#sala 73474

nina kompletnie nie ogarniała kim jest ani jaką ma historię życia. można jej było teraz wmówić dosłownie wszystko, a ona i tak to łyknie. była w trakcie przeglądania zdjęć na laptopie, które zrzuciła z telefonu. miało to jej ułatwić poznanie swojej historii. wyrwał ją z zamyślenia. spojrzała na niego zdezorientowana - hmm... szukasz kogoś? - zapytała. - bo jak tak, to nie jestem ci w stanie pomóc, przepraszam - i ona jeszcze przepraszała ups.

leo równie dobrze mógł teraz od nowa zdobywać jej zaufanie skoro nie pamiętała o jego zdradzie. może jednak nie był takim chujkiem he he - no tak - odparł wchodząc do środka i kładąc kwiatki na szafeczce - szukałem ciebie - odparł niepewnie przygryzając dolną wargę. nie wiedział co ma powiedzieć, czy ma się przedstawić i tak dalej xd to było dla niego dziwne i krępujące.

- mnie szukałeś? przyniosłeś kwiaty, to miłe, dziękuję... - uśmiechnęła się do niego przyjaźnie. - przeglądałam akurat zdjęcia na laptopie, wydajesz mi się jakiś znajomy. przedstawiłabym ci się, ale pewnie ty znasz moje imię. mógłbyś powiedzieć jak ty się nazywasz? - zapytała. jedynie znała imiona swoich rodziców, wiedziała, że pochodzi z johannesburga i że ma mnóstwo fajnego rodzeństwa. nic więcej. leo niech lepiej to dobrze wykorzysta, może nina go polubi na nowo. albo bardziej pokocha, któż to wie. czekała na jego odpowiedź.

była słodka kiedy nie krzyczała na niego za to że ją zdradził co mu się bardzo podobało. usiadł zaraz na krzesełku obok łóżka i ze stresu miętosił rękawy swojej bluzy - jestem leonard, to znaczy leoś, albo nawet leo bardziej - zastanowił się nad tym - tak, większość mówi do mnie leo lub idioto, w zależności od sytuacji - zachichotał uroczo. dobrze, że chociaż powiedzieli ninie jak się nazywa xd

i taka już zostanie, bo nie zamierzam jej wracać pamięci. fajnie jest tworzyć postać od nowa, żeby powróciła do pierwotnego stanu rzeczy. wzięła sobie pomarańczkę i zaczęła ją obierać. nie wiedziała nawet co jej smakuje a co jej nie smakuje, wszystko było dla niej nowością - chcesz trochę? fajne masz imię, podoba mi się. dlaczego mówią do ciebie idioto? to nieładnie. - zrobiła smutną minkę, bo nagle mu współczuła - więc, jesteś moim znajomym, tak? - dopytywała.

hahahahahaha praktycznie zrobiłaś postać od nowa nie zabijając jej xd
- nie dziękuje - zerknął na tą pomarańczkę. pewnie nie lubił cytrusów bo wiecznie jak je obierał ze skórki to pryskały mu w oko i potem go tam piekło ;c - mówią tak do mnie bo czasami nie myślę i robię głupie rzeczy - odparł uśmiechając sie i mrugając oczyskami - tak, można tak powiedzieć - przecież na wstępie jej nie powie że kiedyś się ruchali, ale potem zapłodnił siostrę najlepszego przyjaciela xd

nina jest moja ulubiona, to właśnie dlatego tak zrobiłam xdddd oszczędność czasu, xd
pokiwała głową ze zrozumieniem. ona za to zajadała się swoją pomarańczką i o dziwo jej smakowała. poprawiła się na łóżku - rodzice niewiele mi mówią o tym co ja właściwie tutaj robię. w sensie w albans. nawet nie wiem czy mam jakiegoś chłopaka i czy mam gdzie mieszkac, a może jestem lesbijką? - zastanawiała się na głos. - poznałam już takiego wysokiego chudego chłopaka, blondyna. śmieszny gość. casper ma na imię, znasz może? - miała mnóstwo pytań. - ej, opowiedz mi, jaka ja byłam, jaka jestem? ciągle nie mogę tego rozkminić - poprawiła wpadające w oczy włosy.

pewnie kiedyś wcale nie lubiła cytrusów co dziwiło teraz leo, że się tak tym zajada. zaśmiał się słysząc jej wątpliwości - zapewniam cię, że lesbijką to ty zdecydowanie nie jesteś - powiedział dość pewnie i troche się zapomniał. już po chwili się za to wstydził i rumienił - wszyscy tutaj sie znamy, a casper jest jak mój starszy brat - wyjaśnił kiwając głową. pewnie w poprzednich wcieleniach faktycznie byli braćmi lub kochankami xd - to trudne - przeczesał grzywę - nie byłaś jednowymiarowa - zaczął się zastanawiać - ciągle sie do wszystkich uśmiechałaś i byłaś duszą towarzystwa. uwielbiałaś się wygłupiać i byłaś taką iskierką rozjaśniającą wszelki mrok - awwwww, jaki z niego słodziak - w zasadzie dalej jesteś - poprawił się zaraz.

skończyła pomarańczkę i resztki zostawiła na jakimś talerzyku. sama się zarumieniła słysząc jego słowa - co masz na myśli, mówiąc, że zdecydowanie nie jestem lesbijką? - próbowała go dalej dopytać. przygryzła wargę niewinnie i mu się przyglądała - musiałeś mnie bardzo dobrze znać, skoro mówisz mi takie miłe słowa. byłam bardzo szczęśliwą osobą. może nadal nią jestem, tylko o tym jeszcze nie wiem? - zastanowiła się. z resztą czy ja wiem czy ona była taka szczęsliwa, skoro chciala się zabić. - ładnie ci w tych rumieńcach. mogę cie dotknąć? twoich policzków? - wyciągnęła do niego łapki jak małe dziecko. - to ja mam tutaj przyjaciół? - zdziwiła się. - rodzice mówią, że będę szczęśliwsza w johannesburgu. chcą mnie tam zabrać - dodała od razu.

zaśmiał się - po prostu zaufaj mi, kiedy mówię, że nią nie jesteś to nią nie jesteś - zamachał łapką żeby się więcej nie dopytywała. nie chciał jej od razu we wszystko wtajemniczać - bo znałem cię i znam najlepiej ze wszystkich głuptasie - pstryknął ją w czoło - oczywiście, że jesteś. musisz sobie tylko to przypomnieć - zapewnił ją. nie wyobrażał sobie nieszczęsliwej niny - skoro tak bardzo chcesz - specjalnie nabrał powietrza w buzie kiedy go dotykała xd - masz tutaj wiele osób, którym na tobie zależy i nigdy nie daj sobie wmówić że jest inaczej - powiedział stanowczo.

- no dobrze, skoro tak mówisz, to dlaczego mam ci nie zaufać - macała go tych policzkach i była szczęśliwa jak małe dziecko. wyginała jego usta w różne miny i sama z tego miała niezły zaciesz. - znałeś mnie najlepiej ze wszystkich? och, czyli musieliśmy być wyjątkowo blisko. jaka szkoda, że nic z tego nie pamiętam. pewnie byliśmy fajnymi przyjaciółmi, którzy mówią sobie o wszystkich sekretach na świecie. tacy przyjaciele są najlepsi - zachichotała. - lekarze mówią, że utrata pamięci jest już na zawsze. coś w głowie mi się poprzestawiało, nie mam pamięci wstecz. jestem jak czysta kartka, na której możesz napisać dosłownie wszystko leo - powiedziała spokojnie. - mam nadzieje, że odbudujemy to, co było kiedyś między nami. - pogładziła go po policzkach. - opowiedz mi coś jeszcze, proszę - zachęciła go.

powykręcała mu buzię w każdą stronę pewnie, biedaczysko. trochę się zawstydził kiedy tak wypytywała go o to co było między nimi. nie wiedział jak w to wszystko ma ją wprowadzić choć bardzo tego chciał - opowiem ci, ale jak stąd wyjdziesz - pokiwał głową - nie wszystko na raz - wyjaśnił - poza tym szpitale są takie sztywne - aż go ciarki przeszły na myśl o tym że jest w szpitalu - daj znać kiedy wyjdziesz, masz mój numer w telefonie na pewno - ruszył w stronę wyjścia. zatrzymał się jednak przed i zebrał resztki odwagi żeby powiedzieć - znam cie tak dobrze, nie tylko dlatego że byłem twoim najlepszym przyjacielem, ale tez dlatego że byłem twoim chłopakiem - wyjaśnił i uciekł. pewnie zrył jej banie jeszcze bardziej ups.

wcale nie musiała do niego dzwonić, wystarczy że do domu wróci, skoro razem i tak mieszkają xd ah ten leo. zostawił ją skonsternowaną i zdziwioną. zaczęła szukać odpowiedzi na swoje pytania w swoim laptopie, może się dowie z niego jaką byli parą. a potem dostała swoje leki i zasnęła jak małe dziecko.