strych

siedział na brudnej podłodze pośród porozwalanych naokoło rzeczy. rozkleił się nad zdjęciem z dzieciństwa, gdzie cała jego rodzinka stała przed szyldem motelu.

leon tylko w motelu siedzi xd
nie wiem jak teraz ich relacje z jamesem, ale ten ogólnie intensywnie oddawał się pracy skoro miał wakacje. niby miał zacząć kolejny rok studiów, ale skoro zarobił trochę kasy to w jego głowie kołatało czy znowu by gdzieś nie wyjechać i nie podróżować. może bał się zagnieździć gdzieś na stałe, nieposiadanie domu było łatwiejsze! albo uważał, że zrobił głupio całując leona i olewając raven skoro ten chciał teraz się zachowywać profesjonalnie. ucieczka była łatwiejsza!
ale do meritum xd składał jakieś pierdoły do pudełek i zamierzał je tu upchać. dostrzegł leosia, ale nie dostrzegł że się rozkleił, był w jakiejś karykaturalnej pozie, myślał że coś mu się stało - źle się czujesz? stało się coś? - zapytał zmartwiony ale stojąc z odpowiednim dystansem i pudłem w dłoniach.

nie miał zainteresowań xd teraz nawet nie chciał w motelu siedzieć, tylko na strychu, gdzie był bałagan jak jeszcze niedawno w motelu xd
napoleon zupełnie nie ogarniał swojej relacji z jamesem i specjalnie wypowiadał na głos, że powinni utrzymywać profesjonalną relację, bo prawda była taka, że zależało mu na nim bardziej niż się do tego przyznawał. na szczęście jimmy przyzwyczaił się do jego ogólnego nieogaru, więc nie oczekiwał od niego żadnych wyjaśnień i mogli sobie tak trwać w tej niewyjaśnionej sytuacji do końca świata.
wyrwał go z zamyślenia, więc przestraszył się i machnął nogą, przez co przewrócił karton z rodzinnymi pamiątkami, które wysypały się na ziemię. szybko otarł łezki, żeby nie było widać, jaką jest beksą, choć zapuchnięte czerwone oczy wskazywały inaczej.
- czemu wchodzisz bez pukania? - skarcił jamesa, zapominając, że są na strychu.

a w motelu było teraz ładnie i pachnąco! a leon i tak wolał zapach stęchlizny xd
tak, jimmy przywykł do jego nieogaru życiowego, ale jeśli chodziło o ich relacje to chciał wiedzieć na czym stoją. wszystkie jego relacje w domach zastępczych były zawsze nieokreślone więc teraz wolał je jednak określać lub uciekać! james najpierw je określał, a potem łamał laskom serca (raven, lizzie). może też nie zasługuje na różowy kolorek.
narobił hałasu więc chłopak od razu spojrzał co się tam wysypało. zrobił krok do przodu, ale zatrzymał się słysząc karcący głos leosia - ciężko zapukać do drzwi, które są otwarte - zauważył o wiele spokojniej. pewnie drzwi na strych były takie jak w amerykańskich filmach. PRZYKŁAD. więc i tak by nie zapukał xd

jemu się nie podobało, ups.
james był ukrytym ruchaczem jak napoleon. może też miał w genach jakiegoś dżentelmeńskiego ruchacza xd
też wyobrażałam sobie, że wchodzili po drabinie przez dziurę, no ale leon nie ogarnął czasoprzestrzeni. szybko zabrał się za zbieranie rodzinnych pamiątek i zdjęć, żeby james nic nie oglądał.
- chcę być sam - wymyślił wymówkę, a ponieważ wydawało mu się, że powiedział to tylko sobie samemu w głowie, to spojrzał na jamesa i powtórzył: - chcę być sam - jakby się zaciął.

nie doceniał pracy perry'ego który włożył w to serce, albo co innego xd
może xd nie wiadomo w sumie bo nie wiadomo jaka była jego biologiczna rodzina xd jak zrobisz brata to się przekonamy może!
obserwował jak koślawo składał te rzeczy do pudełka. nie podszedł bliżej żeby nie naruszać jego przestrzeni, nie chciał być nachalny. odłożył jednak powoli pudło które sam tu przywlekł.
- dlaczego? - zapytał wprost - izolujesz się ostatnio - zauważył coś co było faktem i na co zwrócił uwagę.

uciekł wzrokiem i ścisnął mocniej w dłoni stare zdjęcia motelu, które akurat podniósł z ziemi.
- po prostu... nie czuję się tu dobrze - mruknął. było coś takiego w jamesie, że nawet jeśli napoleon chciał być sam i się izolować, to się przed nim otwierał. czuł, że jest osobą, z którą może porozmawiać, i że będzie to konwersacja bardziej produktywna niż ta jego z samym sobą. - to miejsce nie jest już takie jak dawniej - perry wszystko popsuł, teraz napoleon czuł się tu źle. może znów rozważał wyjazd do nowego jorku. nic go tu nie trzymało, jeśli coraz bardziej rozmywały się dawne wspomnienia.

widział, że leon gdzieś w środku prowadzi ze sobą walkę!
- nie podoba ci się, że motel w końcu zarabia na siebie? - zapytał i powoli podchodził widząc że leoś się otwiera - to tylko ściany - był już obok niego i przyglądał się pamiątkom - najważniejsze jest to co masz w dłoniach i tutaj - dotknął jego klatki piersiowej wskazując okolice serca. bardzo metaforycznie xd leon miał chociaż dom, coś o czym james mógł tylko pomarzyć.

- nie miało być tak - odpowiedział z naciskiem. nie wiedział, jak miało być, ale wiedział, że nie tak. poczuł, jak ciepło rozlewa się po jego ciele od dłoni, którą james przyłożył do jego klatki piersiowej. odsunął się jednak i wrzucił resztę rzeczy do pudełka, które zamknął. - ten motel był jedynym, co jeszcze mnie łączyło... z nimi - przełknął ślinę. - moja mama nie żyje, babcia mnie nie rozpoznaje, a tata nigdy tu nie przyjedzie - wyrzucił z siebie. w tej chwili nie czuł, żeby miał dom albo rodzinę. czuł, że wszystko tracił. - a teraz i to się zmieniło - odłożył pudełko. może dlatego tak długo zwlekał z porządnym remontem? ciężko mu było powracać do miejsc w st. albans, w których bywał razem z mamą, ale jednocześnie cały czas czuł ją w ścianach motelu i chciał to uczucie zatrzymać.

- a jak? chciałeś się pogrążać w tym starym miejscu i przeżywać na nowo wszystkie złe momenty, które cię spotkały? - on tak to widział. leon powinien oczywiście pamiętać o swojej rodzinie i o tym co sie stało, ale nie powinien się zadręczać. james też żył zadręczając się faktem, że jego rodzina się go wyparła, ale zdołał to przezwyciężyć i ruszyć dalej. ciekawe na jak długo xd - nie możesz żyć tylko tym co złe - chwycił jedno z ich rodzinnych zdjęć z jakiejś plaży - zobacz jacy byliście szczęśliwy, założę się że twoja babcia przygotowała kosz piknikowy ze smakołykami, a kapelusz twojej mamy zerwał wiatr i tylko ty mogłeś go uratować za co dostałeś pochwałę, a twoj tato... na pewno budował z tobą najlepsze zamki na piasku - wymyślał, bo ten dzień, w którym zdjęcie zostało zrobione wcale nie musiał być idealny, ale james miał takie, a nie inne wyobrażenie rodziny, której nigdy nie miał - kolor ścian czy nowe meble nie zmienią tego co czujesz do nich - a na pewno zmienią jego status majątkowy na tyle że nie będzie musiał się o nic martwić xd

- a czy były złe? - oprócz śmierci mamy, bo to wiadomo. spojrzał na jamesa, jakby miał znać odpowiedź na to pytanie. - mój tata cały czas wmawiał mi, że tak było i że wszystko, co związane z st. albans, jest złe - potargał się po włosach zrezygnowany. romeo nie mógł wytrzymać żałoby i przekazał wszystko swojemu młodemu chłonnemu synowi. nic dziwnego, że napoleon był zagubiony. w ich rodzinie nigdy nie było idealnie, wszyscy mieli swoje odchyły w tej gałęzi rodziny i właśnie to mama trzymała wszystko w ryzach, dlatego tak bardzo za nią tęsknili. - zrobiła rogaliki z dżemem - uśmiechnął się sam do siebie na to wspomnienie. "babcine rogaliki z dżemem" to jego nałóg, fakty z karty. pomimo alzheimera miała jeszcze prześwity tego przepisu i czasem je robiła. gdy teraz w domu unosił się zapach rogalików, leon wiedział, że babcia znowu przez chwilę poczuła się lepiej. gorzej, jak zapominała o włączonym piekarniku i strażacy przyjeżdżali na alarm. - ale to nie tylko kolor ścian - zirytował się jednak, kiedy wrócił na ziemię. - czuję się, jakbym prowadził burdel - było mu głupio brać pieniądze od gości. dlatego czasem tego nie robił i potem james musiał ich gonić, żeby uregulowali rachunek.

- nie wiem, ale na pewno nie sprawiają że jesteś szczęśliwy - zauważył wskazując na jego twarz która wyrażała smutek i zaniepokojenie - ma prawo do własnych uczuć, jak każdy z nas - nie próbował usprawiedliwić ojca leona. nie znał go, ale z opowieści nie brzmiał jak zły człowiek! - pamiętasz jak jednego razu przyszła do do motelu z rogalikami? ja pamiętam, były pyszne. nazwała mnie wtedy 'romeo' - zaśmiał się. nie sądził że był podobny do jego ojca, nie aż tak przystojny haha.
- hej - widział, że się zirytował. chwycił go za dłonie mocniej żeby przykuć jego uwagę - jeśli nie podoba ci się to jak wszystko tu jest prowadzone to porozmawiaj z perrym, jesteście rodziną, dojdziecie do porozumienia - nie wiedział jak bardzo relacje rodzinne mogą być skomplikowane skoro ich nie miał. soon xd

- nie wiem już, co sprawia, że jestem szczęśliwy - mruknął znów bardziej do siebie. - oprócz bycia koło niego - teraz na pewno mówił do samego siebie. to było słodkie i na temat jamesa, ale wiadomo, że osoba postronna mogła to różnie interpretować. uśmiechnął się, gdy jimmy wspominał jego babcię. był dla niej miły i leon bardzo to docenił, bo wiedział, że ludzie różnie na nią reagowali. - nie mówiła tego metaforycznie jako "młody romeo", tylko mój tata ma tak na imię - wyjaśnił. - teraz nie rozpoznałaby tego miejsca nawet w dobry dzień - westchnął i oparł się o jakiś karton, który się trochę zapadł. wysłuchał chłopaka i nawet na niego patrzył, choć trzymanie za ręce było rozpraszające. - perry jest przyzwyczajony do tego, że zawsze wszystko idzie po jego myśli - wyjaśnił. - zresztą poznałeś go, wiesz jaki jest... od razu wszyscy do niego lgną. jak ty - wypomniał mu, że słuchał jego rozkazów. nie dbał o bycie w centrum uwagi jak wujo, ale o uwagę jamesa był zazdrosny.

widział te zawieszki leona i to że mówił do siebie, nie wtrącał się i nie przeszkadzał mu. już przywykł do tego, że leon musiał sam do siebie rozprawiać. choć fakt że mówił o nim jamesie wprost był trochę dziwny, zawstydzający i pochlebiający. w sumie nie był pewien czy mówił o nim czy np. nie o treyu, którego przybycie wiele skomplikowało - och, więc sugerujesz że wyglądam na starego? - zażartował. skoro nie był młodym romeo, to musiał być starym xd chciał trochę rozładować sytuację i tak było intensywnie - powinieneś częściej z nią tu wpadać, może to wpłynie na nią lepiej - jakby jej pilnowali to betty byłaby niegroźna, a może by się jej polepszyło! - jest go wszędzie dużo - przyznał mu rację - ale to nie znaczy że jesteś ważniejszy od ciebie - dla jamesa na pewno nie, choć nie dopowiedział tego, ale leoś mógł sobie dodać - myślałem, że to wszystkie zmiany były przegadane z tobą wiesz o tym prawda? - tłumaczył mu juz to, ale chciał się upewnić że to dotarło do leona.

żart nie został wyjasniony przez jamesa, więc napoleon go nie załapał i sam zaczął tłumaczyć swoje słowa.
- co? nie, moja babcia ma alzheimera, więc kiedy na ciebie patrzy, to widzi mojego tatę w młodym wydaniu, kiedy był w naszym wieku, a nie starszego, jakim jest teraz - mówił spokojnie i poważnie. tyle z rozładowania atmosfery xd leoś i tak się już trochę rozluźnił, kiedy mógł się komuś wygadać i to nie był on sam. przynajmniej james dawał odpowiedzi, na które on sam by nie wpadł, wiec mógł popatrzeć na sprawę z innej perspektywy. - to chyba nie jest dobry pomysł... jeśli te zmiany na mnie tak podziałały, to jak myślisz, co to zrobi z nią? - spytał smutno. chciał zachować motel dla babci, a teraz już nie było tego motelu. - wyłożył pieniądze, więc tak, jest - nie dopowiedział sobie, więc nie zrozumiał aluzji jamesa. - wiem... - spuścił wzrok na ich dłonie i pomiział go kciukiem. - po prostu robiłeś, czego od ciebie wymagano... jako pracownika - bardzo romantycznie. oby james nie myślał, że całowania też się od niego wymaga, bo zaraz napoleon będzie miał na biurku pozew o molestowanie seksualne.

james nie miał tendencji do tłumaczenia żartów więc cóż, leon psuł atmosferę xd
- wiem - powiedział spokojnie, ale nie śmiał się z niego - to był żart - wyjaśnił. może kiedyś leon to skuma skoro teraz doprecyzował hehe.
dawał odpowiedzi, które ten negował więc czy na pewno to było pomocne? - może twoja babcia jest silniejsza niż myślisz? może to zadziała odwrotnie i pomoże? a może po prostu będzie jej się podobało to co widzi? nie dowiedz się dopóki nie spróbujesz - próbował go namówić żeby wyszedł ze skorupy i próbował normalniej funkcjonować. powodzenia xd - to ty zarządzasz tym miejscem, a nie on, nie zapominaj o tym - namawiał go do postawienia sie. skoro tak uwielbiał to miejsce to musiał o nie zawalczyć, a nie patrzeć jak totalnie zmienia charakter - mhm, bo dla perry'ego jestem tylko pracownikiem - co oznaczało, że kim był dla leona? spojrzał na niego pytająco. może oczekiwał jakiejś odpowiedzi, ale czy leoś odczytał aluzje?

- och - wydobył z siebie i było widać, że próbuje cofnąć się myślami do tego, co powiedział wcześniej james i przeanalizować to jako żart. teraz negował, ale może potem przemyśli ich rozmowę i przedyskutuje sam ze sobą i dojdzie do jakiś nowych wniosków. poza tym pomocny był sam fakt, że czuł wsparcie ze strony jamesa. - mhm, może - nie był przekonany. chociaż betty kochała róż i tandetę, to kto wie, może będzie zachwycona. potem nie będą mogli się jej stąd pozbyć i będzie nowy problem. - nie jestem pewny, czy perry to rozumie i respektuje - a leon miał trudności z przekazaniem mu tego czarno na białym i postawieniu na swoim. - tak, ale też tu mieszkasz - nie zrozumiał xd - dlatego wolałbym, żebyś mi wtedy powiedział, co tu się dzieje. myślałem, że nas łączy coś więcej - a jednak. miał oczywiście na myśli to, że ich więź była już silniejsza niż jamesa z perry'm.

albo zrozumie żart leżąc w łóżku i będzie się śmiać sam do siebie xd
james okazywał mu wsparcie, którego nigdy sam nie dostał. mógł skończyć jako jakiś bandzior, a finalnie stał się empatycznym i miłym chłopakiem.
- nie musisz teraz podejmować decyzji, po prostu zastanów się nad tym - nie naciskał na niego i nie drążył tematu babci. wiedział, że decyzja należy, nawet powinna należeć do niego.
- może musisz mu o tym przypomnieć - dalej go nakręcał, chciał żeby leon wspiął się na wyżyny pewności siebie i pogadał z wujkiem, to sprawi że będzie spokojniejszy i szczęśliwszy!
trochę rozczarował kiedy nie zrozumiał i puścił odruchowo jego dłonie, chciał usłyszeć coś więcej a dostawał tylko półsłówka! - przepraszam - faktycznie mógł mu coś napomknąć, ale leon wyjechał i myślał, że doskonale bawi się z treyem zapewne - byłem trochę zły, nie chciałem wam przeszkadzać - oczywiście mówił o leonie i treyu - a potem jakoś samo się potoczyło - to znaczy zaczął po prostu wykonywać polecenia perry'ego.

powtórzy ten żart na głos do siebie i będzie się śmiał. to możliwe.
james miał jedną z najlepszych wymówek na forku, żeby być chujkiem, a mimo to był słodziakiem!
- zastanowię się - odparł, choć wiadomo, że pewnie o tym zapomni albo nie będzie umiał podjąć tej decyzji. żałował, że nie może tego przegadać z samą zainteresowaną albo tatą... albo mamą. dobrze jednak, że miał jamesa, z którym też mógł wiele tematów omówić. był zdecydowanie najbliższą mu osobą tutaj. nawet z perry'm nie mógł tak od serca porozmawiać. - tak! i powiem mu, żeby przywrócił wszystko do poprzedniego stanu - nakręcał się też, ale doskonale wiemy, że takie zmiany byłyby niemożliwe, a poza tym mijałyby się z celem. - nie przeszkadzasz, jesteś częścią tego miejsca - zapewnił go, bo myślał, że chodzi mu ogólnie o planowanie zmian i przyszłości tego zacnego przybytku. - właściwie to jesteś najlepszą częścią tego miejsca - dodał i zaśmiał się do siebie. patrząc na to, jak marudził przed chwilą na aktualny stan motelu, to akurat nie było wielkie osiągnięcie xd

miał dobre serce, cała tajemnica!
- dobrze - nie oczekiwał że podejmie decyzję z dnia na dzień, nawet że zajmie to tydzień lub miesiąc, ale dobrze że zaszczepił w nim taki pomysł. to że leon wziął go pod uwage oznaczało, że james jest dla niego ważny. rzadko kiedy bywał dla kogoś ważny więc takie relacje cenił sobie! z perrym nikt nie mógł porozmawiać od serca, zwinnie ukrywał się za maską bogatego sportowca - może zacznij na razie od zmiany profilu motelu? - zasugerował rozbawiony walecznością chłopaka - nie miałem nigdy swojego miejsca - teraz on przyznawał sie do słabości i otwierał przed nim. niezbyt często mówił o tym więc faktycznie pokładał w nim dużo zaufania - cieszę się, że ty to mówisz - podkreślił, że jego zdanie sie liczy. małe sukcesy! james się cieszył!

może jednak miał dobre geny, tylko złe okoliczności.
perry poważne rozmowy dusił w zarodku podczas wystąpień striptizerów.
- wolałbym, żeby to było bardziej rodzinne miejsce, takie przytulne, ze śniadaniami i pachnące rogalikami z dżemem - zaczął snuć fantazje przez to wszystko, o czym rozmawiali. już mu się otwierała przed oczami wizja tego, co można by było zrobić z motelem, a tymczasem leah oznaczała motel na wyuzdanych fotkach xd zainteresował się słowami jamesa i cieszył się, że ten również otwiera się przed nim, bo do tej pory napoleon dużo opowiadał o sobie. - tu jest twoje miejsce - powiedział od razu, bez namysłu. to było dla niego oczywiste, bo zawsze go tu widywał i utożsamiał go z tym miejscem. jak go widział kiedyś na mieście to było jakby zobaczył dzikie zwierzę na wolności xd - o ile chcesz - dopowiedział bardziej niepewnie. nie chciał mu tego narzucać. on sam miał problemy z tym, by stwierdzić, gdzie jest teraz jego miejsce na ziemi. nie był to już nowy jork, ale nadal nie było to st. albans. jego miejsce na ziemi było przy jamesie xd - ktoś powiedział inaczej? percy sprawiał kłopoty? - przejął się i już chciał iść do percy'ego, żeby przeprosił współlokatora xd

może. a może gdyby wychowywał się w swojej rodzinie to wyrósłby na złego człowieka?
perry nie był dojrzały emocjonalnie, albo nie chciał być bo wiedział że rodzi kłopoty.
- i właśnie dlatego powinieneś porozmawiać z perry żeby posłuchał o twoich marzeniach tak jak ja ich słucham - też by wolał rodzinne miejsce, ale brał to co mu dawali. potrzebował pracy i miejsca do spania xd hahahahahhahahaa, james tylko w motelu powinien siedzieć żeby nie wystraszyć leosia - chcę - potwierdził unosząc kącik ust - czy to też jest twoje miejsce? - chciał wiedzieć czy tak samo myslą. 'jego miejsce na ziemi było przy jamesie xd' czy to już znak że trzeba iść spać? xd - nie - kucnął na przeciwko i pokręcił głową ratując percy'ego - po prostu na prawdę cieszę sie, że ty to mówisz - położył dłonie na jego kolanach żeby się oprzeć. nie był pewny że tak jest, szczególnie że leon potrafił się miotać.

czyli złe okoliczności ukształtowały go na dobrego człowieka.
żaden lore nie był dojrzały emocjonalnie, tylko każdy w inny sposób.
- z tobą jest inaczej, bo ty naprawdę słuchasz - a wiedział, że perry nie byłby zainteresowany jego wizjami. tym bardziej że nie usiadł z leonem do żadnej rozmowy na temat motelu, tylko od razu wjechał z ekipą i wszystko zrobił po swojemu. odwzajemnił jego delikatny uśmiech, bo mu ulżyło. nie był pewien, czy jimmy tak to postrzega, czy po prostu chce mieć dach nad głową i minimalny zarobek. nie musiał być przecież wobec tego miejsca sentymentalny. pytanie jamesa zbiło go z tropu, bo tak jak wspomniałam, póki co miotał się i nie był pewien, gdzie jest jego miejsce. oprócz tego, że podświadomie mógł wiedzieć, przy kim jest. tak, jak to pisałam, to myślałam o tym, że to znak, że czas spać xd - chyba nie uświadomiłem sobie, kiedy się nim stało i teraz nie potrafię sobie wyobrazić inaczej - odpowiedział, patrząc mu w oczy. może mówił o motelu, a może o relacji z jamesem. kto wie! na pewno nie leon, który miał bałagan w głowie. - czy to cię zaskakuje? - nie wiedział, że czasem jego życiowe skonfundowanie odbija się na innych i oni też nie wiedzą, o co mu chodzi. wydawało mu się, że wysyłał jasne sygnały co do swojej sympatii do jamesa.

o dziwo xd
- to komplement? - docenił to i widać to było na jego ryjku. może nikt mu tego nigdy nie powiedział? pewnie swoich lasek aż tak bardzo nie słuchał skoro raven go przyłapała na całowaniu się z leonem, a od lizzie uciekł. ups? chciał mieć dach nad głową i kasę bo to było ważne, ale przy okazji znalazł jeszcze kogoś do kogo się przywiązał i widać to było dziś w każdym małym geście kiedy tylko leoś się odblokował i james mógł pewniej z nim rozmawiać i nie obawiać się jego negatywnej reakcji - w takim razie utknęliśmy tu oboje - co finalnie okazało się pozytywna rzeczą - czasami jesteś bardziej nieodgadniony niż myślisz - nie chciał mu mówić że ma zmiany nastrojów i go nie ogarnia, wolał to ująć delikatniej - już lepiej prawda? - zapytał nawiązując do tego w jakim stanie go tu zastał.