sala do zajęć

julia i allie zostały sobie po godzinach na uczelni, bo hollywood właśnie skończyła zajęcia ze swoim kółkiem naukowym, a berube to nie wiem co robiła. w ogóle bridget udaje, że jest studentką weterynarii, a ostatnio zauważyłam, że rosalie na tym jest i jest siostrą alfonsa. ;x w każdym razie umówiły się na wspólną naukę, co z tego, że są z różnych kierunków...... weź tu zrozum kobiety. julka już czekała na przyjaciółkę w tej sali, bo to tu miała przed chwilą zebranie kółka. dobra, dużo chaosu w tym poście.

rosalie przygotowywała się w pokoju do nauki, bo w końcu to takie ważne i bez tego nie mogłyby podejść do uczenia się. spóźniła się kilka minut, bo musiała się cofnąć do pokoju po żelki. taka buntowniczka z niej! będzie jeść słodycze w sali, w której nie powinna. chociaż zresztą kto na to by patrzył, skoro nie ma teraz lekcji. - jestem - wparowała do klasy, po czym usiadła sbie obok niej. i jak zauważyłaś, skoro ci powiedziała skiba xd. widziałam!

sama sprawdziłam, że jest na weterynarii, to znaczy upewniłam się w tym, bo to pamiętałam... i to nie moja wina, że chyba nigdy nie grałyście nimi, a przynajmniej nie widziałam!
- hej! - posłała jej wesoły uśmiech, bo ogólnie była jakaś wesoła ostatnio, nie wiem czemu. może dlatego, że ją wreszcie polubiłam i wymyślam jej głupie akcje, których ona jeszcze się nie spodziewa, hehe. co tam jedne żelki, julka też przyniosła dla nich łakocie i zaraz wyciągnęła pudełko z murzynkiem. - przyniosłam nam ciasto! wyobraź sobie, że nowa dziewczyna mojego taty je upiekła... - powiedziała z przejęciem. po pierwsze, dobrze wiemy, że to wcale nie była jego dziewczyna, a po drugie to upiekła je po to, żeby nie musieli jarać blantów, tylko zjedli sobie ciasto z haszyszem... także tego.

grałyśmy nimi! aż chyba jeden raz xd ale zawsze coś
od razu się rozpromieniła, kiedy zobaczyła uśmiech julii. widdok szczęśliwych przyjaciół zawsze poprawiał jej humor. nie żeby była jakaś smutna czy coś, bo nie miała powodów do użalania się nad sobą. - świetnie! uwielbiam murzynka - spojrzała na ciasto. - to miło z jej strony, że znalazła czas, żeby je upiec - powiedziała podekscytowana. gdyby wiedziała, że jej ojciec bierze narkotyki, to by się tak nie cieszyła. ale w końcu julka taka porządna, więc w końcu po kimś to musi mieć.

to było dawno i nieprawda...
julka też się cieszyła, że rosalie się cieszy, nawet jeśli cieszyła się z tego, że julka się cieszy..... i w ogóle. 
- na pewno zrobiła to specjalnie, żebym ją polubiła. zazwyczaj ich nie lubię i wtedy tata z nimi zrywa. dla mnie. - wyjaśniła jej, żeby nie było żadnych wątpliwości dla tego, jak to wszystko działa. jezu, czasem ona głupsza niż jej teściowa betty... czekam na trzecią generację wolfs i dzieci julii i romea, to dopiero będą wykręty! - częstuj się. - podetknęła przyjaciółce pudełko pod nos, a sama wzięła dla siebie kawałek, nieświadoma niczego go ugryzła i już otwierała wielkie tomisko od fizyki.

prawda! i nawet allie go upewniała w tym, że daniel nie jest dobrym współpracownikiem w czymkolwiek oni tam razem z alfonsem są. he he
jaka incepcja. jeżeli tak to działa, to rzadko będą smutne, bo pewnie jedna zawsze będzie w stanie zarazić uśmiechem tą drugą. chyba, że obydwie wpadną w depresję. - a lubisz ją? jeny, to może być twoja druga mama - ucieszyła się nawet, że julka ma szansę mieć jakąś fajną macochę. wyciągnęła swoje książki na stół, po czym zaraz chwyciła kawałek ciasta. - ale dobre.

ojaaa, to cofam wszystko to, co powiedziałam! daniel się z nią zna? tego już nie ogarniam... hehe.
widzisz, to się nazywa prawdziwa przyjaźń! nawzajem przeżywają swoje emocje. a jak któraś będzie smutna, to nie wiem, czy wtedy zwycięży smutek czy radość... jakie rozkminki.
- a właściwie pierwsza. - strapiła się troszkę i spuściła wzrok. - nie widziałam jej nawet, tylko słyszałam. - wzruszyła ramionami, kiedy już się ogarnęła, bo nie było czasu na smutki, trzeba bylo się uczyć. no i nie pytaj, co ona słyszała... - ale piecze dobrze. - dodała zadowolona, biorąc kolejny kęs ciasta. to się nie skończy dobrze.

ja nie ogarniam większości relacji i tylko pamiętam te z postaciami, z którymi grałam. więc chyba się z danielem nie znają.
na pewno zawsze razem płakały, a potem przechodziły do etapów pocieszania siebie nawzajem, który z czasem przeradza sié w radość. i wtedy się już uśmiechały, bo nie ma miejsca w życiu na łzy. słodko, perfekcyjna przyjaźń. - chyba mogę powiedzieć, że to jedne z lepszych ciast, które jadłam - pominęła zupełnie temat matki, bo jej się głupio zrobiło, że zapomniała o tym, że przecież julię wychowywał ojciec. znaczy nie do końca w sumie zapomniała, ale w myślach nie ogarnęła tego, że różnica między matką, która cię rodzi, a taką, która wychowuje jest dość duża różnica.

mniejsza o to. ja niektóre relacje, których nie grałam, pamiętam, jeśli chciałam nimi grać. ale teraz to już mi się wszystko miesza przy tylu postaciach.
ładnie to wszystko obmyśliłaś i pewnie tak właśnie było! chociaz nie wiem czy julia była dobra w pocieszaniu, skoro nie umiała kłamać, a często jedno się z drugim wiąże... "wszystko będzie dobrze"? nie mogła czegoś takiego powiedzieć, przecież nawet jej naukowy umysł nie mógł tego przewidzieć.
- najlepsze ciasto w życiu ciocia grace upiekła na święta 2007. - poinformowała ją z naukową precyzja, ot, taka gadka szmatka. przekartkowała rozdział książki, nie skupiając na nim większej uwagi. ze swoją pamięcią fotograficzną pewnie i tak zdążyła już w te kilka sekund wszystko zapamiętać.

trudno by było ogarnąć po dziesięć relacji twoich piętnastu postaci xd 
zawsze mogła mówić co coś nie miało w ogóle związku z powotem smutku rosalie. w końcu takie 'wszystko się ułoży' czasami wcale aż tak nie działa od razu. można to sobie wmówić, ale ja na przykład wolę się już skupić na czymś innym, żeby choć trochę się uwolnić od tego co mnie gniecie. zresztą allie na szczęście julii raczej nie była za często smutna, bo nie miała takich dramatów w życiu.
- ja tego ciasta i tak nie jadłam, więc nadal przystaję przy tym, że co jedno z najlepszych - wzięła sobie kolejny kawałek. nie będzie teraz się objadała żelkami, kiedy jula przyniosła takie puszności.

dziesięć relacji to mało, jeżeli każdy ma po dziesięć postaci. xd na razie mam jedenaście.... nie wiem jaki będzie stan na koniec miesiąca.
co za szczęście, że rosalie nie bywała za często smutna! julia raczej też nie, bo pochłaniało ją rozwiązywanie fizycznych równań i układanie puzzli z romeem. to były ważniejsze rzeczy. 
pewnie wciągnęły całe pudełko tego ciasta, oblizując przy tym palce, bo ani kawałek takich smakołyków nie mógł się zmarnować. nieźle je potrzepie, ale skąd miały o tym wiedzieć. zabrały się w końcu za naukę, bo spotkania towarzyskie to jedno, a nauka to drugie! julia zaczęła coś czytać, ale złapała się za głowę i zamrugała parę razy.
- oj, chyba za dużo siedziałam dzisiaj nad książkami. - stwierdziła, bo ją chwilowo zamroczyło.

ale 10 relacji dla każdej jednej postaci to już trochę sporo, żeby zapamiętać.
allie za to czerpała radość z pomagania wszystkim. a szczególnie tym biednym pieskom w schronisku, które ta bardzo potrzebowały jej. jak się mogła potem nie cieszyć, widząc jak merdają ogonkami i skaczą z radości na jej widok. to był jej klucz do szczęścia.
roześmiała się widząc jak julia trzyma sięza głowę. zaraz jednak podleciała do okna, po czym je otworzyła. oparła się na parapecie, wyglądając  przez nie -łał, zobacz jakie ładne gwiazdy! dzisiaj święcą jaśniej niż kiedykolwiek - aż otworzyła buzię z wrażenia.

to fakt.
kochana allie! znała najstarszą prawdę życiową, że lepiej jest dawać niż otrzymywać i to czyni najbardziej szczęśliwym... czy o coś w tym stylu mi chodziło, jezu, dzisiaj jakieś dziwne rozkminy piszę ci, muszę się opanować. 
- rosalie berube, wracaj na miejsce i się uczymy! - zamachała ołówkiem, pozostając jeszcze w pewnym stopniu sztywną sobą, ale odwróciła się w stronę allie i jak zobaczyła ją tak zafascynowaną, to nie mogła się nie skusić, żeby do niej nie dołączyć. chciała wstać, ale coś ją powstrzymało. - nie mogę przyjść, podłoga jest lawą! - zawołała i szybkim susem wskoczyła na ławkę, depcząc książki i oplatając kolana ramionami.

aj tam, moim zdaniem ty dosyć często masz dziwne rozkminy , więc to nic nowego. zresztą i tak nie jest z tobą aż tak źle jak z krychą xd ogólnie obejrzałam wczoraj odcinek american horror story i już wiem skąd ona czerpie te chore pomysły. i czemu nikt nie lubi quentina xd
- nie mogę, gwiazdy mnie oślepiły - potarła oczy dłońmi, po czym się odwróciła w jej stronę. - o nie! boli, boli! - zaczęła podskakiwać, rozglądając się za czymś na co by mogła wskoczyć. wszystko było jednak za daleko, więc wdrapała się na parapet. - prawie mnie wciągnęła - chwyciła się uchwytu okna. chyba miała na myśli ruchome piaski, ale to nic.

w sumie racja z dziwnymi rozkminami, chociaż i tak się powstrzymuję często! krycha <3 ostatnio chciałam obejrzeć film, a tam główne role grają emma roberts z tym od quentina i mi się odechciało. xddddd
- ratuj sięęęę! - zawołała spanikowana i wyciągnęła rękę w stronę rosalie, żeby jej pomoc, ale ta była za daleko. na szczęście przyjaciółka poradziła sobie sama i zaraz obie były bezpieczne (choć oddzielone lawą) i mogły odetchnąć z ulgą. ej, oglądałaś community? - gdybyśmy były na titanicu i leżałabym na drzwiach, przesunęłabym się, żeby zrobić ci miejsce. - wyznała z ręką na sercu, rozglądając się za jakimiś drzwiami, na których mogłaby się położyć. tylko tego brakowało, żeby drzwi z zawiasów wyrwały...

nie lubisz emmy roberts i tego od quentina? xd ale ja też mam tak, że nie mogę oglądać filmu z aktorami, których nie lubię. zresztą pewnie każdy, bo jak można się gapić na gębę kogoś głupiego przez tyle czasu xd
- nie mogę - zaczęła panikować, po czym odetchnęła z ulgą, kiedy już się uratowała. teraz bezpieczna tyła tylko teoretycznie. wymyślona lawa już jej nie groziła, ale za to siedziała teraz na parapecie otwartego okna, zwisając przez nie jedną nogą, bo usiadła sobie okrakiem, żeby było jej wygodniej. - ja też bym ci sięposunęła. nie pozwoliłabym ci umrzeć tak jak ona jackowi! - zapewniła ją. moja koleżanka kiedyś myślała, że on ma na imie paul xdd i nie oglądałam community, ale myślałam, żeby zacząć właśnie.

roberts mi nic nie zrobiła, ale tego od quentina nie lubię, a oni w duecie kojarzą mi się tylko z forkiem.... xd ja mam dużo aktorów, których nie lubię, więc nie oglądam wszystkich tych wielkich przebojów, bo mnie wkurzają te wszystkie wielkie gwiazdy właśnie. xd na przykład nie lubię johnny'ego deppa jako jedyny czlowiek na ziemi.
- ta suka! - wysyczała, pierwszy raz w życiu używając takiego słowa. rozglądając się w poszukiwaniu drzwi dostrzegła paczkę żelek, a już ją dopadła gastrofaza. najchętniej opierdoliłaby jakiegoś kebaba, ale nie miały za bardzo możliwości. - nie nie nie, muszę wydzielić porcje jedzenia, nie wiem, ile czasu pozostanę na tej bezludnej wyspie... - mamrotała bardziej do siebie niż do allie i zaczęła po całym stoliku rozkładać pojedyncze żelki z dopiskami dat na karteczkach. obejrzyj koniecznie! ja o tym nawet pracę licencjacką piszę! w każdym razie tam też było kiedyś coś takiego, że podłoga jest lawą i budowali z krzeseł całe maszyny do poruszania się, tak mi się przypomniało... i wyobraziłam sobie dziewczyny teraz tak wędrujące po uczelni. xd

hahaha, no tak xd ale ty dziwna ;o ja też się aż tak bardzo nim nie jaram, ale on jest spoko.
- tak! ta suka! - powtórzyła po niej, pokazując nacoś palcem. pewnie sobie wyobraziła scenkę z tytanika i wytykała paluchem tą właśnie sukę, która zachowała się tak samolubnie i pozwoliła leonardo dicaprio umrzeć. - ej, a ja! umrę z głodu - zaczęła znowu panikować i wiercić się na tym parapecie. chwyciła jakieś kwiatki i zaczęła je obskubywać. za bardzo się jednak kręciła i wyleciała przez okno xd całe szczęście nie były aż tak wysoko i ktoś ją znalazł w miarę szybko i zabrał do szpitala, więc nie umarła. może się połamała, może nie, ale co jest pewne to to że już nie ruszy nigdy murzynka.

jestem hipsterem, halo.
śmieję się z allie wytykającą paluchem sukę z titanica. xd julia ze swoim naukowym umysłem już obliczała kąt, pod jakim powinna rzucić rosalie żelka, żeby ta nie umarła z głodu, ale ta wyleciała przez okno, więc julka też spanikowała, wyrzuciła żelka przez okno za przyjaciółką, zeskoczyła prosto na lawę, bo obiecała przyjaciółce, że nie zostawiłaby jej na śmierć i wyskoczyła za nią przez to okno. jezu. przynajmniej razem leżały obok siebie w szpitalu, hehehe.

był debilem to musiał siedzieć po godzinach i odrabiać jakieś matematyczne zadania, bo w domu nie dali mu się skupić tylko ciągle puszczali mu śmieszne filmiki z kotkami, które go rozpraszały.

pandora robiła jakiś performens czy tam body art czy cokolwiek i chodziła po wszystkich salach i odciskała swoje pomalowane mocną szminką usta na ścianach. właśnie weszła do kolejnej sali i, nie zwracając uwagi na leo, dała buziaka ścianie.

otworzył buzię ze zdziwienia patrząc co robi - dlaczego całujesz ścianę? - dopytał zainteresowany, bo wiadomo jak się uczysz to interesuje cię wszystko tylko nie nauka - chcesz wyjść za nią za mąż? - pytał dalej idiotycznie. pewnie liczył na takiego buziaka też.

- to sztuka! - odpowiedziała wesoło, bo to zawsze była najlepsza odpowiedź, kiedy ktoś dziwił się jej poczynaniom. roześmiała się na jego głupie pytanie. tak. nawet pandora uznała, że on jest głupi. pogładziła swój ślad na ścianie. - wierzę w wolną miłość. całuję wiele ścian. - puściła mu oczko.

złapał się za głowę - zdradzasz ściany z innymi ścianami? - boże co on bredził, pewnie zjarał się, bo nie rozumiał kompletnie matmy na trzeźwo, a po ziółku szło mu lepiej, o wiele lepiej. to sekret zdawania egzaminów, powinien chodzić na nie naćpany! - a co jeśli ranisz uczucia innych ścian i te czują się porzucone? - pociągnął nosem. jeśli miałyśmy kiedyś bardzo dziwną grę, to ta jest kolejną z nich.