hall

Pablo miał przerwę między zajęciami, w związku nie za bardzo miał co ze sobą zrobić. Rozważał udanie się do biblioteki, by poszukać jakiejś książki, która była mu potrzebna na angielski, ale nie za bardzo miał ochotę siedzieć wśród tych zakurzonych książek, zwłaszcza że umierał z głodu, więc bardziej kusząca była opcja wyjścia ze szkoły i udania się na porządne, drugie śniadanie, albo wręcz brunch. Poza tym powinien poszukać sobie jakiejś muszki na studniówkę, bo oprócz niej wszystko już miał!

- brrr! - zadrżała z zimna melinda przecinają hall tak szybko, jak się tylko dało. przez swoje ogromne cycki nie zwróciła uwagi na pabla, więc trąciła go prosto na tej stół stojący na środku, na którym pewnie stał wazon ze świeżymi kwiatami, bo hollywood kazał kupować uczniom kwiaty, by mógł je póxniej dawać żonie. sam nie tracił na takie bzdury kasy, coś czuję.
- o matko! nogi mi tak zmarzły, że nad nimi nie panuję! - jęknęła łapiąc chłopaszka za ramię, by pomóc mu wstać. jeszcze nie wiedziała, że to ten biedak, co boi się śniegu!

Pablo wcale się nie wywrócił, tylko się trochę obił o ten stoliczek, bo jednak Melinda nie była takim Pudzianem, by swoim niedużym (jeśli nie liczyć piersi, które miał ochotę pomacać, by sprawdzić, czy były prawdziwe) ciałkiem zwalić go z nóg. Raczej zrobiłaby to swoją urodą. Uśmiechnął się, pocierając dłonią swój boczek, pewnie połamal sobie żebra, ale przez ból wewnętrzny, psychiczny i taki ogółem trochę wymyślony, nie czuł tego prawdziwego, fizycznego bólu i pewnie umrze. - Powinnaś cieplej się ubierać - zauważył, ale nie brzmiał jak jakiś srogi ojciec. Zaraz uznał, że Melinda, to Melinda, chociaż chyba jej imienia nie poznał, ale i tak się uśmiechnął. - Nie przeziębiłaś się od tego śniegu?

swoją zajebistością zwalała z nóg! ;c no właśnie. urodą. kocham odpisywać w trakcie czytania ;o
- to ty! - wbiła mu swój chudy paznokieć w brzuch. miała na sobie jedynie jakiś męski kardigan, ktory kupiła w akcie desperacji, że przez dwa tygodnie nikt nie chciał się z nią pieprzyć przez to, że jakiś inny ktoś puścił plotę, coby miała syfilis. no ale cóż. kardigan i jakiś gruby, wełniany szalik, który zaczął ją gryźć w szyję, dlatego szybko go rozplotła.
- nie miałam czasu pójść do szatni. i nie! na razie jeszcze żyję. mandarynki będą musiały poczekać. - zaśmiała się pod nosem, bo pewnie on liczył tylko na nie. no i na jej cycki. każdy na nie leciał. wiedział o tym!

Miała szczęście, że Pablo nie słuchał żadnych plotek, więc chętnie poszedłby z nią do łóżka. Do czego się nie przyznawał, bo przecież nie wypadałoby mu mówić o takich rzeczach. - Tak, to ja - zaśmiał się, obciągając swój sweterek, przyglądając się Melindzie. Stwierdził, że jego sweter wyglądałby na niej z dziesięć razy lepiej niż na nim samym, mimo że podczas kupowania go pomagała mu jakaś doradczyni czy ktoś podobny, bo sam sobie nie radził z wybieraniem ciuszków. - To dobrze, że żyjesz. Pewnie masz jakąś wyśmienitą odporność - stwierdził z niekrytą zazdrością, bo on cały czas chodził zakatarzony. Ok, teraz nie aż tak bardzo, ale często się przeziębiał. - Gdzie się wybierasz? Na lekcje? - Spytał, rozglądając się dookoła.

pokręcila energicznie głową.
- nie, nie. idę pooglądać próbę walca do studniówki. - wzruszyła ramionami. chciała zobaczyć, kto nie ma partnerki i pewnie wprosić się na studniówkę, bo jeszcze nie miała okazji założyć jakiejś fajnej sukienki, którą kupił jej jeden frajer za obciągnięcie mu. nie była galerianką! ale niektórzy robili jej prezenciki za przyjemności. no cóż...
- jesteś z pierwszej klasy? - zdziwiła się, bo wyglądał całkiem przystojnie. ale gdby był z drugiej to przecież by go znała. no a z trzeciej to pewnie sam by tańczył. zdziwiła się, że miała ochotę przez chwilę na takiego gówniarza. z luciem też nie chodziła do łóżka, bo myślała, że jest taki młody xp

- Cholera, zupełnie zapomniałem o tej próbie - jęknął i pacnął się otwartą dłonią w czoło. - Nie, jestem z trzeciej klasy. Wyglądam na pierwszą? - Spytał nieco zaniepokojony, a potem pokręcił głową, zastanawiając się, czy musi iść na tą próbę, skoro i tak nie ma z kim tańczyć, ale uznał, że chyba obecność jest obowiązkowa, a nie chciał, by mu się za to oberwało. - Więc możemy iść tam razem - zaproponował, próbując sobie przypomnieć drogę do aulii, na której był ze dwa razy i za każdym razem szedł za tłumem, a teraz tłumu nigdzie nie było. - Swoją drogą, chyba mi się jeszcze nie przedstawiłaś. Jak masz na imię? - Spytał, uśmiechając się jednokącikowo.

- nie... dlatego się zdziwiłam. - zaśmiała się na jego pytanie i pokiwała głową. powiedziała jakiemuś chłopakowi cześć, bo pewnie znała ważniejszą, męską część szkoły i spojrzała na niego zdezorientowana. nie przedstawiała się?
- ale ze mnie gapa! wybacz. mel - podała mu łapkę rozbawiona swoim zapominalstwem. niedługo w ogóle nie będzie wiedziała, jak ma na imię. no i nie powiedziała mu o tym, że jest melinda, bo wszyscy się najpierw śmiali z tego imienia. miala je po babci czy po kimś xd

Właśnie nie przedstawiła mu się! On jej się przedstawił, ale ona jemu nie. - Całe szczęście pierwszą klasę mam już dawno za soba - zapewnił ją z uśmiechem. - Więc miło cię poznać, Mel - zapewnił ją. Na pewno nie śmiałby się z jej pełnego imienia, bo było całkiem urocze. Brzmiało trochę amerykańsko, jak z filmów z lat pięćdziesiątych. W sumie pasowała do takich klimatów. Podejrzewam, że poszli na tą próbę i możesz zacząć.

właśnie wszedł do szkoły, lekcje już się zaczęły i wszyscy byli w salach. on zaczynał od następnej lekcji. ale przyszedł wcześniej, bo musiał zajrzeć do hollywooda. podobno coś dla niego miał. ciekawe co! pewnie buziaczka. w każdym bądź razie zamknął drzwi, ale przyciął sobie tam szaliczek. i teraz siłował się z wielkimi, bukowymi drzwiami, by mu wypuściły szalik ;c ale niezdara!

Emily zaspała! Oczywiście, że tak jeśli wczoraj do tak później godziny smsowała z Ruby o tym jaka jest szczęśliwa. Ale oczywiście głupiutka Luzert cieszyła się jej szczęściem jak swoim prawie że. Otworzyła te drzwi z rozmachem i wpadła na Jeana bo się nie zorientowała, że on tam stoi. W ogóle nie mogę się napatrzeć na tą zmianę Jeana. ;3 - Przepraszam! - jęknęła od razu. Prawie się nie wywaliła wpadając na niego. Teraz stała spłoszona i nie wiedziała co robić.

muszę znaleźć jakieś zdjęcie na avek przez behati ;x a to jest taaaaaaakie trudne. xp
- oo! emily. witaj. to ja przepraszam. jestem takim sierotą, ze nie umiem otwierać drzwi. - pewnie wyszło na to, że otwierał je w drugą stronę i zamiast pchnąć to ciągnął do siebie. ale ta emily miała krzepę! trzymał ją trochę zbyt długo w swoich ramionach. ale oczywiście jedynie w kwestiach jej bezpieczeństwa! nie chciał by upadła i się rozbiła na tryliard kawałeczków.
- nic ci nie jest? - zapytał z lekkim uśmiechem, rozpinając swój płaszczyk.

Pewnie zemdlałaby ze szczęścia, że znajduje się w ramionach Jeana gdyby nie to że była spóźniona. A nie! Teraz przecież o tym nie myślała bo nauczyciel historii był tak blisko, że czuła zapach jego cudownych perfum i mogła liczyć wszystkie jego zmarszczki. Pokręciła głową na jego pytanie lekko zdezorientowana.
- Nie skąd, jestem cała. - powiedziała rzeczowo, bo kiedy się denerwowała to wszystko analizowała. Teraz się zastanawiała czy przypadkiem ludzie nie będą myśleć, że mają romans i że jego żona i dzieci wydrapią jej oczy. Bo jasne, że uważała że nie jest samotnym mężczyzną!

- powinnaś chyba bardziej uważać. albo to raczej i tak moja wina. no nic. przekupiłbym cię piątką, byś się nie gniewała, ale przecież nie mogę. - zaśmiał się, bo oczywiście żartował. nie sądził by musiał ja przekupywać. poza tym niespecjalnie mu zależało na jej wybaczeniu. sory! ale taka prawda. poza tym, że była niesamowicie atraktycjną dziewczyną to była... gówniarą! ekhm.
- a nie. mam dla ciebie tą książkę. - wszedł głębiej do tego pomieszczenia i postawił swoją torbę na stoliku, żeby zaraz zdjąć płaszcz, bo było tu raczej ciepło.

- Przepraszam, po prostu się spóźniłam i chciałam byc jak najszybciej więc się nie rozglądałam i tak wyszło, bo ja jestem uważna, zazwyczaj i... - zamknęła się bo wpadła w nerwowy słowotok, który lepiej powstrzymac bo zaraz na pewno wyznałaby mu jak bardzo jest w nim zakochana i że ma zamiar spędzić z nim resztę swojego życia. Przyglądała się jak zdejmuje ten płaszcz. Ogólnie sama pewnie rozpięła swój bo już na sam widok Jeana było jej gorąco jak na Majorce! Podreptała za nim po tą książkę,bo przecież bardzo jej potrzebowała!

albo on jednak dzisiaj już nie miał w ogóle lekcji i przyjechał tu tylko do tego idioty hollywooda, by dostał opieprz za to, że jest takim przystojnym nauczycielem... posłał jej jedynie krzepiący uśmiech na ten słowotok. pewnie denerwowała się spóźnieniem. grzebał dłuższy czas w torbie i się zachmurzył. jakim on był nieodpowiedzialnym człowiekiem!
- przepraszam cię najmocniej, emily. zapomniałem jej z korytarza. wiem doskonale, że tam leży, bo wczoraj jeszcze wieczorem ją tam kładłem, żeby nie zapomnieć. pewnie przykryłem ją the timesem, który czytałem. cholera! - aż się skrzywił na to wszystko i już nie wytrzymał. ups.

w sumie czy miał czy nie miał nic to nie zmienia. Uśmiechnęła się delikatnie kiedy okazało sie że nie wziął tej książki.
- To w sumie nic takiego. - wzruszyła pośpiesznie ramionami. - Nie śpieszy się tak bardzo, w sumie to jest jeszcze trochę czasu do tej olimpiady. Mogę zająć się czytaniem innych książek. - powiedziała całkiem spokojnie, przynajmniej tak jej się zdawało. Ale patrząc na niego raczej nie mogła mówić tak rzeczowo jakby chciała bo ciągle miała przed oczami na przykład obraz ich całujących się więc pewnie tak naprawdę mamrotała odrobinę rozmarzona.

dotknął jej ramienia, które lekko pogładził.
- nie, tak nie można. zaraz po nią możemy pojechać. - zaproponował jej z lekkim uśmiechem, ale ona przecież była spóźniona na lekcje. dlatego odsunął swoją rękę od niej. zapomniał o tym, że jest uczennicą. miała taki przyjemny ton głosu. biedny, jean. zaraz znowu zakładał płaszcz.
- ale ty masz te lekcje... mhm. - zerknąl na zegarek. sam nie wiedział, po co mu ona potrzebna. tak czy srak pewnie i tak zdążą tam pojechać i wrócić. albo i nie...

Kiedy dotknął jej ramienia czuła jakby cały świat stanął w miejscu a czas przestał biegnąć jak szalony króliczek. Była w siódmym niebie jak nic.
- Tak, znaczy ja.... Ja mam lekcje i..... i w sumie wolałabym.... wie pan.... eee.... nie nie iść na nią. - wymamrotała w trudem bo jego dotyk maksymalnie ją zdekoncentrował i trochę się obawiała, że zostanie już tak na zawsze! A to peszek. Spuściła wzrok jeszcze bardziej speszona i w sumie zażenowana że nie potrafi złożyć zdania tylko dlatego że pogładził jej ramię!

- w porządku emily. bardzo się to chwali. jednak to jest całkiem blisko stąd. no ale jak chcesz. w sumie co za pomysł, byś miała jechać ze mną nawet samochodem. tak trochę głupio z nauczycielem. - zaśmiał się pod nosem i zmierzwił włosy, aby zapiąć ten płaszczyk, ale mocował się z jednym guzikiem. bo jak mówiłam, był sierotą i nic nie umiał.

emily na pewno by mu pomogła ale jednak się trochę obawiała. Znaczy że on na przykład nie chce jej pomocy wiadomo! Uznały że jest jakaś na niego napalona czy coś a to wolała ukrywać. Chociaż nie wiem czy się tak dało.
- To w sumie nie o to chodzi bo.. Pan jest całkiem fajnym nauczycielem.. tylko jeszcze nigdy nie wychodziłam ze szkoły kiedy powinnam mieć zajęcia.... - odchrząknęła. nie chciała żeby zrozumiał to że nie chce z nim iść! Bo jasne, że chciała...

- głupi płaszcz. chyba nie umrę, jak do samochodu pójdę rozpięty - mruknąl wyjaśniając, czemu jest takim upośledzonym człowiekiem, który nie umie podstawowych czynnosci. zaraz się do niej uśmiechnął, powstrzymując śmiech. a to ci dopiero! emily nie była nigdy na wagarach!
- no to mnie dopiero rozwaliłaś. serio nigdy nie poszłaś nigdzie zamiast do szkoly? albo nie zostałaś w domu? - uniósł brew. nie wiedział, czy to pedagogiczne zachowanie, ale z przyjemnością by jej pokazać jak fajnie jest na wagarach!

- W sumie to nigdy nic nie wiadomo. Dzisiaj jest silny wiat, mogłoby pana zawiać. - zamruczała siląc się na jak najmniej troskliwy ton bo przecież jak to. Uczennica nie powinna się zamartwiać o nauczyciela. Pokręciła głową.
- Nie, znaczy... chyba, że byłam chora, prawda. To wtedy rzeczywiście zostawałam w domu i nigdzie nie wychodziłam, zażywałam leki i tak dalej.... ale tak to zawsze jestem w szkole. Obawiam się, że stracę coś ważnego i potem na przykład to będzie na egzaminie. - powiedziała poważnie i objęła się rękami za ramiona.

zrobił wielkie oczy, ale zaraz się ogarnąl. przybrał poważny wyraz twarzy, ale już dłużej nie mógł.
- o rety.. wybacz, emily. cóż. to dosyć dziwne, nie sądzisz? no wiesz, zawsze jest tak, że nie chce się wyjść z domu. tym bardziej w taką pogodę. ja praktycznie codziennie mam wielka walkę z samym sobą czy wstać z łóżka i iść do pracy. - pewnie na studia chodził raz na miesiąc, bo jest śmierdzącym leniem i uczy w st. albans, bo nikt nie chce tu uczyc ;c
- nie chcę cię namawiać, ale czasami fajnie zrobić coś wbrew regulaminom. no nic. jesli serio wolisz tu zostać, to powiedz gdzie mam cię szukać, jak już wrócę z książką.

emily zawsze była wzorową uczennicą i trudno jej raczej było po prostu sobie nie pójść do szkoły.
- Ja tez mam oczywiście takie chwile. Ale zawsze jakoś wstaje i ide do szkoły. - przygryzła wargę i ciężko westchnęła. Przecież to taki trudny wybór! Zostać w szkole czy może iść z przystojnym Jeanem po książkę. Przymknęła oczy zastanawiając się mocno nad tym co wybrać.
- Naprawdę fajnie jest łamać regulamin? - bo ona niekoniecznie widziała w tym coś fajnego, ale może Jean myslał o czymś o czym ona nie!