las pod st. albans

postanowił pojechać samotnie pod namiot żeby mieć czas na głębokie przemyślenia. wracał właśnie z pieszej wędrówki bo zbierało sie na deszcz i wtedy zobaczył że ktoś postawił namiot nieopodal xd to było tajne miejsce więc dziwnie xd ciekawe kto mógł jeszcze o tym miejscu wiedzieć xd

rafe za to chciał wybrać się pod namiot ze znajomymi, ale nikt z jego znajomych nie dzielił tego zainteresowania (na pewno nie rosie xd) i został bez towarzystwa, ale i tak tu przyjechał i rozbił namiot w najlepszym miejscu. widział, że ktoś inny też rozłożył się niedaleko, ale było już za późno, żeby szukać nowego miejsca. rozpalał właśnie ognisko jako prawdziwy męski mężczyzna. podniósł wzrok, gdy usłyszał kroki, ale z daleka jeszcze nie rozpoznał sylwetki sama.

rozpalał ognisko, a zaraz deszcz zepsuje wszystko zapewne.
sam chciał być sam (hehe), dlatego nie był zadowolony z widoku drugiego namiotu, tym bardziej kiedy zbliżał się coraz bardziej, a postawa i finalnie twarz wydała mu się bardzo znajoma. wkurzył się, bo rafe nie kojarzył mu się ostatnio z miłą osobą tylko z chujkiem ups! - to ja pokazałem ci to miejsce! - burknął na powitanie. prawda była taka że pewnie znaleźli je wspólnie, ale samuel chciał być górą jednak! zaczął się krzątać obok swojego namiotu próbując nałożyć dodatkową osłonę przeciwdeszczową, przecież grunt to komfort i bezpieczeństwo!

był wprawiony i na wszystko przygotowany.
spoglądał kątem oka na zbliżającą się postać i też go ścisnęło w żołądku, kiedy okazało się, że to ktoś bardzo znajomy.
- nie wbiłeś tu flagi ani nie ogrodziłeś płotem - odburknął, od razu nastawiając się negatywnie, skoro i samuel tak go powitał.

sam go tak witał tylko dlatego, że ostatnimi czasy rafe był dla niego niemiły. inaczej starałby się zachować bardziej cywilizowanie.
nakładał szybko i chaotycznie ta osłonę, ale tylko dlatego że czuł wzrok hollywooda na sobie - zapamiętam na przyszłość - choć miał już zanotowane żeby znaleźć nowe miejsce, tylko po to żeby nie spotkać swojego eks. pewnie zaczęło wiać więc sam bez słowa wlazł do namiotu próbując w spokoju skonsumować batonika proteinowego i ciepłą herbatę. miał to robić na zewnątrz, ale sytuacja go zmusiła do czego innego.

rafe był niemiły tylko dlatego, że samuel z nim zerwał, a on nie chciał okazywać tego, jak bardzo go to bolało. inaczej mogliby tu przyjechać razem i tulić się pod namiotem w tych samych butach.
- najlepiej zaznacz połowę lasu, wtedy na pewno będziesz miał tyle przestrzeni, ile będziesz chciał - dalej wypominał mu to, że chciał "przestrzeni". rafe zgrywał twardziela i nie chował się do namiotu, tylko próbował sobie podgrzać garnuszek nad szalejącym ogniskiem.

rafe nie ogarniał swoją łepetyną dlaczego sam z nim zerwał i zamiast być dojrzałym to tylko go tyrał i sprawiał że ten czuł się źle i miał coraz gorsze zdanie o hollywoodzie xd mogliby się tulic gdyby tylko rafe dał mu przestrzeń, o którą poprosił.... bez dodatków! - bądź chamkiem dla kogoś kogo to obchodzi! - krzyczał z namiotu udając że to go wcale nie rusza. zaraz zaczął faktycznie padać deszcz, a samowi zaczęło coś kapać do namiotu bo nie założył zbyt dobrze płachty przez swojego eks! musiał więc wyjść na zewnątrz i coś poprawiać. z powodu deszczu i wiatru chciał to zrobić szybko i sprawnie, na tyle szybko że zaraz potknął się o linkę i wylądował na kolanach opierając się o namiot i naruszając jego konstrukcję przez co był krzywy xd pewnie dodatkowo miał za mocno związane swoje czerwone buty więc jeszcze naciągnął sobie coś w stopie która niepokojąco zaczęła go boleć! wrócił jednak po chwili do środka przeklinając pod nosem i jęcząc. usiadł na środku próbując zdjąć buta, ale wtedy jednak ze ścianek namiotu położyła się mu praktycznie na głowie xd rafe mógł tylko słyszeć jak sam przeklina xd

rafe był albo misiem tulisiem albo totalnym chamem, nie było nic pomiędzy. pochodził z rodziny, która nie umiała radzić sobie z emocjami i uczuciami.
- to się do mnie nie odzywaj! - odkrzyknął, bo jemu pasowałoby to, że każdy z nich zamknąłby się w swoim namiocie i nie zagadywał drugiego, a następnego dnia rafe zebrałby tobołki i przeniósł w inne miejsce. póki co jednak utknęli tutaj i gdy zaczęło padać, to jednak zgasił ognisko (w calkowitym spokoju!) i cofnął się do środka namiotu. nie zasunął drzwi i obserwował, jak eks łomocze się z namiotem. uznawał to za całkiem zabawne, bo sam wyglądał jak postać z kreskówki. oczywiście nie zamierzał mu w ogóle pomóc, przynajmniej do momentu, gdy namiot spadł mu na głowę. w pierwszej chwili oczywiście parsknął śmiechem, a potem westchnął ciężko i męczennie i wyszedł ze swojego namiotu. chciał podnieść ściankę, ale wichura i ulewa tak się rozhulały, że to nie miało sensu. - schowaj się u mnie i za chwilę to poprawimy - łatwo mu było to zaproponować, kiedy nie widział sama.

a sam wiedząc to i tak kompletnie nie akceptował takiego zachowania!
miał już podobny pomysł na jutro jak rafe więc jeśli oboje przenieśliby się to pewnie bóg dramek sprawiłby, że znowu obok siebie xd
oczywiście, że to go bawiło i sam czuł jego wzrok na sobie, sytuacja jednak zmusiła go do działania, nawet jeśli wyglądało to komicznie.
słysząc propozycję rafe i tak miotał się w namiocie, ale zaraz zagrzmiało i aż się wzdrygnął na myśl o tym, że miałby siedzieć sam w rozpadającym się namiocie. zarzucił więc bluzę, do której zapakował kilka batoników proteinowych (nie liczył, że hollywood czymś się z nim podzieli). chwycił butelkę wody i chciał wychodzić, ale jednak noga go bolała więc zanim rafe zobaczył sama to zobaczył jego czerwone buty - chyba coś mi się stało w nogę - mruknął zawstydzony. nie chciał przy rafe pokazywać słabości!

to już problem sama xd
a następnej nocy oboje stwierdziliby, że się nie przenoszą, bo ten drugi to zrobi, i znowu skończyliby razem.
rafe nie chciał tkwić na deszczu, bo to nie była romantyczna filmowa scena, w której mógł sobie na to pozwolić, dlatego cofnął się do namiotu, ale zanim zdołał się usadowić, to znowu musiał wychodzić i zajmować się nogą samuela.
- pokaż - mruknął, nie okazując żadnych uczuć. wlazł do jego rozpadającego się namiotu, żeby nie moknąć i zamiast siedzieć w wygodnym funkcjonalnym nieprzepuszczającym deszczu namiocie rafe'a teraz znaleźli się pod płachtą niczym pod kołdrą opadającą na ich głowy. - gdzie cię boli? - zaraz rafe fizjoterapeuta zrobi mu masaż.

sam musi sam uporać się ze swoimi problemami xd
są na siebie skazani hehe.
nie zdążył się pewnie nawet usadowić bo samuel zaraz jęczał. był zbyt zawstydzony i dlatego zajęło to tyle czasu!
zdecydowanie nie była to romantyczna sceneria, szczególnie że namiot wyglądał tak jakby miał się zaraz rozpaść - mhm - zaczął rozwiązywać powoli, ale zgodnie z poleceniem przeklętego czerwonego buta - stopa - wskazał na nią, pewnie była lekko opuchnięta bo faktycznie źle stanął, ups! nie czuł się komfortowo bo namiotem coraz bardziej miotało.

imię zobowiązuje.
bóg dramek tego chce!
rafe trochę się niecierpliwił, czekając aż samuel rozwiąże buta. uważał, że robi z siebie drama queen, skoro potrafił przetrwać w lesie, a teraz nagle stópka go bolała i szukał wymówki, jak miał przenieść się do namiotu rafe'a. okazało się jednak, że stopa faktycznie wyglądała kiepsko i rafe już przyglądał jej się profesjonalnym okiem, a jednocześnie wewnętrznie przestał śmieszkować z samuela, a zaczęło mu się robić go żal. - tu cię boli? - nacisnął w jednym miejscu. zagrzmiało i namiotem tak szamotało, że nawet męski rafe nie chciał tu przebywać. - musimy przejść do drugiego namiotu, dasz radę? oprzesz się ode mnie - nie przyjmował odmowy i wstał, zabierając rzeczy samuela, już gotowy do przejścia.

wiadomo...
i wiadomo!
myślał, że w ten sposób chce się z znowu zbliżyć do niego, a sam na prawdę cierpiał czego dowodem była noga.
jak nacisnął na jego nogę to jednocześnie zagrzmiało, ale i samuel jęknął donośnie. nie chciał robić tego głośno, choć i tak już wyszedł na pierdołę więc było za późno! - podaj mi rękę - poprosił, a że oboje byli atletycznie zbudowani to jednym mocnym pociągnięciem przez rafe wstał i był gotów kuśtykać do namiotu swojego eks. dość mocno się rozpadało i wiało więc kiedy zmieniali namiot sam dość mocno chwycił rafe i tak szli prawie przytuleni, a raczej hollywood go prowadził. przemoczony wpadł do drugiego namiotu i usiadł w rogu nie oczekując nic więcej oprócz suchego kąta!

raczej niczego sobie nie dopowiadał w zachowaniu sama, bo widział, że między nimi już wszystko skończone i bezpowrotnie zniszczone (czego samodzielnie dopilnował).
wspólne przejście to była najbardziej intymna chwila między nimi od czasu rozstania. przeszli w milczeniu i po wejściu do środka rafe milczał dalej. trochę się krzątał, wyciągnął z plecaka ręczniczek, wychylił się zza płachty, żeby nalać na niego ciepłej wody, która zdołała się lekko podgrzać w garnuszku przed zgaszeniem ognia. a potem w milczeniu podszedł do sama i owinął mu stopę tym ciepłym ręcznikiem. przycisnął przy tym mocno dłonie do jego stopy.

oboje po równo dopilnowali.
to było dziwne przejście, bo dawno go nie dotykał, a jednak dłonie doskonale wiedziały jak poruszać się po jego ciele żeby wesprzeć się i dotrzeć do namiotu.
nie oczekiwał od niego niczego więcej, przeczesywał swoje mokre włosy kiedy nagle poczuł miłe, ciepłe uczucie na swojej stopie - dzięki - odparł cicho patrząc z jaką pieczołowitością zajmuje się nim hollywood - boli mniej - przyznał po chwili zachowując dystans - jak się przejaśni to zajmę się namiotem i wrócę do siebie - obiecał, ale w tym samym momencie zagrzmiało tylko mocniej!

ich ciała znały się na pamięć i doskonale wiedziały, jak się uzupełniać.
musiał powstrzymać uśmiech, kiedy samuel przyznał, że mu się polepszyło, dlatego zabrał ręce od ręcznika i uciekł wzrokiem.
- przykładaj to sobie, potem posmarujemy maścią - już czuł się odpowiedzialny i mówił w liczbie mnogiej. przekręcił się do plecaka, żeby poszukać bengaya. - pewnie zaraz się przejaśni - stwierdził, chociaż oboje wiedzieli, że to było kłamstwo. musiał tak powiedzieć, bo nie chciał przyznawać się do tego, że chciał samuela w swoim namiocie. zresztą może wcale nie chciał. wiadomo, że to była trudna sytuacja. to nie była ta "przestrzeń między nimi", przy której oboje się upierali. oboje wybrali idealny moment na camping, nie sprawdzili prognozy pogody xd - ale jeśli potrwa dłużej, to możesz tu zostać. zmieścimy się, a to nie tak, że spodziewam się gości - paplał od rzeczy, bo przyzwyczaił się do bycia niemiłym dla sama, a teraz znowu otwierało się jego serduszko, gdy był tak blisko i był w potrzebie.

ale już walisz metaforami xd
to znaczyło, że rafe był całkiem niezły w tym co studiuje. nie zauważył tego uśmiechu bo unikał jego wzroku. niby jak byli w namiocie to ta przestrzeń aż tak bardzo mu nie przeszkadzało i nagle było znowu między nimi dobrze, ale jednak ta sytuacja nadal była dziwna. nie sprawdzili, albo pogody w telefonie ich oszukały xd - dzieki, doceniam - i faktycznie doceniał bo rafe mógł go zostawić na pastwę losu - mój namiot może być w strzępach po tej ulewie - zauważył przy kolejnym grzmocie - ale trzymaj to, w ramach podziękowań - i wcisnął mu batonika... proteinowego, tego którego oboje lubili i którego wiecznie były bójki xd

tylko ciągnę to, co napisałaś xd
uważał dwa razy na zajęciach i umiał teraz zareagować. albo miał doświadczenie po własnych kontuzjach xd oczywiście rodzina nigdy nie doceniłaby tego, że jest w tym dobry, bo to nie było nic intelektualnego. angielska pogoda taka nieprzewidywalna, zawsze powinni się nastawiać na deszcz!
- daj spokój - odsunął jego dłoń z batonikiem. teraz będzie bójka o to, że nie chce go przyjąć. - każdy by to zrobił na moim miejscu - umniejszał sobie. - oczywiście nikt nie wie o tym miejscu, więc masz szczęście, że tu przyjechałem - powiedział to szczerze, bo teraz wyobraził sobie, co by było, gdyby rafe'a nie było w pobliżu, by zostać jego superbohaterem. po pierwsze sam nie spieszyłby się z zakładaniem plandeki i do niczego by nie doszło xd

w bardziej liryczny sposób xd
rodzina by go nie doceniła nawet jeśli skończyłby studia z wyróżnieniem, eden był ich oczkiem w głowie i nie widzieli w nim żadnych wad. chociażby takich, że za kilka lat może mieć oskarżenia o molestowanie xd zawsze powinni nosić pelerynkę przeciwdeszczową!
haha, sam poczuł się urażony, że tego nie wziął - to miał być miły gest więc po prostu weź to - skoro nie wziął to rzucił batonika na jego bluzę i nie przyjmował odmowy - jestem szczęściarzem - aż się zaśmiał, ale nie dlatego że nie doceniał pomocy rafe tylko raczej dlatego, że tylko jego mogła spotkać taka sytuacja xd - myślałem, że mnie nienawidzisz... - przyznał grzebiąc przy kompresie. dlatego sądził, że hollywood zostawiłby go na pastwę losu.

też się uzupełniamy xd
rafe mógłby wygrać złoty medal na igrzyskach olimpijskich, a i tak byłby czarną owcą, bo sport xd samuel niby przygotowany na wszystko ze swoim survivalowym plecakiem, a ostatecznie i tak musiał korzystać z pomocy rafe'a.
- no okej - odłożył batonik koło plecaka. może zaraz go wpałaszuje, skoro ciepła woda zmarnowała się na okład. zdziwił się jego śmiechem, ale był zaraźliwy. - prawdziwy okaz farta - przytaknął z rozbawieniem, bo oboje wiedzieli, że przed chwilą zaliczył cały zapas pecha na rok. zaraz jednak zrobiło się poważniej. - nigdy nie mógłbym cię nienawidzić - mruknął, choć jego zachowanie często wskazywało inaczej. nie patrzył na sama i skupił się na ściąganiu własnych butów. tych fajnych ze sklepu, wiadomo. lepiej się sprawdzały niż przeklęte czerwone buty sama.

yes!
to prawda, może po śmierci go docenią! sam niby był przygotowany, ale nie na aż tak nietypowe sytuacje, to miał być zwykły, cichy i przyjemny kamping.
dobrze, że przyjął batonika i się nie pobili jednak. a może szkoda? wiadomo jak to się kończyło zawsze xd - zapomniałem swojego talizmanu szczęścia i wyszło, jak wyszło, winny! - żartował razem z rafe bo co innego im zostało? a szczere rozmowy, na których etap powoli przechodzili skoro nie zdążyli wszystkiego sobie wyjaśnić - jesteś pewien? bo twoje zachowanie pokazuje zupełnie co innego... no chyba, że to twój zły brat bliźniak, choć oboje wiemy że go nie masz - rafe mógł nic nie gadać, a ten i tak kontynuował. miał mu za złe takie traktowanie!

tak jak po śmierci mamy rafe za nią zatęsknił, chociaż też nie traktowała go najlepiej.
rafe nie chciał uszkodzić samuela, sam sam sobie już to zrobił z sukcesem xd
- dlatego ja zawsze swój zabieram i mam ciężki plecak - poklepał swój plecak nadal z rozbawieniem, no ale za chwilę już spochmurniał, gdy chłopak wypominał mu jego zachowanie. - nie musimy nagle sobie wszystkiego wyjaśniać tylko dlatego, że utknęliśmy tu razem - uciekał od poważnej rozmowy, jak zawsze, gdy sam chciał takową podjąć. nie chciał się tłumaczyć.

nikt nie traktował tam nikogo zbyt dobrze skoro nawet eden był skrzywiony psychicznie.
sam sam potrafił sam siebie uszkodzić xd kombo samów xd
- a to nie dlatego, że zawsze musisz mieć ze sobą ten blaszany turystyczny kubek - wskazał na kubek, w którym rafe podgrzewał wodę, a z którego zawsze sie śmiał jak jeździli pod namioty bo był to jakiś bezużyteczny, sentymentalny staroć. pewnie mama kupiła rafe xd
- wiem, ale chyba trudno będzie spędzić tu noc i udawać, że między nami wszystko jest okej - czego zapewne chciałby hollywood.

eden był przykładem, że bycie ulubionym synkiem hollywoodów też nie popłacało.
hahahaha kombo samów.
- ej, mój kubek właśnie uratował ci życie - wskazał na okład na jego stopie. mówił to z rozbawieniem i wyolbrzymieniem, ale faktycznie to był taki moment rozluźnienia między nimi. moment, który niestety szybko minął. - nie musimy rozmawiać - warknął zniecierpliwiony. ciekawe, co innego mieliby tu robić xd sytuacja z brakiem schronienia i naciągniętą stopą samuela została opanowana, więc rafe nie musiał się nim opiekować i mógł na nowo się denerwować.

to prawda, choć na razie nie odczuł tego w większym stopniu.
- i jestem mu bardzo wdzięczny więc to był ostatni raz tego wieczoru kiedy się z niego śmiałem - obiecał. choć tak na prawdę to był ostatni raz dlatego że wchodzili na poważne tematy, a hollywood się denerwował. koniec żartów! - a co innego mielibyśmy robić? rzucić się na siebie, a rano udawać że do niczego nie doszło? - palnął głupio spoglądając speszony na rafe - gadam głupoty dlatego, że dawno nie rozmawialiśmy w ten sposób - wytłumaczył zaraz wskazując na siebie i swojego eks. w ten sposób, czyli w miarę normalnie.