem dzisiejszego wieczoru ;x pewnie podłapał to jej zaskoczone spojrzenie ale tylko się uśmiechnął lekko.
- oczywiście od razu załatwiłem jej następny kieliszek, bo inaczej na pewno nic by z tego nie wyszło. - zaśmiał się. - zawsze jestem czarujący. - dodał z rozbawieniem, żeby jej o tym oczywiście przypomnieć bo najwyraźniej zapomniała. - ja i tak podejrzewam, że specjalnie wylała na mnie tego szampana.... - roześmiał się ponownie.

nawet on ją oczarował swoim zachowaniem, ale tylko tym momentem, w którym postanowił nie ośmieszać jej publicznie i dał jej szansę na pozostanie w elicie i swoim świecie iluzji jeszcze chwilę dłużej.
- och, to był całkowity przypadek. - odrzuciła włosy do tyłu, nadal rozbawiona. - chociaż oczywiście dziewczyny mają swoje sposoby na zwrócenie na siebie uwagi. - śmiała się też. najważniejsze, że ich towarzyszom cała historia się podobała i zachwycali się, jacy to oni nie są razem uroczy i dobrani.

dzisiaj jak widać z tego zrezygnował. chyba jednak była rzeczywiście zbyt pomocna dzisiejszego dnia.
- i tak ci nikt w to nie uwierzy. - powiedział śmiejąc się i upił kolejny łyk wina. - każdy wie co robią dziewczyny jak facet im wpada w oko. niby uśmieszek niby szampan sam się wylewa..... nie oszukasz nas. - zaśmiał się i pogroził jej palcem dla zabawy.

zrozumiał, że bez niej sobie nie poradzi z zamknięciem sprawy do końca! biznesmeni ją uwielbiali!
- och, panowie na pewno mi wierzą. - podniosła rękę ponad stołem, żeby zyskać ich aprobatę. - zapewniam cię, że gdybym od razu ci wpadła w oko i próbowała na tobie swoich sposobów, to na pewno byś o tym wiedział. - śmiała się dalej i z tego wszystkiego ucałowała go w policzek. - ale nie chcemy przecież zanudzać panów dyskusją, czy ten kieliszek wylał się specjalnie czy nie. - dodała zaraz, bo wolała unikać tematów dotyczących ich znajomości i kontynuować z biznesowym wieczorem.

całkiem możliwe, że tak by było. astrid naprawdę błyszczała w ich towarzystwie i była jasną perełką u jego boku, co z drugiej strony nie do końca mu się podobało.
- panowie bardzo dobrze znają kobiety. - zaśmiał się. kiedy dawała mu buziaka to pewnie nawet ją objął w talii. - zgadza się. nie chcemy. - przyznał jej rację. na szczęście nikt nie chciał, żeby kontynuowali swoje opowieści, więc wrócili znów do bardziej przyziemnych spraw.

na pewno polubili astrid bardziej od alojzego i tylko ze względu na nią wytrzymywali w jego towarzystwie, ups. była miłą odmianą od ich gderających i starzejących się żon, których nawet nie przyprowadzili na tę kolację. przeszli do biznesowych dyskusji połączonych z żarcikami, aż w końcu dobili targu. nie wiem o co tam alojzy się starał, o pracę czy co. w każdym razie kiedy wszyscy już się rozeszli, z wiszącym w powietrzu zaproszeniem na kolejne wydarzenie, astrid spojrzała na alojzego. czekali przed wejściem do restauracji na samochód.
- czemu to zrobiłeś? - spytała, jakby od razu miał wiedzieć o co chodzi. - czemu im nie powiedziałeś, że nie jesteśmy razem?

no cóż. chyba nie ma się co dziwić, że nie chcieli swoich żon już widzieć skoro widywali je codziennie i na pewno nie były już takie roześmiane i urocze jak astrid, która za wszelką cenę chciała ich oczarować. odetchnął z ulgą kiedy to wszystko się już skończyło, chociaż musiał przyznać, że nie było aż tak źle jak przewidywał.
na jej pytanie wzruszył ramionami. - nie wiem. - odpowiedział zapalając papierosa przed restauracją, bo cały ten czas nie palił. - aż tak źle się z tym czujesz? - zapytał unosząc brew.