stołówka

chociaż tyle xd
patrick nie zamierzał skakać wokół oscara. znał go dobrze, wiedział jaki jest! wiedział, że nie potrzebuje niańczenia, szczególnie w tak stresującej sytuacji.
- chciałem ci to przekazać, ale wiesz spałeś przez ponad rok - żartował dalej w najlepsze. ale faktycznie wychodziło na to, ze rywalizacja była gdzie indziej i chyba osiągnęli remis - nie sądze, że mógłbym przemycić drona do szpitala - odparł od razu - musisz namówić, którąś ze swoich dziewczyn, może się ugnie - wypalił badając przy tym sytuację i co wie!

oscar miał ochotę rozpieprzyc wszystko i wszystkich wokół, więc patrick dobrze ocenił brak potrzeby niańczenia.
- i wykorzystałeś okazję pod moją nieobecność? nie oddałem tego walkowerem - pokręcił głową, dalej żartując, ale jednocześnie nie zdając sobie sprawy jak bardzo jego słowa mogły trafić do patricka. - nie będziemy nim latac w szpitalu. na pewno pozwolą mi wyjść na spacer wokół budynku - a nawet przebąkiwali już coś o wypisaniu oscara, ale cały czas robili mu różne badania i rehabilitacje i trzymali na obserwacji. na słowa o dziewczynach spojrzał na patricka badawczo. - ostatnio jak rozmawialiśmy nie popierałeś moich znajomości - przypomniał mu, że tak w sumie to byli pokłóceni. i dlatego patrick nie wsiadł do samochodu i mu się upiekło! ale i tak potem nadrobił na motorze, więc oscar nie musiał być zazdrosny.

może to karma dopadła patricka z tym motorem jednak!
- można tak powiedzieć - odparł tajemniczo nie wdając się w szczegóły. nie chciał go szokować na dzień dobry! na pewno miał wyrzuty sumienia i teraz żałował swojego zachowania - ale w końcu wyjdziesz stąd i będziesz mógł robić co tylko chcesz - choć pewnie nie do końca tak było, ale na pewno będzie tam bardziej na wolności niż tu! - ciągle ich nie popieram - odparł zaraz. jego stanowisko sprzed wypadku się nie zmieniło. choć perspektywa na pewno xd

nie oszukał przeznaczenia xd
- wreszcie! to siedzenie tutaj dłuży mi się bardziej niż moja śpiączka - rzucił kolejnym żartem. dobrze, że mógł sobie z patrickiem żartować, bo pewnie miał już sporo takich tekstów obmyślonych, których jednak pielęgniarki ani rodzina nie doceniali. - okej - wzruszył ramionami, bo oscar sam już nie wiedział czego chce, więc teraz nie zamierzał się kłócić na temat swojego kiepskiego traktowania dziewczyn - więc jako postronny obserwator powiedz mi - przysunął krzesełko bliżej niego, bo zapowiadało się na ploteczki. - która bardziej się przejmowała i dłużej siedziała przy moim łóżku? - oczekiwał informacji jak bardzo płakały xd tym bardziej skoro zoe zapewniała go, że czekała na niego wiernie! a nari zachowywała sie niezręcznie i nie wiedział na czym stoją. liczył na to, że patrick mu naświetli sytuację.

nie xd
- w takim razie wkrótce wyjdziesz do normalnego świata i na pewno będziesz zachwycony - zawtórował radośnie, choć wiedział że na pewno tak nie będzie - mamy parę nowych foodtrucków - rzucił mu jako ciekawostkę. patrick też nie zamierzał się kłócić na temat kiepskiego traktowania dziewczyn przez kumpla, przynajmniej nie w tym momencie i nie na pierwszej wizycie - masz zamiar przerzucić na nie winę że to ty grałeś na dwa fronty? - odpowiedział na jego pytanie pytaniem. wiedział, że to podpucha. nie chciał stawać pomiędzy nimi. uważał, że oscar powinien po prostu wybrać, a nie mieszać w głowie.

- to brzmi w końcu jak jakaś dobra wiadomość - stwierdził, bo do tej pory słyszał tylko kiepskie wieści. mogły go pocieszać tylko food trucki i jakieś nowe wersje sprzętów technologicznych, na które musiał czekać, a teraz już wszystko mógł sobie kupić. - to było dawno temu - grał sobie tym tekstem tak jak mu było wygodnie. jak chciał kogoś wziąć na litość to mówił, że dla niego to było przed chwilą, a jak chciał się wykręcić od odpowiedzialności to mówił, że to było dawno temu. oscar nie chciał wybierać i myślał, że czas wybrał za niego. - nari nie wygląda jakby o czymkolwiek wiedziała i nie ma sensu, żeby dowiadywała się o tym teraz, prawda? - wbił w niego wzrok, bo jeśli ktoś mógł tu rozpętać konflikt to właśnie on. zoe już go zapewniała, że nari o niczym nie wie, więc z jej strony czuł się bezpiecznie.

- masz zatem na co czekać - on sam wypróbował wszystkie food trucki. oscar najbardziej czekał na nowego iphona xd taka prawda! co tam laski, rodzina, przyjaciele xd - dla jednych dawno, dla drugich nie - nie był zbyt przekonany jego argumentem. nie dał się niestety nabrać, był bystry i inteligentny. i znał też oscara, wiedział że ten lubi wymówki - obudziłeś się i pierwsze o co prosisz to siedzenie cicho przed nari? - zaśmiał się nieco kpiąco - miałem nadzieję, ze choć trochę zmądrzałeś - łudził się xd był w błędzie.

- albo możesz mi przynieść od nich żarcie - wskazał na szarlotkę, sugerując patrickowi, że powinien się nim teraz kulinarnie zaopiekować. iphone najważniejszy. jak się dowie, że jego dron już przestarzały to się wkurwi najbardziej xd - nie miałem czasu zmądrzeć - przypomniał mu, bo taka jest prawda. wszyscy dojrzeli, mieli różne doświadczenia, w tym również miał na nich wpływ wypadek oscara i reszty, ale jego to wszystko omijało, więc był w podobnym stanie umysłowym co wtedy, przynajmniej jeśli chodzi o hierarchię wartości. - tyle wytrzymałeś, więc chyba nie będzie ci przeszkadzało dalsze siedzenie cicho? - zauważył. patrick miał najgorsze zadanie, musiał patrzeć na rozpacz nari i pocieszać ją kiedy oscar się nie budził, a jednocześnie wiedział, że ten był dla niej dupkiem i że wcale nie powinna rozpaczać. skoro wytrzymał wtedy, to wytrzyma i teraz. - oboje wiemy, że nic dobrego nie wyniknie z takiego rozgrzebywania sekretów. i że gdyby nie wypadek to już dawno nie byłbym ani z jedną ani z drugą - dodał. no ale czas się zatrzymał, więc miał okazję jednak kontynuować te znajomości.

- wykorzystujesz mnie - pogroził mu palcem. hehehe technologia najważniejsza! - teraz jest na to czas - zauważył jako bardziej dojrzały kolega najwyraźniej! to prawda wszyscy przez wypadek i tragedię w albans mieli okazję dojrzeć! na pewno na kilka osób to wpłynęło - szczerze powiedziawszy.... - zatrzymał się - to niezgodne z moim kodeksem moralnym - jakby miał jakiś skoro spał z nari i zoe xd może sam siebie usprawiedliwiał! - i tak należy im się szczerość - miał trochę inne podejście niż kumpel, choć w tej sytuacji nie chciał na niego naciskać - następnym razem widzimy się poza szpitalem - zaznaczył, a zaraz uciekł bo już mamusia wysyłała do niego nerwowo smski.

- taa - taka była jego reakcja na to, że ma zmądrzeć. musiał już choć troszkę zmądrzeć skoro dowiedział się co stało się z jego przyjaciółmi i że wcale nie wylądowali w dobrych miejscach. no chyba że ten, który umarł wylądował w niebie, to jednak trafiło mu się najlepiej xd tak czy siak to wszystko na pewno też sprawi, że oscar dojrzeje, ale dopiero jak przestanie się wkurzać. - nie zaczynaj znowu, bo ja doskonale pamiętam naszą kłotnię - dla niego to były ciągle żywe wspomnienia, więc był gotów kontynuować kłotnię z nocy wypadku tak jakby włączyli tylko małą pauzę. - nara, dzięki za ciasto - pożegnał się z nim, ale jednocześnie wiedział już, że patrick nie zamierza mu przynosić żarcia na czas pobytu w szpitalu, więc musiał pojść przekonywać lekarza, żeby go wypuścili.

umówiła się z jo na stołówce. może nie chciała, żeby przyjaciółka widziała na sali jak jest z nią kiepsko. ale i tak siedziała z jakąś maszyną podłączoną do siebie i to zdradzało jej stan xd
- mają tu całkiem niezłe ciastka czekoladowe. ale nie te z lukrem, tych unikaj - opowiadała jak gdyby nigdy nic i jakby wybór ciastek był najistotniejszy w tym wszystkim.

jo długo się zbierała zanim tutaj dotarła z wcześniejszą zapowiedzą oczywiście. głównie dlatego, że stan zdrowia hani ją przytłaczał i nie wyobrażała sobie że taka energiczna dziewczyna nagle mogła przejść taką przemianę. plus oczywiście stresowała ją sytuacja z thomasem więc na pewno chętnie zajadała stres ciastkami. obok hanki siedział wielki pluszowy misiek, którego jo jej kupiła w ramach prezentu na polepszenie. będzie miała do kogo się przytulać xd
- chyba nie jesz samych ciastek co? - zaśmiała się próbując też rozmawiać jak gdyby nigdy nic.

hanna cieszyła się z miśka i tego, że będzie mogła się do niego przytulać. przynajmniej dopóki nie dowie się, że to misiek zdrady xd nie oczekiwała od znajomych, że będą ją odwiedzać. wręcz nie chciała, żeby widzieli ją w takim stanie. ona była do tego przyzwyczajona, ale oni nie. wolała, żeby traktowali ją jak zawsze, a nie litowali się nad nią.
- no co ty, zajadam się tą pyszną papką, którą nam serwują na obiady - zażartowała. tak naprawdę częściowo przyjmowała pokarmy przez kroplówkę, ale jo nie musiała o tym wiedzieć.

haha, misiek zdrady. może to faktycznie był taki misiek. wtedy go rozpruje ze złości, biedny pluszak!
jo się po prostu martwiła! nie litowała się nad nią! nie starała się jej pokazać że w jakikolwiek sposób ma specjalne traktowanie. chciała z nią rozmawiać normalnie, przynajmniej do czasu.
- to na pewno pyszna papka i jak łatwo się ją je, nie trzeba używać noża i widelca - szukała pozytywów zajadając się kolejnym ciastkiem - za niedługo zajęcia przygotowawcze do nowego roku - wypaliła mając nadzieję, że w ten sposób wyciągnie ile będą ją jeszcze tutaj trzymać.

na kimś będzie musiała się wyżyć i misiek będzie pod ręką.
hanna też chciała rozmawiać normalnie, ale wiedziała, że znajomi inaczej na nią patrzą kiedy widzą ją w takim stanie. było to widać w ich oczach! przestała być tą niepowstrzymaną, pełną energii twardzielką. stawała się po prostu słabą dziewczyną siedzącą w szpitalu.
- jest lepsza niż gnocchi w zizzi - zażartowała. po co komu restauracje jeśli można zajadać się szpitalną breją - i na co się zapisałaś? - zaczęła dopytywać, żeby skupić się na przyziemnych uniwersyteckich sprawach. hanna nie wiedziała czy wróci normalnie na studia we wrześniu, ale nawet jeśli to o grupie tanecznej czy hokeju na trawie mogła zapomnieć.

powinna jej głowę miśka wysłać w ramach przestrogi, w stylu mary xd
akurat spojrzeń nie mogli powstrzymać i nad tym zapanować. nawet jo, której wzrok mówił, że się zdecydowanie martwi o hanię, a reszta twarzy próbowała być wyluzowana.
- nie wątpię - zasmiała się na jej żarciki, choć pewnie to była ich ulubiona knajpa i jo wiedziała że gnocchi były jednym z ulubionych dań hanki - mam ambitne plany - pochwaliła się, skoro chciała spróbować dwa lata zaliczyć w jeden rok to faktycznie były ambitne i zaraz zaczeła wymieniac na ile zajęć się zapisała co brzmiało jak niezła tyrka.

thomasowi trafiały się tylko takie wariatki w życiu.
było jej miło, że się martwili, co oznaczało, że im na niej zależało, ale nie chciała, żeby byli z jej powodu smutni/zagubieni. tym bardziej, że dla niej siedzenie w szpitalu to była normalka kiedy była dzieckiem i nie przeżywała tego tak bardzo. albo przynajmniej nauczyła się sobie z tym radzić z uniesionym czołem.
zdziwiła się słysząc o rozlicznych zajęciach jo. popierała to, żeby zapisywać się na jak najwięcej, ale nawet dla niej to brzmiało jak trochę za dużo.
- planujesz nie mieć w tym semestrze życia towarzyskiego? - spytała z rozbawieniem - wiesz, wcale jeszcze się nie wybieram na tamten świat i będę miała dla ciebie czas - dalej mówiła o tym jakby to było zabawne, a nie, że trafiła na listę osob wymagajacych przeszczepu.

bóg dramek tak chciał.
nie każdy potrafił sobie radzić z chorobą bliskich mu osób. jo jakoś się starała, ale jack na przykład był tym przytłoczony. więc róznie reagowali jej znajomi! nie każdy był tak nastawiony jak ona, albo przynajmniej nie tak dobrze udawał!
- przez ostatni rok też go nie miałam za wiele - zaśmiała się nawiązując w luźny sposób do tego że miała traume. tak już mogła o tym mówić xd - chcę zaliczyć cztery semestry w jeden rok - wyjaśniła powód tak napiętego grafiku - i to wcale nie znaczy, że nie będe mieć dla ciebie czasu - zapewniła ją. choć nigdy nie wiadomo jak będzie!

wola boga dramek jest niepodważalna.
kto by pomyślał, że jack taki wrażliwy! widać, że nie miał zielonego optymistycznego podejścia do życia.
- no właśnie, mogłabyś teraz nadrabiać - wypaliła bez pomyślunku jak zawsze. skoro jo mogła o tym luźno mówić to hanka też xd - chcesz skończyć studia już po tym roku? - zdziwiła się. myślała, że skończą razem, a tu taka zdrada. tiffy opóźniała studia o rok przez dziekankę, a jo przyspieszała ukończenie. różnie sobie radziły xd - dlaczego? chcesz wyjechać do afryki? - zaczęła zgadywać.

święte słowa!
nie miał tego podejścia dlaczego się martwił i dąsał. dobrze, że miał valentino xd
- nadrabiałam - odparła - w afryce - choć tak na prawdę pewnie głównie siedziała w thomasem, ale hanka zniknęła więc mogła jej powiedzieć wszystko - mhm - pokiwała wpychając kolejny kawałek ciastka do buzi. ta rozmowa ją stresowała xd - nie - pokręciła głową - zostaję tutaj - odpowiedziała zgodnie z prawdą, ale nie powiedziała dlaczego.

- w takim razie musisz mi opowiedzieć o wszystkim co mnie ominęło - zarządziła. wcale nie chciała słuchać o schadzkach jo i thomasa. myślała, że przyjaciółka ma po prostu dużo fajnych historii o tym co robili ich wspolni znajomi. była ciekawa co się działo, nawet jeśli napawało ją smutkiem to, że była wykluczona z tworzenia tych wspomnień razem z nimi. - czyli dostałaś propozycję pracy - zgadywała dalej. nie zauważyła stresu jo. mogła ten stres zwalić na to, że siedziały w szpitalu.

- to były tylko imprezki -odparła jak gdyby nigdy nic. też nie chciała opowiadać o tych schadzkach z thomasem. to byłoby zbyt krępujące. normalnie zaczęłaby opowiadać teraz o tych szalonych imprezkach, ale zamiast tego grzebała w ciastku, na które patrzyła. w końcu wypaliła - chce skończyć wcześniej studia żeby bez przeszkód być z thomasem - a kiedy już to powiedziała to nawet nie spojrzała na hanię bo się bała.

- "tylko", jasne, znam te imprezki - zaśmiała się. chociaż imprezki w wykonaniu zielonych to nie była metafora na orgie jak w wykonaniu perry'ego xd zmarszczyła czoło słysząc o thomasie. od razu zrobiła się napięta atmosfera - słucham? - trochę ją zatkało. studia to była najmniejsza przeszkoda na drodze do szczęścia jo i thomasa, hanna była zdecydowanie większą xd - dlaczego miałabyś chcieć z nim być i przewracać całe swoje życie dla niego do góry nogami? - spytała ostro.

nikt nie wyjaśnił perry'emu o co chodzi czarno na białym to myślał, że to orgia, ups.
wyczuła od razu zmianę nastroju, ale czego innego mogła się spodziewać - nie mam zamiaru cię oszukiwać hanna - uznała, że to najlepszy argument. jo zrezygnowała z thomasa tylko po to żeby hania miała z nim jakieś rodzicielskie relacje, a to nie wyszło xd - bo mi na nim zależy - odpowiedziała oczywistym głosem - i dlatego, że chcę to zrobić - długo myślała nad tym czy jest w stanie poświęcić się w ten sposób.

wszyscy mówili dosłownie, tylko on myślał, że to jakiś kod.
to, że hanna nie miała żadnej sensownej relacji z thomasem nie zmieniało jej podejścia do jego związku z jo. to nadal był dwa razy starszy od nich facet, który zapłodnił jej matkę i to nadal było dziwne. dlatego rozsądne słowa jo wcale nie podziałały na nią uspokajająco i zaczęła się denerwować. a chorych nie powinno się denerwować, bo już poczuła, że robi jej się słabo.
- jeśli to zrobisz to pożałujesz - stwierdziła. to nie miała być groźba, ale tak zabrzmiało, bo hanna nie zdążyła rozwinąć swojej wypowiedzi na temat poświęcania swojego życia dla thomasa. osunęła się na krzesełku i jej maszyna zaczęła pikać, przez co zleciały się pielęgniarki i zabrały ją pospiesznie na salę.