tunel

wracała tunelem do domu, z milionem siatek po zakupach pod pachą i prowadząc wózek ze śpiącą annie, kiedy jakiś chuligan wyrwał jej torebkę z tych wszystkich tobołków i zaczął uciekać.
- złodziej! - zawołała na cały tunel, ale nikogo nie było w okolicy i nie wiedziała co ma robić, biec z tym wózkiem czy zostawić tobołki czy zaakceptować to, że złodziej ukradł złodziejce torebkę.

nikogo nie było, oprócz dylana, który właśnie wchodził do tunelu i w którego stronę ten złodziejaszek biegł. zrobię z niego bohatera niech ma chłopak! więc cóż, złapał go, bo rozpoznał krzyk maddie. nie raz się na niego darła to dobrze wiedział jak brzmi wtedy ;x w każdym bądź razie znokautował lekko chłopaczka jak go przewrócił i ten chyba nie miał siły się podnieść. spokojnie wziął tą torebkę i podszedł do dziewczyny. - powinnaś bardziej uważać o swoje rzeczy i o dziecko. - mruknął oddając jej ukradzioną rzecz i spojrzał na śpiącą pewnie annie.

annie pewnie się obudziła przez krzyk matki. a może nie? może była przyzwyczajona do jej krzyków, w końcu następowały one za każdym razem, gdy tylko przekazywała małą dylanowi, ostatnio też wiecznie krzyczała w pobliżu blaise'a. ach, ta maddie. tym razem jednak była wdzięczna dylanowi i miała ochotę rzucić się mu na szyję, nawet jemu... dopóki się nie odezwał.
- taak? to spróbuj też łazić z tyloma tobołami naraz i jeszcze wózkiem do tego. - warknęła i przez to wszystko zapomniała nawet podziękować.

- trzeba było więcej nakupować, to na pewno byłoby ci łatwiej. po za tym kto normalny wraca o takiej godzinie z zakupów z dzieckiem! - mruknął bo przecież annie powinna spać wygodnie w swoim łóżeczku a nie szlajać się po chłodnym polu. nie był najlepszym ojcem to wiedzą wszyscy, ale żeby matka się tak zachowywała! oczywiście nigdy by nie wpadł na tak głupi pomysł, żeby odebrać jej prawa rodzicielskie, ale musiał ją naprostować, bo przecież spędzał więcej czasu z annie i w sumie to ją polubił!

- może nie miałam czasu i możliwości tego zrobić wcześniej, bo nikt mi z niczym nie pomaga?! - przypomniała, bo oczywiście oskarżała go o to wszystko. tak naprawdę maddie nie miała już nikogo, dylana, blaise'a, rodziców... nie nadawała się na matkę, a już na pewno nie na taką, która sama powinna wszystko ogarnąć, bo zwyczajnie nie dawała rady. wcale nie spędzał więcej czasu z annie, bo nie wiem czy ogarniasz, jak wszyscy siedzieli parę tygodni zamknięci w bunkrze i madeline akurat była w londynie, a dylan przekazał annie dalej i trafiła do blaise'a na cały pobyt i potem madeline nie chciała mieć nic wspólnego z dylanem. też mogłaby mu odebrać prawa rodzicielskie, tyle że ostatnio podrzucała mu małą mimo wszystko, bo potrzebowała jakiejkolwiek pomocy, tylko się do tego nie przyznawała.

tego nie ogarniam xd może wtedy to nie za bardzo się nią zajmował, ale skoro ja już jestem, to załóżmy, że jednak czasem mu ją podrzucała ;x więc uważał się z pewnością za zajebistego ojca, skoro opiekował się annie przez kilka godzin w ciągu tygodnia.
- przestań w końcu narzekać, bo zostaniesz starą panną! - warknął. - nie pomagam ci? kompletnie nic nie robię, to chcesz mi powiedzieć!? czyś ty zwariowała. - pokręcił głową. bo on uważał, że robił wszystko co mógł. przecież nie będzie z nią mieszkał, żeby się małą opiekować, co nie.

w ostatnim czasie rzeczywiście mogła mu ją podrzucać, z tego względu, że potrzebowała czasu dla siebie, szczególnie, że nikt już jej nie pomagał, a ona jeszcze udawała przed nowym facetem, że nie ma dziecka, także ten. dramaty się dzieją powiem ci.
- dopilnowałeś tego, tak czy nie. - roześmiała się gorzko, bo dylan zniszczył jej życie, zapładniając ją i porzucając i uniemożliwiając zbudowanie funkcjonującego związku z kimkolwiek, bo też jej się popieprzyło od tego wszystkiego w głowie. - nie widziałam, żebyś robił mi zakupy do domu. fajnie, że masz annie dwa popołudnia w tygodniu. rzeczywiście w tym czasie jestem w stanie zrobić wszystko. - prychnęła. w tym czasie chodziła na randki i jogę i nie myślała o annie ani świecie.

boże, to rzeczywiście straszne dramaty wszędzie.... no ale czego innego można się spodziewać xd
- chyba żartujesz.... znów cała wina jest na mnie? mogłaś kurwa brać tabletki a nie teraz mi płakać, że masz dziecko na głowie. - warknął, bo nie wytrzymywał. miał w sobie mniej cierpliwości niż james. zauważyłam, że twoje panienki lubią zrzucać całą winą na facetów xd - możesz robić zakupy na cały tydzień. z resztą nigdy mi nie mówiłaś, że potrzebujesz, żebym chodził na zakupy więc o co ci do cholery chodzi. nie będę się przecież domyślał w czym ci mam pomagać! podrzucasz mi małą, to ją biorę, ale nie będę cię pytał czy mam ci sprzątać czy robić zakupy czy cokolwiek jeszcze innego.- mruknął. maddie chyba powinna mu podrzucić annie na dwa tygodnie i gdzieś pojechać sobie, żeby się przekonał jak to jest...

tutaj postaci bez dramatów nie zaznasz... a my dzisiaj gramy naszymi parkami z dzieciakami i pretensjami do siebie. xd
- jasne, bo to wszystko moja wina i ty nie miałeś w tym najmniejszego udziału. - prychnęła. nie zwalała na niego całej winy o wszystko, ale mimo wszystko oskarżała go o parę rzeczy. kobiety zawsze zwalają winę na wszystkich naokoło, halo! - nie potrzebuję, żebyś chodził mi na zakupy albo sprzątał. nie potrzebuję twojej pomocy i nic od ciebie nie chcę! doskonale daję sobie radę, więc nie wyciągaj pochopnych wniosków, kiedy widzisz mnie ogarniającą wszystko... - mruknęła, poprawiając tobołki. oczywiście nie umiała przyznać się, że potrzebuje pomocy i nie daje rady. łatwiej było się kłócić. zresztą nie pamiętam, żeby kiedykolwiek była gra, w której dylan i madeline się nie kłócili od początku do końca.

na razie moje po powrocie są raczej bez dramatowe..... xd to się na pewno zmieni, ale jak na razie całkiem nieźle im się żyje na to wygląda xd
- nie powiedziałem, że nie miałem w tym udziału, tylko obwiniasz mnie jakby to było tylko i wyłącznie moja wina. - warknął. no w sumie trochę w tym racji... zawsze się obwinia kogoś xd bo przecież tak jest najłatwiej. - to o co ci chodzi! - krzyknął. kompletnie jej nie rozumiał. ma pretensje, że nic nie robi nie potrzebuje jego pomocy.... to co tutaj jest nie tak i dlaczego się na nim wyżywa?! miał na to zbyt mały móżdżek... - skoro nic ode mnie nie chcesz to nie dzwoń do mnie więcej, że trzeba zostać z małą. - dodał wkurwiony i powolutku ruszył w swoją stronę. nie będzie słuchał jej narzekania i marudzenia.

i tak już wprowadzają zamieszanie, więc jesteś na dobrej drodze xd
- jezu, wyciągasz pochopne wnioski czepiasz się wszystkiego jak baba... - mruknęła. wiedziała najlepiej, w końcu to ona zawsze kłóciła się o wszystko. oczywiście nie zamierzała mówić o co jej chodzi, bo po co się otwierać przed kimkolwiek, a tym bardziej przed dylanem... po jego ostatnich słowach poczuła jak jej się nóż w kieszeni otwiera. zacisnęła pięści, bo musiała się pilnować, żeby mu nie przywalić. - czyli zostajesz z nią tylko dlatego, że ci każę, a nie dlatego, że ci na niej zależy. okej. zapamiętałam. nie martw się, upewnię się, żebyś już nigdy nie musiał spędzać z nią czasu. - zawołała za nim, wyjątkowo spokojnym głosem, choć w środku cała się gotowała.

na razie to za dużo nie namieszali to nie wiem... xd ale spokojnie mamy czas, żeby zrobili więcej złego xd
- zobaczymy ile wytrzymasz. - zaśmiał się nie odwracając się do niej, nie zatrzymując się, wątpił, żeby rzeczywiście do niego już nie zadzwoniła. wytrzyma tydzień i co potem? zaraz będzie telefon. był o tym święcie przekonany.

zaraz będzie milion dramek, nawet się nie zorientujesz!
- o mnie się nie martw. zobaczymy ile ty wytrzymasz. - rzuciła na pożegnanie drwiącym głosem. pozbierała wszystkie rzeczy i obładowana wróciła do domu bez przygód.

siedział w tunelu i grał na gitarze. znalazł sobie świetny sposób na zarobek, będzie ulicznym grajkiem... nie no, tak naprawdę miał ochotę tu posiedzieć i pograć i tak zrobił, bo kto mu zabroni. jak ktoś mu zabroni, to przecież może go pozwać o dyskriminację. a ludzie jak widzieli, że gra i nie ma nogi, to nawet rzucali mu trochę grosza.

dżejmi sobie tędy przechodził akurat i zaśmiał się jak zauważył finna grającego w takim dziwnym miejscu. - zbierasz na protezę? - zapytał go z rozbawieniem, po czym wyciągnął paczkę fajek i włożył jedną do ust. nie miał w ogóle wyczucia i pewnie co chwilę gadał mu takie głupie teksty. już mu nie współczuł xd

finn lubił takie głupie teksty, bo sam nimi rzucał naokoło i starał się stawać inspiracją dla innych. też już sobie nie współczuł. czasem było ciężko, ale brak nogi stał się dla niego wyzwaniem do podjęcia i częścią tożsamości. 
- całkiem nieźle mi idzie. - zaśmiał się od razu. przestał grać i sam odpalił fajkę, bo nabrał ochoty patrząc na jamie'go. - ale skoro już o tym mowa, myślałem ostatnio nad podjęciem jakiejś pracy, żeby nie zwariować od siedzenia w domu. nie szukają tam u ciebie kogoś za bar? - spytał od razu, bo widzę, że jamie to barman, chociaż nie wiem, w którym miejscu.

całe szczęście, że nie przejmował się jego głupimi tekstami, bo w innym przypadku nie mogliby się przyjaźnić. - może za dwa lata uda ci się uzbierać może chociaż pół sumy - zaciągnął się, przyglądając się niego nodze. - nie wiem, mogę popytać - wzruszył ramionami. - ale co byś tam miał robić? - zmarszczył czoło. nie za bardzo widział finna na wózku jako na przykład kelnera czy barmana. ja też nie wiem czy mu pisałam w karcie gdzie pracuje czy nie, ale mniejsza o to. gdzieś super xd

- nie spieszy mi się do protezy. przyzwyczaiłem się do chodzenia o kulach, a chodzenia z protezą musiałbym się uczyć od nowa. - oznajmił. póki co był sceptycznie nastawiony do pomysłu protezy, którą przedyskutowywał z lekarzem podczas ostatniej wizyty kontrolnej. a ty to w ogóle nie ogarniasz, bo finn już dawno nie jeździ na wózku, tylko właśnie chodzi o kulach. jakby siedział na wózku za barem, to nikt by go nie zauważył, bo by się nie wychylał. - nic na siłę, ale myślałem właśnie o staniu za barem, przynajmniej póki co... - tłumaczył. - chciałbym robić drinki, wysłuchiwać problemów pijanych ludzi i wyrywać dziewczyny, taki opis wystarczy? - zaśmiał się pod nosem.

- nie chciałbyś znów chodzić? - zdziwił się trochę, bo on już by wolał uczyć się od nowa chodzić, co nie wydawało mu się takie trudne, niż kuśtykać o kulach. - wyrywasz więcej lasek na litość jaką czują widząc cię? - zaśmiał się krótko. może sam sobie sprawi takie kule i będzie udawać kalekę ze złamaną nogą. a nie, on nie potrzebował przecież tak się starać, bo był wystarczająco super, żeby wszystkie na niego leciały. - skoro nie chcesz protezy, to jak będziesz robić drinki, jednocześnie próbując utrzymać równowagę i się poruszać? będziesz skakał na jednej nodze? - podrapał się po skroni.

- chciałbym normalnie funkcjonować, jasne, że chciałbym. - potrząsnął głową. lekarz też się dziwił z jego toku myslenia, więc pewnie łatwo będzie mu jego pomysły wybić z głowy i rzeczywiście zacznie ćwiczyć z niewygodną protezą. - mam mnóstwo sposobów na wyrywanie lasek. - wywrócił oczami. jasne, że litość pomagała, ale finn też był wystarczająco seksowny i wygadany, by czarować je na wszystkie sposoby. - dałbym radę. nie takie rzeczy się robiło. ale nie będę ci nic udowadniać, mam jeszcze parę innych pomysłów w zanadrzu. - prychnął na jamie'go, który pewnie się bał, że jak finn dostanie pracę i okaże się lepszym barmanem od niego, to tamten straci swoją. zaczął zbierać swoje manatki i może nawet poszli razem, bo byli facetami i szybko zapominali o potencjalnych konfliktach, więc pogadali sobie po drodze do domów o pierdołach.

finn był ładniejszy jak miał poprzednią twarz. teraz wygląda jak bezdomny z fajnym ciałem ;x hehe. i wcale się nie bał, że straci pracę! był zajebisty we wszystkim, więc się go tak łatwo nie chcieli pozbyć. no i rzeczywiście poszli razem, nie przejmując się tym o czym rozmawiali.

wrócił z paryża. szedł przez miasto z walizką i oczywiście odpadło mu kółko, więc siedział na środku tunelu i próbował je przymocować. nie wiem gdzie był jeremy jak był potrzebny. może wrócił dzień wcześniej, skoro dylan też jest w mieście.

albo został bo mu się tak spodobało. nie wiem co tu morgan robiła. pewnie żebrała, bo jej się skończyła kasa na prochy. no dobra, wcale nie. był ją odwiedzić tata chociaż wcale tego nie chciała. na szczęście dzisiaj wyjeżdżał, więc go odprowadzała na pociąg. przechodzili akurat obok juda, więc przystanęła przy nim. - pomóc ci? - pochyliła się nad nim.

nasze nieobecności na forku przynajmniej pozwalają naszym postaciom na wakacyjne wyjazdy. morgan z ojcem?! no ładnie. ciekawe czy wiedział o istnieniu jude'a.
- nienienienie, daję sobie radę. - zrobił się cały czerwony na twarzy, bo morgan zawsze widziała go w najgorszych sytuacjach. no dobra, każdy go widzial zawsze w najgorszych sytuacjach, bo miał takich sytuacji kilkanaście dziennie.

chociaż coś dobrego. tak, ojciec się do niej sam wprosił, bo nie chciała przyjechać ani do niego ani to matki. dobrze, że ta nie przyjechała tu ze swoim kochasiem. w sumie powinna i powinien ją zacząć molestować xd - przecież widzę, że nie - chwyciła od niego to kółko i sama zaczęła je przyczepiać. tata wiedział o judzie, bo w końcu mu o nim powiedziała. pewnie nawet się domyślał, że to on. od razu da się rozpoznać taką ciapę ;x