Teatr

First topic message reminder :

Akurat przechodził tędy elegancko ubrany, z teczką w ręku i kawą na wynos. Pewnie miał przerwę w pracy i biegł na obiad! W tym też momencie zadzwonił jego służbowy telefon więc musiał przystanąć i wygrzebać bo z kieszeni płaszcza. A potem zaczął się drzeć na swojego pracownika, który coś sknocił.

- więc czas najwyższy na poczucie winy - powiedział z uśmiechem, a uśmiechał się całkiem nieźle! więc wiesz. schował jedną rękę w kieszeni i westchnął. - dzisiaj mam dzień bez samochodu, więc jestem zmuszony odmówić. - uśmiechnął się mdło. jednak spojrzał w jej oczy, w których był jakiś żar i ogień. pewnie miała wymalowane na twarzy "mam na ciebie ochotę", dlatego uśmiechnął się pewniej siebie. - chyba, że zdradzisz mi swoje imię i dasz zaprosić na drinka.

Hahhaha, przed chwilą pisałam, że Lexie pewnie znała Jeana xd. Ale dobra.
- Dzień bez samochodu? Nie sądziłam, że ktoś jeszcze tak robi - powiedziała unosząc przy tym jedną brew do góry. Słysząc jego propozycję zerknęła na zegarek wiszący na jej nadgarstku. Miała jeszcze ogarnąć jakieś papiery do wytwórni. Ale i tak by tego nie zrobiła.
- Lexie. Drink też może być - uśmiechnęła się jednym kącikiem ust. I pewnie poszli gdzieś, gdzie zaczniesz.

- lexie? czy alexandra albo alexis? - uniósł brew. mowił z lekkim, francuskim akcentem. ale był dosyć uroczy, a nie irytujący. przeczesał swoje włosy do tyłu i posłał jej fajny uśmiech, albo raczej cały czas się po prostu uśmiechał, bo miał nowe licówki i się nimi musiał pochwalić przed nową, rudą znajomą. - świetnie. możemy w takim razie jechać do mnie na tego drinka. chyba, że się boisz - dobre sobie! - to wtedy klub. masz duży bagażnik? - zapytał zerkając na rower. skąd miał wiedzieć, że od czasu do czasu wozi tam jakieś trupy xd

- Alexandra - odparła z lekkim uśmiechem. Ona sama miała matkę Francuzkę i mieszkała w Paryżu jakiś czas, więc dla niej francuski akcent był świetny i ją kręcił!
- Nie, raczej się nie boję. I mam duży bagażnik - powiedziała z rozbawieniem. Trupy, dużo trupów, rower na pewno się zmieści. Teraz sobie tylko usiłowała przypomnieć, czy przypadkiem nie zostawiła tam jakiegoś trupa;d.

no to super. trochę byłoby dziwnie, gdyby zobaczył tam śpiącego faceta z krwią na ciele... musiałaby mu wkręcać, że pracuje w teatrze i to jej kukła naturalnych rozmiarów i wagi. przykra sprawa z takim tłumaczeniem. - to świetnie, bo zwykle nie gryzę! - powiedział rozbawiony. podniósł jeszcze bardziej ten rower, bo był całkiem silnym facetem. - to gdzie masz ten samochód? - rozejrzał się. chyba nie było sensu dłużej tu stać, więc zaraz pojechali do niego. zacznij.